U nas zapłacisz kartą
Czy łysienie może się zatrzymać?
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate, znane również jako łysienie plackowate alopecja areata, to jedna z form utraty włosów, która charakteryzuje się pojawieniem nagłych i okrągłych lub owalnych obszarów bezwłosych, np. na czubku głowy lub w innych częściach ciała. Choroba ta jest spowodowana przez autoimmunologiczną reakcję, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne mieszki włosowe, powodując zahamowanie wzrostu włosów.
W łysieniu plackowatym włosy mogą wypadać stopniowo lub bardzo szybko, pozostawiając nagie placki na skórze. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy, takie jak swędzenie czy zaczerwienienie skóry. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się we wczesnym wieku dorosłym. Często dotyka ona zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Przyczyny łysienia plackowatego u kobiet nadal nie są w pełni zrozumiane, ale uważa się, że genetyka odgrywa istotną rolę. Może być również związane z czynnikami środowiskowymi i reakcjami autoimmunologicznymi organizmu. Chociaż łysienie plackowate samoistnie może ustąpić w niektórych przypadkach, w innych wymaga ono leczenia, aby stymulować wzrost włosów i kontrolować reakcję immunologiczną.
Leczenie łysienia plackowatego może obejmować stosowanie miejscowych leków sterydowych, minoksydylu lub terapię światłem laserowym. W bardziej zaawansowanych przypadkach, w których obszary bezwłose występują na większej powierzchni skóry, może być zalecana terapia za pomocą kortykosteroidów, immunosupresantów lub innych zaawansowanych technik, takich jak terapia fotodynamiczna.
Łysienie bliznowaciejące – objawy
Łysienie bliznowate częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Objawy pojawiają się zazwyczaj między 30. a 50. rokiem życia. W początkowej fazie choroby, zanim jeszcze dojdzie do łysienia, pacjenci skarżą się na świąd, pieczenie, a nawet ból skóry głowy. To jak wygląda łysienie bliznowaciejące, zdjęcia przedstawią najdokładniej. Warto jednak dodać, że zmiany najpierw pojawiają się w okolicy ciemieniowej, a następnie zaczynają się rozprzestrzenić. Skóra głowy w obszarze dotkniętym chorobą jest cienka i błyszczy. Włosy rosną na niej w postaci jedynie pojedynczych kępek, a mieszki włosowe nie są widoczne.
Jeśli chodzi o łysienie bliznowaciejące, leczenie powinien poprzedzać dokładny proces diagnostyczny. Diagnostyka obejmuje wywiad lekarski, podczas którego specjalista stara się ustalić przyczynę problemu. Ponadto wykonuje się badania trychologiczne, czyli trichogram i/lub trichoskopię. Często zleca się również pobranie krwi do wykonania potrzebnych testów.
Specjalistyczne badania trychologiczne pozwalają na bardzo dokładną analizę stanu skóry głowy, cebulek i włosów. Dzięki temu możemy określić rodzaj łysienia, ustalić konkretną przyczynę problemu oraz stopień jego zaawansowania, a także dobrać najskuteczniejszą metodę terapii – mówi Karolina Formela, kosmetolog z Clinica Cosmetologica
Kolejnym etapem jest terapia, która wiąże się z wykonaniem serii zabiegów trychologicznych. Wśród profesjonalnych rozwiązań należy wymienić:
- mezoterapię skóry głowy – wyróżnia się trzy jej odmiany: igłową oraz mikroigłową. To grupa zabiegów polegająca na podaniu śródskórnym i/lub podskórnym aktywnych substancji odżywczych (np. Kenalogu lub osocza bogatopłytkowego, które zostaje odwirowane z krwi, pobranej wcześniej od pacjenta).
- karboksyterapię Reology2 – metoda ta polega na iniekcyjnym podaniu dwutlenku węgla, w celu pobudzenia mikrokrążenie w skórze głowy i tym samym stymulowania włosów do wzrostu,
- Dr. CYJ Hair Filler – wiąże się z podaniem preparatu zawierającego kompleks 7 peptydów i kwas hialuronowego. Taka mieszanka intensywnie odżywia i wzmacnia skórę głowy i włosy,
- terapię UVA/UVB/PUVA – w czasie zabiegu skóra jest naświetlana promieniami UV (metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku plackowatej odmiany łysienia).
Łysienie androgenowe u mężczyzn
Pierwsze objawy łysienia androgenowego pojawiają się u mężczyzn zwykle po okresie dojrzewania i prowadzą do utraty włosów o charakterystycznym obrazie. W obrazie histopatologicznym dochodzi do zmian w cyklu włosowym a także miniaturyzacji mieszka włosowego. Zaczyna się produkcja włosów delikatniejszych oraz krótszych. Na poziomie komórkowym miniaturyzacja mieszka włosowego postępuje w skutek redukcji objętości brodawki włosa w wyniku czego zmniejsza się liczba jej komórek.
Ryzyko wystąpienie tego typu łysienia u mężczyzny zwiększa się przy pozytywnym wywiadzie rodzinnym konkretnie kiedy stwierdzono podobne objawy u ojca lub u dziadka ze strony matki.
Do dokumentowania łysienia typu męskiego służy skala Norwood