U nas zapłacisz kartą
Uwypuklenie na czole - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Przyczyny powstania wyprysków na czole
Jedną z podstawowych przyczyn powstawania wyprysków – nie tylko na czole, ale również w innych obszarach twarzy, jest trądzik pospolity. Dotyka on przede wszystkim, choć nie tylko, nastolatków i wiąże się ze zmianami hormonalnymi i nagłą aktywnością hormonów płciowych. Jednak wypryski mogą powstawać także z innych powodów:
- uwarunkowania genetyczne
- nieodpowiednia dieta
- działanie bakterii propionibacterium acnes
- zbyt wysoki poziom kortyzolu spowodowany nadmiernym stresem
- niewłaściwa lub niewystarczająca pielęgnacja
- niezdrowy tryb życia, palenie papierosów
Krostki na czole mogą mieć też związek z… grzywką. To niecodzienny powód, jednak często okazuje się, ze po zapuszczeniu czy spinaniu grzywki problem z wypryskami znika. Wszystko dlatego, że na skórze przykrytej włosami warunki do powstawania krostek lub potówek są bardziej sprzyjające.
Nadmierna produkcja sebum
Główną przyczyną powstawania wyprysków jest nadmierna produkcja sebum. Zmiany hormonalne wpływają na pracę gruczołów łojowych. Jeśli produkowane jest za dużo sebum, łój, w połączeniu z niezłuszczonym, martwym naskórkiem może zapychać ujścia mieszków włosowych – w ten sposób powstają zaskórniki. Skóra wokół nich jest podatna na działanie bakterii, a stąd już o krok od powstania trądziku.
Trądzikowa mapa twarzy
Przyczyny powstawania wyprysków na czole mogą leżeć dużo głębiej – zwłaszcza, jeśli nie chorujemy na trądzik, a czasy dojrzewania już dawno za nami. Wówczas może się okazać, że wypryski są sygnałem od naszego organizmu.
Z tego powodu powstała mapa trądzikowa, która łączy przyczyny powstawania wyprysków z miejscem ich występowania. O czym mogą świadczyć pryszcze na czole?
- nadmierne spożywanie nabiału,
- zaburzona praca jelit,
- niedobór żelaza lub witamin z grupy B, A,
- nieodpowiednia dieta.
Kiedy zarasta ciemiączko?
Zarastanie ciemiączka jest ważnym etapem w rozwoju dziecka i może dostarczyć ważnych informacji na temat jego zdrowia i rozwoju.
Wielu rodziców wyczekuje chwili, kiedy zarasta ciemiączko - delikatnie szukają pod palcami zmian w obrębie czaszki malucha. Warto jednak wiedzieć, że nie istnieje jeden moment, kiedy zrasta się ciemiączko - to raczej dość długi i rozłożony w czasie proces.
Warto dodać, że proces ten zależy od indywidualnych cech dziecka, dlatego odpowiedź na pytanie: ile zrasta się ciemiączko, nie jest jednoznaczna.
Na początku daje się wyczuć, jak zmienia się ciemiączko tylne. Kiedy zarasta, można zauważyć stwardnienie w części ciemieniowo-potylicznej. To ciemiączko u niemowląt jest mniejsze i zwykle zamyka się wcześnie, w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia. Zgodnie z normą powinno się zasklepić do 6. miesiąca życia.
Z kolei ciemiączko przednie, kiedy zarasta, daje się wyczuć jako stwardnienie w części czołowo-ciemieniowej czaszki.
Rodziców często nurtuje pytanie, do kiedy zrasta się ciemiączko. Przednie ciemiączko u dziecka może pozostać otwarte do 18 miesiąca życia dziecka. Natomiast jeśli ciemiączko przednie nie zacznie się zamykać u półtorarocznego dziecka lub jeśli pozostanie otwarte po 24. miesiącu życia, warto skonsultować się z lekarzem.
Późne zarastanie ciemiączka może być oznaką pewnych zaburzeń. Niezarośnięte ciemiączko np. u dwulatka może oznaczać:
- niedobór witaminy D,
- podwyższony poziom związków fosforu we krwi,
- pewne choroby genetyczne lub inne schorzenia.
Jeśli zostanie zdiagnozowana konkretna przyczyna opóźnienia zamykania się ciemiączka, lekarz może zalecić odpowiednie leczenie, takie jak suplementacja witaminy D.
Warto mieć świadomość, że jeśli rodzice mają jakiekolwiek obawy dotyczące ciemiączka swojego dziecka, powinni być w stałym kontakcie z lekarzem pediatrą, który może dokładnie je ocenić, obserwować, kiedy zarastają i monitorować rozwój czaszki niemowlęcia.
Możliwe przyczyny powstawania plam i przebarwień
- nieprawidłowe nawyki pielęgnacyjne (np. zbyt intensywne peelingi, brak ochrony)
- niedopasowane kosmetyki do skóry (np.fotouczulające)
- zaburzenia hormonalne
- stany zapalne w organizmie
- zły stan jelit
- choroby tarczycy
- styl życia – małe ilości snu, duże ilości stresu
- zaburzona gospodarka żelazem
- niedobory mikroskładników
- zaburzenia pracy wątroby
- przyjmowane leki
Mechanizm powstawania przebarwień jest skomplikowany. Terapia musi skupiać się na każdym etapie tego mechanizmu. Terapie skierowane na przebarwienia by były skuteczne muszą być dobrze przemyślane.
Nie zawsze witamina C da sobie radę z plamą na czole jak również nie zawsze mocny zabieg złuszczający sobie z nią poradzi. Dużo zależy od rodzaju przebarwienia i skóry. Często po bardzo intensywnych terapiach przebarwienia znikają… na chwilę. A później wracają ze zdwojoną siłą.
Czy jest więc zatem jakieś rozsądne rozwiązanie? Tak, oczywiście. Wystarczy skrupulatnie przenalizować problem, wykluczyć przyczynę jego powstawania i działać.
Objawy uszkodzenia ciemiączka
Nawet najtroskliwszym rodzicom może zdarzyć się wypadek. Co zrobić, gdy nastąpiło uderzenie w ciemiączko?
Chociaż jest ono elastyczne i zaprojektowane tak, aby chronić mózg niemowlęcia, silne uderzenie może je uszkodzić.
Jeśli doszło do uderzenia w ciemiączko, a dziecko jest niespokojne, nie przestaje płakać, wymiotuje, lub wykazuje jakiekolwiek inne niecodzienne objawy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Uszkodzone ciemiączko generuje specyficzne objawy. Przede wszystkim może stać się bardziej wypukłe lub zapadnięte, a dodatkowo pojawić się mogą:
- obrzęk i zaczerwienienie,
- krwiak,
- ból,
- drażliwość,
- senność,
- trudności z jedzeniem.
Jeżeli uderzenie było bardzo mocne i doszło do poważniejszego urazu mózgu, wystąpić mogą: nudności, wymioty, drgawki, a nawet fiksacja wzroku.
Tak poważne uderzenie w ciemiączko może mieć potężne konsekwencje, jak np.:
- zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego,
- krwiak podokostnowy,
- uraz mózgu,
dlatego dziecko powinien niezwłocznie zbadać lekarz. Ciemiączko jest elastyczne i wytrzymałe, ale nieodporne na bezpośrednie uderzenie, dlatego warto wiedzieć jak dbać o ciemiączko na co dzień.
Podstawową zasadą jest delikatność podczas pielęgnacji. W kąpieli należy unikać silnego pocierania lub drapania jego obszaru. Najlepiej sięgnąć po ściereczkę lub gąbkę, a do czesania wybrać bardzo miękką szczotkę.
Starajmy się unikać niepotrzebnego nacisku na tę okolicę. Podczas noszenia warto upewnić się, że główka jest odpowiednio podparta. Podczas spacerów w upalne dni nie zapomnijmy kapelusza, aby chronić główkę dziecka przed bezpośrednim nasłonecznieniem.
Choć pediatra rutynowo bada ciemiączko podczas wizyt kontrolnych, warto samemu zwracać uwagę na nie pod kątem wszelkich nieprawidłowości, takich jak: wypukłość, zapadnięcie, zaczerwienienie lub obrzęk.
