U nas zapłacisz kartą
Leki przeciwhistaminowe - Skuteczne Środki na Świąd Skóry
Leki na alergie – rodzaje
Jeśli chodzi o leki na alergie, w przypadku alergii skórnej lekami z wyboru są leki antyhistaminowe, które blokują działanie histaminy przez odwracalne łączenie się z jej receptorem. Histamina to substancja, która jest wydzielana przez nasz organizm w odpowiedzi na kontakt z alergenem i odpowiada za większość objawów skórnych, a przede wszystkim za jej uporczywy świąd. Leki antyhistaminowe bez recepty możemy podzielić na trzy kategorie:
- leki przeciwhistaminowe I generacji – w ich składzie znajduje się przede wszystkim chlorferenamina, hydroksyzyna, clemastinum oraz phenazolinum. Powstały one jako pierwsze leki na alergie, przez co ich stosowanie pomimo dużej skuteczności, niesie ze sobą również różne skutki uboczne.
- leki przeciwhistaminowe II generacji – to przede wszystkim leki zawierające ceteryzynę oraz loratadynę, ale także preparaty zawierające azelastynę czy mizolastynę. To nowoczesna gama preparatów na alergie, przez co wywołują one znacznie rzadsze i mniej groźne działania niepożądane.
- Leki przeciwhistaminowe III generacji – należą do nich lewocetyryzyna, desloratadyna, feksofenadyna.
Czym dokładnie różnią się poszczególne generacje?
Leki przeciwhistaminowe – jak działają?
Określenie leki przeciwhistaminowe dotyczy substancji, które blokują receptory H1. Ich mechanizm działania polega na odwracalnym blokowaniu swoistych receptorów histaminowych H1. Histamina zostaje zablokowana, nie może połączyć się z receptorem H1 i wywołać charakterystycznych objawów zapalnych. Zastosowanie leków z tej grupy zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, wydzielania gruczołowego i hamuje powstawanie stanu zapalnego. Dzięki temu hamowane są objawy alergii.
Leki I generacji
Wykazują niską selektywność w łączeniu się z receptorami, przez co blokują również inne receptory. Ich działanie na receptory muskarynowe może objawiać się suchością błon śluzowych, zatrzymaniem moczu i zaburzeniami rytmu serca. Poprzez wpływ na receptory α-adrenergiczne mogą przyczynić się do wystąpienia tachykardii i zawrotów głowy, a pobudzanie receptorów serotoninowych zwiększa apetyt, sprzyjając przybieraniu na wadze. Ponadto przenikają przez barierę krew-mózg, blokując fizjologiczne działanie histaminy. Przejawia się to nadmierną sennością, zmęczeniem, problemami z koncentracją i pamięcią, a także zaburzeniami widzenia.
Do leków I generacji zalicza się następujące substancje:
- antazolina,
- hydroksyzyna,
- klemastyna,
- prometazyna,
- ketotifen,
- difenhydramin,
- inne.
Leki II generacji
Blokują receptory histaminowe H1 w sposób wybiórczy, dzięki czemu wykazują mniej działań niepożądanych. Po ich zastosowaniu przede wszystkim nie występują objawy sedacji (senność, upośledzenie funkcji poznawczych). Nie przenikają też do ośrodkowego układu nerwowego, działają dłużej niż leki I generacji.
Do leków II generacji zaliczamy:
- cetyryzynę,
- loratadynę,
- bilastynę,
- rupatadynę,
- a zelastynę,
- olopatadynę.
Jakie skutki uboczne dają leki przeciwhistaminowe?
Najczęściej zgłaszanym przez pacjentów skutkiem ubocznym przyjmowania leków przeciwhistaminowych starej generacji były senność, osłabienie koncentracji oraz dolegliwości ze strony układu nerwowego i wątroby. Ze względu na zaburzenia koncentracji i wpływ na szybkość reakcji ich stosowanie uniemożliwiało prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn. Długotrwałe przyjmowanie leków starej generacji zwiększało także ryzyko wystąpienia zaburzeń funkcji krwiotwórczych.
W przypadku leków antyhistaminowych nowej generacji nie mamy do czynienia z działaniami niepożądanymi, a jeżeli one występują, to bardzo rzadko. Nie powodują one senności, zaburzeń koncentracji i nie wydłużają czasu reakcji, więc mogą być stosowane np. przez osoby kierujące pojazdami.