U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i leczenie kalafiorowatej narośli na skórze - Wszystko, co powinieneś wiedzieć
Brodawki łojotokowe - przyczyny powstawania
- wiek - brodawki najczęściej pojawiają się u osób powyżej 35. roku życia, w większej liczbie, zwykle kilkunastu,
- predyspozycje genetyczne - występowanie brodawek łojotokowych lub innych znamion naskórkowych u członków najbliższej rodziny,
- schorzenia z towarzyszącym zaburzeniem rogowacenia skóry lub wytwarzania sebum.
Brodawka łojotokowa to charakterystyczny, wystający wykwit skórny, który wyglądem przypomina grzybek. Mimo to może być mylona z innymi zmianami skórnymi, np. rogowaceniem słonecznym lub niektórymi złośliwymi zmianami nowotworowymi (głównie czerniakiem skóry). Oto cechy wyróżniające brodawkę łojotokową spośród innych zmian skórnych:
- Jest dobrze odgraniczona od zdrowej skóry, stwarza wrażenia nałożenia na jej powierzchnię.
- Jej wielkość waha się od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów.
- Na powierzchni brodawki występują liczne zagłębienia zawierające nagromadzoną masę zrogowaciałych komórek naskórka i sebum.
- W zależności od stadium rozwoju, kolor brodawki waha się między kolorem zbliżonym do zdrowej skóry, a kruczoczarnym, który jednak nie jest oznaką czerniaka.
Brodawkom nie towarzyszą objawy, takie jak:
Wyjątkiem jest mechaniczne podrażnienie, np. w trakcie zmiany odzieży.
Brodawki łojotokowe to zmiany skórne o charakterze łagodnym. Oznacza to, że nie ma możliwości, aby przekształciły się one w komórki nowotworowe i były zagrożeniem dla zdrowia. Brodawki łojotokowe stanowią jedynie problem estetyczny. Szczególnie wtedy, gdy są zlokalizowane w obrębie skóry twarzy.
Narośl na skórze – na jakie schorzenia wskazuje kolor zmiany skórnej?
Kolor zmiany skórnej może wskazywać na jej podłoże. Dość często na skórze pojawiają się zmiany o kolorze czerwonym, kolorze czarnym, brązowym, niebieskawym i beżowym, a także zmiany o kolorze białym i zmiany o kolorze skóry. Na jakie schorzenia mogą wskazywać?
Czerwona narośl na skórze może wskazywać na liszaj płaski, atopowe zapalenie skóry, łuszczycę, liszajec, czyraczność, naczyniaki, a także raka podstawnokomórkowego skóry. Rak podstawnokomórkowy skóry rozwija się z komórek naskórka i w początkowym stadium może mieć postać niegojącego się owrzodzenia lub guzka. Rak podstawnokomórkowy skóry często ma podłoże genetyczne. Jest także związany z nadmierną ekspozycją skóry na działanie promieniowania UV, zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) oraz czynnikami środowiskowymi m.in. stosowaną dietą. Zmiany związane z podstawnokomórkowym rakiem skóry mogą się powiększać oraz wywoływać ból. W przypadku tego raka skóry rokowania są pomyślne, bo nowotwory podstawnokomórkowy rzadko dają przerzuty. Leczenie uwzględnia m.in. chirurgiczne usunięcie zmiany wraz z przylegającymi do niej zdrowymi tkankami. Zmiany skórne, które wskazują na nowotwór złośliwy lub mają nietypowy wygląd, są zawsze wysyłane do badania histopatologicznego.
Inne czerwone zmiany skórne mogą wywołać schorzenia naczyń krwionośnych, czyli naczyniaki, zmiany zapalne, których podłożem są choroby autoimmunologiczne, a także choroby zakaźne o podłożu wirusowym i bakteryjnym. Często choroby skóry o podłożu bakteryjnym i wirusowym objawiają się silnym świądem. Mnogie, czerwone grudki z płynem surowiczym wskazują np. na zakażenie wirusem ospy wietrznej.
Ważne! Jeżeli czerwona narośl na skórze boli, piecze, swędzi, sączy się z niej płyn surowiczy bądź krew, to trzeba jak najszybciej udać się do dermatologa. To samo tyczy się nagłej zmiany wyglądu narośli, guzka, przebarwienia, nawet jeżeli zmiana skórna była wcześniej badana przez lekarza.
Diagnostyka narośli i chorób skórnych
Diagnostyka zmian i narośli na skórze opiera się na różnorodnych metodach, pozwalających na ustalenie dokładnych przyczyn, którymi mogą być między innymi choroby przenoszone drogą płciową. Dermatolog zwykle dokonuje badania fizykalnego skóry i ocenia zmiany pod kątem ich wyglądu, kształtu, rozmiaru, koloru, tekstury i umiejscowienia. Niekiedy w przypadku zmian lekarz może zlecić badania laboratoryjne, analizę próbek skóry, testy alergiczne czy badania mikrobiologiczne, które mogą dostarczyć dodatkowych informacji na temat obecności infekcji, stanu układu odpornościowego, reakcji alergicznych czy obecności markerów innych chorób.
W trakcie badania histopatologicznego pobiera się próbki tkanki ze zmiany skórnej i przekazaniu jej do analizy mikroskopowej. Pozwala ono na ocenę struktury tkanki, identyfikację zmian patologicznych, kontrolę pod kątem obecność komórek nowotworowych lub stanów zapalnych.
Należy pamiętać, że każda zmiana skórna wymaga indywidualnej oceny i diagnozy lekarza dermatologa. Niektóre narośla i włókniaki skóry mogą być łagodne i samoistnie ustępować, ale inne wymagają leczenia z powodów estetycznych lub zdrowotnych. Ważne jest, aby nie lekceważyć zmian skórnych i skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów.