U nas zapłacisz kartą
Czerwona Plama na Skórze - Co To Może Oznaczać?
Czym są czerwone plamy na skórze, co oznaczają i jak je leczyć?
Czerwone plamy na skórze pojawiają się zwykle, kiedy organizm ma kontakt z alergenem. Występują w różnych miejscach, np. na brzuchu, na twarzy, na dłoniach lub na nogach. Nierzadko jednak zaczerwienienie na skórze ma związek z różnymi chorobami. Czerwonych plam można pozbyć się, uwzględniając ich przyczynę, a także objawy dodatkowe, takie jak swędzenie skóry, podrażnienie czy przesuszenie. Sprawdź, czym są czerwone plamy na skórze, jakie przyczyny możemy wyróżnić i jak je leczyć!
Czerwone plamy na skórze są przypadłością, na którą powinniśmy zwrócić szczególną uwagę. Warto rozważyć, czy wywołała je alergia, a może jednak infekcja. Nie da się ukryć, że istnieje wiele typów plam. Na ciele możemy zobaczyć proste kropki, czerwone wybroczyny lub poważne zaczerwienienia świadczące o ospie czy atopowym zapaleniu skóry.
Objawy chorób skóry: zmiany skórne, wykwity skórne
Wykwity skórne to zmiany na skórze, które są objawami chorób skóry. W poszczególnych chorobach wykwity mają charakterystyczny wygląd – kolor, kształt, postać, lokalizację i na tej podstawie dermatolog zwykle jest w stanie ustalić rozpoznanie. Zmiany skórne się mogą zmieniać w czasie oraz ustępować z pozostawieniem blizny lub bez niej. Do wykwitów należą: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel, a także nadżerka, przeczos, pęknięcie i rozpadlina, łuska, strup, owrzodzenie oraz blizna.
Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania.
- pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze
- wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem.
Nie jest to jednak reguła, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe.
- plama
- grudka
- guzek
- guz
- pęcherzyk
- pęcherz
- krosta
- bąbel.
- nadżerkę
- przeczos
- pęknięcie i rozpadlinę
- łuskę
- strup
- owrzodzenie a także
- bliznę.
Czerwone plamy na nogach a choroby
Duże czerwone plamy na nogach obserwowane są u chorych na cukrzycę. Zmiany skórne to rumień cukrzycowy – występuje także u dzieci. Skóra staje się sucha, matowa i pogrubiona, traci elastyczność i zdolności do regeneracji, jest podatna na zakażenia. Czerwone plamy atakujące stopę i postępujące w górę, ku łydce, mogą być objawem stopy cukrzycowej, będącej powikłaniem źle leczonej cukrzycy. U pacjentów z cukrzycą właściwa terapia jest kluczowa – nieleczony zespół stopy cukrzycowej skutkuje nieodwracalnymi deformacjami oraz martwicą stopy, co często prowadzi do amputacji.
Czerwona plama na nodze w postaci rumienia wędrującego może być oznaką boreliozy (łac. borreliosis), wieloukładowej choroby zakaźnej, którą przenoszą kleszcze. Boreliozę, najczęstszą chorobę odkleszczową, wywołują bakterie należące do krętków. Rumień wędrujący pojawia się w ciągu 1–3 tygodni w miejscu wkłucia kleszcza. Na początku ma postać pojedynczej plamy bądź grudki, czerwona plama szybko się jednak rozszerza. Charakterystyczne dla rumienia wędrującego jest tworzenie się czerwonej obwódki. Rumieniowi mogą towarzyszyć objawy grypopodobne.
Czerwona plama na nogach, a także na stopach czy na nosie (lub w innym miejscu na ciele) może oznaczać naczyniaka (łac. angioma). To łagodny nowotwór wywodzący się z układu naczyń krwionośnych. Często jest wrodzony. Ma charakterystyczną formę wypukłej, sinoczerwonej plamy (bądź drobnych guzków). Głównie lokalizuje się na głowie, tułowiu lub karku – na nogach rzadziej. Naczyniaki dzielą się na:
- naczyniaki niezłośliwe (łac. haemangioma) – najczęściej,
- naczyniaki limfatyczne (łac. lymphangioma) – rzadko,
- naczyniaki krwionośne złośliwe (łac. hemangiosarcoma) – rzadko,
- naczyniaki limfatyczne złośliwe (łac. lymphangiosarcoma) – rzadko.
Bolesny rumień kończyn (łac. erythromelalgia) to inna choroba, której objawem mogą być czerwone plamy na nogach. Oprócz zaczerwienienia pojawia się charakterystyczne ocieplenie kończyn i uporczywe pieczenie. Choroba występuje rzadko, najczęściej atakuje palce. Może być dziedziczna.