U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca na twarzy - Zdjęcia i Opisy
Co to jest łuszczyca?
Łuszczyca jest rodzajem choroby autoimmunologicznej. Podobnie jak inne choroby autoimmunologiczne, łuszczyca występuje wtedy, gdy układ odpornościowy atakuje zdrową tkankę zamiast najeźdźców, takich jak bakterie i wirusy.
Łuszczyca powoduje, że komórki skóry gromadzą się w nieprawidłowym tempie, co prowadzi do przerostu skóry, który powoduje zmiany chorobowe. Choroba występuje najczęściej na dłoniach, stopach, twarzy, genitaliach, skórze głowy i fałdach skórnych, chociaż może rozwinąć się w dowolnym miejscu.
Lekarze nie w pełni rozumieją chorobę, chociaż wydaje się, że jest genetyczna. Ogniska łuszczycy są często wyzwalane przez takie czynniki, jak:
- naprężenie
- obrażenia na skórze
- niektóre leki
- infekcja skóry
- czynniki środowiskowe
Niektóre osoby z łuszczycą stwierdzają, że zmiany w diecie mogą zmniejszyć częstość nawrotów.
Łuszczyca nie jest zakaźna, ale jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Leki i niektóre inne leki mogą pomóc w kontrolowaniu epidemii, zmniejszając częstotliwość i nasilenie objawów.
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy są zależne od postaci schorzenia. Niektóre odmiany łuszczycy mogą ze sobą współistnieć dając zróżnicowany obraz kliniczny choroby. Na początku rozwoju łuszczycy zwykłej charakterystycznym objawem są czerwone lub czerwonobrunatne grudki pokryte srebrną łuską. Oprócz innych typowych symptomów łuszczycy, takich jak świąd czy kropelkowe krwawienie po zadrapaniu zmiany, czasem obecne są również objawy ogólne: gorączka, obrzęk skóry czy ból.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu łuszczycy jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, dzięki któremu można uzyskać informacje o rodzinnym występowaniu łuszczycy. Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest obejrzenie skóry i paznokci pacjenta, a w razie wątpliwości pobranie wycinka skóry do badania histopatologicznego.
Łuszczycę można pomylić z innymi schorzeniami, dlatego konieczna jest diagnostyka różnicowa z atopowym zapaleniem skóry (AZS), łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą skóry, paznokci i owłosionej skóry głowy, łupieżem Gilberta oraz toczniem rumieniowatym. Po zdiagnozowaniu choroby, pacjent powinien trafić pod opiekę nie tylko dermatologa, ale i reumatologa, kardiologa czy diabetologa, a w razie potrzeby także i psychiatry.
Leki stosowane w łuszczycy
Terapia miejscowa stosowana jest u osób z łagodną postacią łuszczycy. Czym smaruje się zmiany łuszczycowe? Wykwity na skórze leczy się za pomocą maści: salicylowej, mocznikowej, solankowej (maść z chlorkiem sodu), dziegciowej oraz cygnoliny (antraliny). Preparaty te mają działanie przeciwświądowe i znieczulające, pomagają złuszczać biało-srebrną łuskę, a jednocześnie nawilżają skórę. Dziegć oraz cygnolina są dodatkowo pomocne w redukowaniu czerwonych plam. Jednocześnie pacjenci skarżą się na nieprzyjemny zapach, uczucie lepkości, brudzenie ubrań i powodowanie podrażnienia skóry po stosowaniu wyżej wymienionych substancji, szczególnie kwasu salicylowego, dziegciu i antraliny. W terapii stosuje się również kortykosteroidy, witaminę D3 i pochodne witaminy A .
Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy wymaga bardziej zaawansowanego leczenia. W bardzo poważnych przypadkach choroby można zastosować leczenie immunosupresyjne, a także naświetlania – fototerapię i fotochemioterapię. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry lampami wykorzystującymi promieniowanie UVA i UVB. Fotochemioterapia (PUVA) opiera się o działanie promieniowania UVA w połączeniu z psoralenem, który jest lekiem zwiększającym wrażliwość skóry na światło. Czasem niezbędna jest antybiotykoterapia, a nawet hospitalizacja, jeśli więcej niż 25 proc. skóry uległo zmianom, kiedy łuszczyca towarzyszy innym chorobom lub utrudnia codzienne funkcjonowanie.
Preparaty stosowane w umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy to: metotreksat, cyklosporyna, acytretyna i fumaran dimetylu. Istnieje także możliwość podjęcia terapii biologicznej, w ramach ktoórej pacjentowi podaje się leki z grupy inhibitorów TNF-alfa. Leczenie łuszczycy paznokci jest bardzo trudne. Pacjentom zalecane są preparaty z kortykosteroidami wraz z opatrunkiem okluzyjnym oraz kwas salicylowy z dipropionianiem betametazonu.
Początki łuszczycy. Jak rozpoznać, że to łuszczyca? [zdjęcia]
Początkowe, wczesne zmiany łuszczycowe na skórze są zwykle niewielkie i nie budzą niepokoju. Są jednak zapowiedzią większych wykwitów, które łuszczą się, swędzą, a czasami krwawią. Jak rozpoznać łuszczycę? Sprawdź, jakie objawy mogą wskazywać na tę chorobę.
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna, która powoduje nieprawidłowy rozrost skóry. Charakterystycznym objawem są zmiany skórne wynikające z nadmiernego rogowacenia naskórka. Na rozwój łuszczycy mają wpływ czynniki genetyczne, immunologiczne i naczyniowe.
Zaawansowana łuszczyca jest źródłem ogromnego dyskomfortu i utrudnia codzienne funkcjonowanie, dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie choroby. Rozpoznanie łuszczycy na wczesnym etapie daje szanse na rozpoczęcie skutecznego leczenia, które zapobiega przechodzeniu choroby w kolejne, ostrzejsze fazy.
