U nas zapłacisz kartą
"Gronkowiec na plecach - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia"
Czyraki – co to takiego?
Czyraki są to zmiany skórne powstające w okolicach mieszków włosowych. Do ich powstania dochodzi wskutek zakażenia bakteriami gram-dodatnimi, najczęściej gronkowcem złocistym. Czyraka bardzo łatwo odróżnić od pozostałych zmian, takich jak trądzikowe krosty. Ma on postać czerwonego, twardego i bolesnego guzka z dobrze widocznym, czarnym czopem rogowym na samym środku. Jako że czyrak jest objawem infekcji bakteryjnej, jego obecność może wiązać się z lekką gorączką oraz powiększeniem węzłów chłonnych.
Częstą przyczyną powstawania czyraków jest niewłaściwa higiena osobista, co doprowadza do nagromadzenia bakterii na skórze. Zmiany te są charakterystyczne również dla osób z trwale obniżoną odpornością, np. chorujących na AIDS. Stale powracające czyraki są również wskazaniem do wykonania badań w kierunku choroby nowotworowej.
Gronkowiec – rodzaje i najczęstsze lokalizacje
Gronkowiec najczęściej występuje u człowieka jako gronkowiec złocisty lub skórny i lokalizuje się w takich miejscach organizmu, jak:
- na twarzy,
- w nosie i gardle,
- w oku,
- w uchu,
- w płucach,
- w jelitach,
- w pochwie,
- w uchu.
Poniżej przedstawiam charakterystykę gronkowca złocistego i skórnego, które są najczęściej spotykane u ludzi.
1. Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus)
Gronkowiec złocisty to bakteria, która rozprzestrzenia się bardzo szybko. Niestety jest oporna na wiele antybiotyków. Naukowcy szacują, że nawet 1/3 populacji staje się w pewnym momencie swojego życia nosicielem gronkowca złocistego, przy czym ok. 10-20% z tych osób jest stałymi nosicielami, natomiast ok. 50% nosicielami tymczasowymi i 25% nosicielami, z powodu pracy zawodowej – personel medyczny). Samo nosicielstwo gronkowca złocistego jest bezobjawowe. Gronkowiec tego typu najczęściej atakuje gardło, nos, pochwę lub skórę.
W momencie spadku odporności, gronkowiec może stać się groźny dla organizmu, prowadząc do rozmaitych chorób. Gdy np. trafi do krwi, rozprzestrzenia się po całym ciele i powoduje różne zakażenia miejscowe i ogólnoustrojowe. Może być powodem np. powstawania na skórze ropni, czyraków, wyprysków, a także wielu stanów zapalnych, np. zapalenia spojówek, górnych dróg oddechowych, szpiku, kości, żył, mięśnia sercowego, a nawet opon mózgowo-rdzeniowych. Ponadto gronkowiec złocisty produkuje wiele toksyn pozakomórkowych. Należą do nich m.in.:
- enterotoksyna A-E – powoduje zatrucia pokarmowe,
- toksyna zespołu wstrząsu toksycznego 1 (TSST-1) – prowadzi do groźnego dla życia wstrząsu toksycznego,
- epidermolizyna – prowadzi do zespołu oparzonej skóry.
2. Gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermitis)
Gronkowiec skórny, wbrew swojej nazwie, jest zlokalizowany nie tylko na skórze, ale i na błonach śluzowych – podobnie jak gronkowiec złocisty. Tego rodzaju gronkowiec ma zdolność do kolonizacji na wielu różnych powierzchniach, przez co bardzo łatwo się nim zarazić. Na zarażenie gronkowcem skórnym najbardziej narażone są osoby leczone inwazyjną terapią podtrzymywania życia – np. intubowanie, dializowanie, cewnikowanie, sztuczne zastawki, implanty.
Gronkowiec – objawy
Gronkowiec powoduje wiele dolegliwości, jeśli staje się aktywny. W zależności od tego, jaki rodzaj bakterii nas zaatakował i w jakim miejscu w organizmie bytuje, bakteria ta daje różne objawy. Jest to zatem bakteria, której objawy zależą od miejsca zakażenia.
Objawy, jakie daje gronkowiec, można podzielić także w zależności od tego, jaka jest forma zakażenia.
I tak kolejno zakażenie gronkowcem na skutek spożycia go wraz jedzeniem daje takie objawy, jak:
- wymioty,
- biegunka,
- bóle brzucha.
Z kolei zakażenie gronkowcem przez skórę – np. w wyniku zadrapania czy skaleczenia – może spowodować pojawienie się:
- czyraków,
- ropni,
- liszajów,
- jęczmienia na powiece,
- zapalenia mieszków włosowych,
- zapalenia sutka u kobiet, które karmią piersią.
Ponadto zakażenie gronkowcem może mieć formę ataku w stronę układu oddechowego – wówczas objawy są groźne i mogą spowodować m.in.:
- osłabienie organizmu – odporności,
- zapalenie płuc,
- zapalenie oskrzeli,
- zapalenie tchawicy,
- zapalenie ucha,
- zapalenie migdałków.
Furunkuł - jakie są objawy?
Pierwszym objawem czyraka jest czerwone, napięte stwardnienie. Z czasem przeistacza się ono w podstawę krosty - wytwarza się na nim biały lub żółty punkt, który jest czopem ropnym lub ropno-krwistym. Ropień jest czuły, ciepły, twardy i bolesny. Dalszymi objawami furunkułu mogą być: złe samopoczucie, gorączka, zmęczenie, osłabienie i powiększenie węzłów chłonnych. Po upływie czasu wrzód pęka i oczyszcza się, co przynosi dużą ulgę. Niestety, w miejscu pozostałości po czyraku mogą wytwarzać się kolejne małe krostki, które z czasem się rozrastają, a choroba staje się przez to przewlekła. Przez zakażenie całej skóry czyraki mogą pojawiać się też w innych miejscach niż wcześniej, co oprócz bolesności jest krępujące i mało estetyczne. Może również dojść do dalszych powikłań, takich jak blizny, infekcje oraz ropnie skóry i narządów wewnętrznych (rdzenia kręgowego, mózgu, nerek itd.). Choroba staje się jeszcze poważniejsza, kiedy gronkowiec złocisty dostaje się do krwi - może wtedy dojść do ogólnego zakażenia organizmu (posocznicy), co jest bezpośrednim zagrożeniem życia. Możliwe są też poważniejsze konsekwencje dla narządów wewnętrznych, takie jak zapalenie wsierdzia, szpiku kostnego, płuc itd. Egzotoksyny wydzielane przez gronkowca mogą być przyczyną chorób (np. sepsy), ich czynnikiem zaostrzającym (np. w przypadku zatrucia pokarmowego) oraz dodatkowym objawem (cukrzyca, niewydolność nerek, zakażenie wirusem HIV, nowotwory, choroby skóry ze świądem - atopowe zapalenie skóry (AZS), łuszczyca, egzema, świerzb itd.).
Furunkułu nie należy wyciskać, gdyż zwiększa to ryzyko wystąpienia powikłań. Szczególnie nie powinniśmy sami próbować wyleczyć wrzodów na twarzy, ponieważ może dojść do zakażenia i zapalenia sąsiadujących żył, które przeniesie się w głąb czaszki i doprowadzi do zapalenia zatoki jamistej, która jest bezpośrednim zagrożeniem życia. Objawami tego zapalenia są: gorączka, dreszcze, sztywność karku, ból, obrzęk powiek, a w niektórych przypadkach - zaburzenia ruchów gałek ocznych, których rezultatem jest podwójne widzenie.
Furunkuł czyli czyrak - jak wygląda i jak go leczyć?
Furunkuł to brzydki i bolesny wrzód na skórze. Najpierw pojawia się z pozoru niegroźna krostka, która jednak z czasem wypełnia się ropą, a w niektórych przypadkach - mieszanką ropy i krwi. Czyraki świadczą o chorobie bakteryjnej spowodowanej przez gronkowca złocistego.
Czyrak jest też znany jako furunkuł. Najczęściej pojawia się w miejscach, w których skóra jest narażona na ocieranie się o ubrania i nadmierne wydzielanie potu, czyli na twarzy, karku, plecach, klatce piersiowej, dłoniach, pachwinach oraz pośladkach. Ropnie mogą osiągać duże rozmiary - ich średnica dochodzi nawet do 3 cm. Większość ludzi jest nosicielami bakterii, która je wywołuje (gronkowca złocistego, łac. Staphylococcus aureus). Najbardziej narażone na te zmiany skórne są osoby, które mają osłabioną odporność organizmu - gronkowiec dostaje się u nich do mieszków włosowych, gruczołu łojowego lub zadrapań na skórze, gdzie rozprzestrzenia się i powoduje stan zapalny.
