U nas zapłacisz kartą
Czy ziarniak to nowotwór? Wszystko, co powinieneś wiedzieć o tym medycznym zagadnieniu
Ziarniniak grzybiasty: leczenie
Metoda leczenia omawianego chłoniaka ściśle zależy od etapu choroby, na którym choroba została rozpoznana.
W początkowych stadiach ziarniniaka (okres wstępny i okres naciekowy) w terapii stosowane jest naświetlanie promieniowaniem ultrafioletowym UVA i UVB w specjalnie przygotowanych do tego lampach.
Czasem lekarz specjalista dermatolog może zdecydować o dołączeniu do fototerapii specjalistycznych leków.
Terapia PUVA (ang. Psoralen Ultra-Violet A) to metoda leczenia polegająca na stosowaniu promieniowania UVA wraz z doustnym podawaniem leków (Psoralen), które są fotouczulaczami, czyli uwrażliwiają skórę na działanie promieniowania.
Terapia RE-PUVA (ang. Retinoid PUVA) polega na dołączeniu do terapii PUVA dodatkowego leku, jakim są retinoidy, czyli kwasowe pochodne witaminy A.
W początkowych stadiach choroby stosować można także naświetlanie małymi dawkami promieniowania rentgenowskiego, a także dołączyć do terapii PUVA lek interferon alfa.
W zaawansowanym okresie ziarniniaka grzybiastego (okres guzowaty) leczeniem z wyboru jest stosowanie chemioterapii farmakologicznej. Najczęściej stosowanymi cytostatykami są cyklofosfamid, metotreksat, chlorambucil, cisplatyna, winkrystyna, winblastyna, a także bleomycyna.
Ziarniniak grzybiasty: objawy i przebieg
Pierwsze stadium ziarniniaka grzybiastego charakteryzuje się występowaniem bardzo swędzących zmian dermatologicznych, które pojawiać mogą się na skórze całego ciała, jednakże najczęściej obserwować można je na tułowiu i pośladkach, górnej części ud oraz ramion.
Typowe są plackowate obszary skóry barwy czerwonofioletowej o wyraźnych granicach. Jej powierzchnia jest skłonna do podrażnień, sucha, bibułkowata, pomarszczona, z niewielkimi grudkami i się łuszczy.
Wykwity pęcherzykowe lub krostkowe są rzadko obserwowane. Okres wstępny ziarniniaka grzybiastego trwać może nawet kilkanaście lat.
Drugie stadium chłoniaka skóry polega na dalszym szerzeniu się zmian skórnych oraz nasileniu uczucia świądu.
Wokół zmian rumieniowych, które są lekko uniesione i dobrze odgraniczone od zdrowej skóry, tworzą się wyczuwalne pod palcami nacieki o różnej średnicy, często pierścieniowatego kształtu.
Obserwować można coraz silniejsze łuszczenie się skóry. Na tym etapie zaawansowania choroby, w wyniku zajęcia procesem chorobowym mieszków włosowych i ich niszczenia, dochodzi do wypadania włosów.
Trzecie stadium ziarniniaka grzybiastego objawia się występowaniem zmian guzowatych w obrębie wcześniejszych zmian dermatologicznych, a także w zdrowej skórze.
Guzy szybko rosną, mają czerwonobrązowy kolor i sączącą powierzchnię. Mogą ulegać rozpadowi, pękać, a na ich powierzchni tworzą się głębokie ubytki naskórka i skóry właściwej - nadżerki i owrzodzenia - które trudno się goją.
Na tym etapie zaawansowania ziarniniaka grzybiastego zmianom skórnym często towarzyszą zmiany chorobowe innych narządów.
Chory często ma wyczuwalne powiększone węzły chłonne, a także objęte procesem nowotworowym narządy wewnętrzne - szpik kostny, płuca, śledzionę, wątrobę, czasem także przewód pokarmowy oraz ośrodkowy układ nerwowy. Pojawienie się zmian narządowych rokuje niepomyślnie.
U wielu chorych można zaobserwować objawy ogólne, takie jak utrata masy ciała, brak apetytu i złe samopoczucie.
Ziarniniak obrączkowaty - przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyny ziarniniaka obrączkowatego nie są znane, jednak coraz częściej uważa się, że podłożem choroby może być odpowiedź immunologiczna na nieznany antygen. Z kolei na liście czynników ryzyka znajdują się urazy, ukąszenia owadów, czerwony tatuaż, próby tuberkulinowe, szczepienia przeciwwirusowe, infekcje wirusowe i bakteryjne, ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe, współistniejące choroby immunologiczne i nowotworowe. Niektórzy uważają, że rozwojowi ziarniniaka obrączkowatego sprzyja cukrzyca, jednak jej związek z chorobą nie został ostatecznie potwierdzony.
Ziarniniak obrączkowaty objawia się podskórnymi, twardymi wykwitami o gładkiej powierzchni, które przybierają obrączkowaty kształt. Są one niewielkie i mierzą od 2–5 mm, jednak czasami mogą się rozrastać do 6–8 cm. Zmiany najczęściej są zlokalizowane na grzbietach rąk i stóp, gdzie są koloru skóry lub lekko różowe. Jeśli rozwijają się w innych miejscach, zwykle przybierają barwę ciemnoczerwoną lub purpurową.
Ponadto nie pojawiają się żadne inne objawy. Nie stwierdza się także żadnych nieprawidłowości w obrębie innych układów i narządów.