U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca głowy? Zdjęcia i objawy
Łuszczyca stawowa – zdjęcia
Objęcie stawów stanem zapalnym występuje u 30% pacjentów z łuszczycą, co określa się jako „łuszczycę stawową” (w ang. psoriatic arthritis). Schorzenie to może być bardzo bolesne, a nawet okaleczające. Łuszczycy stawowej często towarzyszy uczucie porannej sztywności oraz ograniczenia ruchomości, które ustępują w ciągu dnia. Stawy palców dłoni oraz stóp zwykle są silnie obrzęknięte, co określane jest jako „palce kiełbaskowate”.
Mogą być zajęte również inne stawy, w tym kolanowe, barkowe. Objawy przypominają zatem inne choroby z kręgu reumatycznych. Ciężkość łuszczycy stawowej może być większa niż zmian skórnych i odwrotnie – nie istnieje tu żadna zależność. Manifestacje łuszczycy są bardzo różne i mogą współwystępować u jednego pacjenta. Dlatego za każdym razem podejście do leczenia powinno być ustalane indywidualnie.
Skuteczna terapia pozwala ograniczyć wpływ choroby na codzienne funkcjonowanie pacjenta, a nawet spowodować całkowity zanik zmian skórnych. Ważna jest jednak współpraca chorego z dermatologiem, a czasem również innymi specjalistami, tak, aby dobrać „terapię szytą na miarę”, gwarantującą jej najwyższą możliwą do osiągnięcia skuteczność.
Leki stosowane w łuszczycy
Terapia miejscowa stosowana jest u osób z łagodną postacią łuszczycy. Czym smaruje się zmiany łuszczycowe? Wykwity na skórze leczy się za pomocą maści: salicylowej, mocznikowej, solankowej (maść z chlorkiem sodu), dziegciowej oraz cygnoliny (antraliny). Preparaty te mają działanie przeciwświądowe i znieczulające, pomagają złuszczać biało-srebrną łuskę, a jednocześnie nawilżają skórę. Dziegć oraz cygnolina są dodatkowo pomocne w redukowaniu czerwonych plam. Jednocześnie pacjenci skarżą się na nieprzyjemny zapach, uczucie lepkości, brudzenie ubrań i powodowanie podrażnienia skóry po stosowaniu wyżej wymienionych substancji, szczególnie kwasu salicylowego, dziegciu i antraliny. W terapii stosuje się również kortykosteroidy, witaminę D3 i pochodne witaminy A .
Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy wymaga bardziej zaawansowanego leczenia. W bardzo poważnych przypadkach choroby można zastosować leczenie immunosupresyjne, a także naświetlania – fototerapię i fotochemioterapię. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry lampami wykorzystującymi promieniowanie UVA i UVB. Fotochemioterapia (PUVA) opiera się o działanie promieniowania UVA w połączeniu z psoralenem, który jest lekiem zwiększającym wrażliwość skóry na światło. Czasem niezbędna jest antybiotykoterapia, a nawet hospitalizacja, jeśli więcej niż 25 proc. skóry uległo zmianom, kiedy łuszczyca towarzyszy innym chorobom lub utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Preparaty stosowane w umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy to: metotreksat, cyklosporyna, acytretyna i fumaran dimetylu. Istnieje także możliwość podjęcia terapii biologicznej, w ramach ktoórej pacjentowi podaje się leki z grupy inhibitorów TNF-alfa. Leczenie łuszczycy paznokci jest bardzo trudne. Pacjentom zalecane są preparaty z kortykosteroidami wraz z opatrunkiem okluzyjnym oraz kwas salicylowy z dipropionianiem betametazonu.
Łuszczyca paznokci – zdjęcia
Zmiany łuszczycowe na paznokciach nierzadko imitują infekcję grzybiczą. Często towarzyszą też innym postaciom łuszczycy – nawet w 80% przypadków, stwierdzają brazylijscy specjaliści.
Przejawy łuszczycy paznokci mogą przybierać różny kolor i kształt – od krwawych wylewów w płytce paznokciowej, przez plamy olejowe lub łososiowe (określane tak ze względu na ich kremowo-różową barwę), po pogrubienie, połączone zwykle z silnym rozdwajaniem się końców paznokci (onycholizą), oraz „pitting”, czyli naparstkowate wgłębienia w płytce paznokcia.
Leczenie zależy od zaawansowania zmian, jak i objawów towarzyszących, ale jeśli nie dochodzi do zajęcia skóry i stawów, zwykle stosuje się leczenie miejscowe za pomocą sterydów i/lub pochodnych witaminy D.
Rodzaje łuszczycy
Szacuje się, że 9 na 10 osób z łuszczycą ma jej zwyczajną odmianę. Choroba ta występuje jednak w wielu innych rodzajach – niektóre wymagają hospitalizacji.
Łuszczyca zwyczajna
Jest najczęściej występującym typem (zwie się ją również pospolitą) – aż 80-90% chorych ma właśnie tę odmianę. Można ją rozpoznać po wyglądzie zmian chorobowych – łuszczyca zwyczajna charakteryzuje się zmianami wypukłymi, okrągłymi lub owalnymi, pokrytymi białą (srebrzystą) łuską. Obszary zmian na skórze są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.
Ten typ łuszczycy występuje najczęściej na zewnętrznych częściach nóg, ramion, na kolanach i łokciach, plecach oraz na głowie, choć można go spotkać również na twarzy, dłoniach, stopach oraz na brzuchu. Zmiany skórne, spowodowane przez łuszczycę zwyczajną, możemy całkowicie zniwelować, stosując odpowiednio dobrane preparaty.
fot. Adobe Stock
Łuszczyca plackowata
Zmiany, które się przy niej pojawiają, są duże i zlewają się. Ogniska są okrągłe lub owalne. Mogą dochodzić nawet do 20 cm średnicy.
Łuszczyca kropelkowata (grudkowa)
W tym przypadku zmiany skórne to niewielkie punkty w kształcie kropelek, które pojawiają się na czubku głowy, kończynach, ale także na tułowiu.
Co ciekawe, pojawienie się tego typu łuszczycy może mieć związek z infekcjami gardła (zmiany na skórze może spowodować np. paciorkowe zapalenie gardła). Często grudki można zaobserwować także tam, gdzie skóra uległa urazom mechanicznym.
Łuszczyca krostkowa
Jeśli na skórze obserwujemy nie małe kropelki, ale krostki wypełnione ropą, to może to być objaw łuszczycy krostkowej. Ten typ występuje u zaledwie kilku procent chorych na łuszczycę – niewielkie krostki mogą pojawiać się pod wpływem stresu, przyjmowania niektórych leków, ale przyczyną ich występowania jest także zakażenie.
Łuszczyca krostkowa – zdjęcia
Łuszczyca krostkowa jest odpowiednikiem łuszczycy pospolitej występującej u młodszych pacjentów. Zwykle pierwsze zmiany, w postaci zaczerwienionych plamek przypominających wysypkę, pojawiają się w wieku nastoletnim lub niewiele później. W roli „czynnika spustowego” często występuje w tym przypadku angina paciorkowcowa. To druga najczęstsza forma łuszczycy, którą rozpoznaje się u co 10 pacjenta któremu postawiono rozpoznanie łuszczycy.
Łuszczyca odwrócona jest szczególną formą łuszczycy, ponieważ odwrotnie do pozostałych firm manifestacji łuszczycy występuje w naturalnych fałdach ciała – z tyłu kolan, skórze pach, w pachwinach. Zwykle zmiany są lśniące i zaczerwienione, i nie są pokryte łuską. Zazwyczaj łuszczyca odwrócona towarzyszy innym rodzajom łuszczycy
