U nas zapłacisz kartą
Insulinooporność a wypadanie włosów - Jak zrozumieć i zarządzać tym problemem
Insulinooporność – co to takiego?
Największe ryzyko insulinooporności dotyka osoby z nadwagą i otyłością, bowiem tkanka tłuszczowa produkuje substancje hormonalne, działające przeciwstawnie do insuliny. Hamują efekty działania insuliny, a także wydzielają wprost do krwi wolne kwasy tłuszczowe. Gdy zgromadzi się tych kwasów dużo w krwi, organizm zaczyna je wykorzystywać je jako źródło energii, zamiast glukozy. Glukoza nie jest spalana, jej poziom niebezpiecznie wzrasta.
Kto jest narażony na insulinooporność?
- osoby otyłe
- osoby starsze (ryzyko zachorowania wzrasta z wiekiem)
- osoby nieaktywne
- częściej narażeni są mężczyźni, zwłaszcza ze zdiagnozowaną otyłością brzuszną
- osoby przyjmujące leki diabetogenne
- osoby spożywające alkohol
- palacze
- osoby zestresowane
- osoby obciążone genetycznie
Nadmiar insuliny objawy:
Często insulinooporność przebiega bezobjawowo. Objawy jeśli się już pojawią, są bardzo podobne jak przy cukrzycy typu 2
- zmęczenie
- senność
- kłopoty z koncentracją
- otyłość brzuszna
- podwyższone ciśnienie tętnicze
- podwyższony poziom trójglicerydów
- depresja
- problemy hormonalne
- ciągłe zachcianki na węglowodany (słodycze, makarony, pieczywo)
- problemy ze snem
- zmiany skórne
Gdy towarzyszy nam wysoki poziom insuliny objawy nie muszą, ale mogą się pojawić. Wówczas musimy zastanowić się jak sobie pomóc i jaka dieta dla insulinoopornych jest zalecana. Ważne jest, by dieta przy insulinooporności była dla nas przyjemnością, a nie tylko koniecznością. Smaczne, zdrowe dania są dostępne dla każdego – także dla chorych, zmagających się z insulinoopornością.
Co to jest insulinooporność?
Insulinooporność (nie insulinoodporność) to stan, w którym komórki ciała nie reagują na hormon wydzielany przez trzustkę – insulinę. Zadaniem insuliny jest umożliwić komórkom wykorzystanie glukozy (cukru), która krąży we krwi po spożyciu posiłku. Insulina jest jak klucz do zamka komórek – otwiera je na glukozę. Glukoza, która trafia do komórek może być:
- wykorzystana na bieżące potrzeby energetyczne organizmu,
- zmagazynowana w postaci tkanki tłuszczowej.
W insulinooporności komórki nie reagują na insulinę prawidłowo. Mimo obecności klucza pozostają zamknięte. To powoduje, że we krwi wciąż utrzymuje się wysokie stężenie glukozy we krwi, które na dłuższą metę może uszkadzać komórki. Ponieważ komórki nie reagują to trzustka zaczyna wydzielać coraz więcej insuliny. Wciąż nic? Dochodzi do paradoksu – we krwi krąży glukoza, a to sygnał sytości dla mózgu, ale insulinooporne komórki nie potrafią z tej glukozy skorzystać i w rzeczywistości „głodują”.
Trzustka wydziela więcej i więcej insuliny aż w końcu próg wrażliwości komórek zostaje przekroczony i na „hura” wszystkie otwierają się na glukozę. Dochodzi do gwałtownego spadku stężenia glukozy we krwi, a Ty czujesz wilczy głód.
Insulinooporność to pierwszy krok do cukrzycy typu II, ale też nie wyrok. Dzięki kombinacji diety, aktywności fizycznej i leczenia (najczęściej metforminą) udaje się zmniejszyć nasilenie insulinooporności. Insulinooporność to objaw nie choroba.
Zapobieganie wypadaniu włosów
Wypadanie włosów to bardzo powszechne zjawisko zarazem u mężczyzn jak i u kobiet. Przyczyny jak i przebieg jest różny w zalezności od wielu czynników.
Co zrobić gdy wypadają włosy?
Na to pytanie odpowiedź jest jedna, należy udać się do specjalisty od włosów jakim jest trycholog. Po wykonaniu badania trychologicznego oraz wywiadu przeprowadzonego przez trychologa należy zastosować się do zaleceń .
Stosowanie preparatów z apteki bez właściwej diagnozy trychologicznej może często powodować większy problem! Powodów może być wiele. W przypadku wypadania spowodowanego zaczopowaniem mieszków, silne wcieranie preparatów przeciw wypadaniu spowoduje jeszcze większe wypadanie włosów. W takim przypadku należy oczyścić zaczopowane mieszki i ułatwić dostęp mikrokrążenia do macierzy zarodkowej mieszków.
W wielu innych przypadkach należy regulować enzymy, które doprowadzają do reakcji miniaturyzacji mieszków. Wtedy wystarczy terapia szokowa regulująca produkcję enzymów.
Każdy przypadek wymaga diagnozy. Właściwa diagnoza gwarantuje 100% zatrzymanie każdego wypadania włosów oraz odrost włosów, które wypadły.
Prawidłowa diagnoza wypadania włosów
Ponieważ tak wiele czynników może być przyczyną problemu, trycholog podczas konsultacji zadaje szereg dokładnych pytań, by udzielić odpowiedź na pytanie jak powstrzymać wypadanie włosów. Specjalista musi dowiedzieć się czy problem pojawił się nagle, czy też postępuje od dawna, czy pacjent długotrwale przyjmuje leki, cierpi na alergie, jaką stosuje dietę itd. Kobiety mogą być proszone o podanie informacji na temat miesiączki, ciąży czy menopauzy.
Trycholog uważnie bada skórę głowy i włosy używając do tego specjalnego trychoskopu – urządzenia powiększającego dany obszar ponad 200 razy. Często konieczne jest wyrwanie kilku z nich w celu zbadania cebulek. Niezbędne jest pytanie na temat owłosienia w innych obszarach ciała.
Przyczyny wypadania włosów
Przyczyny te są różnorodne i zależą od wielu czynników. Nagła utrata włosów może wynikać z takich problemów jak schorzenia wewnątrzustrojowe, choroby zakaźne związane z podwyższoną temperaturą, zaburzenia hormonalne, genetyka czy źle dobrana dieta. Ponadto często mają związek z restrykcyjną, wyniszczającą dietą, silnym stresem, stanem zapalnym organizmu, porodem, odstawieniem antykoncepcji, sezonowym wypadaniem włosów, anomalią skóry głowy, niewłaściwą pielęgnacją, nieleczonym łojotokowym zapaleniem skóry, lekami oraz poważnymi operacjami chirurgicznymi i chemioterapią.
Jeżeli wypadanie włosów jest stopniowe i nasila się z roku na rok, może to być wynik czynników dziedzicznych. Inne przyczyny to niewłaściwa pielęgnacja skóry głowy oraz zbyt intensywne zabiegi fryzjerskie, które mogą prowadzić do zauważalnych przerzedzeń.
Insulinooporność a otyłość
Czy insulinooporność utrudnia odchudzanie? Niekoniecznie. Faktem jest, że insulinooporność najczęściej rozwija się w wyniku otyłości, a raczej nadmiernego spożycia energii (za wysoka kaloryczność).
Poprzez zjawisko insulinooporności komórki bronią się przed kolejnym dowozem kalorii. Mówią w ten sposób „mam dość”, nie jedz już tak dużo. Oczywiście sprawa nie zawsze jest taka prosta, bo bywa, że insulinooporność ma podłoże genetyczne i występuje u szczupłej osoby. Bywa też, że objaw ten towarzyszy innym schorzeniami np. chorobie Hashimoto czy zespołowi policystycznych jajników.
Z pewnością jednak insulinooporość nie sprawia, że odchudzanie jest niemożliwe. Więcej na ten temat przeczytasz w ciekawym wpisie Damian Parola „Czy insulinooporność ułatwia odchudzanie?”.
