U nas zapłacisz kartą
Walka z Gronkowcem na Nogach - Skuteczne Metody Leczenia i Zapobiegania
Gronkowiec: badania
Zakażenia gronkowcem diagnozuje się na podstawie badań krwi, moczu lub próbki tkanki z zakażonego obszaru, sprawdzających obecność bakterii. W razie znalezienia bakterii gronkowca przeprowadzane są dalsze badania w celu sprawdzenia, który antybiotyk będzie skuteczny.
Kiedy gronkowiec skórny jest niebezpieczny?
Gronkowiec skórny nie stanowi żadnego zagrożenia dla osób zdrowych. Gronkowiec skórny może jednak wywoływać infekcje u osób z osłabioną odpornością z powodu m. in. nowotworów, neutropenii, chorób serca, urazów i oparzeń, przeszczepów narządów i szpiku, wcześniactwa oraz u osób, które mają wprowadzane do organizmu jakiekolwiek ciała obce: sztuczne zastawki, implanty, cewniki oraz u pacjentów intubowanych lub dializowanych.
Ze względu na rozwój medycyny inwazyjnej gronkowiec na skórze zajmuje obecnie niechlubne trzecie miejsce na liście przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych choć jeszcze w połowie zeszłego stulecia uważany był za mało groźną bakterię. Teraz uznaje się, że gronkowiec skórny może również przyczyniać się do powstania sepsy.
Czerwone plamy (kropki, krostki) na nogach – czym są spowodowane i jak je leczyć?
Czerwone plamy na nogach w formie rumienia albo pokrzywki są reakcją alergiczną lub objawem chorobowym. Występują niezależnie od wieku, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Mogą być swędzące i współwystępować z innymi symptomami. Zawsze leczy się przyczynę czerwonej wysypki na nogach.
- pokrzywki kontaktowej,
- pokrzywki pokarmowej,
- pokrzywki polekowej,
- pokrzywki wywołanej przez alergeny wziewne,
- pokrzywki idiopatycznej (samoistnej),
- pokrzywki fizycznej (powstającej np. w efekcie tarcia, narażenia na promieniowanie słoneczne, działania zimna lub ciepła),
- pokrzywki cholinergicznej (skutek wzrostu temperatury ciała),
- pokrzywki wodnej.
Czerwona wysypka na nogach, szczególnie u dziecka, bywa reakcją alergiczną na kontakt z detergentem. Warto się zastanowić, czy nie był zmieniany np. proszek do prania. Czerwone kropki na nogach, stopach czy innych częściach ciała mogą być skutkiem kontaktu z sierścią zwierząt bądź jadem owadów.
Zobacz film: Domowe sposoby na piękne i zdrowe stopy. Źródło: Dzień Dobry TVN.
Który gronkowiec odpowiada za zmiany na skórze: gronkowiec skórny czy gronkowiec złocisty?
Gronkowiec skórny, najprawdopodobniej z powodu swojej nazwy, jest często posądzany o powodowanie zmian na skórze. Okazuje się jednak, że za zapalenie mieszków włosowych, figówki czy czyraki odpowiada jego kuzyn - gronkowiec złocisty. Jakie choroby skóry wywołuje gronkowiec? Jakie zmiany skórne mogą świadczyć o zakażeniu gronkowcem?
Gronkowiec skórny zawdzięcza swą nazwę temu, że zasiedla skórę i błony śluzowe, wchodząc w skład ich naturalnej flory bakteryjnej. Co więcej, dopóki nie masz obniżonej odporności lub nie przechodzisz zabiegów inwazyjnych, jest zupełnie niegroźny. Co innego gronkowiec złocisty, który wykorzystuje każdą okazję, by wywołać stan zapalny skóry.
Gronkowiec – rodzaje i najczęstsze lokalizacje
Gronkowiec najczęściej występuje u człowieka jako gronkowiec złocisty lub skórny i lokalizuje się w takich miejscach organizmu, jak:
- na twarzy,
- w nosie i gardle,
- w oku,
- w uchu,
- w płucach,
- w jelitach,
- w pochwie,
- w uchu.
Poniżej przedstawiam charakterystykę gronkowca złocistego i skórnego, które są najczęściej spotykane u ludzi.
1. Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus)
Gronkowiec złocisty to bakteria, która rozprzestrzenia się bardzo szybko. Niestety jest oporna na wiele antybiotyków. Naukowcy szacują, że nawet 1/3 populacji staje się w pewnym momencie swojego życia nosicielem gronkowca złocistego, przy czym ok. 10-20% z tych osób jest stałymi nosicielami, natomiast ok. 50% nosicielami tymczasowymi i 25% nosicielami, z powodu pracy zawodowej – personel medyczny). Samo nosicielstwo gronkowca złocistego jest bezobjawowe. Gronkowiec tego typu najczęściej atakuje gardło, nos, pochwę lub skórę.
W momencie spadku odporności, gronkowiec może stać się groźny dla organizmu, prowadząc do rozmaitych chorób. Gdy np. trafi do krwi, rozprzestrzenia się po całym ciele i powoduje różne zakażenia miejscowe i ogólnoustrojowe. Może być powodem np. powstawania na skórze ropni, czyraków, wyprysków, a także wielu stanów zapalnych, np. zapalenia spojówek, górnych dróg oddechowych, szpiku, kości, żył, mięśnia sercowego, a nawet opon mózgowo-rdzeniowych. Ponadto gronkowiec złocisty produkuje wiele toksyn pozakomórkowych. Należą do nich m.in.:
- enterotoksyna A-E – powoduje zatrucia pokarmowe,
- toksyna zespołu wstrząsu toksycznego 1 (TSST-1) – prowadzi do groźnego dla życia wstrząsu toksycznego,
- epidermolizyna – prowadzi do zespołu oparzonej skóry.
2. Gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermitis)
Gronkowiec skórny, wbrew swojej nazwie, jest zlokalizowany nie tylko na skórze, ale i na błonach śluzowych – podobnie jak gronkowiec złocisty. Tego rodzaju gronkowiec ma zdolność do kolonizacji na wielu różnych powierzchniach, przez co bardzo łatwo się nim zarazić. Na zarażenie gronkowcem skórnym najbardziej narażone są osoby leczone inwazyjną terapią podtrzymywania życia – np. intubowanie, dializowanie, cewnikowanie, sztuczne zastawki, implanty.
