Helicobacter pylori a wypadanie włosów - Związek, Mechanizmy i Wpływ na Zdrowie Włosów

Umów wizytę u dermatologa

Problem wypadania włosów warto w pierwszej kolejności skonsultować z lekarzem rodzinnym. Razem z pacjentem przeanalizuje jego stan zdrowia i przebyte choroby, obecnie stosowaną dietę i przyjmowane leki. Zleci również podstawowe badania diagnostyczne, aby móc ocenić, co może być przyczyną utraty włosów. Przyczyn jest naprawdę wiele, dlatego warto rozpocząć wstępną diagnostykę, by lekarz mógł nas skierować do odpowiedniego specjalisty.

Jeżeli problem wynika z zaburzeń układu hormonalnego, należy zgłosić się do endokrynologa. Gdy lekarz stwierdzi, że przyczyną może być choroba skóry, wówczas skieruje nas do dermatologa. Może on wykonać dodatkowe badania, takie jak: trichogram, trichoskopia, czy pobrać wycinek ze skóry głowy.

Do lekarza specjalisty możemy się zapisać ze pośrednictwem serwisu LekarzeBezKolejki.pl. Pacjenci mają do wyboru tysiące specjalistów z całej Polski, którzy oferują wizyty na NFZ i prywatne.

Czym jest Helicobacter pylori?

Helicobacter pylori to niebezpieczna bakteria bytująca w układzie pokarmowym człowieka. Najczęściej na swoje „pastwisko” wybiera żołądek i dwunastnicę. Jednak może też występować na powierzchni zębów oraz w kale.

Bakteria helicobacter wyglądem przypomina pofałdowany wałeczek, zakończony witkami, które ułatwiają jej dostanie się do wnętrza błon śluzowych żołądka. Ten rodzaj bakterii to dość świeży „wynalazek” australijskich naukowców (Marshalla i Warrena), którzy wyodrębnili ją w 1982 roku.

Wiąże się ją ze stanami zapalnymi systemu pokarmowego (np. zanikowe zapalenie żołądka, zapalenie dwunastnicy,choroba Menetriera), chorobą wrzodową żołądka oraz dwunastnicy, a nawet z nowotworem żołądka (w szczególności chłoniakiem typu MALT).

Niestety, helicobacter po dotarciu do ustroju, często nie daje żadnych objawów.

Diagnostyka w kierunku Helicobacter pylori

Wskazania do diagnostyki w kierunku Helicobacter pylori

(Management of Helicobacter pylori infection – the Maastricht V/Florence Consensus Report P. Malfertheiner, F. Megraud, C.A. O’Morain i wsp.)

• aktywna lub przebyta choroba wrzodowa
• wczesny rak żołądka
• bliscy krewni chorych na raka żołądka
• chłoniak MALT
• dyspepsja
• planowane długotrwałe leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi
• niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza o nieznanej etiologii
• niedobór witaminy B12

Badania laboratoryjne w diagnozowaniu zakażenia Helicobacter pylori obejmują testy nieinwazyjne i inwazyjne.

Metody nieinwazyjne zalecane są dla osób bez objawów alarmowych i bez wywiadu rodzinnego w kierunku nowotworów przewodu pokarmowego. Badania powinny być wykonywane w laboratorium, gdzie interpretowane są przez diagnostę laboratoryjnego.

Metody inwazyjne, wymagające endoskopowego pobrania wycinka, powinny być wykonywane u osób z alarmowymi objawami i u pacjentów z wywiadem rodzinnym w kierunku nowotworów przewodu pokarmowego.

Uwaga: nie należy przyjmować IPP przez 7–14 dni przed testami: oddechowym, antygenowym i ureazowym.

Testy antygenowe z kału w kierunku Helicobacter pylori

Testy wykonywane z kału służą do diagnozowania aktywnego zakażenia oraz do oceny skuteczności leczenia.

Zakażenie Helicobacter pylori – leczenie

Leczenie Helicobacter pylori ma na celu eradykację (eliminację) bakterii z organizmu i jest zalecane w każdym przypadku stwierdzenia zakażenia Helicobacter pylori.

Zalecany schemat leczenia Helicobacter pylori pierwszego wyboru to 14-dniowa terapia:

• Poczwórna z bizmutem
  • lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP)
  • cytrynian bizmutu
  • dwa antybiotyki
  • Poczwórna bez bizmutu
    • lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP)
    • trzy antybiotyki
    • Potrójna
      • lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP)
      • dwa antybiotyki

      Przy nieskuteczności leczenia Helicobacter pylori podaje się leki drugiego wyboru, a przy dwukrotnym niepowodzeniu terapii należy ocenić wrażliwość bakterii na antybiotyki i leczyć zgodnie z wynikiem antybiogramu.

      

      Podstawowe badania laboratoryjne zalecane przy nadmiernym wypadaniu włosów i łysieniu

      Celem jest stwierdzenie nieprawidłowości w układzie czerwono- i białokrwinkowym, anemii, niedoborów, alergii, pasożytów.

      2. CRP/OB

      Sprawdzenie, czy nie ma stanu zapalnego, infekcji w organizmie.

      W kierunku anemii, niedokrwistości.

      W kierunku niedoborów.

      5. Badania tarczycy: TSH, fT3, fT4

      W kierunku chorób związanych z niedoczynnością i nadczynnością tarczycy, przy guzkach tarczycy. Przy niedoczynności włosy stają się matowe, suche, kruche, łamią się na długości, wypadają. Skóra również jest sucha. Przy nadczynności stają się cienkie, jedwabiste, połyskliwe.

      Badanie w kierunku chorób metabolicznych (IO, cukrzyca, hipoglikemia, itp.).

      

      ---

      wlosow wypadanie helicobacter pylori