U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca głowy? Zdjęcia i objawy
Dziedziczenie łuszczycy
Szacuje się, że u niemal 30% chorych łuszczyca występuje rodzinnie. Dziedziczenie jest wieloczynnikowe i wielogenowe. Zdrowi rodzice mają 1-2% szans na urodzenie dziecka z łuszczycą. Gdy choruje jeden rodzic, ryzyko wzrasta do 10-20%, a jeśli łuszczycę mają oboje rodziców, ryzyko pojawienia się łuszczycy u potomstwa wynosi aż 50-70%.
W odniesieniu do czasu rozwoju choroby i jej sposobu ujawniania się, łuszczycę zwykłą dzieli się na dwa typy:
- Łuszczycę dziedziczną . Pojawia się przed 40 rokiem życia – zwykle w dzieciństwie lub wieku młodzieńczym. Dotyczy 85 proc. wszystkich przypadków łuszczycy. Charakteryzuje się cięższym przebiegiem i gorszą odpowiedzią na leczenie.
- Łuszczycę dorosłych . Występuje u osób po 40 roku życia, u których nie obserwuje się zwiększonego ryzyka zachorowań w rodzinie. Ma łagodniejszy przebieg, ale częściej pojawia się na paznokciach i stawach.
Ponadto w klasyfikacji łuszczycy uwzględnia się lokalizację zmian oraz obraz kliniczny schorzenia. Wśród najczęściej występujących odmian wyróżnia się:
- Łuszczycę pospolitą – to najczęstsza postać choroby. Występuje u 80–90 proc. wszystkich chorych. Na skórze pojawiają się wypukłe, zaczerwienione obszary pokryte biało-srebrną łuską.
- Łuszczycę stawową – to jedna z bardziej niebezpiecznych postaci łuszczycy skóry. Proces chorobowy w łuszczycy stawów jest uwarunkowany zaburzeniami ze strony układu odpornościowego. Charakterystyczne dla tej postaci jest zesztywnienie i stan zapalny kręgosłupa, oraz stawów krzyżowo-biodrowych. Objawami łuszczycowego zapalenia stawów są ból, sztywność i obrzęk stawów. Powikłaniem mogą być deformacje stawów, upośledzenie sprawności ruchowej, czasem nawet trwałe kalectwo.
- Łuszczycę kropelkowa – pojawia się w postaci małych, owalnych punkcików o wielkości maksymalnie 1 cm. Ta postać choroby może być powikłaniem paciorkowcowego zapalenia gardła lub innych infekcji bakteryjnych i wirusowych. Często występuje u dzieci jako pierwszy objaw łuszczycy zwykłej.
- Łuszczycę plackowatą – zmiany łuszczycowe są ułożone symetrycznie, przybierają formę dużych i zlewających się ze sobą wykwitów o czerwonym kolorze. Pokryte są srebrną łuską, która szybko się namnaża.
- Łuszczycę odwróconą – pojawia się tylko w miejscach, które na co dzień zginamy – najczęściej w okolicach stawów. Zmiany przybierają formę czerwonych lub różowych, niewielkich placków z łuską. Bardzo często ta postać łuszczycy dotyczy osób starszych.
Łuszczyca głowy – zdjęcia
Łuszczyca skóry głowy, jak już wspomniano, często występuje u osób z łuszczycą plackowatą. Może występować w formie jednej plamy różnych rozmiarów, ale zdarza się, że obejmuje cały skalp. Czasem zmiany rozprzestrzeniają się poza linię włosów na czole, szyi, oraz okolicy uszu. Co 2 pacjent z łuszczycą ma zmiany obejmujące owłosioną skórę głowy.
Jak przebiega leczenie łuszczycy głowy?
Nie istnieje jeden skuteczny lek na łuszczycę głowy. Leczenie tego schorzenia jest długie, złożone i opiera się na wykorzystaniu różnych leków. Okresowo w leczeniu stosuje się preparaty złuszczające z kwasem salicylowym w stężeniu 2-10%. Inne substancje wykorzystywane w leczeniu łuszczycy głowy to:
- glikortykosteroidy,
- pochodne witaminy D3,
- cygnolina,
- dziegieć.
Leki na łuszczycę głowy dostępne są w postaci lotionów i płynów do stosowania na skórę. Poza szamponami wszystkie leki na to schorzenie są dostępne na receptę .
Rola dziegciów w leczeniu łuszczycy
Dziegcie to substancje uzyskiwane w wyniku suchej destylacji drewna lub kory, m.in. brzozowej lub bukowej. Mają postać gęstej, mazistej cieczy o ciemnobrunatnym zabarwieniu i specyficznym, smolistym zapachu. Zawierają tysiące związków organicznych, w tym substancje rakotwórcze i teratogenne (uszkadzające płód). Z tego powodu produkcja preparatów kosmetycznych zawierających dziegcie została zakazana na terenie Unii Europejskiej .
Jednak lekarze zajmujący się łuszczycą głowy zgadzają się, że dziegcie to jedne z najskuteczniejszych substancji w walce z łuszczycą , warto więc po nie sięgać w formie szamponów.
Szampony na łuszczycę głowy
Istotną rolę w niwelowaniu objawów łuszczycy głowy odgrywają szampony. Najwyższą skuteczność wśród szamponów na łuszczycę głowy wykazują szampony z dziegciem. Produkty te dostępne są w drogeriach stacjonarnych i internetowych oraz sklepach zielarskich w cenie od kilku do kilkudziesięciu złotych za opakowanie. Szampony z dziegciem zalecane są także przy występowaniu łupieżu .
Inne szampony przeznaczone do stosowania przy łuszczycy głowy to preparaty zawierające steroidy . Te jednak wydawane są tylko na receptę.
Jak ją leczyć?
W większości przypadków stosuje się leczenie miejscowe. W bardziej zaawansowanych przypadkach zaś stosuje się terapię skojarzoną.
Leczenie zewnętrzne wykwitów skórnych
W łuszczycy na powierzchni skóry pojawiają się łuski i zrogowaciały naskórek. Do usuwania łusek najczęściej używane są: 5-10% kwas salicylowy oraz maści mocznikowe i solankowe. Jeśli okażą się one nieskuteczne, stosuje się dziegcie. Można je znaleźć w takich preparatach jak: Psorisan, Linola D, Pixolerm, Cocois, Poloris. Skuteczna jest też antralina i cygnolina.
Czasami w leczeniu zmian skórnych dołącza się kortykosteroidy i retinoidy. Przy stosowaniu sterydów w maściach trzeba szczególnie uważać i używać ich tylko na niewielkie obszary i ograniczone ogniska. Jeśli leczenie wcześniej wymienionymi lekami przynosi słabe efekty, dodawane są pochodne witaminy D.
Leczenie zmian obecnych na owłosionej skórze głowy wymaga wcześniejszego umycia włosów. Dopiero wtedy można zastosować maść z kwasem salicylowym 5-10%.
fot. Adobe Stock
Leczenie doustne
Gdy zmiany zajmują duże obszary skóry lub istniejące wypryski nie poddają się leczeniu zewnętrznemu, trzeba wprowadzić leczenie doustne. W tym celu używa się retinoidów, metrotreksatu, hydroksymocznika, cyklosporyny A oraz kwasu fumarowego.
Czasami skuteczne są antybiotyki. Drogim, ale skutecznym leczeniem jest też terapia przy użyciu leków biologicznych.
Wybór terapii uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby, czasu jej trwania i dotychczasowego sposobu leczenia. Inaczej leczone są zmiany świeże, inaczej stare, oporne na wcześniej zastosowane leki. Łuszczyca jest aktywowana czynnikami zewnętrznymi, takimi jak stres czy stan zapalny organizmu, więc ich zmniejszenie lub usunięcie przyśpiesza leczenie choroby.
Przyczyny łuszczycy
Łuszczyca spowodowana jest czynnikami genetycznymi (związek z niektórymi antygenami zgodności tkankowej: HLA Cw6 i DR7), immunologicznymi (w powstawaniu łuszczycy istotną rolę odgrywają limfocyty T) oraz środowiskowymi . Choroba powstaje w wyniku nieprawidłowych procesów zachodzących w komórkach naskórka, tj. nadmiernej proliferacji keranocytów, ich nieprawidłowym różnicowaniu oraz powstawaniu stanu zapalnego.
U osób z łuszczycą dochodzi do ośmiokrotnego skrócenia cyklu komórkowego, co prowadzi do powstawania charakterystycznych “łusek” . Prawidłowy cykl wędrówki komórek z najgłębszej warstwy podstawnej do najbardziej powierzchownej – rogowej trwa 28 dni. W łuszczycy proces ten jest znacząco przyspieszony – trwa 3-4 dni. W efekcie skóra ma większą objętość, jest gruba i zdeformowana. Do przyczyn wyzwalania i zaostrzania objawów łuszczycy zalicza się:
- infekcje bakteryjne (zwłaszcza wywołane paciorkowcami i gronkowcami), zakażenia wirusowe i grzybicze
- narażenie na stres,
- urazy mechaniczne i psychiczne,
- przewlekłe stany zapalne w organizmie m.in. stany zapalne zatok, zębów i przyzębia,
- leki , w tym: beta-blokery, amiodaron, progesteron, inhibitory acetylocholinesterazy, niesteroidowe leki przeciwzapalne i cymetydynę,
- ciążę i poród,
- używki: papierosy i alkohol,
- otyłość,
- menopauzę.
Osoby z łuszczycą mają wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę oraz choroby serca : nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, wrzodziejące zapalenie jelita grubego . Występowanie chorób serca u osób z łuszczycą są związane ze wspólną patogenezą łuszczycy i miażdżycy .
Czym się zajmuje dermatolog? Sprawdź, kiedy potrzebna jest konsultacja tego specjalisty
