U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia Złośliwego Włókniaka - Piękno i Wyrazistość Diagnozy
Co to są włókniaki
Włókniaki to skórne zmiany należące do grupy nowotworów niezłośliwych i niezwykle rzadko ulegają zezłośliwieniu.
- miękki (uszypułkowany) – łac. fibroma molle,
- twardy – łac. fibroma durum.
Włókniaki miękkie
Zbudowane są z luźno utkanej włóknistej tkanki łącznej. Przypominają skórę właściwą, są ukrwione, jednak ze zmniejszona liczbą włókien elastycznych, bez włókien nerwów lub unerwienie występuje w zakresie szczątkowym. Występują głównie na powiekach, w okolicach szyi, pachy i pachwiny, ale zdarza się również ich inna lokalizacja, jak śluzówka jamy ustnej, dekolt, okolice odbytu, prącia i warg sromowych.
Ich występowanie jest powszechne, szacuje się, że dotyczy 20-25 proc. populacji ogólnej. Prawdopodobieństwo rośnie wraz z wiekiem - po ukończeniu 40. roku życia jest to nawet 37 proc.
Ich występowanie wiąże się z cechami zespołu metabolicznego, czyli z otyłością, insulinoopornością i lipidemią aterogenną. Stanowią one objaw zwiększonego ryzyka wystąpienia miażdżycy. Sugeruje się też genetyczne podłoże powstawania włókniaków.
Skąd się biorą włókniaki miękkie
Powstają w wyniku stymulacji receptorów na keratynocytach (jedne z komórek naskórka) i fibroblastach (komórki tkanki łącznej, produkujące między innymi kolagen) przez leptynę (hormon produkowany głównie przez komórki tłuszczowe), a także przez insulinooporność występującą w otyłości. Nie bez znaczenia jest również zaburzona w otyłości gospodarka androgenami i estrogenami.
Włókniak twardy
Jest zwłóknieniem skóry charakteryzującym się zwiększoną liczbą fibrocytów w skórze właściwej, a czasami podskórnie. Zawiera też makrofagi i inne komórki zapalne, w tym często limfocyty. Towarzyszy temu często rozrost sąsiednich struktur (naskórek, mieszki włosowe) lub komórek (melanocyty). Najczęściej występuje pojedynczo, zwykle też jest mniejszy od włókniaka miękkiego.
Rodzaje włókniaków
Wyróżniamy dwa rodzaje włókniaków. Włókniak miękki może występować jako pojedyncza zmiana skórna lub tworzyć skupiska. Często pojawia się pomiędzy 30. a 40. rokiem życia u kobiet i mężczyzn na szyi, na plecach, klatce piersiowej, pod pachami i w pachwinach. Wielkość większości włókniaków miękkich oscyluje w granicach kilku milimetrów, jednak czasami zmiana może nadmiernie przyrastać do nawet kilku centymetrów. Włókniaki miękkie często powstają w miejscach, które są systematycznie pocierane przez odzież, biżuterie i bieliznę.
Włókniak twardy jest zmianą, która zwykle nie występuje w skupiskach. Pojawia się często w miejscach urazu skóry np. zadrapania, a także w miejscu ukąszeń owadów. Może mieć także związek z przebytym zapaleniem mieszka włosowego, które objawia się ropną krostą, zaczerwienieniem i bólem. Włókniaki twarde mogą pojawiać się już u osób powyżej 20. roku życia, jednak najczęściej obserwowane są u osób, które ukończyły 40. rok życia. Włókniaki twarde najczęściej tworzą się na nogach, brzuchu oraz plecach.
Włókniaki: przyczyny
Włókniaki powstają w wyniku niekontrolowanego namnażania się komórek tkanki łącznej. Są to małe guzki przypominające strzępki skóry. Rosną na różnych częściach ciała, najczęściej jednak spotykane są na szyi, powiekach i skórze głowy. Nie wiadomo, dlaczego u niektórych osób tworzą się włókniaki, a u innych nie. Dokładna przyczyna namnażania się komórek tkanki łącznej nie została poznana. Wiadomo natomiast, że niektóre czynniki mogą sprzyjać wyrastaniu włókniaków. Do stanów sprzyjających powstawaniu włókniaków nabytych należą m.in. zaburzenia gospodarki hormonalnej, cukrzyca, otyłość, miejscowy stan zapalny, miejscowe uszkodzenie tkanek, choroby związane z zaburzeniami układu odpornościowego, zakażenie wirusem HIV.
Ryzyko powstawania włókniaków zwiększa także przyjmowanie leków immunosupresyjnych.Jak wygląda włókniak?
Włókniak miękki to stosunkowo wolno powiększająca się zmiana koloru cielistego lub brązowego. Przypomina ona swoim wyglądem przyczepiony do skóry mały guzek. Wraz ze wzrostem włókniaka zaczyna on coraz bardziej odstawać od powierzchni skóry oraz może zmieniać swój kształt. Włókniaki miękkie mają charakterystyczny wygląd – przypominają nitkowate twory lub zawieszone na cienkiej szypułce małe woreczki. Włókniaki twarde cechuje nieco inny wygląd – nie odstają one bardzo od powierzchni skóry. To niewielkie, twarde guzki koloru cielistego lub brązowego, które w dotyku nieco przypominają powstający na ranie strupek.
Wyróżniamy kilka przyczyn powstawania włókniaków. Jedną z nich jest występowanie tych zmian skórnych u członków bliskiej rodziny. Nie mają one jednak związku ze zmianami genetycznymi. W przypadku włókniaków miękkich czynnikiem warunkującym ich rozwój może być zespół metaboliczny. Włókniaki miękkie częściej występują u osób z nadwagą, otyłością oraz innymi chorobami dietozależnymi. Związek z powstawaniem włókniaków miękkich może mieć także drażnienie skóry np. jej obcieranie przez ciasny kołnierzyk, biustonosz bądź noszoną biżuterię. Włókniaki miękkie pod pachami bywają związane z usuwaniem owłosienia za pomocą powodującej uszkodzenia skóry golarki elektrycznej lub tradycyjnej maszynki do golenia.
Włókniaki twarde mogą powstawać w miejscach uszkodzenia skóry. Ich pojawienie się związane jest z nadmierną proliferacją fibroblastów, czyli zbyt intensywnym rozrastaniem się komórek odpowiedzialnych za produkcję kolagenu oraz elastyny.
Typy czerniaka
Czerniaki to nowotwory złośliwe, wywodzące się z komórek barwnikowych skóry, czyli melanocytów. Znajdują się one pod warstwą nabłonka płaskiego, w warstwie podstawnej skóry. To właśnie te komórki wytwarzają melaninę, barwnik nadający kolor naszej skórze, działający jak naturalny filtr podczas opalania. Na skutek długotrwałej ekspozycji na promieniowanie UV może dojść do uszkodzenia fizjologicznych systemów naprawczych melanocytów i przemiany w komórkę nowotworową. Klasyfikując nowotwór pod względem sposobu rozrostu, wyróżnia się 4 podstawowe typy czerniaka:
Czerniak szerzący się powierzchownie (ang. superficial spreading melanoma, SSM)
Najpopularniej występujący typ, głównie u ludzi młodych. Czerniak szerzący się powierzchownie stanowi 70% wszystkich przypadków czerniaków. Zgodnie z nazwą, guz ten wzrasta w obrębie powierzchniowej warstwy skóry, wnikając głębiej dopiero w zaawansowanym stadium. Zwykle swój początek bierze od zmian barwnikowych, popularnych znamion o nieregularnym kształcie. Ich kolor może różnić się i waha się od brązowego, czerwonego aż po niebieski. Rozwój tego typu zmian nowotworowych jest często powolny i trwa wiele miesięcy, a nawet lat.
Czerniak wywodzący się z plamy soczewicowatej (ang. lentigo maligna melanoma, LMM)
Ten rodzaj czerniaka najczęściej dotyka osób starszych (głównie u kobiet po 70 roku życia). Podobny do zmian szerzących się powierzchownie, uwidacznia się w postaci beżowej lub brązowawej plamy. Najczęściej związany jest z długotrwałą ekspozycją na słońce, występuje prawie zawsze na twarzy, uszach lub górnej części tułowia. Charakter tego typu zmian jest łagodny, a ich wzrost bardzo powolny.
Czerniak akralny (ang. acrolentiginous melanoma, ALM)
Wariant czerniaka najczęściej diagnozowany u Afroamerykanów i ludności Wschodu, rzadko występuje u rasy białej (zaledwie 5% przypadków czerniaka). Wywodzi się z plamy soczewicowatej i również rozwija się w powierzchniowych warstwach skóry. Zwykle umiejscawia się na podeszwach stóp i dłoniach, w postaci nieregularnych znamion o wrzodziejącej powierzchni. Szczególnym, rzadkim podtypem jest tzw. czerniak podpaznokciowy. Czerniak akralny generalnie postępuje szybciej niż dwa powyższe typy (SSM, LMM) i może dawać przerzuty.
