U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca głowy? Zdjęcia i objawy
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób dermatologicznych – występuje u 1-5 proc. populacji europejskiej, z podobną częstotliwością u obu płci. W Polsce choruje na nią ok. 1,2 mln osób. Schorzenie może pojawić się w każdym wieku, zarówno u dzieci jak i u osób starszych. Najczęściej łuszczyca ujawnia się u młodych osób w wieku ok. 20 lat oraz u osób między 50 a 60 rokiem życia. Jej charakterystycznym objawem są zmiany skórne występujące na:
- głowie i jej okolicach: łuszczyca na twarzy, łuszczyca skóry głowy,
- kończynach górnych i dolnych: łuszczyca dłoni i stóp, łuszczyca paznokci, łuszczyca łokci,
- tułowiu, a zwłaszcza f ałdach skórnych: łuszczyca odwrócona,
- miejscach intymnych: łuszczyca penisa.
Łuszczyca skóry znana była już w starożytności. Hipokrates sporządził jej pierwszy opis, następnie studium przypadku opisał Korneliusz Celsus –odpowiadało ono znanym dzisiaj objawom choroby. Przez kilkaset lat łuszczyca i wszelkie inne podobne zmiany skórne były traktowane jako jedno schorzenie. Do połowy XIX w. łuszczycę często mylono z trądem, co skutkowało napiętnowaniem społecznym osób chorujących. Dopiero w XX w. łuszczyca skóry została wydzielona jako oddzielna jednostka chorobowa.
Jakie są autoimmunologiczne choroby skóry?
Łuszczyca paznokci – zdjęcia
Zmiany łuszczycowe na paznokciach nierzadko imitują infekcję grzybiczą. Często towarzyszą też innym postaciom łuszczycy – nawet w 80% przypadków, stwierdzają brazylijscy specjaliści.
Przejawy łuszczycy paznokci mogą przybierać różny kolor i kształt – od krwawych wylewów w płytce paznokciowej, przez plamy olejowe lub łososiowe (określane tak ze względu na ich kremowo-różową barwę), po pogrubienie, połączone zwykle z silnym rozdwajaniem się końców paznokci (onycholizą), oraz „pitting”, czyli naparstkowate wgłębienia w płytce paznokcia.
Leczenie zależy od zaawansowania zmian, jak i objawów towarzyszących, ale jeśli nie dochodzi do zajęcia skóry i stawów, zwykle stosuje się leczenie miejscowe za pomocą sterydów i/lub pochodnych witaminy D.
Jak ją rozpoznać?
Charakterystyczną cechą łuszczycy są zmiany skórne związane z zaburzeniem regeneracji naskórka w postaci czerwonych grudek, które mogą zlewać się w większe skupiska. Plamy pokrywają się białoszarą łuską.
fot. Adobe Stock
- pękanie skóry,
- krwawienie,
- ból,
- świąd,
- zaczerwienienie,
- pieczenie.
Zmiany pojawiają się najczęściej na: twarzy, łokciach, kolanach, plecach, dłoniach, stopach, a także paznokciach dłoni i stóp.
fot. Ula Bugaiova
Jak leczyć łuszczycę?
Łuszczyca jest chorobą o nie do końca poznanej etiologii, co sprawia, że nie ma możliwości jej całkowitego wyleczenia. Ze względu na nieprzewidywalny przebieg choroby, zapobieganie i leczenie łuszczycy nie należą do łatwych. Celem leczenia jest utrzymanie chorego jak najdłużej w stanie remisji , redukcja objawów, zmniejszenie ryzyka powikłań oraz umożliwienie powrotu do aktywności życiowej i zawodowej.
Dobór odpowiedniej terapii opiera się na ocenie nasilenia zmian chorobowych. Dokonuje się jej przy pomocy skali BSA (Body Surface Area) i PASI (Psoriasis Area and Severity Index). Skala PASI bierze pod uwagę obecność i stopień nasilenia rumienia, nacieku i łuski w skali 0-4 oraz wielkość powierzchni, jaką zajmują wykwity skórne na poszczególnych obszarach ciała – głowie, tułowiu, kończynach górnych i kończynach dolnych. Im wyższy wynik, tym wyższy stopień nasilenia łuszczycy. Skala BSA uwzględnia procentową ocenę powierzchni ciała zajętej przez zmiany łuszczycowe. Jeśli wskaźnik PASI lub BSA wynosi mniej niż 10, rozpoznaje się łuszczycę łagodną, natomiast wynik powyżej 10 wskazuje na łuszczycę umiarkowaną i ciężką.
