Przyczyny i leczenie guzów na czole utrzymujących się przez kilka lat

Stwardnienie guzowate

Stwardnienie guzowate (tuberous sclerosis complex - TSC), znane też jako zespół Bourneville’a, należy do grupy chorób nerwowo-skórnych określanych jako fakomatozy i charakteryzuje się obecnością zmian skórnych oraz guzów o charakterze nienowotworowym. Są to zmiany rozwojowe, które występują w układzie nerwowym, narządzie wzroku, sercu, płucach, nerkach, wątrobie.

Stwardnienie guzowate ma charakter przewlekły i postępujący. W 2/3 przypadków stwardnienie guzowate występuje u jednej osoby w rodzinie i jest związane z nową mutacją (mutacja de novo). Mutacja taka to zmiana w genie, która nie została odziedziczona po rodzicach, lecz wystąpiła spontanicznie, losowo. W 1/3 przypadków stwardnienia guzowatego dziecko dziedziczy zmutowany gen od jednego z rodziców. Chorobę dziedziczy się w sposób autosomalny dominujący, co powoduje 50% ryzyko przekazania choroby potomstwu.

Łagodne zmiany guzkowe powiek: przyczyny, objawy i leczenie

Zmiany guzkowe powiek mogą przybierać formy, między innymi takie jak: narośl na powiece, grudka na powiece, brodawczak na powiece, torbiele i znamiona barwnikowe lub owrzodzenie. Ustalenie charakteru zmiany (łagodny lub złośliwy) wymaga konsultacji okulistycznej i warunkuje dalsze postępowanie.

Guzy powiek to nowotwory skóry, które mogą mieć charakter zarówno łagodny, jak i złośliwy. Najczęściej wywodzą się z naskórka, rzadziej ze skóry właściwej i przydatków skóry, takich jak: gruczoły potowe, gruczoły łojowe czy mieszki włosowe. Poniżej omówiono zmiany o charakterze niebarwnikowym. Zmianom barwnikowym skóry powiek poświęcono osobny artykuł.

• wiek chorego,
• typ skóry,
• narażenie na działanie promieniowania ultrafioletowego,
• wrodzone lub nabyte upośledzenie odporności.

Do ich powstawania może przyczyniać się także zakażenie wirusami brodawczaka ludzkiego. Najważniejsze jest odróżnienie guzów łagodnych od złośliwych. Na charakter złośliwy guza mogą wskazywać następujące informacje zebrane w wywiadzie: nadmierna ekspozycja na działanie promieniowania UV (oparzenia słoneczne, zwłaszcza w dzieciństwie, pęcherzowe oparzenia skóry), palenie tytoniu, przebyte leczenie za pomocą promieniowania jonizującego (napromieniowanie), rak skóry w przeszłości oraz jasna karnacja, rude włosy i niebieskie tęczówki u chorego lub jego przodków.

Wśród łagodnych zmian guzkowych skóry powiek najczęściej spotyka się brodawczaki. Drugą pod względem częstości występowania zmianą łagodną powiek są torbiele nabłonkowe, które stwierdza się w około 18% zmian skórnych wyciętych z okolicy gałki ocznej. Trzecim najczęstszym typem zmiany łagodnej w okolicy okołogałkowej są znamiona barwnikowe (zob. Zmiany barwnikowe powiek).

Kaszaki

Kaszak nazywany bywa torbielą zastoinową lub tłuszczową. Rozwija się w obrębie gruczołów łojowych i mieszków włosowych. Te twarde guzki pojawiają się głównie na twarzy, głowie, tułowiu, w okolicy narządów płciowych. Kaszaki mogą być pojedyncze lub mnogie. Są koloru cielistego z lekko żółtym zabarwieniem. Mają gładką powierzchnię i są przesuwalne wobec podłoża. Rosną powoli. Osiągają średnicę od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Na powierzchni twardego guza widoczny jest ciemny punkt, który wskazuje na zaczopowanie. Zazwyczaj kaszaki występują u osób między 30. a 40. rokiem życia. Do ich powstawania dochodzi wówczas, gdy złuszczające się komórki naskórka zablokują kanalik wyprowadzający gruczołu łojowego. W konsekwencji sebum i zrogowaciały naskórek gromadzą się wewnątrz gruczołu i powodują powstanie torbieli. Zmianę wypełnia płynna lub półpłynna masa o nieprzyjemnym zapachu. Kaszak łatwo ulega nadkażeniu bakteryjnemu, co prowadzi do rozwoju stanu zapalnego otaczających go tkanek.

Wyróżnia się dwa główne rodzaje włókniaków – twarde i miękkie. Do pierwszych zalicza się: włókniaki stwardniałe (twardniejące), dermatofibromy, łagodne włókniste histiocytomy, histiocytomy. Guzki te są z reguły płaskowyniosłe i mają czerwone lub brązowe zabarwienie. Włókniaki pojawiają się pojedynczo. Zazwyczaj są niewielkie, o średnicy do 1 cm. Rozwijają się najczęściej u osób powyżej 40 lat. Nierzadką sytuacją jest powstanie włókniaka twardego w miejscu po ukąszeniu, urazie czy zapaleniu mieszka włosowego. Włókniaki twarde lokalizują się zazwyczaj na nogach i tułowiu. Zmiany o bardzo dużych rozmiarach – o średnicy przekraczającej nawet 20 cm – zdarzają się u osób z upośledzoną odpornością.

Drugim rodzajem są włókniaki miękkie, do których zalicza się m.in.: włókniaki starcze, polipy włóknistonabłonkowe, acrochordony. Zwykle są to guzki mnogie, w kolorze skóry lub w różnych odcieniach brązu. Włókniaki miękkie mogą osiągnąć od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Najczęściej obserwowane są u osób z nadmierną masą ciała, zmagających się z zaburzeniami endokrynologicznymi czy u diabetyków. Umiejscawiają się zazwyczaj na szyi, pod pachami, w pachwinach czy w okolicy sutków.

Guz na łapie psa

Jeśli na łapie psa utworzył się guzek, jest to powód, aby udać się do kliniki weterynaryjnej, niezależnie od lokalizacji i wielkości wzrostu. Nie powinieneś natychmiast panikować i stawiać najstraszniejszych diagnoz, dziwny obrzęk może być częstą reakcją na ukąszenie owada. Ale nadal nie warto ignorować pojawienia się narośli na łapie, dzięki wczesnej diagnozie i kompetentnemu leczeniu można uniknąć powikłań lub śmierci zwierzęcia.

• Rodzaje guzów u psów i ich przyczyny
  • Ropień
  • Pododermatitis
  • Pioderma
  • Reakcje na ukąszenia lub zastrzyk owadów
  • Brodawczak
  • Krwiak
  • Guz
  • Czerwony
  • Różowy
  • Czarny
  • Guz krwawi
  • Ropny guzek
  • Guz między palcami
  • Guz bez włosów
  • Miękki lub wodnisty guzek
  • Solidny, gęsty guz
  • Guz na stawie

  Rodzaje guzów u psów i ich przyczyny

  Wyrostki łapy u psów mogą powstawać w każdym wieku, obrzęk najczęściej występuje u zwierząt rasowych. Istnieje opinia, że ​​guzy nowotworowe nie mogą pojawić się u młodych zwierząt, jest to problem tylko dla osób dojrzałych i starszych. Ten błędny czas prowadzi do tego, że właściciele młodych zwierząt domowych, gdy odkryją niezrozumiały obrzęk, tracą cenny czas, mając nadzieję, że wzrost samoczynnie ustąpi. Niestety tak nie jest.

  Przyczynami powstawania guzków u psów mogą być:

  • urazy - siniaki, ugryzienia, zadrapania,
  • uszkodzenie integralności skóry i naczyń krwionośnych,
  • wstrzyknięcie leków lub leków immunobiologicznych,
  • interwencja chirurgiczna,
  • zapalenie gruczołów łojowych,
  • choroby przewlekłe,
  • podskórny i kleszcze ixodid,
  • infekcja wirusowa i bakteryjna,
  • karmienie niskiej jakości,
  • grzyby chorobotwórcze,
  • naruszenie warunków zatrzymania,
  • wiek,
  • genetyczne predyspozycje,
  • ukąszenia owadów,
  • onkologia,
  • procesy autoimmunologiczne.
  

  Co robić w razie wystąpienia objawów?

  Pojawienie się guzów powiek powinno skłonić pacjenta do wizyty w gabinecie okulistycznym w celu ustalenia diagnozy i podjęcia odpowiedniego postępowania. W przypadku zmian łagodnych wczesne leczenie pozwala na osiągnięcie bardzo dobrego rezultatu kosmetycznego i zapobiega oszpecającemu zniekształceniu powiek i twarzy.

  W ustaleniu rozpoznania pomocne jest badanie w mikroskopie okulistycznym (lampie szczelinowej, zob. Badanie w lampie szczelinowej [biomikroskopia]), jednak niejednokrotnie badanie kliniczne nie pozwala na postawienie ostatecznej diagnozy. Często bowiem zmiany skórne mają podobny wygląd makroskopowy mimo różnej budowy histopatologicznej. Z tego względu wykonuje się biopsję zmiany.

  Biopsja z wycięciem zmiany daje odpowiedź na pytanie o charakter guza i jednocześnie powoduje całkowite wyleczenie. Typowo kwalifikują się do niej małe zmiany umiejscowione daleko od punktu łzowego, kąta bocznego, nieobejmujące brzegu powiek lub położone w jego centrum. Jednak niejednokrotnie chirurdzy, chcąc oszczędzić pacjentowi dodatkowego zabiegu oraz związanych z nim stresów i niedogodności, podejmują się wycięcia za jednym razem także bardziej skomplikowanych guzów.

  Biopsja diagnostyczna polega na pobraniu jedynie fragmentu guza. Należy ją pobierać z reprezentatywnego obszaru nowotworu. Musi ona zawierać zdrowe brzegi, być wystarczająco duża, aby możliwe było badanie histopatologiczne, nie może prowadzić do zmiażdżenia lub innego uszkodzenia pobieranych tkanek.

  

  ---

  czole