U nas zapłacisz kartą
"Gronkowiec na plecach - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia"
Leczenie gronkowca skórnego
Dość duże znaczenie w leczeniu tego typu bakterii ma wzmacnianie odporności chorego. Dlatego warto zwrócić baczną uwagę na dietę, więcej spać i odpoczywać, a także zrezygnować z używek (kawa, papierosy czy alkohol). Lekarze często zalecają stosowanie odpowiednich maści.
Pozytywne efekty przynosi równoległe stosowanie dwóch metod leczenia – medycznego (specjalistycznego) i domowego (naturalnego). Warto stosować okłady z ciepłej wody, które oczyszczają rany z ropy. Olejek z drzewa herbacianego ma silne działanie przeciwdrobnoustrojowe i sprawdza się w leczeniu zakażonych miejsc na skórze. Z kolei papka z kurkumy ma silne działanie antybakteryjne. Ogromne właściwości przeciwzapalne i przeciwświądowe posiada miód manuka. Okłady z tego rodzaju miodu skutecznie leczą zmienione chorobowo miejsca i silnie działają nawet na najbardziej odporne szczepy tej bakterii.
Naturalnym antybiotykiem jest także ocet jabłkowy, który usuwa toksyny. Domowe sposoby to nie tylko robienie okładów czy nakładanie papek na rany. Skuteczne rezultaty przynoszą inhalacje, na przykład ze startej cebuli, dwa razy dziennie przez tydzień. Duże właściwości lecznicze posiada także sok z brzozy, a zawarta w nim betulina ma mocne właściwości przeciwbakteryjne.
Gronkowiec – objawy
Gronkowiec powoduje wiele dolegliwości, jeśli staje się aktywny. W zależności od tego, jaki rodzaj bakterii nas zaatakował i w jakim miejscu w organizmie bytuje, bakteria ta daje różne objawy. Jest to zatem bakteria, której objawy zależą od miejsca zakażenia.
Objawy, jakie daje gronkowiec, można podzielić także w zależności od tego, jaka jest forma zakażenia.
I tak kolejno zakażenie gronkowcem na skutek spożycia go wraz jedzeniem daje takie objawy, jak:
- wymioty,
- biegunka,
- bóle brzucha.
Z kolei zakażenie gronkowcem przez skórę – np. w wyniku zadrapania czy skaleczenia – może spowodować pojawienie się:
- czyraków,
- ropni,
- liszajów,
- jęczmienia na powiece,
- zapalenia mieszków włosowych,
- zapalenia sutka u kobiet, które karmią piersią.
Ponadto zakażenie gronkowcem może mieć formę ataku w stronę układu oddechowego – wówczas objawy są groźne i mogą spowodować m.in.:
- osłabienie organizmu – odporności,
- zapalenie płuc,
- zapalenie oskrzeli,
- zapalenie tchawicy,
- zapalenie ucha,
- zapalenie migdałków.
Jak wygląda czyrak? Wyjaśniamy i pokazujemy zdjęcia
Czyrak pojawia się jako dość nieestetyczna zmiana, będąca bolesną krostką na głowie, na plecach bądź innej części ciała. Czyrakiem określa się również bakteryjne zapalenie mieszka włosowego, a także tkanek, jakie go otaczają. Guz, jaki powoduje czyrak na nosie czy też czyrak w pachwinie, jest bolesny – z kolei okolica czyraka bardzo zaczerwieniona. Jak wygląda czyrak i jak można sobie z nim poradzić? Który rodzaj czyraka wymaga, by podjąć specjalistyczne leczenie? Czy zdjęcia pomogą odróżnić czyraka od pieprzyka? Wyjaśniamy!
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o zdrowiu.
Czyraki – co to takiego?
Czyraki są to zmiany skórne powstające w okolicach mieszków włosowych. Do ich powstania dochodzi wskutek zakażenia bakteriami gram-dodatnimi, najczęściej gronkowcem złocistym. Czyraka bardzo łatwo odróżnić od pozostałych zmian, takich jak trądzikowe krosty. Ma on postać czerwonego, twardego i bolesnego guzka z dobrze widocznym, czarnym czopem rogowym na samym środku. Jako że czyrak jest objawem infekcji bakteryjnej, jego obecność może wiązać się z lekką gorączką oraz powiększeniem węzłów chłonnych.
Częstą przyczyną powstawania czyraków jest niewłaściwa higiena osobista, co doprowadza do nagromadzenia bakterii na skórze. Zmiany te są charakterystyczne również dla osób z trwale obniżoną odpornością, np. chorujących na AIDS. Stale powracające czyraki są również wskazaniem do wykonania badań w kierunku choroby nowotworowej.
Gronkowiec skórny – jakie badania?
Tylko właściwa diagnoza i prawidłowe badania mogą wskazać odpowiednie leczenie i ochronę przed niepotrzebnymi powikłaniami. Lekarze przede wszystkim zlecają przeprowadzenie badania laboratoryjnego krwi i moczu. Pobierają także wymaz z miejsc na skórze, dotkniętych bakterią. Bardzo często w przypadku gronkowca skórnego pobierane są również wymazy z nosa. Wszystkie pobrane próbki zakażonych tkanek są diagnozowane pod kątem obecności tego typu bakterii. Wyniki badań są już dostępne po 3-5 dniach. Wszystkie wymazy ze skóry nazywane są badaniami przesiewowymi. Aby dawały jak najbardziej prawdziwy wynik, powinny być pobierane w przypadku świeżych zmian skórnych. Zawsze należy pamiętać, aby 4 godziny przed wymazem nie stosować na to miejsce żadnych maści czy środków dezynfekujących.
Nieodzownym elementem diagnozowania i leczenia gronkowca skórnego jest przeprowadzenie wymazu z gardła. To badanie ma celu określenie antybiogramu, który decyduje, jaki antybiotyk włączyć do leczenia. Wszystkie badania mają przede wszystkim za zadanie ustalenie, jaki rodzaj bakterii zaatakował organizm i jak dobrać właściwe oraz skuteczne leki.
Czytaj też:
