U nas zapłacisz kartą
Jakie Są Przyczyny Pryszczy w Okolicach Węzłów Chłonnych?
Jak rozpoznać powiększone węzły chłonne? Ich objawy oraz leczenie
Węzły chłonne są niewielkimi strukturami kształtem przypominającymi ziarna fasoli. Występują w grupach i są zlokalizowane w różnych okolicach organizmu człowieka. Wchodzą w skład układu odpornościowego i są odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał i usuwanie obcych antygenów (komórek lub drobnoustrojów obcych dla organizmu). W wielu sytuacjach klinicznych dochodzi do powiększenia określonych grup węzłów chłonnych. W nomenklaturze medycznej stan ten jest określany limfadenopatią.
O powiększonym węźle chłonnym mówimy najczęściej w przypadku, kiedy jego średnica przekracza 1 cm. Limfadenopatia może mieć charakter miejscowy lub uogólniony w zależności od tego, czy dotyczy jednej czy większej liczby grup opisywanych struktur. Największe skupiska węzłów chłonnych lokalizują się pod żuchwą, na szyi, w dołach pachowych oraz w pachwinach.
Czy wiesz że: człowiek ma około 600 węzłów chłonnych?
To właśnie w tych okolicach najczęściej można wyczuć pod skórą „fasolkowate” struktury – będące węzłami chłonnymi. W przypadku jamy brzusznej, czy klatki piersiowej limfadenopatię można rozpoznać jedynie wykonując badania obrazowe. Taką decyzję podejmuje lekarz na podstawie rozmowy z pacjentem oraz przeprowadzonego badania. U około 50% zdrowych osób mogą występować pojedyncze powiększone węzły chłonne szyjne. Jeśli są one wyczuwalne powyżej jednego roku i nie zmieniają swoich rozmiarów to najprawdopodobniej są to węzły zwapniałe, poinfekcyjne, niewymagające żadnego leczenia.
Gdy płyn przechodzi przez te kanały, zostaje przefiltrowany przez ponad 350 milionów limfocytów przed ponownym wejściem do krwiobiegu w innym miejscu w ciele, znanym jako węzeł "podobojczykowy", który znajduje się pod jedną z kości obojczyka (podobojczykiem)
Limfocyty to białe krwinki, które pomagają zwalczać infekcje. Węzły chłonne filtrują obce cząsteczki i pomagają wzmocnić układ odpornościowy. Węzeł podobojczykowy znajduje się pod jedną z kości obojczykowych (podobojczykowych) w okolicy barku, tuż pod miejscem, w którym nosi się pasek plecaka.
Węzły chłonne działają jak filtry dla naszego układu odpornościowego, dzięki czemu pozostajemy zdrowi!
Układ limfatyczny składa się z sieci narządów, tkanek i naczyń, które pomagają usuwać toksyny z organizmu. Składa się z dwóch głównych części: naczyń limfatycznych, które przenoszą płyn zwany limfą przez ciało, oraz węzłów chłonnych - małych struktur zlokalizowanych w całym ciele (w tym na szyi). Liczba węzłów chłonnych różni się w zależności od części ciała, ale zwykle są dwa lub więcej na region ciała. Na przykład: Jeden węzeł chłonny znajduje się po każdej stronie głowy w pobliżu miejsca, w którym łączy się ona z szyją, jeden węzeł chłonny znajduje się pod każdą pachą (zwykle w pobliżu miejsca, w którym łączy się ona z ramieniem), jeden węzeł chłonny znajduje się pod każdą piersią (w pobliżu miejsca, w którym łączy się ona ze ścianą klatki piersiowej), jeden węzeł chłonny znajduje się nad każdą nerką, itd.
Węzły chłonne filtrują obce cząsteczki i pomagają wzmocnić układ odpornościowy. Rodzaje węzłów chłonnych
Węzły chłonne są częścią układu limfatycznego, który jest odpowiedzialny za filtrowanie obcych cząstek z organizmu. Węzły chłonne znajdują się w całym ciele, ale najczęściej w obszarach takich jak pachy i pachwiny, gdzie łączą się naczynia krwionośne i limfatyczne.
Kiedy obca cząsteczka dostanie się do organizmu (np. zarazek), jest wykrywana przez specjalne komórki odpornościowe zwane "komórkami prezentującymi antygen". Te komórki prezentujące antygen wysyłają następnie informacje o tym najeźdźcy do innych części układu odpornościowego, aby mogły go zaatakować lub zneutralizować, zanim wyrządzi jakąkolwiek szkodę.
Węzły chłonne są kluczowymi elementami układu limfatycznego, pełniącymi rolę filtrów i producentów komórek odpornościowych. Istnieje wiele różnych rodzajów węzłów chłonnych w naszym ciele, rozmieszczonych w strategicznych miejscach. Węzły chłonne są klasyfikowane na podstawie swojego położenia anatomicznego. Niektóre z najważniejszych rodzajów węzłów chłonnych to węzły chłonne szyjne (znajdujące się w okolicy szyi), pachwinowe (w okolicy pachwin), pachowe (pod pachami), nadobojczykowe (nad obojczykami), trzewne (w okolicy narządów wewnętrznych), oraz węzły chłonne w okolicy klatki piersiowej, brzucha i miednicy. Każdy z tych rodzajów węzłów chłonnych pełni specyficzną rolę w obronie organizmu przed infekcjami i chorobami, a także w odpowiedzi immunologicznej.
O czym świadczy lokalizacja powiększonych węzłów chłonnych
Okolica, w której znajdują się powiększone węzły chłonne, może być cenną wskazówką pomagającą ustalić przyczynę dolegliwości. Najczęściej powiększeniu ulegają węzły stanowiące miejsce spływu płynu tkankowego (tzw. chłonki), a więc stanowiące swoistą wartownię danego regionu. Lekarz, dzięki znajomości dróg spływu chłonki może zlokalizować zajęte chorobowo struktury lub narządy i precyzyjnie pokierować diagnostyką i leczeniem.
Powiększone węzły chłonne pod pachą
- bakteryjnych zakażeń skóry okolicy pachowej, a nawet dalszych części kończyny górnej
- odpowiedzi na szczepienie podane w ramię po tej samej stronie w ostatnim czasie, u niemowląt po szczepieniu przeciwko gruźlicy – powiększony węzeł chłonny w okolicy pachowej może być obecny nawet przez wiele tygodni
- zapalenie piersi u kobiet karmiących, w połączeniu z objawami w obrębie piersi po tej samej stronie
- nowotwór piersi, nowotwory wywodzące się z układu krwiotwórczego
- trądzik odwrócony (hidradenitis suppurativa)
- choroba kociego pazura.
Powiększone węzły chłonne na szyi
- infekcji górnych partii dróg oddechowych – gardła, ucha itd.
- zmian próchniczych w obrębie zębów
- zapalenia jamy ustnej
- zapalenia ślinianek
- lokalnego zakażenia
- chorób infekcyjnych, np. mononukleozy zakaźnej
- choroby Kawasakiego
- nowotworów zlokalizowanych w obrębie głowy lub szyi lub nowotworów układu krwiotwórczego (białaczek, chłoniaków).
Powiększone węzły chłonne pachwinowe
- zakażenia skóry, tkanek miękkich, róża
- choroby zakaźne manifestujące się uogólnionym powiększeniem węzłów chłonnych: toksoplazmoza, mononukleoza zakaźna, cytomegalia, zakażenie HIV
- choroby przenoszone drogą płciową
- choroby nowotworowe.
Powiększone węzły chłonne a nowotwory
Węzły chłonne zajęte przez proces nowotworowy są najczęściej znacznie powiększone, niebolesne, twarde, o ograniczonej ruchomości (nie można przesunąć ich pod skórą) i tworzą pakiety. Do objawów alarmowych towarzyszących limfadenopatii i sugerujących nowotwór należą: nocne poty, gorączka utrzymująca się powyżej 2 tygodni (przy braku uchwytnej przyczyny) spadek masy ciała powyżej 10% w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Określone grupy węzłów chłonnych są najczęściej pierwszym miejscem przerzutów nowotworów narządów wewnętrznych. Jest to spowodowane tym, iż zbierają one chłonkę z tych organów i wraz z nią do węzłów docierają komórki nowotworowe. Powiększenie węzłów chłonnych nadobojczykowych najczęściej wiąże się z procesem nowotworowym.
W każdym przypadku stwierdzenia powiększonych węzłów chłonnych należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. W celu wprowadzenia dalszej diagnostyki istotne znaczenie mają następujące dane: wiek chorego, wywiad chorobowy, charakterystyka powiększonych węzłów chłonnych oraz ich lokalizacja. Każdorazowo należy przeprowadzić diagnostykę różnicową, czyli wykluczyć kolejne przyczyny powiększenia węzłów chłonnych u danego pacjenta.
Zapamiętaj: Powiększone węzły chłonne wymagają konsultacji lekarskiej.
Do podstawowych badań laboratoryjnych wykonywanych w przypadku limfadenopatii należą morfologia krwi z rozmazem oraz CRP i OB – wykładniki stanu zapalnego. Wyniki tych badań mogą wskazywać, czy powiększone węzły chłonne są związane z chorobą infekcyjną, czy nowotworową. W przypadku infekcji bakteryjnej konieczne jest włączenie odpowiedniej antybiotykoterapii. Diagnostykę obrazową zleca się przede wszystkim w celu uwidocznienia grup węzłów chłonnych, których nie można wyczuć podskórnie – przede wszystkim węzłów chłonnych klatki piersiowej i jamy brzusznej. W tym celu wykonuje się badania podstawowe – USG jamy brzusznej oraz RTG klatki piersiowej. Diagnostykę obrazową poszerza się o badania bardziej dokładne – tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny.
