Przyczyny i leczenie guzów na czole utrzymujących się przez kilka lat
Guz na łapie psa
Jeśli na łapie psa utworzył się guzek, jest to powód, aby udać się do kliniki weterynaryjnej, niezależnie od lokalizacji i wielkości wzrostu. Nie powinieneś natychmiast panikować i stawiać najstraszniejszych diagnoz, dziwny obrzęk może być częstą reakcją na ukąszenie owada. Ale nadal nie warto ignorować pojawienia się narośli na łapie, dzięki wczesnej diagnozie i kompetentnemu leczeniu można uniknąć powikłań lub śmierci zwierzęcia.
- Rodzaje guzów u psów i ich przyczyny
- Ropień
- Pododermatitis
- Pioderma
- Reakcje na ukąszenia lub zastrzyk owadów
- Brodawczak
- Krwiak
- Guz
- Czerwony
- Różowy
- Czarny
- Guz krwawi
- Ropny guzek
- Guz między palcami
- Guz bez włosów
- Miękki lub wodnisty guzek
- Solidny, gęsty guz
- Guz na stawie
Rodzaje guzów u psów i ich przyczyny
Wyrostki łapy u psów mogą powstawać w każdym wieku, obrzęk najczęściej występuje u zwierząt rasowych. Istnieje opinia, że guzy nowotworowe nie mogą pojawić się u młodych zwierząt, jest to problem tylko dla osób dojrzałych i starszych. Ten błędny czas prowadzi do tego, że właściciele młodych zwierząt domowych, gdy odkryją niezrozumiały obrzęk, tracą cenny czas, mając nadzieję, że wzrost samoczynnie ustąpi. Niestety tak nie jest.
Przyczynami powstawania guzków u psów mogą być:
- urazy - siniaki, ugryzienia, zadrapania,
- uszkodzenie integralności skóry i naczyń krwionośnych,
- wstrzyknięcie leków lub leków immunobiologicznych,
- interwencja chirurgiczna,
- zapalenie gruczołów łojowych,
- choroby przewlekłe,
- podskórny i kleszcze ixodid,
- infekcja wirusowa i bakteryjna,
- karmienie niskiej jakości,
- grzyby chorobotwórcze,
- naruszenie warunków zatrzymania,
- wiek,
- genetyczne predyspozycje,
- ukąszenia owadów,
- onkologia,
- procesy autoimmunologiczne.
Guzki Heberdena i Boucharda
Guzki Heberdena i Boucharda są charakterystyczne dla choroby zwyrodnieniowej stawów rąk. Pierwsze z nich lokalizują się na grzbietowej powierzchni stawów międzypaliczkowych dalszych, drugie zaś występują na grzbietowej powierzchni stawów międzypaliczkowych bliższych. Zmiany te składają się z tkanki kostnej i chrzęstnej. Na tkankach wokół tych guzków może rozwinąć się stan zapalny. Same w sobie guzki Heberdena i Boucharda nie są groźne, ale mogą upośledzać sprawne funkcjonowanie. Ich narastanie może dawać objawy neurologiczne w postaci niedowładów. W skrajnych przypadkach chorym z tymi zmianami proponowana jest operacja wszczepienia do zniszczonego stawu endoprotezy.
W przypadku pojawienia się twardego guzka pod skórą pacjent powinien się zgłosić do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który na podstawie wstępnego rozpoznania skieruje do odpowiedniego specjalisty – zazwyczaj do dermatologa lub chirurga. Każdy przypadek tego typu zmiany wymaga konsultacji lekarskiej, aby wykluczyć chorobę o charakterze złośliwym i określić sposób postępowania leczniczego.
Diagnostyka opiera się na wywiadzie z pacjentem, badaniu klinicznym, podstawowych badaniach laboratoryjnych, takich jak badanie morfologiczne krwi , a w razie potrzeby na dodatkowych badaniach diagnostycznych, obrazowaniu medycznym – początkowo USG, a w razie niepewności diagnostycznej na tomografii komputerowej czy rezonansie magnetycznym. Lekarz zalecić może również biopsję guza i wysłanie pobranego materiału do analizy histopatologicznej w celu dokładnego określenia jej charakteru.
Większość twardych guzków pod skórą wymaga przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego, choć stosowane bywają również inne metody. Przykładowo tłuszczaki usuwa się z użyciem lasera czy za pomocą krioterapii, a torbiele galaretowate poprzez punkcję i odessanie zawartości za pomocą igły. Zmiany usuwa się, zwłaszcza gdy powodują ból, ograniczają ruchy czy z powodów kosmetycznych. Nie znikną one samoistnie. Niewielkie guzki, których lokalizacja nie jest newralgiczna, nie wymagają usunięcia, lecz powinny pozostać pod stałą kontrolą lekarską i w razie niepokojących objawów zostać usunięte.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?
Guzy wycinane chirurgicznie z marginesem zdrowych tkanek należy uznać za całkowicie wyleczone. Jeśli w marginesach operacyjnych znajdują się komórki guza, wówczas należy podjąć decyzję dotyczącą dalszego postępowania terapeutycznego. W przypadku zmian łagodnych można zdecydować się na ich obserwację.
W leczeniu kępek żółtych częste są nawroty zarówno po leczeniu chirurgicznym, jak i laserowym. Po chirurgicznym usunięciu kępek żółtych u około 40% pacjentów zmiany pojawiają się na nowo. W przypadku kolejnego zabiegu chirurgicznego prawdopodobieństwo nawrotów jest jeszcze większe. 26% nawrotów ma miejsce w ciągu pierwszego roku po zabiegu. Ryzyko nawrotów jest większe u pacjentów z zaburzeniami gospodarki lipidowej oraz u tych, u których zmiany wystąpiły na wszystkich czterech powiekach.