U nas zapłacisz kartą
Jak objawia się łuszczyca u dziecka - Przyczyny, Objawy i Sposoby Leczenia
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy są zależne od postaci schorzenia. Niektóre odmiany łuszczycy mogą ze sobą współistnieć dając zróżnicowany obraz kliniczny choroby. Na początku rozwoju łuszczycy zwykłej charakterystycznym objawem są czerwone lub czerwonobrunatne grudki pokryte srebrną łuską. Oprócz innych typowych symptomów łuszczycy, takich jak świąd czy kropelkowe krwawienie po zadrapaniu zmiany, czasem obecne są również objawy ogólne: gorączka, obrzęk skóry czy ból.
Pierwszym krokiem w rozpoznaniu łuszczycy jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, dzięki któremu można uzyskać informacje o rodzinnym występowaniu łuszczycy. Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest obejrzenie skóry i paznokci pacjenta, a w razie wątpliwości pobranie wycinka skóry do badania histopatologicznego.
Łuszczycę można pomylić z innymi schorzeniami, dlatego konieczna jest diagnostyka różnicowa z atopowym zapaleniem skóry (AZS), łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą skóry, paznokci i owłosionej skóry głowy, łupieżem Gilberta oraz toczniem rumieniowatym. Po zdiagnozowaniu choroby, pacjent powinien trafić pod opiekę nie tylko dermatologa, ale i reumatologa, kardiologa czy diabetologa, a w razie potrzeby także i psychiatry.
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.
Łuszczyca u dzieci – objawy i rodzaje
Jedna trzecia chorych zapada na łuszczycę przed 20. rokiem życia. Jak wygląda łuszczyca u dzieci? W większości przypadków występuje łuszczyca zwyczajna. Ma ona postać brunatnych bądź różowych grudek pokrytych srebrzystymi lub srebrzystoszarymi łuskami, które mogą z czasem zlewać się w czerwone, plackowate zmiany. Objawy łuszczycy u dzieci występują najczęściej na głowie, łokciach, kolanach, tułowiu i pośladkach, mogą pojawić się także na paznokciach. Łuszczyca głowy u dzieci przeważnie na początku pojawia się na owłosionej skórze, a następnie przechodzi na czoło, kark oraz okolicę za uszami. Niekiedy objawy są uogólnione (erytrodermia łuszczycowa), co oznacza, że zmiany chorobowe występują na ponad 90 procent powierzchni skóry. Łuszczyca u dzieci objawy może dawać także w postaci łuszczycowego zapalenia stawów. Tzw. postać stawowa łuszczycy dotyczy od około 5 do 20 procent chorych.
- łuszczyca kropelkowata – zmiany skórne mają postać maleńkich grudek o średnicy nie większej niż 1 centymetr, które są pokryte łuską, często równolegle występują infekcje paciorkowcem gardła oraz okolic odbytu,
- łuszczyca odwrócona – inaczej niż w postaci zwyczajnej zmiany pojawiają się w fałdach skóry i zgięciach, m.in. w pachwinach,
- łuszczyca anogenitalna – zmiany występują w okolicach odbytu i genitaliów, przypominają rumień i zwykle są gładkie lub łuszczą się w niewielkim stopniu, to odmiana, na którą chorują dzieci do 24. miesiąca życia,
- łuszczyca paznokci – u dzieci powoduje zżółknięcie i pogrubienie płytki paznokciowej, zwiększa jej łamliwość i podatność na rozdwajanie się, zmiany wyglądają jak niewielkie, rozsiane po płytce paznokcia wgłębienia.
Objawy występujące niezależnie od rodzaju choroby to gorączka, spowodowane nią odwodnienie i dreszcze oraz osłabienie. Ogólny stan chorych jest zły. Niektórych zmiany skórne swędzą, co skłania ich do drapania – w ten sposób mogą przyczyniać się do nasilenia objawów.