Jak wygląda łuszczyca głowy? Zdjęcia i objawy
Jak rozpoznaje się łuszczycę głowy?
Rozpoznanie łuszczycy skóry głowy, bez współistnienia zmian na skórze jest gładkiej, jest trudne, nawet dla lekarza dermatologa . O ile stosunkowo łatwo jest rozróżnić łuszczycę owłosionej skóry głowy od grzybicy głowy, która daje charakterystyczny obraz kliniczny i już coraz rzadziej występuje, o tyle bez pojawienia się charakterystycznych zmian na ciele łuszczyca może przypominać łojotokowe zapalenie skóry .
Szczególna trudność w zróżnicowaniu tych dwóch jednostek chorobowych pojawia się, jeśli zmianom w przebiegu łuszczycy głowy towarzyszy wysięk , podobnie przy łojotokowym zapaleniu skóry. W przypadku tej pierwszej choroby jest on mniejszy.
Ważną rolę w diagnostyce łuszczycy głowy odgrywa wywiad z pacjentem dotyczący występowania łuszczycy w rodzinie . Jeśli członkowie rodziny (rodzice, dziadkowie, krewni) chorowali na łuszczycę, jest to wskazówka dla lekarza, że w danym przypadku prawdopodobnie także występuje dana choroba.
Przyczyny łuszczycy
Łuszczyca spowodowana jest czynnikami genetycznymi (związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej: HLA Cw6 i DR7), immunologicznymi (w powstawaniu łuszczycy istotną rolę odgrywają limfocyty T) oraz środowiskowymi . Choroba powstaje w wyniku nieprawidłowych procesów zachodzących w komórkach naskórka, tj. nadmiernej proliferacji keranocytów, ich nieprawidłowym różnicowaniu oraz powstawaniu stanu zapalnego.
U osób z łuszczycą dochodzi do ośmiokrotnego skrócenia cyklu komórkowego, co prowadzi do powstawania charakterystycznych “łusek” . Prawidłowy cykl wędrówki komórek z najgłębszej warstwy podstawnej do najbardziej powierzchownej – rogowej trwa 28 dni. W łuszczycy proces ten jest znacząco przyspieszony – trwa 3-4 dni. W efekcie skóra ma większą objętość, jest gruba i zdeformowana. Do przyczyn wyzwalania i zaostrzania objawów łuszczycy zalicza się:
- infekcje bakteryjne (zwłaszcza wywołane paciorkowcami i gronkowcami), zakażenia wirusowe i grzybicze
- narażenie na stres,
- urazy mechaniczne i psychiczne,
- przewlekłe stany zapalne w organizmie m.in. stany zapalne zatok, zębów i przyzębia,
- leki , w tym: beta-blokery, amiodaron, progesteron, inhibitory acetylocholinesterazy, niesteroidowe leki przeciwzapalne i cymetydynę,
- ciążę i poród,
- używki: papierosy i alkohol,
- otyłość,
- menopauzę.
Osoby z łuszczycą mają wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę oraz choroby serca : nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, wrzodziejące zapalenie jelita grubego . Występowanie chorób serca u osób z łuszczycą są związane ze wspólną patogenezą łuszczycy i miażdżycy .
Czym się zajmuje dermatolog? Sprawdź, kiedy potrzebna jest konsultacja tego specjalisty
Łuszczyca skóry głowy – leczenie miejscowe i ogólnoustrojowe
Metody leczenia łuszczycy (niezależnie od tego, czy jest to łuszczyca skóry głowy lub też łuszczyca na ciele) uzależnione są przede wszystkim od zaawansowania choroby. W postaci lekkiej, niepowodującej bólu czy ran, wdraża się zwykle leczenie miejscowe, polegające na wypełnieniu dwóch etapów:
- etap pierwszy leczenia łuszczycy obejmuje złuszczenie skóry – tak, aby pozbyć się całego martwego naskórka w postaci łusek. Do tego celu wykorzystywane są preparaty zawierające różne rodzaje substancji złuszczających – w tym kwas salicylowy, mocznik, chlorek sodu i inne,
- etap drugi uwzględnia stosowanie preparatów redukujących lub całkowicie hamujących proliferację (czyli namnażanie się komórek) naskórka, dzięki czemu na skórze nie tworzą się nowe łuski.
W większości przypadków taki schemat leczenia prowadzi do znaczącej poprawy lub nawet do remisji objawów. Jeśli terapia nie jest skuteczna, wdraża się leczenie immunosupresyjnymi preparatami doustnymi (które zmniejszają aktywność układu odpornościowego, co jednocześnie redukuje objawy choroby z uwagi na autoimmunologiczny charakter łuszczycy). Leczenie immunosupresyjne ma jednak wiele skutków ubocznych, dlatego terapią pierwszego wyboru jest zawsze leczenie miejscowe.
Aby jak najdłużej utrzymać chorobę w remisji, pacjentom poleca się unikanie czynników zaostrzających (czyli stresu, picia alkoholu i palenia papierosów, stosowania agresywnych kosmetyków do pielęgnacji skóry głowy), a także włączenie do diety bogatych źródeł kwasów omega-3 lub suplementację preparatów z kwasami omega.