U nas zapłacisz kartą
Grzybica skóry głowy a wypadanie włosów - Związek, leczenie i profilaktyka
Jak zdiagnozować grzybicę skóry głowy
Aby zdiagnozować grzybicę skóry głowy, należy udać się do lekarza dermatologa, który skieruje pacjenta na badanie mikroskopowe włosów oraz wykonanie badania mikrobiologicznego (bezpośredniego i hodowli grzybów). Podczas badania stosuje się również kwarcową lampę Wooda, która pozwala na odróżnienie grzybicy drobnozarodnikowej od innych schorzeń – w przypadku tego rodzaju grzybicy wynikającej z zakażenia grzybem Microsporum pojawia się fluoryzacja poszczególnych włosów na kolor zielonkawy.
Zgodnie z zaleceniami ekspertów Sekcji Mikologicznej Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, w leczeniu grzybicy skóry głowy rekomendowane jest skojarzenie przeciwgrzybiczych leków doustnych (terbinafina, itrakonazol i flukonazol) oraz preparatów miejscowych nakładanych na skórę głowy - kremów, płynów i maści o miejscowym działaniu przeciwgrzybiczym (preparatów azolowych, cyklopiroksu lub amorolfiny), w tym szamponów z ketokonazolem, ekonazolem i cyklopiroksolaminą 2 razy w tygodniu przez okres leczenia. Zaleca się częste mycie włosów i skóry głowy oraz cotygodniowe krótkie strzyżenie włosów.
Objawy wypadania włosów
Dużo więcej włosów w wannie po kąpieli czy pod prysznicem. Dużo więcej włosów na szczotce po wyczesaniu. Przerzedzenia i prześwity na głowie w niektórych miejscach lub na całości głowy. Wszędzie w domu , na podłodze walające się włosy.
Są wskaźnikiem jakości odżywienia, niektórych chorób, zatrucia pokarmowego, przyjmowanych leków, zaburzeń hormonalnych, a więc czynników, które mogą wpłynąć negatywnie na ich wzrost. O istnieniu patologii w organizmie poza nadmiernym wypadaniem, świadczy również zmiana grubości, struktury i zabarwienia łodygi włosa.
Czym tak naprawdę jest włos? Dlaczego włosy nadmiernie wypadają? Warto przyjrzeć się czym tak naprawdę jest włos, co pozwoli na lepsze zrozumienie tematyki problemu nadmiernego wypadania włosów oraz zasadności wdrażania odpowiednich kuracji trychologicznych.
Włos jest umieszczony w mieszku włosowym. To żywy twór, połączony z układem krwionośnym, w związku z czym wszystko co jest we krwi lub czego nie ma, trafia do żywych komórek włosa, z których powstaje włos. Ponadto mieszek włosowy to najwrażliwszy miniorgan naszego organizmu. Właśnie dlatego jakość i ilość włosów jest uzależniona od tego co się dzieje w naszym organizmie oraz podkreśla się istotność przeprowadzania szczegółowego wywiadu medycznego podczas tego schorzenia celem zdiagnozowania i eliminacji przyczyny.
Objawy grzybicy skóry głowy
W powierzchniowej grzybicy strzygącej skóry głowy występuje niewielka utrata włosów, pojawiają się drobne i liczne ogniska złuszczające zawierające ułamane na niejednakowym poziomie, szarawe (jakby nierówno przystrzyżone) włosy oraz niewielki stan zapalny, który nie powoduje blizn i trwałego wyłysienia. Włosy odrastają po wyleczeniu. Powierzchniowa grzybica strzygąca może mieć postać kropkowatą (liczne czarne punkciki), łupieżowatą i złuszczającą.
W głębokiej grzybicy strzygącej głowy pojawiają się zmiany rumieniowate, stan zapalny i duża utrata włosów.
W grzybicy drobnozarodnikowej pojawiają się mniej liczne i większe niż w grzybicy strzygącej ogniska o okrągłym kształcie z równo ułamanymi włosami z wysokości kilku milimetrów nad powierzchną skóry. Włosy pokrywa szary, łuszczący się naskórek. W świetle lampy Wooda (urządzenia wykorzystywanego w dermatologii do diagnostyki grzybicy) można zaobserwować zielonkawą fluorescencję ognisk zakażenia. W przypadku zakażenia grzybem Microsporum canis można zaobserwować stan zapalny również na skórze ramion, karku i tułowia.
Grzybica woszczynowa objawia się występowaniem na skórze tzw. tarczek woszczynowych, żółtych strupów (kolonii grzyba) o średnicy od kilku milimetrów do 1-2 cm. W wyniku ich usunięcia pozostają blizny i trwałe wyłysienie. Włosy matowieją, stają się suche i szorstkie. W świetle lampy Wooda można zaobserwować matowo zieloną fluorescencję. W rzadkich przypadkach występują beztarczkowe odmiany grzybicy woszczynowej: łupieżopodobna i łuszczycopodobna.
Aby ustrzec się przed zachorowaniem na grzybicę rąk, należy przede wszystkim unikać dzielenia się z innymi przedmiotami codziennego użytku, takimi jak ręczniki, sprzęty sportowe, zestawy do manicure. Po każdorazowym myciu rąk konieczne jest osuszenie skóry suchym i czystym ręcznikiem. Osoby podatne na zarażenie powinny minimalizować ryzyko zakażenia przez unikanie częstego odwiedzania publicznych miejsc, takich jak sauny, siłownie czy przebieralnie na basenach. Zwierzęta domowe, u których podejrzewamy infekcję grzybiczą, powinny zostać zaprowadzone do weterynarza i leczone według jego zaleceń. Jeśli już dopadła nas grzybica rąk pamiętajmy, że odpowiednia higiena oraz noszenie specjalnych rękawic ochronnych do sprzątania oraz zmywania naczyń pomoże nam zapobiec nawrotom choroby.