U nas zapłacisz kartą
Gronkowiec a pryszcze - Wpływ Bakterii na Skórę i Metody Ich Zwalczenia
Gronkowiec skórny – jakie badania?
Tylko właściwa diagnoza i prawidłowe badania mogą wskazać odpowiednie leczenie i ochronę przed niepotrzebnymi powikłaniami. Lekarze przede wszystkim zlecają przeprowadzenie badania laboratoryjnego krwi i moczu. Pobierają także wymaz z miejsc na skórze, dotkniętych bakterią. Bardzo często w przypadku gronkowca skórnego pobierane są również wymazy z nosa. Wszystkie pobrane próbki zakażonych tkanek są diagnozowane pod kątem obecności tego typu bakterii. Wyniki badań są już dostępne po 3-5 dniach. Wszystkie wymazy ze skóry nazywane są badaniami przesiewowymi. Aby dawały jak najbardziej prawdziwy wynik, powinny być pobierane w przypadku świeżych zmian skórnych. Zawsze należy pamiętać, aby 4 godziny przed wymazem nie stosować na to miejsce żadnych maści czy środków dezynfekujących.
Nieodzownym elementem diagnozowania i leczenia gronkowca skórnego jest przeprowadzenie wymazu z gardła. To badanie ma celu określenie antybiogramu, który decyduje, jaki antybiotyk włączyć do leczenia. Wszystkie badania mają przede wszystkim za zadanie ustalenie, jaki rodzaj bakterii zaatakował organizm i jak dobrać właściwe oraz skuteczne leki.
Czytaj też:
Co to jest gronkowiec?
Gronkowce (zwane również stafilokokami) to bakterie z grupy Gram-dodatnich (G+). Nazwę zawdzięczają skupiskom, w których żyją w zaatakowanym organizmie. Wbrew pozorom nie zagrażają wyłącznie człowiekowi – mogą wyrządzić krzywdę również zwierzętom. Bakterie przenoszą się drogą kropelkową, przez bezpośredni kontakt i pokarm. Do zarażenia może dojść nawet poprzez przedmioty codziennego użytku czy drobne rany. Gronkowce możemy przy tym spotkać praktycznie wszędzie – znakomicie odnajdują się zarówno w wodzie, jak i na powierzchni ziemi. Zakażeniu sprzyja obniżona odporność. Bakterie często atakują w szpitalach i przychodniach lekarskich. Na choroby związane z rozwojem gronkowca szczególnie narażone są dzieci, osoby starsze, kobiety w ciąży oraz chorzy na nowotwór i inne dolegliwości, które utrudniają właściwą pracę układu immunologicznego.
Bakterie gronkowca można podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy z nich – bakterie koagulazododatnie wytwarzają koagulazę, czyli białkowy enzym, produkowany przez niektóre mikroorganizmy. Są to szczepy gronkowca złocistego, które wyróżniają się olbrzymią żywotnością. Stanowią tym samym olbrzymie zagrożenie dla zdrowia człowieka. Są odporne na wysokie temperatury, nie zabija ich nawet proces gotowania czy pieczenia, więc mogą z łatwością przedostać się do organizmu wraz z jedzeniem. Bardzo często znajdują się także na powierzchni skóry osób pracujących w przychodniach i szpitalach. Zakażenie może wiązać się z biegunką, wymiotami, wstrząsem, który w wyjątkowych przypadkach doprowadza nawet do śmierci. Gronkowce koagulazoujemne żyją na powierzchni skóry, na błonach śluzowych, w drogach moczowo-płciowych i jelicie grubym człowieka. W normalnych warunkach nie doprowadzają do zakażenia, jednak stają się groźne w stanach obniżonej odporności.
Gronkowiec – co to za bakteria?
Gronkowiec to rodzaj bakterii z grupy gram - dodatnich ziarenkowców, które tworzą skupiska przypominające grona. Prawie wszystkie gatunki Staphylococcus są względnymi beztlenowcami i rosną w warunkach zarówno tlenowych, jak i beztlenowych. Z 40 - tu poznanych gatunków gronkowca 12 bytuje w organizmie człowieka. Nie wszystkie z nich są jednak chorobotwórcze. Co więcej niektóre stanowią nawet element flory bakteryjnej skóry oraz układu oddechowego i pokarmowego.
Obecność w organizmie patogennych szczepów gronkowca może być utajniona latami. Wtedy gronkowiec nie daje żadnych objawów. Ich uaktywnienie prowadzi do rozwoju wielu poważnych chorób. O rodzaju schorzenia decyduje konkretny rodzaj gronkowca, który uległ aktywacji. Do transmisji bakterii dochodzi bardzo łatwo dlatego zakażenia gronkowcem są tak częste w społeczeństwie. Zarazić bakterią można się poprzez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną, drogą kropelkową lub dotykając przedmiotów na których bytuje gronkowiec. Przebywanie w miejscach publicznych sprzyja zatem przenoszeniu się gronkowca z człowieka na człowieka. Miejsca szczególnie ułatwiające transmisję patogenów to baseny, siłownie, placówki edukacyjne, ale także przychodnie. Zakażenia gronkowcowe są również bardzo popularne w warunkach szpitalnych, co pokazuje jak groźna jest to bakteria. Potrafi przetrwać mimo przestrzegania reżimu sanitarnego, co ma miejsce w szpitalach i ośrodkach zdrowia.