U nas zapłacisz kartą
Walka z Gronkowcem na Nogach - Skuteczne Metody Leczenia i Zapobiegania
Objawy zakażenia gronkowcem złocistym?
Objawy zakażenia wywołanego przez gronkowca złocistego, a także jego przebieg zależą od lokalizacji bakterii w organizmie.
Rodzaje zakażenia wywołane przez gronkowca złocistego w poszczególnych lokalizacjach (najczęstsze postaci zakażenia wywołane przez S.aureus.):
Skóra
– liszajec (pęcherze zawierające żółtawy lub przejrzysty płyn, z czasem pokrywające się strupami)
– czyraki, czyraki mnogie
– jęczmienie (ropne zmiany zlokalizowane na powiece)
– zapalenie mieszków włosowych
– złuszczające zapalenie skóry
Kości
– zapalenie kości i szpiku kości (często u dzieci)
Stawy
– zapalenie stawów
Płuca
– zapalenie płuca (z tworzeniem ropni, występuje często jako powikłanie grypy)
Krew
– posocznica, bakteriemia
Serce
– ostre zapalenie wsierdzia (miejscowy wzrost bakterii zlokalizowany na zastawkach serca, często po wszczepieniu sztucznych zastawek)
Jelita
– gronkowcowe zatrucie pokarmowe (gwałtowne wymioty i biegunki w czasie 1 – 5 godzin od spożycia skażonego pokarmu)
Jak diagnozuje się gronkowca?
Diagnostyka gronkowca polega na przeprowadzeniu wywiadu, podczas którego lekarz uwzględni m.in. objawy kliniczne. Konieczne są także badania laboratoryjne z krwi i moczu. Pobiera się ponadto wymaz z gardła, nosa bądź pochwy, aby sprawdzić, jaka konkretnie bakteria wywołała zakażenie i jaki antybiotyk będzie odpowiedni do jej redukcji. W niektórych przypadkach stosuje się także testy na obecność koagulazy, testy PCR czy testy aglutynacji lateksowej – dzięki nim jest możliwe zidentyfikowanie poszczególnych gatunków gronkowca. Jeżeli natomiast lekarz podejrzewa zatrucie pokarmowe gronkowcem, może zlecić mikrobiologiczne badanie spożytego pokarmu w kierunku występowania w nim bakterii gronkowca.
W jaki sposób leczy się gronkowca? Niestety konieczne jest wprowadzenie antybiotykoterapii. Problemem jest fakt, że coraz więcej bakterii gronkowca staje się odporna na leczenie dostępnymi nam antybiotykami, a podstawą skutecznego wyleczenia gronkowca jest właśnie dobranie odpowiedniego antybiotyku.
Aby dobrać antybiotyk, konieczne jest badanie krwi, moczu lub fragmentu zarażonej skóry. Obecnie najczęściej stosuje się następujące antybiotyki:
- klindamycyna,
- cefadroksyl,
- spiramycyna,
- mupirocyna,
- chloramfenikol.
Czy są domowe sposoby skuteczne w walce z gronkowcem? Niestety wg dostępnej nam wiedzy medycznej, gronkowiec może być wyleczony wyłącznie z pomocą antybiotyków i żadne domowe sposoby nie pomagają, a nawet mogą przyczynić się do rozprzestrzenienia się bakterii. Trwają obecnie badania nad leczenie gronkowca złocistego z pomocą srebra koloidalnego, ale jest jeszcze za wcześnie na to, aby twierdzić o skuteczności lub nieskuteczności takiej terapii. Leczenie naturalne może zatem stanowić jedynie wsparcie leczenia profesjonalnego, po porozumieniu z lekarzem.
W ramach leczenia gronkowca stosuje się także dodatkowo terapię wspierającą odporność pacjenta, gdyż zwykle bakteria ta atakuje osoby o osłabionej odporności, po przebytych infekcjach czy chorobach. Lekarze zalecają stosować preparaty nakierowane na wzmacnianie organizmu, dbać o zdrową dietę pełną witamin i minerałów, a także zrezygnować z używek (kawa, papierosy, alkohol).
Gronkowiec: badania
Zakażenia gronkowcem diagnozuje się na podstawie badań krwi, moczu lub próbki tkanki z zakażonego obszaru, sprawdzających obecność bakterii. W razie znalezienia bakterii gronkowca przeprowadzane są dalsze badania w celu sprawdzenia, który antybiotyk będzie skuteczny.
Zakażenia gronkowcowe u dzieci
- ropnie mnogie niemowląt - bardzo rzadko występujące zakażenie gruczołów potowych ekrynowych, ropnie są przede wszystkim zaniedbania higieniczne, wyniszczenie lub znaczne obniżenie odporności ogólnej
- liszajec pęcherzowy noworodków - to początkowo surowicze a następnie ropne pęcherze, pojawiające się na skórze noworodków w pierwszych tygodniach życia
- zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków - niektórzy specjaliści uznają je za ciężką postać liszajca pęcherzowego noworodków, na skórze pojawiają się szybko pękające pęcherze, które bardzo szybko ulegają przerwaniu, skóra schodzi płatami, pozostawiając sączące powierzchnie -choroba ta atakuje przede wszystkim niemowlęta, ale zdarza się także u starszych dzieci, a nawet dorosłych
