U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca głowy? Zdjęcia i objawy
Co to jest łuszczyca?
Jest to jedna z najczęstszych chorób skóry – szacuje się, że cierpi na nią około 2-4% populacji. Jest chorobą zapalną i przewlekłą, charakteryzuje się okresami remisji i nawrotów. Może objąć skórę gładką, jak i paznokcie, stawy czy owłosioną skórę głowy.
Wyróżniamy jej dwa typy:
- Typ I (dziedziczny): zwykle rozpoczyna się przed 40. rokiem życia i jest związany z dziedziczeniem autosomalnym dominującym, zwykle jest odporniejsza na leczenie i częściej nawraca niż typ II,
- Typ II: zaczyna się najczęściej między 50. a 70. rokiem życia.
W Polsce na łuszczycę choruje około 1 miliona osób, w populacji światowej – 2%, przy czym w Europie oraz w Stanach Zjednoczonych zachorowań jest więcej (około 1-5% populacji) niż np. w krajach azjatyckich
– wyjaśnia lek. med. Anna Bachleda-Curuś specjalista dermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej z krakowskiego SCM estetic.
Z racji tego, że jest to choroba, którą przy dużym zaawansowaniu trudno ukryć, wiele osób zastanawia się, czy łuszczyca jest zaraźliwa. Odpowiedź na to pytanie jest prosta: nie. Łuszczyca to bowiem choroba najczęściej o podłożu genetycznym lub immunologicznym. Nic nam więc nie grozi, jeśli podajemy chorującej na nią osobie rękę, jemy tymi samymi sztućcami czy śpimy razem w łóżku.
Przyczyny łuszczycy to m.in.: dziedziczenie, zaburzenia układu immunologicznego, zakażenie drobnoustrojami, nadwaga, palenie papierosów, stres, ciąża, uszkodzenia skóry, alkohol czy niektóre leki.
Łuszczycę diagnozuje się na podstawie: danych z wywiadu z pacjentem, obrazu klinicznego choroby, niekiedy wyników badań laboratoryjnych (łuszczyca jest ogólnoustrojową chorobą zapalną) oraz badania potwierdzającego, czyli wyniku badania histopatologicznego wycinka skóry
– mówi lek. med. Anna Bachleda-Curuś.
Łuszczyca – przyczyny, objawy, leczenie i dieta
Łuszczyca szpeci, swędzi i budzi niechęć otoczenia, choć nie jest chorobą zaraźliwą. Objawia się pod postacią zaczerwienionych, łuszczących się wykwitów, przede wszystkim na skórze głowy, zgięciach łokci i kolan oraz paznokciach. Na poprawę stanu skóry w łuszczycy mają więc wpływ nie tylko leki, ale także odpowiednia pielęgnacja domowa, dieta oraz poprawa komfortu psychicznego.
- Co to jest łuszczyca?
- Jak wygląda łuszczyca?
- Przyczyny łuszczycy
- Dziedziczenie łuszczycy
- Rodzaje łuszczycy
- Objawy łuszczycy
- Diagnostyka łuszczycy
- Jak leczyć łuszczycę?
- Leki stosowane w łuszczycy
- Co stosować na łuszczycę – leczenie domowe
- Dieta w łuszczycy
- Życie z łuszczycą
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy są zależne od postaci schorzenia. Niektóre odmiany łuszczycy mogą ze sobą współistnieć dając zróżnicowany obraz kliniczny choroby. Na początku rozwoju łuszczycy zwykłej charakterystycznym objawem są czerwone lub czerwonobrunatne grudki pokryte srebrną łuską. Oprócz innych typowych symptomów łuszczycy, takich jak świąd czy kropelkowe krwawienie po zadrapaniu zmiany, czasem obecne są również objawy ogólne: gorączka, obrzęk skóry czy ból.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu łuszczycy jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, dzięki któremu można uzyskać informacje o rodzinnym występowaniu łuszczycy. Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest obejrzenie skóry i paznokci pacjenta, a w razie wątpliwości pobranie wycinka skóry do badania histopatologicznego.
Łuszczycę można pomylić z innymi schorzeniami, dlatego konieczna jest diagnostyka różnicowa z atopowym zapaleniem skóry (AZS), łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą skóry, paznokci i owłosionej skóry głowy, łupieżem Gilberta oraz toczniem rumieniowatym. Po zdiagnozowaniu choroby, pacjent powinien trafić pod opiekę nie tylko dermatologa, ale i reumatologa, kardiologa czy diabetologa, a w razie potrzeby także i psychiatry.
Leki stosowane w łuszczycy
Terapia miejscowa stosowana jest u osób z łagodną postacią łuszczycy. Czym smaruje się zmiany łuszczycowe? Wykwity na skórze leczy się za pomocą maści: salicylowej, mocznikowej, solankowej (maść z chlorkiem sodu), dziegciowej oraz cygnoliny (antraliny). Preparaty te mają działanie przeciwświądowe i znieczulające, pomagają złuszczać biało-srebrną łuskę, a jednocześnie nawilżają skórę. Dziegć oraz cygnolina są dodatkowo pomocne w redukowaniu czerwonych plam. Jednocześnie pacjenci skarżą się na nieprzyjemny zapach, uczucie lepkości, brudzenie ubrań i powodowanie podrażnienia skóry po stosowaniu wyżej wymienionych substancji, szczególnie kwasu salicylowego, dziegciu i antraliny. W terapii stosuje się również kortykosteroidy, witaminę D3 i pochodne witaminy A .
Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy wymaga bardziej zaawansowanego leczenia. W bardzo poważnych przypadkach choroby można zastosować leczenie immunosupresyjne, a także naświetlania – fototerapię i fotochemioterapię. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry lampami wykorzystującymi promieniowanie UVA i UVB. Fotochemioterapia (PUVA) opiera się o działanie promieniowania UVA w połączeniu z psoralenem, który jest lekiem zwiększającym wrażliwość skóry na światło. Czasem niezbędna jest antybiotykoterapia, a nawet hospitalizacja, jeśli więcej niż 25 proc. skóry uległo zmianom, kiedy łuszczyca towarzyszy innym chorobom lub utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Preparaty stosowane w umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy to: metotreksat, cyklosporyna, acytretyna i fumaran dimetylu. Istnieje także możliwość podjęcia terapii biologicznej, w ramach ktoórej pacjentowi podaje się leki z grupy inhibitorów TNF-alfa. Leczenie łuszczycy paznokci jest bardzo trudne. Pacjentom zalecane są preparaty z kortykosteroidami wraz z opatrunkiem okluzyjnym oraz kwas salicylowy z dipropionianiem betametazonu.
Rodzaje łuszczycy
Szacuje się, że 9 na 10 osób z łuszczycą ma jej zwyczajną odmianę. Choroba ta występuje jednak w wielu innych rodzajach – niektóre wymagają hospitalizacji.
Łuszczyca zwyczajna
Jest najczęściej występującym typem (zwie się ją również pospolitą) – aż 80-90% chorych ma właśnie tę odmianę. Można ją rozpoznać po wyglądzie zmian chorobowych – łuszczyca zwyczajna charakteryzuje się zmianami wypukłymi, okrągłymi lub owalnymi, pokrytymi białą (srebrzystą) łuską. Obszary zmian na skórze są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry.
Ten typ łuszczycy występuje najczęściej na zewnętrznych częściach nóg, ramion, na kolanach i łokciach, plecach oraz na głowie, choć można go spotkać również na twarzy, dłoniach, stopach oraz na brzuchu. Zmiany skórne, spowodowane przez łuszczycę zwyczajną, możemy całkowicie zniwelować, stosując odpowiednio dobrane preparaty.
fot. Adobe Stock
Łuszczyca plackowata
Zmiany, które się przy niej pojawiają, są duże i zlewają się. Ogniska są okrągłe lub owalne. Mogą dochodzić nawet do 20 cm średnicy.
Łuszczyca kropelkowata (grudkowa)
W tym przypadku zmiany skórne to niewielkie punkty w kształcie kropelek, które pojawiają się na czubku głowy, kończynach, ale także na tułowiu.
Co ciekawe, pojawienie się tego typu łuszczycy może mieć związek z infekcjami gardła (zmiany na skórze może spowodować np. paciorkowe zapalenie gardła). Często grudki można zaobserwować także tam, gdzie skóra uległa urazom mechanicznym.
Łuszczyca krostkowa
Jeśli na skórze obserwujemy nie małe kropelki, ale krostki wypełnione ropą, to może to być objaw łuszczycy krostkowej. Ten typ występuje u zaledwie kilku procent chorych na łuszczycę – niewielkie krostki mogą pojawiać się pod wpływem stresu, przyjmowania niektórych leków, ale przyczyną ich występowania jest także zakażenie.
