U nas zapłacisz kartą
Czy łysienie może się zatrzymać?
Łysienie bliznowate – czy domowe sposoby są skuteczne?
Wiele osób sądzi, że łysienie bliznowaciejące można samodzielnie leczyć w domu. To niestety błędne przekonanie. Już przy pierwszych objawach choroby najlepiej udać po pomoc do specjalisty. Zabiegi trychologiczne będą bowiem najbardziej efektywne. Warto rozpocząć leczenie zabiegowe na wczesnym etapie schorzenia, zanim dojdzie do rozprzestrzenienia się bliznowaceń i permanentnej utraty włosów na dużej powierzchni skóry głowy.
W warunkach domowych warto natomiast zadbać o jak najbardziej naturalną pielęgnację, która będzie skuteczna, a jednocześnie w pełni bezpieczna dla włosów i skóry głowy.
Utrata włosów to nie tylko problem estetyczny. Łysienie bliznowaciejące może prowadzić do pogorszenia samopoczucia, spadku samooceny, a w dalszej perspektywie do konsekwencji zdrowotnych o charakterze psychosomatycznym. Dlatego tak ważna jest jak najszybsza reakcja i decyzja o skorzystaniu z pomocy specjalisty trychologa.
Bibliografia
1. Kowalska-Olędzka E. Rakowska A. i wsp., Pierwotne łysienie bliznowaciejące, „Przeglad Dermatologiczny”, Vol. 99 Issue 3, 2012
2. Lang M., O włos od sukcesu. Trychologia w gabinecie beauty & spa, „Kosmetologia Estetyczna, 3/2015
3. Siemiątkowska J., Zarys trychologii kosmetycznej, Instytut Kosmetologii Fryzjerskiej Trichomed, Stargard, 2014
4. Szklarczyk M., Goździalska A. Jaśkiewicz J., Choroby oraz pielęgnacja skóry głowy i włosów [w:] Stan skóry wykładnikiem stanu zdrowia, Goździalska A., Jaśkiewicz J. (red.), 2012
Leczenie łysienia androgenowego
Skoro już wiemy, jakie są przyczyny i objawy łysienia androgenowego u kobiet, czas zastanowić się nad możliwościami jego leczenia. Istnieje kilka podejść terapeutycznych, które mogą pomóc w walce z tą postacią łysienia u kobiet. Należy jednak pamiętać, że każdy przypadek jest inny, dlatego warto skonsultować się z dermatologiem i trychologiem, aby ustalić najlepszy plan działania.
- Suplementacja hormonalna : W przypadku, gdy nadmiar androgenów jest przyczyną problemu, lekarz może zalecić odpowiednią suplementację hormonalną, która może pomóc w przywróceniu równowagi hormonalnej.
- Pielęgnacja włosów : Ważna jest odpowiednia pielęgnacja włosów, zwłaszcza w przypadku łysienia androgenowego u kobiet. Istnieją specjalne szampony wzmacniające przeciw wypadaniu włosów i preparaty, które mogą stymulować wzrost włosów i poprawić kondycję skóry głowy. W jednym z naszych artykułów przeczytasz co zrobić, żeby włosy szybciej rosły .
- Leki : Istnieją również pewne leki, takie jak minoksydyl, które mogą być stosowane miejscowo na skórę głowy i pomóc w hamowaniu nadmiernego wypadania włosów u kobiet oraz stymulowaniu wzrostu tych nowych.
W trakcie ciąży organizm kobiety doświadcza znacznego wzrostu poziomu hormonów, zwłaszcza estrogenów. Hormony te wpływają na włosy, powodując, że większa liczba włosów niż zwykle pozostaje w fazie aktywnego wzrostu, co powoduje, że włosy są gęstsze i zdrowsze. Jest to często uważane za „efekt lśniących włosów ciąży”.
Niektóre kobiety mogą doświadczyć nadmiernego wypadania włosów po ciąży, co może być nieco niepokojące. Jednak ważne jest zrozumienie, że jest to, iż tracą włosy, zazwyczaj jest stanem przejściowym i samoistnie ustępuje w ciągu kilku miesięcy. W większości przypadków włosy stopniowo wracają do swojego stanu przedciążowego.
Aby zmniejszyć wypadanie włosów po ciąży, kobiety mogą zastosować kilka prostych kroków. Warto zadbać o odpowiednią dietę bogatą w składniki odżywcze , które wspierają zdrowie włosów, takie jak biotyna, żelazo i cynk. Regularne stosowanie łagodnych szamponów i odżywek, które wspomagają wzrost włosów i pielęgnują skórę głowy, również może być pomocne.
Przyczyny łysienia androgenowego
Badania wykazują że głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest testosteron a jeszcze bardziej pochodna testosteronu – dihydrotestosteron (DHT). Są to męskie hormony – androgeny, które występują u mężczyzn ale również u kobiet.
Androgeny odgrywają ważną rolę w rozwoju seksualnym mężczyzn od urodzenia do dojrzewania. Regulują pracę gruczołów łojowych, wzrost apokrynowych włosów oraz libido. Wraz z wiekiem, androgeny stymulują wzrost włosów na twarzy, ale powstrzymują na skroniach i wierzchołku głowy, stan ten został nazwany „paradoksem androgennym”.
Hormony te w organizmie kontrolują one głównie funkcje układu rozrodczego zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Podstawowym hormonem z grupy androgenów jest testosteron. Produkowany on jest przez komórki Laydiga, ale może on pochodzić także z nadnerczy, chociaż w mniejszej ilości. Testosteron rozkładany jest przez enzym 5αreduktazę do 5α-dihydrotestosteronu (DHT). Ta forma hormonu wykazuje silniejsze działanie androgenne. Istnieją dwa różne typu enzymy 5αreduktazy jednak w mieszkach włosowych testosteron mediowany głównie przez typ II 5αreduktazy. Chociaż to nie skóra jest głównym źródłem syntezy androgenów, krążące w niej prohormony także wykazują zdolności androgenne. Mowa o DHEA i androstendionie, które w gruczołach potowych i brodawkach włosów mogą być transformowane do DHT i testosteronu. Mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy. Najwyższe stężenie 5α reduktazy występuje na skórze głowy. Wspomniane hormony, jako androgeny o silnym działaniu, regulują procesy fizjologiczne, prawidłowo stymulują produkcję włosów terminalnych w różnych okolicach ciała ( okolice pachwin, broda), wywierają odmienny efekt na wzrost włosów w genetycznie predysponowanych miejscach takich jak okolice czoła i szczytu owłosionej skóry głowy. W okolicach łysiejących zwiększone jest stężenie DHT dlatego też hormon ten jest najbardziej istotnym androgenem w patogenezie AGA. Potwierdzają to badania na mężczyznach z wrodzonym niedoborem 5αreduktazy u których nie dochodzi do łysienia.
Przyjęto, że głównym miejscem działania androgenów w mieszku jest brodawka włosa. Komórki te mają małą ilość receptorów AR o wysokim powinowactwie. Receptory te odpowiedzialne są za wrażliwość komórek na androgeny. Na owłosionej skórze głowy wrażliwość na androgeny i i rozmieszczenie AR są ograniczone do konkretnych regionów. Na tej podstawie tłumaczy się zazwyczaj słaby efekt androgenny w okolicy potylicznej.
Objawy łysienia androgenowego
U mężczyzn zwykle występuje recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, u kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia na szczycie głowy. U mężczyzn często prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet raczej nigdy nie dochodzi do wyłysienia.
Łysienie androgenowe – w większości przypadków jest uwarunkowane genetycznie.
Łysienie tego typu występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn jednak powinny być traktowane jako dwa odrębne schorzenia. Różnice dotyczą między innymi wieku w którym jednostka pojawia się, ale także obrazu klinicznego i częstotliwości występowania.
Pierwsze objawy łysienia androgenowego ujawniają się u nastolatków (forma ostra). Objawia się cofaniem linii na skroniach i czole, następnie proces zaczyna obejmować koronę głowy. Na łysienie androgenowe narażone są również kobiety. U kobiet przebieg choroby jest odmienny w stosunku do mężczyzn. Włosy przerzedzają się na środku głowy w postaci rozproszonej.
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate, znane również jako łysienie plackowate alopecja areata, to jedna z form utraty włosów, która charakteryzuje się pojawieniem nagłych i okrągłych lub owalnych obszarów bezwłosych, np. na czubku głowy lub w innych częściach ciała. Choroba ta jest spowodowana przez autoimmunologiczną reakcję, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne mieszki włosowe, powodując zahamowanie wzrostu włosów.
W łysieniu plackowatym włosy mogą wypadać stopniowo lub bardzo szybko, pozostawiając nagie placki na skórze. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy, takie jak swędzenie czy zaczerwienienie skóry. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się we wczesnym wieku dorosłym. Często dotyka ona zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Przyczyny łysienia plackowatego u kobiet nadal nie są w pełni zrozumiane, ale uważa się, że genetyka odgrywa istotną rolę. Może być również związane z czynnikami środowiskowymi i reakcjami autoimmunologicznymi organizmu. Chociaż łysienie plackowate samoistnie może ustąpić w niektórych przypadkach, w innych wymaga ono leczenia, aby stymulować wzrost włosów i kontrolować reakcję immunologiczną.
Leczenie łysienia plackowatego może obejmować stosowanie miejscowych leków sterydowych, minoksydylu lub terapię światłem laserowym. W bardziej zaawansowanych przypadkach, w których obszary bezwłose występują na większej powierzchni skóry, może być zalecana terapia za pomocą kortykosteroidów, immunosupresantów lub innych zaawansowanych technik, takich jak terapia fotodynamiczna.
