U nas zapłacisz kartą
Zdjęcia narośli na nosie - Objawy, Diagnoza i Możliwe leczenie
Brodawki łojotokowe - przyczyny powstawania
- wiek - brodawki najczęściej pojawiają się u osób powyżej 35. roku życia, w większej liczbie, zwykle kilkunastu,
- predyspozycje genetyczne - występowanie brodawek łojotokowych lub innych znamion naskórkowych u członków najbliższej rodziny,
- schorzenia z towarzyszącym zaburzeniem rogowacenia skóry lub wytwarzania sebum.
Brodawka łojotokowa to charakterystyczny, wystający wykwit skórny, który wyglądem przypomina grzybek. Mimo to może być mylona z innymi zmianami skórnymi, np. rogowaceniem słonecznym lub niektórymi złośliwymi zmianami nowotworowymi (głównie czerniakiem skóry). Oto cechy wyróżniające brodawkę łojotokową spośród innych zmian skórnych:
- Jest dobrze odgraniczona od zdrowej skóry, stwarza wrażenia nałożenia na jej powierzchnię.
- Jej wielkość waha się od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów.
- Na powierzchni brodawki występują liczne zagłębienia zawierające nagromadzoną masę zrogowaciałych komórek naskórka i sebum.
- W zależności od stadium rozwoju, kolor brodawki waha się między kolorem zbliżonym do zdrowej skóry, a kruczoczarnym, który jednak nie jest oznaką czerniaka.
Brodawkom nie towarzyszą objawy, takie jak:
Wyjątkiem jest mechaniczne podrażnienie, np. w trakcie zmiany odzieży.
Brodawki łojotokowe to zmiany skórne o charakterze łagodnym. Oznacza to, że nie ma możliwości, aby przekształciły się one w komórki nowotworowe i były zagrożeniem dla zdrowia. Brodawki łojotokowe stanowią jedynie problem estetyczny. Szczególnie wtedy, gdy są zlokalizowane w obrębie skóry twarzy.
Brodawki łojotokowe: przyczyny powstawania i leczenie
Brodawki łojotokowe to grudkowate narośla skórne, które mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele. Mimo że ich wygląd jest bardzo charakterystyczny, można je pomylić z innymi zmianami skórnymi, np. rakiem skóry. Jak wyglądają brodawki łojotokowe? Jakie są przyczyny ich powstawania? Jak leczyć i jak usunąć te nieestetyczne zmiany skórne?
Spis treści
Rozwijamy nasz serwis dzięki wyświetlaniu reklam.
Blokując reklamy, nie pozwalasz nam tworzyć wartościowych treści.
Wyłącz AdBlock i odśwież stronę.
Brodawki łojotokowe (brodawczaki podstawnokomórkowe) to łagodne zmiany skórne, które pojawiają się w dowolnym miejscu na ciele, choć zwykle lokalizują się w obrębie tułowia, kończyn górnych, twarzy (w tym na powiekach) oraz owłosionej skóry głowy. Zmiany te są okrągłe i mają charakter rogowaciejącej narośli.
Narośl na skórze – co to może być?
- Wyprysk – choroba zapalna skóry. Wypryskowi towarzyszy swędzenie i łuszczenie się skóry. Ma postać czerwonych grudek, które zamieniają się w pęcherzyki. W przypadku nadkażenia pojawiają się zmiany ropne i wydzielina, które po zaschnięciu tworzą szarożółte strupy.
- Liszaj płaski – choroba zapalna skóry, która przebiega z silnym świądem. Charakterystyczne dla liszaja płaskiego są czerwone wykwity grudkowate. Najczęściej lokalizują się w dolnych partiach nóg lub na wewnętrznej stronie nadgarstków.
- Czyrak – infekcja skórna, zapalna krosta wypełniona ropą. Czyrak to czarna lub czerwona narośl na skórze. Jest ropnym zapaleniem okołomieszkowym, któremu towarzyszy wytworzenie się czopa martwiczego. Czyrak najpierw ma postać guzka, następnie guzka z krostą.
- Liszajec – bardzo zakaźna infekcja skórna, która powoduje powstawanie zasychających pęcherzy. Liszajec zazwyczaj umiejscawia się na twarzy, najczęściej w okolicy nosa bądź ust.
- Półpasiec – ostra wirusowa choroba zakaźna, bolesny nawrót ospy wietrznej. Chorobę wywołuje wirus Herpes virus varicella. Ma formę czerwonych narośli skórnych (pęcherzy i pęcherzyków surowiczych), które najczęściej pojawiają się na twarzy. Są bolesne i swędzące (podobnie jak w ospie wietrznej).
- Grzybica skóry – wywołana przez grzyby. W grzybicy pojawia się czerwona narośl (grudki), plamy, krostki, z których może wyciekać ropa (w przypadku stanu zapalnego), a skóra swędzi i łuszczy się.
- Brodawka – niegroźna, grudkowa zmiana skórna. Nazywana potocznie kurzajką (biała narośl na skórze). Wywołuje ją wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Brodawki mogą być różnego rodzaju:
- Brodawki zwykłe – najczęściej koloru skóry, o nierównej powierzchni, o wielkości kilku milimetrów. Najczęściej lokalizują się na rękach.
- Brodawki płaskie – mają gładką powierzchnię i lekko wypukły kształt.
- Brodawki stóp – lokalizują się na podeszwach stóp. Mają kolor skóry i szorstką powierzchnię. Mogą być rozsiane i głębokie lub powierzchowne, występujące w skupiskach.
- Brodawki przejściowe – podobne do brodawek zwykłych i brodawek płaskich. Najczęściej występują u osób z obniżoną odpornością.
- Brodawki płciowe (kłykciny kończyste) – przenoszone drogą płciową, mają formę i kształt ciemnych kalafiorowatych grudek.
- Dysplazja Lewandowsky’ego–Lutza (łac. Epidermodysplasia verruciformis) – stan przedrakowy, ma formę rozlanych na całym ciele płaskich brodawek z czerwonymi bądź brązowymi plamami.
Jak usunąć narośl ze skóry?
Żadnych podejrzanych zmian skórnych, szczególnie w formie narośli, nie należy usuwać na własną rękę. Trzeba zgłosić się do lekarza (pierwszego kontaktu lub dermatologa) w celu ustalenia, czym jest narośl skórna i jakie stanowi zagrożenie dla zdrowia. Nie wszystkie zmiany skórne są groźne, to lekarz powinien jednak ocenić, czy dana narośl jest bezpieczna i powinna zostać usunięta.
Kontakt z lekarzem jest konieczny, jeśli z naroślą na skórze związane są inne objawy, np. uporczywe swędzenie, wyciekanie ropy czy płynu surowiczego, a zmiana pojawiła się nagle. Wybór metody leczenia zależy od przypuszczalnego rozpoznania. Ponieważ tylko metody chirurgiczne pozwalają na wykonanie badania histopatologicznego i wykluczenia nowotworu.
Diagnostyka narośli i chorób skórnych
Diagnostyka zmian i narośli na skórze opiera się na różnorodnych metodach, pozwalających na ustalenie dokładnych przyczyn, którymi mogą być między innymi choroby przenoszone drogą płciową. Dermatolog zwykle dokonuje badania fizykalnego skóry i ocenia zmiany pod kątem ich wyglądu, kształtu, rozmiaru, koloru, tekstury i umiejscowienia. Niekiedy w przypadku zmian lekarz może zlecić badania laboratoryjne, analizę próbek skóry, testy alergiczne czy badania mikrobiologiczne, które mogą dostarczyć dodatkowych informacji na temat obecności infekcji, stanu układu odpornościowego, reakcji alergicznych czy obecności markerów innych chorób.
W trakcie badania histopatologicznego pobiera się próbki tkanki ze zmiany skórnej i przekazaniu jej do analizy mikroskopowej. Pozwala ono na ocenę struktury tkanki, identyfikację zmian patologicznych, kontrolę pod kątem obecność komórek nowotworowych lub stanów zapalnych.
Należy pamiętać, że każda zmiana skórna wymaga indywidualnej oceny i diagnozy lekarza dermatologa. Niektóre narośla i włókniaki skóry mogą być łagodne i samoistnie ustępować, ale inne wymagają leczenia z powodów estetycznych lub zdrowotnych. Ważne jest, aby nie lekceważyć zmian skórnych i skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów.
