U nas zapłacisz kartą
Jak wygląda łuszczyca we włosach - Objawy, leczenie i porady
Łuszczyca – rodzaje
Istnieje aż pięć typów łuszczycy:
- Łuszczyca plackowata - to najczęściej spotykany wariant choroby, który dotyczy niemal 80% osób dotkniętych łuszczycą. Jak wygląda? To głównie czerwone, zapalne plamy, kt ó re pokrywają białe płaty lub łuski skóry. Placki tego typu pojawiają się zwłaszcza na łokciach, kolanach i sk ó rze głowy.
- Łuszczyca kropelkowa (lub: kropelkowata) - jest powszechna w dzieciństwie. Ten rodzaj choroby powoduje występowanie małych różowych plamek. Najczęstszymi miejscami, na których pojawiają się wykwity są tułów, ręce i nogi. Plamy te rzadko są jednak grube lub wypukłe (w przeciwieństwie do łuszczycy plackowatej).
- Łuszczyca krostkowa - to najczęściej przypadłość osób dorosłych. Choroba tego typu powoduje pojawianie się bia łych, wypeł nion ych ropą pę cherz y oraz czerwonych stanów zapalnych sk ó ry. Łuszczyca krostkowa występuje zazwyczaj na mniejszych partiach cia ła, takich jak dłonie lub stopy, ale łatwo może rozprzestrzenić się po całej skórze.
- Łuszczyca odwrócona – ten typ łuszczycy sprawia, że na skórze pojawiają się duże połacie zaczerwienień. Plamy łuszczycy odwr ó conej rozwijają się pod pachami lub piersiami, w pachwinie lub w okolicy genitaliów.
- Łuszczyca erytrodermiczna - to bardzo ciężka i rzadka odmiana łuszczycy. Ta forma choroby często obejmuje jednocześnie dużą powierzchnię cia ł a. Sk ó ra wydaje się na spaloną przez słońce. Placki łuszczycowe złuszczają się często w postaci du żych płatów. Często zdarza się, że osoba z tego rodzaju łuszczycą ma podwyższoną temperaturę lub jest w zaawansowanym stadium innej choroby. Ten typ schorzenia może zagrażać życiu.
Łuszczyca skóry głowy – objawy. Jak odróżnić ją od łupieżu?
Objawy pojawiające się w przebiegu łuszczycy skóry głowy są dość charakterystyczne i obejmują:
- zaczerwienienie skóry – o charakterze globalnym lub też w formie plam (co istotne, granice zaczerwienienia przesuwają się czasem poza linię włosów – podrażnienie jest wówczas widoczne w górnej części czoła, na karku czy za uszami),
- obecność na skórze głowy obszarów ze złuszczającym się naskórkiem o srebrzystym odcieniu – jest to tak zwana „łuska” łuszczycowa,
- świąd, a niekiedy nawet ból skóry głowy,
- wzmożone wypadanie włosów, przybierające w niektórych przypadkach intensywną postać łysienia.
Co istotne, zmiany na skórze głowy mogą (ale nie muszą) pojawić się najpierw, ale również później w przebiegu łuszczycy – po zmianach na ciele i kończynach. Charakterystyczną cechą zarówno łuszczycy skóry głowy, jak i innych jej rodzajów jest to, że objawy ulegają zaostrzeniu pod wpływem kilku czynników, a w tym wzmożonego i przewlekłego stresu, infekcji, stosowania używek czy zaburzeń hormonalnych.
Powiązane badania:
Zalecamy zapoznać się z badaniami i artykułami należącymi do tego artykułu:
Leczenie łuszczycy – jakie leki? Co stosować na łuszczycę?
W przypadku zmian o niewielkich rozmiarach i zajmujących mniej niż 10% powierzchni skóry stosuje się leczenie miejscowe, czyli nakładanie produktów leczniczych bezpośrednio na zmiany skórne. Natomiast w przypadku ciężkiego przebiegu choroby stosuje się leki doustne, dożylne wraz z leczeniem miejscowym.
Leczenie miejscowe zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, a następnie hamuje się nadmierny wzrost komórek naskórka. Substancjami leczniczymi stosowanymi na zmiany skórne w przebiegu łuszczycy są: kwas salicylowy i mocznik, które zmniejszają ilość łusek i polepszają przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry, dziegcie, które są pochodnymi węgla, glikokortykosteroidy miejscowe mające działanie przeciwzapalne i przeciwproliferacyjne, cygnolina oraz analogi witaminy D3.
W leczeniu ciężkich postaci łuszczycy stosuje się:
- fototerapię – polega ona na ekspozycji skóry na światło ultrafioletowe wytwarzane przez specjalne lampy. Fotochemioterapia (PUVA) to połączenie leku światłouwrażliwiającego z promieniami UVA. Metody te stosowane są w przypadku łuszczycy opornej na leczenie miejscowe lub w przypadku rozległych zmian skórnych,
- metotreksat – jest lekiem z grupy cytostatyków, dlatego jego stosowanie wymaga ścisłej kontroli lekarskiej, cyklosporyna – ma silne działanie immunosupresyjne, czyli osłabiające odpowiedź zapalną. Posiada sporo działań niepożądanych, dlatego stosuje się ją w przypadku łuszczycy opornej na inne leki,
- retinoidy – mają działanie teratogenne, dlatego nie wolno ich stosować w ciąży. Retinoidy są zalecana w przypadku łuszczycy krostkowej,
- leki biologiczne (adalimumab, etanercept, infliksymab, ustekinumab) oddziałują na cytokiny, które biorą udział w powstawaniu zmian. Stosuje się je w przypadkach ciężkiej łuszczycy lub opornej na leczenie innymi preparatami.