U nas zapłacisz kartą
Niezłośliwy rak skóry - Objawy, Diagnoza i Leczenie
Przegląd
Termin rak in situ jest terminem używanym do zdefiniowania i opisania nowotworu, który występuje tylko w komórkach, w których się rozpoczął i nie rozprzestrzenił się na żadne pobliskie tkanki. Rak in situ jest najwcześniejszym stadium raka i na tym etapie jest uważany za „nieinwazyjny”. W odniesieniu do stopnia zaawansowania, rak in situ jest uważany za raka w stadium 0. Etapy od 1 do 4 są uważane za „inwazyjne” nowotwory, ponieważ rozprzestrzeniły się poza coś, co nazywa się „błoną podstawną” w tkankach. Kiedy nowotwory zostaną wykryte na tym etapie, teoretycznie powinny być w 100 procentach uleczalne. Kąt To powiedziawszy, nie wszystkie nowotwory mają stadium CIS.
Wygląd mikroskopowy
Rozpoznanie raka in situ należy postawić pod mikroskopem, gdzie określa się to obecnością komórek nowotworowych. Komórki rakowe różnią się od normalnych pod wieloma względami, nie tylko zdolnością do rozprzestrzeniania się.
Rak in situ a rak inwazyjny
W przeciwieństwie do raka lub raka inwazyjnego, rak in situ nie zaatakował jeszcze błony podstawnej i nie ma inwazji podścieliska. Poza tym – fakt, że komórki nie przebiły się jeszcze przez strukturę podtrzymującą, z której powstały – komórki wyglądają tak samo, jak pod mikroskopem pojawiłyby się komórki inwazyjnego raka. Kąt Kąt
Pod wieloma względami termin „rak” jest po prostu utożsamiany z rakiem. Około 85 procent nowotworów to nowotwory. Raki składają się z komórek nabłonkowych, rodzaj komórek, które wyścielają skórę, kanały piersiowe i inne powierzchnie narządów w ciele.
Podtypy raka obejmują gruczolakoraka, raka płaskonabłonkowego, raka przejściowokomórkowego (pęcherza lub nerek) i raka podstawnokomórkowego.
Rak in situ można dalej zdefiniować na podstawie rodzaju tkanki, w której zaczyna się nowotwór. Na przykład rak płaskonabłonkowy in situ szyjki macicy reprezentuje raka, który rozpoczął się w komórkach płaskonabłonkowych wyściełających szyjkę macicy i nie stał się jeszcze inwazyjny.
Nowotwory, takie jak mięsaki, powstają w tkankach, które nie mają błony podstawnej, tak więc w przypadku tych rodzajów raka nie występuje stadium raka in situ. Kąt Innymi słowy, nowotwory, takie jak rak kości (kostniakomięsak) nie mają stadium przedinwazyjnego (nie ma stadium CIS), a komórki będą albo normalne, albo rakowe. Podobnie nowotwory związane z krwią, takie jak białaczki i chłoniaki, nie mają stadium przedinwazyjnego, ale rakowego, pod kątem którego można badać ludzi. W przypadku nowotworów, które nie mają stadium CIS, testy przesiewowe (takie jak wymaz Pap) nie są tak skuteczne we wczesnym wykrywaniu, ponieważ po wykryciu nieprawidłowych komórek byłoby już uważane za inwazyjne z możliwością rozprzestrzeniania się (przerzuty). . Kąt
Rak podstawnokomórkowy (carcinoma basocellulare)
Rak podstawnokomórkowy (carcinoma basocellulare) jest jednym z najczęstszych nowotworów skóry. To rak o miejscowej złośliwości, tzn. cechuje go powolny przebieg – rozrasta się miejscowo, naciekając podłoże i może wywołać zniszczenie tkanek otoczenia. Rak podstawnokomórkowy niezwykle rzadko powoduje przerzuty (jeden przerzut na 4000 raków). Częściej występuje u osób w starszym wieku. Objawem raka podstawnokomórkowego jest perełkowaty guzek o błyszczącej i gładkiej powierzchni. Guzek taki może się rozrastać odśrodkowo, tworząc większą zmianę. Raki podstawnokomórkowe zwykle są umiejscowione na twarzy – głównie na czole, w okolicach oczodołów i nosa, na plecach, rzadziej na kończynach górnych i dolnych. Wyróżnia się kilka odmian raków podstawnokomórkowych.
Fot. Rak podstawnokomórkowy (owrzodzenie w okolicy ciemieniowej skóry owłosionej głowy)
Rak neuroendokrynny Merkla
Zmiany w obrębie znamienia budzące niepokój - bo sugerujące czerniaka - określa się skrótem ABCD, gdzie: A to asymetria, zmiana kształtu znamienia z okrągłego na niesymetryczne, B to brzegi nierówne lub postrzępione, C to kolor (od ang. colour), czyli zmiana zabarwienia, np. ściemnienie, rozjaśnienie lub różne zabarwienie na jednym znamieniu, D to rozmiar (od ang. diameter) – każde znamię o średnicy większej niż 6 mm powinno być dokładnie zbadane
Mięsak Kaposiego - jako nowotwór pochodzenia naczyniowego szerzący się w obrębie skóry objawia się obecnością niebolesnych, rosnących guzków (lub zlewnych plam lub nacieczeń) najczęściej w okolicach podudzia lub na stopach (stanowią one tak zwaną postać zapalną – charakterystyczną dla początku choroby skóry). Po pewnym czasie zmiany te zlewają się w większe formy, tworząc fioletowe lub ciemnoczerwone plamy (postać naczyniakowa) by w końcu stwardnieć i zgrubieć (postać guzowata – ostatnia faza rozwoju mięsaka Kaposiego). Guzom potrafią towarzyszyć owrzodzenia i krwotoki, utrata masy ciała, gorączka i pocenie się. Choroba zwykle atakuje obie kończyny (niekoniecznie na raz), a z czasem potrafi zająć również narządy płciowe, uda, twarz, tułów lub nawet organy wewnętrzne.
Raki skóry – rozpoznanie
Rozpoznanie raka skóry ustala się na podstawie oglądania zmiany skórnej, także pod dermatoskoptem oraz badania histopatologicznego wyciętej zmiany lub rzadziej – fragmentu zmiany pobranego do badania. Lekarz zbada też węzły chłonne w okolicy, w której znajduje się nowotwór.
- terapię fotodynamiczną – metodę nieinwazyjną, pozwalającą na niszczenie tkanki nowotworowej, bez zbędnych uszkodzeń tkanki zdrowej, polega na wykorzystaniu reakcji fototoksycznej, do której dochodzi w wyniku zastosowania substancji fotouczulającej i światła o odpowiedniej dla danej substancji długości fali, jest użyteczna w przypadku stanów przedrakowych (zwłaszcza rogowacenia słonecznego), w pewnych odmianach raka podstawnokomórkowego i wczesnych raka kolczystokomórkowego. Zaletami terapii fotodynamicznej są: selektywność, oszczędzenie zdrowej otaczającej skóry, zadowalające wyniki kosmetyczne, wielokrotność stosowania, zastosowanie w każdym wieku, niezależnie od obciążeń ogólnych pacjenta i w dowolnej okolicy ciała
- 5% maść 5-fluorouracylową lub imikwimod – w przypadku drobnych i powierzchownych ognisk
- radioterapię (obecnie rzadko stosowaną), jest to najlepsza metoda leczenia u osób, które nie mogą być poddane zabiegowi chirurgicznemu lub kriochirurgicznemu ze względu na stan ogólny bądź warunki miejscowe, oraz u osób niewyrażających zgody na leczenie tymi metodami
- chemoradioterapiaę, czyli podawanie leków uwrażliwiających na działanie radioterapii, a następnie radioterapię
- laser CO2
- interferon α-2 oraz rekombinowany interferon β we wstrzyknięciach doogniskowych w przypadku leczenia raków podstawnokomórkowych, metoda ta jednak jest żmudna, droga i długookresowa,
- leki systemowe, czyli działające na cały organizm.
