U nas zapłacisz kartą
Insulinooporność a wypadanie włosów - Związek, Przyczyny i Sposoby Leczenia
Skutki insulinooporności
Insulinooporność to prognostyk rozwoju chorób takich jak:
- cukrzyca typu 2.,
- miażdżyca,
- choroby sercowo-naczyniowe,
- obturacyjny bezdech senny,
- zespół policystycznych jajników (trwają dyskusje, czy PCOS to przyczyna, czy skutek insulinooporności).
Najczęstszą konsekwencją małej wrażliwości tkanek na działanie insuliny jest cukrzyca typu 2. Podwyższone poziomy cukru we krwi pojawiają się wtedy, gdy zapotrzebowanie na insulinę jest większe niż możliwości wydzielnicze trzustki. Trzustka produkuje znacznie więcej insuliny niż fizjologicznie, ale wrażliwość na ten hormon jest tak mała, że to nie wystarcza do utrzymania glukozy w normie. To dlatego początkowy etap chorowania na cukrzycę typu 2. charakteryzuje się podwyższonym poziomem cukru we krwi i wysokim poziomem insuliny. Leczenie cukrzycy typu 2. zaczyna się od stosowania leków, które uwrażliwiają organizm na działanie własnej insuliny.
Spore zainteresowanie problemem insulinooporności, które obserwuje się obecnie, to wynik zwiększonej świadomości dotyczącej tego, jaka jest zależność pomiędzy małą wrażliwością na insulinę a problemami z masą ciała.
Wysokie stężenie insuliny w organizmie:
- wzmaga apetyt,
- powoduje napady „wilczego głodu”,
- sprzyja łatwemu gromadzeniu tkanki tłuszczowej.
Czym jest insulinooporność?
Insulina to hormon, który wytwarzany jest w trzustce, a dokładniej w komórkach beta wysp Langerhansa. Jest to bardzo ważny związek anaboliczny, który bierze udział w metabolizmie głównie węglowodanów, ale również białek i tłuszczy. Do najważniejszych zadań insuliny należą:
- regulacja poziomu glukozy we krwi (obniżenie poziomu cukru we krwi do prawidłowego, a wzrost jego stężenia w komórkach, które dzięki temu mają energię do przeprowadzania procesów metabolicznych),
- udział w przetwarzaniu węglowodanów w tłuszcze,
- zwiększenie syntezy białek (dostarcza pojedynczych aminokwasów).
Kiedy pojawia się spadek wrażliwości tkanek na działanie insuliny mówi się o rozwoju insulinooporności.
Stan ten niesie za sobą wiele zaburzeń metabolicznych do których można zaliczyć:
- wzrost produkcji glukozy w wątrobie,
- spadek wychwytu cukru przez tkanki obwodowe,
- zaburzenia w przemianie tłuszczów (we krwi krąży więcej wolnych kwasów tłuszczowych),
- zwiększenie produkcji insuliny w trzustce (hiperinsulinemia).
W początkowej fazie rozwoju insulinooporności zwiększone ilości insuliny we krwi wykorzystywane są na pokrycie zapotrzebowania organizmu, jednak gdy stan ten się przedłuża wewnętrzne mechanizmy samoregulujące zaczynają zawodzić. Wtedy zazwyczaj pacjent trafia do lekarza i diagnozuje się u niego stan przedcukrzycowy, cukrzycę typu 2 lub też schorzenia sercowo - naczyniowe (nadciśnienie tętnicze, zwiększony poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi, itd.).
Insulinooporność nie występuje jako odrębna choroba. Stanowi natomiast część tzw. zespołu metabolicznego. Oznacza to, że u danego pacjenta obserwuje się obniżoną wrażliwość tkanek na insulinę, a oprócz tego diagnozuje się również m.in. otyłość, nadciśnienie tętnicze, zwiększony poziom cholesterolu we krwi oraz poziom glukozy na czczo równy bądź wyższy od 100 mg/dl. Co ważne wszystkie te zaburzenia, zgodnie z definicją zespołu metabolicznego są ze sobą ściśle powiązane.
Dieta przy insulinooporności
Podstawowe zasady odżywiania przy obniżonej wrażliwości na insulinę:
- Wyeliminuj cukry proste (słodycze, miód, soki owocowe, pszenne i słodkie pieczywo).
- Wybieraj węglowodany złożone (grube kasze, pieczywo pełnoziarniste, makaron razowy), ale i tak spożywaj je w ograniczonych ilościach.
- Podstawą diety uczyń produkty o niskim i umiarkowanym indeksie glikemicznym.
- Stawiaj na posiłki złożone z białka, tłuszczu i węglowodanów według zasady zdrowego talerza, unikaj spożywania samych węglowodanów.
- Zadbaj, by podstawą każdego posiłku były warzywa.
- Wyeliminuj tłuszcze trans, unikaj fruktozy i syropu glukozowo-fruktozowego – sprzyjają przyrostowi tkanki tłuszczowej trzewnej i wzrostowi trójglicerydów we krwi.
- Unikaj długich przerw między posiłkami.
- Jadaj regularnie, niewielkie porcje – jadanie wieczorami obfitych posiłków (tzw. obiadokolacji) sprzyja wzrostowi masy ciała.