U nas zapłacisz kartą
Czy rak złośliwy jest uleczalny? Nowe spojrzenie na walkę z chorobą
Rak prostaty - przerzuty
Gruczolakorak stercza, jak każdy nowotwór złośliwy, może tworzyć przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych (najczęściej zajmuje charakterystyczne grupy węzłów chłonnych w miednicy) oraz do odległych narządów (cechą charakterystyczną tego nowotworu jest tworzenie przerzutów do kości, rzadziej przerzuty do płuc, mózgu i wątroby).
Na rozpoznanie raka gruczołu krokowego wskazują wymienione powyżej objawy. Bardzo użytecznym badaniem jest lekarska ocena gruczołu krokowego palcem przez ścianę odbytnicy (zob. ryc. 2.). Lekarz może wówczas wyczuć i ocenić gruczoł – jego nierówna, guzkowa powierzchnia przemawia za rozpoznaniem raka.
Ryc. 2. Badanie gruczołu krokowego przez odbytnicę
Do podstawowych badań stosowanych w diagnostyce raka gruczołu krokowego należy ocena stężenia swoistego antygenu sterczowego (PSA) – u większości chorych stężenie tej substancji jest zwiększone. Trzeba jednak podkreślić, że stężenie PSA zwiększa się także w przebiegu wielu innych chorób gruczołu krokowego (np. w łagodnym przeroście gruczołu krokowego), a ponadto odnotowuje się przypadki raka stercza, w których stężenie tego markera nie jest zwiększone.
W diagnostyce stosuje się ultrasonografię przezodbytniczą (TRUS) – za pomocą tej metody można zobrazować wewnętrzną budowę gruczołu i uwidocznić ewentualne guzy w poszczególnych częściach gruczołu (rak typowo umiejscowiony jest w tzw. strefie obwodowej gruczołu).
Posługując się ultrasonografią przezodbytniczą, można precyzyjnie wybrać miejsce, z którego należy pobrać wycinek za pomocą biopsji przezodbytniczej. W ten sposób uzyskuje się fragment tkanki guza, który zostaje skierowany do oceny mikroskopowej – na tej podstawie ustala się ostateczne rozpoznanie raka gruczołu krokowego. Aby precyzyjnie ustalić charakter danego raka, lekarze posługują się skalą oceny złośliwości histologicznej – tzw. skalą Gleasona. Wynik w tej skali u danego chorego jest jednym z najważniejszych czynników pomagających lekarzom dobrać najlepszą terapię.
Jak wygląda rak kości na zdjęciu RTG?
Jedną ze skutecznych form diagnostyki raka kości jest badanie RTG. To technika obrazowania, wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, bardzo przydatna w diagnostyce układu kostnego. I ta metoda idealnie opiera się na zjawisku różnego pochłaniania promieniowania rentgenowskiego przez różne tkanki. Kości pochłaniają promieniowanie znacznie lepiej niż tkanki miękkie. Diagnostyka obrazowa, do której należą także zdjęcia RTG, jest bardzo pomocna w rozpoznawaniu przerzutów do kości. Podstawowym celem tego badania jest nie tylko potwierdzenie choroby, jaką jest rak kości, ale także ukierunkowanie dalszego leczenia.
Jaki obraz badania RTG potwierdza obecność raka kości? Oto najważniejsze cechy:
- widoczna destrukcja kości,
- ogniska lityczne kości,
- zniszczenie kory kości,
- widoczne zmiany w okostnej,
- odczyny okostnej z blaszkowatymi nawarstwieniami.
Zdjęcie RTG to bardzo ważny element w wykrywaniu raka kości. Ale należy pamiętać, iż ostateczna diagnoza jest zawsze postawiona na podstawie badań histopatologicznych, a badania obrazowe są ich uzupełnieniem.
Rodzaje raka kości
Rodzaje raka kości zależą od jego umiejscowienia i stanu zaawansowania.
Do najczęściej występujących należą:
● chrzęstniak- ten rodzaj stanowi łagodną postać raka kości. Charakteryzuje się przede wszystkim złamaniami i bólami kości,
● kostniak- jest to również łagodna forma tej choroby. Przede wszystkim powoduje ból i obrzęk w chrząstkach stawowych,
● guz olbrzymiokomórkowy- daje dobre rokowania, ale może mieć charakter złośliwy lub łagodny. Przypomina ból, podobny do zapalenia stawów, powoduje uczucie sztywności i wywołuje obrzęki,
● szkliwiak -ten rak kości pojawia się w okolicach żuchwy. Guz jest najczęściej umiejscowiony w pobliżu twarzy lub szyi,
● mięsak Ewinga - jest złośliwą postacią nowotworu i charakteryzuje go promieniujący i silny ból kończyn,
● mięsak kościopochodny- ten rodzaj raka kości jest „ulokowany” najczęściej w stawie kolanowym lub kości ramiennej. To on wywołuje najsilniejszy ból w nocy.
Gastrinoma - objawy. Co to za guz? Rokowania i diagnostykaRak prostaty - rokowanie
Przeżycie chorych zależy od zaawansowania choroby i zastosowanej formy leczenia. Po leczeniu radykalnym, czyli usunięciu prostaty, 5 lat przeżywa 70–85% chorych, a odsetek przeżyć 10-letnich wynosi 50–75%. U chorych niekwalifikujących się do leczenia radykalnego progresję choroby stwierdza się w różnym okresie od włączenia terapii hormonalnej, ale zwykle po 18–36 mies. Chorzy z rakiem prostaty zaawansowanym miejscowo leczeni zachowawczo (bez operacji) przeżywają średnio 4,5 roku, a chorzy z rozsiewem, czyli przerzutami poza prostatą – 3–5 lat lub dłużej.
Zobacz także
Badania diagnostyczne w urologii Badania fizykalne, inwazyjne i laboratoryjne. Jak przebiegają i w jakim celu są wykonywane?
Wybrane treści dla Ciebie
Ostre zapalenie gruczołu krokowego (prostaty) Ostre zapalenie gruczołu krokowego jest spowodowane zakażeniem tkanek gruczołu przez bakterie. Najczęściej są to bakterie stanowiące normalną florę bakteryjną jelita grubego (potocznie nazywane „bakteriami kałowymi”).
Biopsja prostaty Biopsja prostaty jest procedurą diagnostyczną, podczas której lekarz pobiera fragmenty tkanki gruczołu krokowego do badań pod mikroskopem. Zwykle biopsję prostaty wykonuje się przy podejrzeniu raka prostaty. Biopsja jest procedurą inwazyjną, dlatego jej wykonanie należy omówić z lekarzem, ponieważ konieczne może być przygotowanie – odstawienie niektórych leków
Prostata (gruczoł krokowy, stercz) Gruczoł krokowy to inaczej prostata, gruczoł sterczowy lub stercz. Prostata znajduje się u mężczyzn w miednicy mniejszej, w okolicy krocza, pod pęcherzem moczowym. Przez stercz przechodzi cewka moczowa, dlatego też gruczoł krokowy wpływa na funkcjonowanie układu moczowo-płciowego. Najczęściej występującym zaburzeniem dotyczącym gruczołu krokowego jest jego łagodny przerost.
Rak prostaty - objawy, przerzuty, leczenie, rokowanie
Rak prostaty (inaczej gruczołu krokowego) to nowotwór złośliwy rozwijający się w gruczole krokowym, który stanowi 20% wszystkich nowotworów złośliwych u mężczyzn w Polsce. Zwykle występuje u mężczyzn w starszym wieku i długo nie daje objawów. W leczeniu stosuje się operację, radioterapię i hormonoterapię.
Gruczoł krokowy (inaczej stercz lub prostata) znajduje się w miednicy u mężczyzn (nie występuje u kobiet), nieco poniżej pęcherza moczowego, do przodu od odbytnicy, i otacza cewkę moczową (zob. ryc. 1.).
Ryc. 1. Budowa układu moczowego u mężczyzn
