U nas zapłacisz kartą
"Gronkowiec na plecach - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia"
Zdjęcia czyraka
Jak wygląda czyrak i gdzie się pojawia?
Czyrak pojawić się może w wielu miejscach na skórze. Zazwyczaj „osiada” on tam, gdzie znajdują się mieszki włosowe. Czyrak w pachwinie bądź czyrak na nosie to bardzo popularne zjawisko. Jednak, występuje on często również w bardzo wielu, zupełnie różnych miejscach ciała:
Najbardziej groźne czyraki to jednak te, które pojawiają się w pobliżu twarzy. Niestety, ale rejon mózgowia połączony jest z żyłami – a czyrak lubi w ich okolicy się pojawić. Istnieje więc ryzyko, że zakażenie wywołane przez czyraka może się przerzucić na opony mózgu bądź zatokę jamistą. A wtedy problem będzie już naprawdę… bardzo poważny!
Wygląd czyraka
Bardzo często czyrak wywołuje wiele dyskomfortu, zwłaszcza gdy pojawia się w miejscach takich, jak pośladek (nie można usiąść) bądź pachwina (ograniczają się bowiem ruchy kończyn). Naciek zapalny, jaki występuje na początku, po kilkunastu dniach zamienia się w ropień z półpłynną, białą treścią – widać ją u szczytu ropienia. Widzisz ropiejącą krostkę, z przebitą włosem dziurką? Mówi się na nią, że jest to wrzód – choć, tak właściwie, czyraki nigdy nie ulegają owrzodzeniu.
Są też czyraki występujące pod skórą, jakie wychodzą z najgłębszych warstw naszego organizmu. One ewoluują znacznie dłużej, ale też bolą o wiele… mocniej. Towarzyszy im też ucisk, jaki pulsuje. Jednak jest coś, co łączy wszystkie czyraki – mianowicie, ich cechą wspólną jest pojawienie się centralnego czopa martwiczego niezależnie od tego, w jakim miejscu czyrak się pojawi i jakiej wielkości on będzie!
Oczywiście, uformowany czop można usunąć poprzez wyciśnięcie go własnymi dłońmi – jednak, zdecydowanie lepiej będzie tego nie robić, żeby nie narażać się na pojawienie się bakterii w naszym organizmie. Lepiej dać mu samoistnie oddzielić się od skóry – wówczas zostawi on kraterowaty ubytek, o jakim wspominaliśmy już nieco wyżej. Nisza po czyraku zostanie zastąpiona później ziarniną – czyli nową tkanką łączną. Ślad po czyraku może goić się dłużej niż tydzień. Jednak pamiątka po nim zostaje niemal zawsze – blizna bądź brązowe przebarwienie pozapalne.
Jak wygląda czyrak? Wyjaśniamy i pokazujemy zdjęcia
Czyrak pojawia się jako dość nieestetyczna zmiana, będąca bolesną krostką na głowie, na plecach bądź innej części ciała. Czyrakiem określa się również bakteryjne zapalenie mieszka włosowego, a także tkanek, jakie go otaczają. Guz, jaki powoduje czyrak na nosie czy też czyrak w pachwinie, jest bolesny – z kolei okolica czyraka bardzo zaczerwieniona. Jak wygląda czyrak i jak można sobie z nim poradzić? Który rodzaj czyraka wymaga, by podjąć specjalistyczne leczenie? Czy zdjęcia pomogą odróżnić czyraka od pieprzyka? Wyjaśniamy!
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o zdrowiu.
Gronkowiec skórny
Gronkowiec skórny, nazywany także Staphylococcus epidermidis, to bakteria znajdująca się na skórze człowieka. Pojawia się także na błonach śluzowych jamy ustnej i w drogach moczowo-płciowych. Ten rodzaj bakterii nie jest groźny dla zdrowego człowieka. Stanowi przecież element naturalnej flory bakteryjnej organizmu.
Gronkowiec złocisty staje się groźny dla człowieka chorego, o obniżonej odporności i skłonności do infekcji. Każde osłabienie układu immunologicznego sprzyja uaktywnianiu tej bakterii. Wtedy stanowi ona dość poważne zagrożenie dla zdrowia. Bardzo często dużą zachorowalność na gronkowca odnotowuje się w szpitalach, które są skupiskiem ludzi chorych i osłabionych. Często wielu pracowników personelu medycznego jest nosicielami tej bakterii.
Dla kogo bakteria ta jest niebezpieczna? Oto najbardziej narażone grupy chorych:
- osoby z chorobami serca,
- osoby z nowotworami,
- pacjenci po wszelkiego rodzaju urazach,
- chorzy po przeszczepach,
- pacjenci zaintubowani,
- pacjenci, którym wprowadzono do organizmu ciała obce (np. zastawki czy implanty),
- wcześniaki,
- osoby poddawane dializie nerek.
Gronkowiec skórny, jak wskazuje jego nazwa, najczęściej pojawia się na skórze. Dość powszechnie występuje też na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła i nosa, a także atakuje drogi moczowo-płciowe. W niektórych przypadkach, gronkowca skórnego można znaleźć nawet w jelicie grubym. Często bakteria ta uaktywnia się u większości samych nosicieli. Główne przyczyny zakażenia to jedzenie przeterminowanej żywności lub niewłaściwie mrożonej. Ten rodzaj bakterii jest też bardzo łatwo przenoszony poprzez brudne ręce.
Furunkuł - jakie są objawy?
Pierwszym objawem czyraka jest czerwone, napięte stwardnienie. Z czasem przeistacza się ono w podstawę krosty - wytwarza się na nim biały lub żółty punkt, który jest czopem ropnym lub ropno-krwistym. Ropień jest czuły, ciepły, twardy i bolesny. Dalszymi objawami furunkułu mogą być: złe samopoczucie, gorączka, zmęczenie, osłabienie i powiększenie węzłów chłonnych. Po upływie czasu wrzód pęka i oczyszcza się, co przynosi dużą ulgę. Niestety, w miejscu pozostałości po czyraku mogą wytwarzać się kolejne małe krostki, które z czasem się rozrastają, a choroba staje się przez to przewlekła. Przez zakażenie całej skóry czyraki mogą pojawiać się też w innych miejscach niż wcześniej, co oprócz bolesności jest krępujące i mało estetyczne. Może również dojść do dalszych powikłań, takich jak blizny, infekcje oraz ropnie skóry i narządów wewnętrznych (rdzenia kręgowego, mózgu, nerek itd.). Choroba staje się jeszcze poważniejsza, kiedy gronkowiec złocisty dostaje się do krwi - może wtedy dojść do ogólnego zakażenia organizmu (posocznicy), co jest bezpośrednim zagrożeniem życia. Możliwe są też poważniejsze konsekwencje dla narządów wewnętrznych, takie jak zapalenie wsierdzia, szpiku kostnego, płuc itd. Egzotoksyny wydzielane przez gronkowca mogą być przyczyną chorób (np. sepsy), ich czynnikiem zaostrzającym (np. w przypadku zatrucia pokarmowego) oraz dodatkowym objawem (cukrzyca, niewydolność nerek, zakażenie wirusem HIV, nowotwory, choroby skóry ze świądem - atopowe zapalenie skóry (AZS), łuszczyca, egzema, świerzb itd.).
Furunkułu nie należy wyciskać, gdyż zwiększa to ryzyko wystąpienia powikłań. Szczególnie nie powinniśmy sami próbować wyleczyć wrzodów na twarzy, ponieważ może dojść do zakażenia i zapalenia sąsiadujących żył, które przeniesie się w głąb czaszki i doprowadzi do zapalenia zatoki jamistej, która jest bezpośrednim zagrożeniem życia. Objawami tego zapalenia są: gorączka, dreszcze, sztywność karku, ból, obrzęk powiek, a w niektórych przypadkach - zaburzenia ruchów gałek ocznych, których rezultatem jest podwójne widzenie.
