U nas zapłacisz kartą
Jak skutecznie leczyć trądzik różowaty - Porady i Zalecenia
Leczenie trądziku różowatego
Niestety, nie jest to dobra wiadomość dla chorych, ale nie da się całkowicie wyleczyć trądziku różowatego. Wykorzystując dobrze dobrane środki miejscowe, leki doustne, zabiegi chirurgiczne lub laserowe, można w pewnym stopniu ograniczyć rozwój choroby i chronić się przed pojawianiem się kolejnych zmian na skórze.
Warto w tym miejscu dodać, że leczenie trądziku różowatego powinno odbywać się pod regularną opieką dermatologa. Przeprowadzanie jakichkolwiek zabiegów eliminujących objawy na własną rękę lub zabiegów upiększających może przynieść znacznie więcej szkód niż korzyści.
U pacjentów z trądzikiem różowatym niewskazane są zabiegi złuszczające z użyciem kwasów owocowych, kwasu trójchlorooctowego czy salicylowego, ponieważ utrwalają rumień. Podobnie z zabiegami rozgrzewającymi. Przeciwwskazane są również wszelkie formy pielęgnacji skóry, które polegają na tarciu lub uciskaniu zmian chorobowych.
Leczenie trądziku różowatego można podzielić na trzy podstawowe grupy. Jest to leczenie miejscowe, doustne oraz za pomocą właściwej pielęgnacji skóry, w tym odpowiedni dobór kosmetyków.
- Leczenie miejscowe trądziku różowatego polega na stosowaniu odpowiednich kremów lub żeli, których zadaniem jest pozbycie się zmian zapalnych, czyli grudek i krostek. Czasami w razie konieczności, lekarz zaleca miejscowe stosowanie odpowiednio dobranych antybiotyków. Wykorzystuje się metronidazol 0,75% i 1% w postaci żelu lub kremu. Dobre działanie wykazuje również kwas azelainowy, który usuwa głównie zmiany zapalne - grudki i krosty. 10% sulfacetamid sodowy z 5% siarką oraz nadtlenek benzoilu, który przyspiesza eliminację zmian grudkowo-krostkowych i może być zalecany u pacjentów z postacią guzowatą oraz odmianą ziarniniakową trądziku różowatego. Działanie łagodzące rumień mają wyciągi z roślin, m.in. miłorzębu, kasztanowca oraz arniki górskiej. W aptece dostępne są produkty zawierające specjalnie opracowane składniki łagodzące objawy trądziku różowatego. W leczeniu ważne jest również odpowiednie przygotowanie skóry przed ekspozycją na słońce. Na kwadrans przed wyjściem na słońce należy nanieść na twarz krem z filtrami, które blokują szkodliwe promieniowanie UVB/UVA. SPF powinien być nie mniejszy niż 30, a najlepiej gdy będzie to 50. W aptekach znajdują się preparaty ze specjalnym filtrem IR, które są przeznaczone szczególnie do cery naczynkowej i nadwrażliwej.
- Leczenie ogólne trądziku różowatego to działanie celowane w usunięcie objawów choroby,a więc zwalczanie niedokwaśności soku żołądkowego, leczenie Helicobacter pylori, zaburzeń hormonalnych czy schorzeń, które je wywołują. W przypadku grudek i krostek, lekarz przepisuje antybiotyki tetracyklinowe (np. tetracyklina, doksycyklina, limecyklina). Jeśli istnieją przeciwwskazania do przyjmowania tetracyklin zaleca się makrolidy: erytromycynę, azytromycynę, klarytromycynę. U osób, u których zawodzą tradycyjne metody leczenia trądziku różowatego, niekiedy wdraża się terapię retinoidami, ale metoda ta jest obarczona wieloma działaniami niepożądanymi. Zalicza się do nich, np. wysuszenie błony śluzowej ust i nosa, krwawienie z nosa, wypadanie włosów,a także zaburzenia funkcji wątroby oraz zaburzenia lipidowe. Jednak efekty terapeutyczne takiej kuracji są zadowalające.
- Leczenie chirurgiczne trądziku różowatego jest rzadko wdrażane. Tylko w przypadku znacznych zmian degeneracyjnych skóry nosa, czyli występowania rhinophyma. Zmiany skórne usuwane są zazwyczaj za pomocą lasera lub noża chirurgicznego. Na ogół do pozbycia się zmian skórnych potrzebne są dwie sesje zabiegu laserowego.
Czy trądzik różowaty można wyleczyć odpowiednią dietą?
Właściwie skomponowana dieta to podstawa w leczeniu nie tylko trądziku różowatego, ale wszelkich dolegliwości związanych ze skórą. W przypadku trądziku różowatego dieta powinna się opierać na dwóch ważnych zasadach. Po pierwsze, należy ograniczyć spożywanie produktów wysokoprzetworzonych, tłuszczów i cukrów. Po drugie natomiast, dietę należy wzbogacić o miedź, cynk i witaminy.
Czego nie powinno się jeść podczas zwalczania trądziku różowatego? Dietetycy zaznaczają, że dieta osób z trądzikiem różowatym powinna zawierać jak najmniej produktów o wysokim indeksie glikemicznym. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym powodują wzrost poziomu cukru we krwi, czego następstwem jest wyższe wydzielanie łoju i rozrost komórek. To z kolei objawia się zmianami skórnymi w postaci grudek i krostek. Ponad produkty o wysokim indeksie glikemicznym zakwaszają organizm, co jeszcze bardziej nasila objawy trądziku różowatego.
Jakie produkty znajdują się na liście zakazanych podczas leczenia trądziku różowatego? Poza produktami wysoko przetworzonymi są to słodzone soki i napoje, białe pieczywo, biały ryż oraz oczywiście słodycze. Z diety powinno się wyeliminować tłuszcze zwierzęce, a więc smalec, boczek czy słoninę. Osoby zmagające się z trądzikiem różowatym nie powinny również spożywać dań zbyt mocno przyprawionych, a więc ostrych, kwaśnych czy bardzo słonych.
Jak zatem skomponować swoją dietę odpowiednią przy leczeniu trądzika różowatego? Przede wszystkim jadłospis powinien być bogaty w produkty o niskim indeksie glikemicznym. Dlatego też warto zaopatrzyć się w makaron razowy, pełnoziarniste pieczywo, różnorodne kasze czy rośliny strączkowe. Ważne dla skóry minerały, jak miedź i cynk znajdują się w takich warzywach i owocach jak: kalafior, brokuły, marchewki, śliwki czy wiśnie. Wzbogacenie diety o orzechy, drób czy jaja będzie dodatkowym zastrzykiem witaminy A i PP, co jeszcze mocniej załagodzi objawy trądziku różowatego.
Trądzik różowaty — przyczyny
Przyczyny trądziku różowatego mają swoje podłoże w zaburzeniach naczynioruchowych, czyli łatwym czerwienieniu się skóry pod wpływem bodźców fizycznych i emocjonalnych. Zaliczany jest do chorób genetycznych. Występowanie zmian lub ich zaostrzenia w głównej mierze powodują:
- stres,
- ekspozycja na słońce,
- duża ilość ciężkostrawnych potraw w diecie,
- nadużywanie alkoholu,
- zaburzenia miesiączkowania,
- drożdżaki,
- zakażenie nużeńcem,
- posiadanie wirusa opryszczki wargowej,
- przyjmowanie dużych dawek witaminy B6 i B12,
- częste korzystanie z sauny i basenów (chlorowana woda),
- przyjmowanie zewnętrznych preparatów m.in. glikokortykosteroidów na skórę twarzy,
- stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu oraz kwasu nikotynowego.
Trądzik różowaty jest przypadłością, która ujawnia się u około 10% populacji, u osób w wieku od 30. do 35. lat. Zazwyczaj na trądzik zapadają osoby o jasnej karnacji, włosach i oczach, mający I lub II fototyp skóry. U mężczyzn trądzik przebiega o wiele ciężej niż u kobiet.
Badania wykazały, że trądzik różowaty ma również związek z alergią, do której dochodzi na drodze oddechowej. Najczęstszymi alergenami są:
- pyłki chwastów,
- kurz domowy,
- pyłki drzew,
- pierze,
- alergeny wziewne A1 (pleśni),
- Dermatophagoides pteronyssimus (skórożarłoczek skryty - gatunek z rzędu roztoczy bytujący w ludzkim otoczeniu),
- Dermatophagoides farinae (roztocze kurzu domowego).
Trądzik różowaty - higiena i pielęgnacja skóry
Skóra z trądzikiem różowatym jest bardzo wrażliwa, podatna na podrażnienia i wymaga specjalnej pielęgnacji, która pomaga odbudować uszkodzoną warstwę ochronną. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają. Do codziennej pielęgnacji i mycia twarzy zaleca się dermokosmetyki do skóry wrażliwej, zawierające substancje nawilżające i zmiękczające, takie które nie niszczą ochronnej warstwy lipidowej. W pielęgnacji skóry z trądzikiem różowatym należy unikać mydeł lub detergentów syntetycznych, ponieważ działają drażniąco i wysuszająco, niszcząc warstwę ochronną naskórka. Nie zaleca się również kosmetyków i leków miejscowych, które zawierają substancje drażniące oraz kosmetyków zawierających środki zapachowe, gdyż mogą podrażnić skórę.
Ważnym elementem wspomagającym leczenie trądziku różowatego jest odpowiednio skomponowana dieta. Należy w niej unikać produktów wysokoprzetworzonych oraz żywności typu fast-food. Z diety należy wyeliminować także cukier i produkty o dużej zawartości cukru oraz produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym.
- alkohol (w szczególności czerwone wino, ale zalecana jest także eliminacja mocnych alkoholi)
- nadmierne ilości kawy i herbaty
- pikantne oraz gorące potrawy.
Niektóre publikacje wskazują na konieczność ograniczania w diecie produktów bogatych w histaminę, są to przede wszystkim sery pleśniowe. Niewskazane jest spożywanie potraw zawierających siarczany, azotany oraz glutaminian sodu, czyli związki charakterystyczne dla przetworzonego mięsa oraz kuchni chińskiej.
Co to jest trądzik różowaty?
Trądzik różowaty, błędnie określany też jako „trądzik różyczkowaty”, to przewlekła dermatoza, która pojawia się głównie na policzkach, czole, podbródku oraz nosie. Warto zaznaczyć, że trądzik różowaty dotyczy tylko dorosłych osób, chociaż pierwsze jego symptomy mogą pojawić się już w okresie dojrzewania. Nasilenie choroby i pierwsze prawdziwe objawy pojawiają się po ukończeniu 35. roku życia. Leczenie trądziku różowatego to długotrwały proces, na który składają się farmakoterapia i domowe sposoby.
Można wyróżnić cztery okresy (postaci) trądziku różowatego. Każdy z nich cechuje się innymi objawami.
- okres rumieniowo-naczyniowy – na twarzy pojawia się rumień, do tego dochodzi pieczenie, palenie, uczucie ściągnięcia skóry, widoczne stają się rozszerzone naczynka,
- okres grudkowo-krostkowy – pojawiają się w nim wykwity grudkowo-krostkowe, które lekko się złuszczają, w środkowej części twarzy zauważalny jest również rumień,
- okres z dominacją zmian przerostowych – można je zauważyć niemal wyłącznie u mężczyzn między 40. a 60. rokiem życia, skóra staje się wówczas zgrubiała i ma nieregularną powierzchnię ze zmianami guzowatymi i blaszkami, z tendencją do zlewania się, czasem następuje też przerost i włóknienie gruczołów łojowych, zmiany występują na czole, policzkach, brodzie, uszach, a w ich obrębie często stwierdza się zapalenie mieszków włosowych,
- okres związany z powikłaniami ocznymi – jest to odmiana choroby, którą relatywnie ciężko jest rozpoznać, dochodzi w niej do zapalenia spojówek, brzegów powiek, a czasem też rogówki oraz tęczówki, doprowadza to do łzawienia, pieczenia, kłucia, swędzenia i przekrwienia oczu, światłowstrętu i uczucia istnienia ciała obcego w oku.
