U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia Złośliwego Włókniaka - Piękno i Wyrazistość Diagnozy
Co to są włókniaki
Włókniaki to skórne zmiany należące do grupy nowotworów niezłośliwych i niezwykle rzadko ulegają zezłośliwieniu.
- miękki (uszypułkowany) – łac. fibroma molle,
- twardy – łac. fibroma durum.
Włókniaki miękkie
Zbudowane są z luźno utkanej włóknistej tkanki łącznej. Przypominają skórę właściwą, są ukrwione, jednak ze zmniejszona liczbą włókien elastycznych, bez włókien nerwów lub unerwienie występuje w zakresie szczątkowym. Występują głównie na powiekach, w okolicach szyi, pachy i pachwiny, ale zdarza się również ich inna lokalizacja, jak śluzówka jamy ustnej, dekolt, okolice odbytu, prącia i warg sromowych.
Ich występowanie jest powszechne, szacuje się, że dotyczy 20-25 proc. populacji ogólnej. Prawdopodobieństwo rośnie wraz z wiekiem - po ukończeniu 40. roku życia jest to nawet 37 proc.
Ich występowanie wiąże się z cechami zespołu metabolicznego, czyli z otyłością, insulinoopornością i lipidemią aterogenną. Stanowią one objaw zwiększonego ryzyka wystąpienia miażdżycy. Sugeruje się też genetyczne podłoże powstawania włókniaków.
Skąd się biorą włókniaki miękkie
Powstają w wyniku stymulacji receptorów na keratynocytach (jedne z komórek naskórka) i fibroblastach (komórki tkanki łącznej, produkujące między innymi kolagen) przez leptynę (hormon produkowany głównie przez komórki tłuszczowe), a także przez insulinooporność występującą w otyłości. Nie bez znaczenia jest również zaburzona w otyłości gospodarka androgenami i estrogenami.
Włókniak twardy
Jest zwłóknieniem skóry charakteryzującym się zwiększoną liczbą fibrocytów w skórze właściwej, a czasami podskórnie. Zawiera też makrofagi i inne komórki zapalne, w tym często limfocyty. Towarzyszy temu często rozrost sąsiednich struktur (naskórek, mieszki włosowe) lub komórek (melanocyty). Najczęściej występuje pojedynczo, zwykle też jest mniejszy od włókniaka miękkiego.
Włókniaki: objawy
- Włókniaki miękkie: mogą mieć charakter wrodzony lub rosnąć w ciągu całego życia. Są to miękkie guzki o barwie cielistej lub brunatnej, które zwisają luźno ze skóry. Włókniaki miękkie występują zazwyczaj licznie na całym ciele, nie wchłaniają się.
Włókniak miękki charakterystyczny jest dla choroby Recklinghausena. Schorzenie to jest nieuleczalną chorobą genetyczną dającą objawy skórne (nerwiakowłókniaki, plamy typu kawy z mlekiem) i zaburzenia układu nerwowego (padaczkę, opóźnienie rozwoju umysłowego).
- Włókniaki twarde: występują z reguły pojedynczo, są mniejsze od włókniaków miękkich i twarde w dotyku. Umiejscowione są na skórze i wraz z nią mogą być przesuwane względem podłoża. Zwykle występują na kończynach.
Włókniaki twarde skóry to zmiany nabyte. Występują u osób starszych, a ich ilość rośnie wraz z wiekiem.
Czerniak guzkowy - objawy
Wariant guzkowy czerniaka diagnozowany jest u pacjentów niemal w każdym wieku, jednak większość zachorowań odnotowywana jest pomiędzy 40 a 60 rokiem życia.
Objawy warunkowane są przez genezę powstania guza, gdzie wyróżnia się 2 typy:
- Znamię pojawia się od nowa (tzw. de novo) – zmiana uwidacznia się na zdrowym dotąd fragmencie skóry. Jego brzeg może być nieregularny lub nieostry, kolor niejednolity, naskórek może być bardzo cienki, łuszczyć się lub mieć tendencję do zmian wrzodziejących. Postać ta stanowi przeważającą większość przypadków czerniaka guzkowego.
- Choroba rozwija się na istniejącym wcześniej znamieniu – dotychczas nie dające żadnych niepokojących objawów znamię barwnikowe może ulegać pogrubieniu i zwiększeniu średnicy. Pojawić może się też zmiana zabarwienia, kształtu, krwawienie i swędzenie.
Zazwyczaj czerniak guzkowy występuje w postaci ciemnych znamion o średnicy od 1 do 2 cm, zlokalizowanych najczęściej na:
- twarzy,
- karku,
- górnej części pleców,
- nogach.
Czasami guzy te mogą szybko się powiększać. Jednak najniebezpieczniejsze zmiany inwazyjne postępować będą w głąb warstw skóry, przez co progresja czerniaka pozostanie niewidoczna gołym okiem.
Chociaż w przeważającej liczbie przypadków, czerniaki guzkowe widoczne są jako znamiona ciemne, mocno napigmentowane, zdarzają się również zmiany jaśniejsze, beżowe, różnokolorowe lub nawet bezbarwne (tak, jak w przypadku rzadkiej, złośliwej odmiany czerniaka bezbarwnikowego).
Dlatego też obserwacja koloru jest tylko jedną z cech, na które trzeba zwrócić uwagę podczas weryfikacji i diagnostyce podejrzanych znamion.