U nas zapłacisz kartą
Sure, here you go -htmlCopy codeJak boli rak - Zrozumienie, Leczenie i Nadzieja
Jak bolą płuca?
W zależności od tego, gdzie pojawia się ból, może oznaczać onróżne choroby. Należy zatem zwrócić szczególną uwagę na to, z której strony bolą płuca - z lewej, z prawej czy może od tyłu.
Jeśli odczuwamy ból w lewym lub w prawym płucu najczęściej jest to objaw odmy opłucnowej. Zazwyczaj występuje ona właśnie jednostronnie. Ból w tym przypadku może rownież promieniować do łopatek, czyli będzie wyczuwalny z tyłu pleców na wysokości płuc.
W innych przypadkach, jak np. zapalenie płuc, ból odczuwalny jest w całej klatce piersiowej.
Należy skontaktować się z lekarzem i opisać dokładnie rodzaj bólu i miejsce jego występowania, by rozpocząc badania, a następnie leczenie.
Jeśli natomiast płuca bolą przy paleniu (papierosów czy marihuny) związane może to być z rozciagnięciem ścian klatki piersiowej podczas wdechu. Zbyt głęboki wdech powoduje ból, który (choć myślimy, że jest w płucach) jest spowodowany podrażnieniem mięśni międzyżebrowych oraz rozciągnięciem w stawach żeber.
Płuco może boleć po operacji. W bardzo wczesnym etapie nazywane jest to bólem pooperacyjnym i niestety trudno się go leczy. Dobrane muszą zostać odpowiednie leki, po których regularnym przyjmowaniu ból powinien stopniowo ustępować.
Przyczyny raka prącia
Bezpośrednie przyczyny raka prącia nie są dobrze znane, wyróżnia się natomiast czynniki ryzyka, które predestynują do zapadnięcia na tę chorobę. W największym stopniu na ten rodzaj nowotworu są narażeni mężczyźni, którzy nie dbają właściwie o higienę miejsc intymnych, z powodu zarówno zwykłych zaniechań, jak też ograniczeń anatomicznych.
Zauważa się, że szczególnie duży odsetek zachorowań notowany jest u panów ze stulejką, a więc nieprawidłowym zwężeniem napletka, uniemożliwiającym jego swobodne zsuwanie z żołędzi. Defekt ten nie tylko komplikuje współżycie seksualne, ale też utrudnia dokładne mycie miejsc zlokalizowanych pod napletkiem, wskutek czego gromadzą się tam zabrudzenia, osady złuszczonego naskórka, resztki ejakulatu i moczu, bakterie i wirusy.
Inne czynniki ryzyka, to:
- zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (typ HPV 16),
- zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV),
- przewlekłe stany zapalne miejsc intymnych,
- wczesny wiek inicjacji seksualnej,
- duża liczba partnerek seksualnych,
- palenie papierosów.
W jakim wieku można zachorować na raka prącia? W szczególności dotyka on mężczyzn między 50 a 70 rokiem życia, ale w ostatnich latach notuje się coraz więcej przypadków w młodszych grupach wiekowych. Współcześnie już co czwarty chory ma mniej niż 50 lat.
Wspomnieć należy, że chorobę w pełnej, złośliwej postaci często poprzedzają zmiany przednowotworowe, takie jak:
- erytroplazja Queyrata (rogowacenie czerwone) - rak przedinwazyjny błon śluzowych samej żołędzi,
- choroba Bowena - inna z odmian raka przedinwazyjnego ograniczająca się do błony podstawnej naskórka,
- grudkowatość bowenoidalna (bowenoid papulosis) - rzadka choroba błon śluzowych narządów rozrodczych objawiająca się zmianami grudkowymi.
Diagnoza i leczenie nowotworów kości
Przy nowotworze kości objawy nie mogą być ignorowane. Diagnostyka jakiegokolwiek rodzaju nowotworu kości nie należy do prostych i wielu lekarzy miewa z tym problem. Wykrycie nowotworu kości na wczesnym etapie rozwoju jest niezwykle rzadkie i raczej przypadkowe. Niestety, w większości przypadków raka kości wykrywa się już na bardzo zaawansowanym etapie.
Lekarz, po zebraniu wywiadu podmiotowego z pacjentem, powinien skierować go na badania rentgenowskie (RTG). Ponadto pomocne w diagnostyce są badania histopatologiczne polegające na analizie materiału biologicznego pobranego z chorego miejsca. Aby jednak upewnić się co do otrzymanych wyników, zleca się wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Ma to na celu ocenę złośliwości raka i zaplanowanie indywidualnego leczenia. Obecność przerzutów stwierdza się także przy pomocy pozytonowej tomografii transmisyjnej (PET) lub scyntygrafii kości.
Radykalne leczenie jest najczęstszym wyborem lekarzy w przypadku nowotworu kości. W pierwszym kroku należy usunąć ognisko chorobowe. Następnie stosuje się terapię skojarzoną, łączącą chemio- i radioterapię. Zaawansowane metody terapii zwykle nie powodują konieczności amputacji kończyny. Głównym celem medyków po leczeniu jest także skuteczna rehabilitacja, której celem jest usprawnienie chorej kończyny.