U nas zapłacisz kartą
Czy mikrodermabrazja usuwa zaskórniki?
Mikrodermabrazja – jakie są wskazania?
Mikrodermabrazja sprawdzi się w wielu przypadkach, ale zabiegu tym powinny szczególnie pomyśleć następujące osoby:
- z pozbawioną blasku oraz poszarzałą cerą – mikrodermabrazja sprawi, że skóra będzie lepiej dotleniona i zacznie lepiej wchłaniać substancje odżywcze z kosmetyków, w efekcie czego skóra będzie rozświetlona i poprawi się koloryt,
- ze zmarszczkami – mikrodermabrazja redukuje płytkie zmarszczki, a także istotnie wzmacnia elastyczność skóry, dzięki czemu zmniejsza się ryzyko tworzenia kolejnych zmarszczek i pogłębiania istniejących,
- z przebarwieniami na cerze, bliznami oraz rozstępami – mikrodermabrazja pobudza krążenie, dotlenia i stymuluje produkcję kolagenu – skóra stopniowo zostaje zastąpiona zdrową tkanką,
- z cellulitem – mikrodermabrazja złuszcza naskórek, dotlenia nawet głębokie warstwy skóry oraz poprawia ukrwienie, dzięki czemu może stanowić doskonałą pomoc w redukcji cellulitu,
- z trądzikiem – mikrodermabrazja doskonale oczyszcza skórę, zmniejsza pory, usuwa zaskórniki i odblokowuje ujścia gruczołów łojowych, przez co stanowi niewątpliwie jedno z narzędzi w walce z trądzikiem.
Wskazania do mikrodermabrazji dla każdego rodzaju skóry
- zmarszczki i linie mimiczne,
- przebarwienia skórne,
- trądzik i blizny potrądzikowe,
- rozszerzone pory,
- wiotkość skóry,
- przygotowanie skóry do innych zabiegów.
Mikrodermabrazja jest stosunkowo bezpieczną procedurą, ale istnieją pewne sytuacje, w których może być przeciwwskazana lub wymagać szczególnej ostrożności. Oto niektóre z nich:
- skóra wrażliwa lub uszkodzona — osoby z cerą wrażliwą lub skórą dotkniętą stanem zapalnym, np. z oparzeniami słonecznymi, otwartymi ranami czy infekcjami, powinny unikać mikrodermabrazji,
- choroby skóry — osoby z ciężkimi chorobami skórnymi, takimi jak łuszczyca czy trudno leczący się trądzik, mogą wymagać specjalistycznej opieki i być niewłaściwymi kandydatami do mikrodermabrazji,
- dermatologiczne choroby autoimmunologiczne — osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy czy łuszczyca, powinny omówić z dermatologiem ewentualne ryzyka i korzyści z mikrodermabrazji,
- inne zabiegi kosmetyczne — po niektórych zabiegach kosmetycznych, takich jak chemiczne peelingi czy laseroterapia, może być konieczne odczekanie pewnego czasu przed przystąpieniem do mikrodermabrazji,
- ciąża — mikrodermabrazja zazwyczaj nie jest zalecana w czasie ciąży ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu. W przypadku planowania zabiegu zawsze warto skonsultować się z lekarzem,
- nowotwór skóry — w przypadku podejrzenia lub obecności nowotworów skóry, konieczne jest skonsultowanie się z dermatologiem przed przeprowadzeniem mikrodermabrazji,
- alergia na składniki preparatów kosmetycznych — osoby z alergiami na składniki stosowane w preparatach do mikrodermabrazji, na przykład na kryształy korundu czy diamentowe końcówki, powinny powiadomić specjalistę przed przeprowadzeniem zabiegu.
Peeling kawitacyjny czy mikrodermabrazja?
Wiele kobiet zastanawia się, czy lepiej zdecydować się na mikrodermabrazję, czy peeling kawitacyjny. W podjęciu decyzji przydatne będą poniższe informacje:
- Mikrodermabrazja jest zabiegiem polegającym na mechanicznym złuszczaniu powierzchniowych warstw naskórka, a także z możliwością kontrolowania głębokości złuszczania. Podczas kilku zabiegów uzyskuje się wyraźny efekt elastycznej, gładkiej i zregenerowanej skóry – nie tylko powierzchniowo, ale i w głębszych warstwach skóry. Ponadto mikrodermabrazja pobudza produkcję kolagenu i elastyny, przez co zabieg może mieć także działanie przeciwstarzeniowe.
- Peeling kawitacyjny ma przede wszystkim oczyścić skórę z zanieczyszczeń, pobudzić ja do regeneracji i odblokować zatkane pory. Po peelingu możemy odczuć lepsze ukrwienie skóry, gdyż zabieg wykorzystuje mikromasaż w wyniku drgania fal ultradźwiękowych.
Oba te zabiegi różnią się od siebie nie tylko specyfiką i działaniem, ale również ceną. Tańszy jest peeling kawitacyjny – ceny zaczynają się już od 40 zł.
Anna Baranowska
Ukończyła Dziennikarstwo na Uniwersytecie Gdańskim. Autorka kilkuset artykułów o tematyce zdrowotnej i parentingowej. Należy do grona dziennikarzy medycznych jako członkini Stowarzyszenia "Dziennikarski Klub Promocji Zdrowia".
Jak wyglądają zaskórniki otwarte i zaskórniki zamknięte?
W dermatologii rozróżnia się dwa rodzaje zaskórników:
- zaskórniki otwarte – określane również jako wągry. Przyjmują one formę ciemnobrązowych lub czarnych punktów widocznych najczęściej na nosie i brodzie. Ciemny kolor zaskórników wynika z procesu utlenienia masy łojowo-rogowej, która następnie wydostaje się na powierzchnię skóry. Wągry są zaliczane do zaskórników głębokich, które mogą przekształcić się w zmiany zapalne i doprowadzić do powstania krost, grudek czy też ropnych torbieli,
- zaskórniki zamknięte – niewielkie zmiany o jasnym zabarwieniu przypominające białą kaszkę, które dostrzegalne są po delikatnym naciągnięciu skóry. Powstają w wyniku zamknięcia ujścia gruczołu i nagromadzenia się masy rogowej naskórka.
Głębokie zaskórniki – czym są?
Głębokie zaskórniki, nazywane także mikrokrostami lub zaskórnikami podskórnymi, to specyficzny rodzaj zaskórników, które powstają, gdy sebum i martwe komórki skóry zatykają pory skóry na większą głębokość niż zaskórniki otwarte lub zamknięte.
Podobnie jak w przypadku płytszych zatkanych porów, głębokie zaskórniki są wynikiem nadprodukcji sebum i nagromadzenia martwych komórek skóry. Mieszanka ta, zamiast być naturalnie wydalana na powierzchnię naskórka, zatyka pory. Jednak głębokie zaskórniki zlokalizowane są głębiej pod powierzchnią skóry, co sprawia, że są trudniejsze do leczenia i mogą prowadzić do poważniejszych dolegliwości skórnych, takich jak trądzik zaskórnikowy, grudkowy lub ropowiczy.
Na skórze głębokie zaskórniki mogą wyglądać jak małe, twarde guzki, które mogą być białe, żółte lub przyjmować kolor skóry. Mogą one być niebolesne, ale w niektórych przypadkach mogą powodować dyskomfort lub ból, zwłaszcza gdy dojdzie do ich zainfekowania.
Choć głębokie zaskórniki są trudniejsze do leczenia ze względu na ich lokalizację, istnieją różne metody, które mogą pomóc w ich eliminacji, takie jak odpowiednie leki, zabiegi dermatologiczne czy zmiana nawyków dotyczących pielęgnacji skóry.
