U nas zapłacisz kartą
Kwas salicylowy w leczeniu trądziku różowatego - Skuteczność i zastosowanie
Leczenie trądziku różowatego
Do tej pory nie opracowano jednego konkretnego sposobu walki z tym schorzeniem. Leczenie polega przede wszystkim na ograniczeniu czynników ryzyka, które mogą zaostrzać i potęgować zmiany chorobowe.
W postępowaniu niefarmakologicznym należy przede wszystkim unikać czynników powodujących zaczerwienienie skóry, w tym: skrajnej temperatury, światła słonecznego, pikantnych potraw, alkoholu czy intensywnego wysiłku fizycznego. Warto postawić na delikatną pielęgnację skóry, np. zaopatrzyć się w specjalistyczny krem nawilżający na trądzik różowaty. Niezbędna jest również silna ochrona przeciwsłoneczna oraz unikanie preparatów na bazie alkoholu.
Leczenie farmakologiczne opiera się na aplikacji antybiotyków (erytromycyny, klindamycyny i tetracykliny) oraz pochodnych witaminy A, co zmniejsza aktywność gruczołów łojowych. Często stosuje się także złożone terapie dermatologiczne.
Trądzik różowaty – pielęgnacja
Trądzik różowaty dotyka coraz więcej osób dorosłych. Podstawą uniknięcia nawrotów i maksymalnego wydłużenia remisji jest odpowiednia pielęgnacja.
W tym przypadku świetnie sprawdzą się dermokosmetyki do cery wrażliwej i skłonnej do podrażnień. W ich składzie często znajdują się: ceramidy, kwas hialuronowy, niacynamid oraz inne składniki aktywne, które przyczyniają się do odbudowy bariery hydrolipidowej skóry i zapewniają odpowiednie nawilżenie. Należy wybierać preparaty o łagodnym działaniu, takie jak pianka do mycia twarzy tołpa® dermo face sebio. Skutecznie odblokowuje pory, nie przesusza i uwalnia skórę od zanieczyszczeń i nadmiaru sebum.
Krem do cery dotkniętej trądzikiem różowatym powinien działać łagodząco na podrażnienia, ale także skutecznie zniwelować liczbę wyprysków. Takie działanie wykazuje normalizujący normalizujący krem nawilżający sebio tołpa®, który dodatkowo koi i ma właściwości przeciwbakteryjne. Cera z trądzikiem różowatym wymaga regularnej pielęgnacji, jednak warto pamiętać o umiarze w nakładaniu różnorodnych produktów na skórę. Wybieraj raczej łagodne i niewysuszające środki myjące. Nie stosuj silnych detergentów ani substancji drażniących, które mogą nasilać rumień. Pielęgnację wzbogać o tonik do cery z trądzikiem różowatym oraz dobry krem.
Mikrobiom skóry w trądziku różowatym
Na naszej skórze bytują różnorodne mikroorganizmy – bakterie, wirusy, roztocza, grzyby – których równowaga jest kluczowa dla utrzymania zdrowia skóry. Skład mikrobiomu ma wpływ na funkcje immunologiczne skóry i jej barierę ochronną. W przypadku chorób skóry, takich jak Atopowe Zapalenie Skóry , trądzik pospolity czy trądzik różowaty, równowaga mikrobiomu skóry jest zachwiana. Namnażają się chorobotwórcze organizmy, prowadząc do powstania stanu zapalnego.
W przypadku trądziku różowatego zauważono, że w szczególności w dużej ilości pojawiają się nużeńce. Roztocza te bytują na skórze, pożywiając się sebum i białkiem w okolicy mieszków włosowych. Nużeńce mają wpływ na powstawanie grudek i krost, a także rumienia i „pajączków”. Alergeny produkowane przez te roztocza mogą dodatkowo aktywować stany zapalne.
Stan zapalny powoduje wzrost temperatury skóry twarzy, co z kolei wpływa na dalszy wzrost flory bakteryjnej i ponownie zaburza równowagę mikrobiomu, powodując nawroty choroby.
Trądzik różowaty - diagnoza
Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu oraz badania pacjenta. Charakterystyczne dla trądziku różowatego jest występowanie wykwitów rumieniowych i grudkowo-krostkowych umiejscowionych głównie w środkowej części twarzy, tzw. wzmożonej reakcji naczynioruchowej (zaczerwienienie pod wpływem bodźców fizycznych i psychicznych), współistnienia objawów łojotoku. Decydujący w rozpoznaniu choroby jest rumień utrzymujący się w centralnej części twarzy. Biopsja skóry rzadko jest konieczna.
Istnieje wiele metod leczenia trądziku różowatego. Leczenie jest dobierane przez lekarza dermatologa dla konkretnego pacjenta, w zależności od objawów trądziku różowatego, jego przebiegu, stanu skóry, czynników zaostrzających, chorób towarzyszących, przyjmowanych leków i odpowiedzi na leczenie.
Trądzik różowaty – leczenie niefarmakologiczne
Trądzik różowaty - leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się metronidazol w postaci żelu lub kremu.
Ponadto stosuje się kwas azelainowy, iwermektynę oraz nadtlenek benzoilu.
Lekami redukującymi zaczerwienie twarzy są brymonidyna i oksymetazolina.
Do stosowanych miejscowo antybiotyków należą: iwermektyna, erytromycyna, klindamycyna.
Trądzik różowaty – leczenie laserem
Leczenie jest zawsze zlecane przez lekarza, istnieje szereg przeciwwskazań, m.in. ciąża i laktacja, bielactwo, niewyrównana cukrzyca, poważne przewlekłe choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym rozrusznik serca), choroby autoimmunologiczne, padaczka, tendencja do powstawania bliznowców. Zabiegi naświetlania są bezbolesne, ale mogą powodować działania niepożądane, takie jak rumień lub uczucie ściągnięcia skóry.
Trądzik różowaty – leczenie ogólne
W nasilonych postaciach trądziku różowatego lekarz może zlecić – oprócz leczenia miejscowego – także leczenie ogólne, czyli doustne.
Do leków stosowanych ogólnie (doustnie) należą antybiotyki, głównie doksycyklina, a także limecyklina, chlorowodorek tetracykliny, oksytetracyklina, azytromycyna.
Trądzik różowaty - objawy i leczenie. Jak wygląda początek choroby?
Niezwykle ważne jest uwrażliwienie społeczeństwa na pierwsze, często niepozorne zmiany skórne, jak nawracający rumień twarzy. Niestety pacjenci na początku choroby nie zdają sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szukają pomocy u dermatologa, a właśnie wczesne rozpoznanie trądziku różowatego oraz rozpoczęcie właściwego postępowania i terapii to szansa na uniknięcie zaostrzeń – ekspert kampanii „Róż się do lekarza” dermatolog dr hab. Aleksandra Batycka-Baran z Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Początek trądziku różowatego może przebiegać jako napadowe czerwienienie skóry twarzy („okres prerosacea”). Między epizodami występowania rumienia skóra wygląda prawidłowo.
Trądzik różowaty - objawy, przyczyny, leczenie
Czym jest trądzik różowaty i jakie są jego objawy
Co zrobić, jeśli twój nos pokrywa nieestetyczny rumień? Rumień na twarzy, któremu towarzyszą krosty lub naczynkowe pajączki, stanowi duży problem estetyczny. Zmiany te są bardzo szpecące i stygmatyzujące, szczególnie że kojarzą się z nieodpowiednią higieną i alkoholizmem. Choroba ta może wywołać również trwałe i szpecące zgrubienia i guzy na twarzy. Zmiany tego rodzaju mogą oznaczać trądzik różowaty, który wymaga leczenia dermatologicznego i .
Trądzik różowaty (łac. acne rosacea) jest przewlekłą chorobą skóry. Występuje na twarzy i objawia się w postaci rumienia. Pierwsze objawy pojawiają się na nosie. Następnie objawy rozszerzają się na pozostałe części twarzy i występują na brodzie, czole i uszach.
Schorzenie to dotyka około 10% populacji. Pierwsze objawy w postaci zaczerwienienia najczęściej pojawia się w wieku 35 - 50 lat. Występuje bez względu na płeć, choć częściej dotyka kobiety.
Trądzik różowaty jest chorobą przewlekłą, której nie można całkowicie wyleczyć. Dlatego też leczenie ma na celu zahamowanie powstawania nowych zmian i rozszerzania się choroby, jak również zminimalizowania szpecących zmian na skórze, jak rumień, pajączki czy też brzydkie zgrubienia skóry.
Przyczyny trądziku różowatego
Przyczyny tej choroby nie są do końca poznane. Przypuszcza się, że występuje współdziałanie wilu czynników środowiskowych, hormonalnych i psychogennych.
Czynniki, które mogą sprzyjać występowaniu trądziku różowatego:
- stres,
- palenie papierosów i picie alkoholu,
- czynniki środowiskowe, takie jak nasłonecznienie skóry, mróz, zmiany temperatury oraz działanie wysokiej temperatury na skórę,
- przebywanie długo w klimatyzowanych pomieszczeniach,
- tłusta i mocno przetworzona dieta,
- korzystanie z sauny i basenu z chlorowaną wodą,
- kosmetyki podrażniające skórę,
- zakażenie nużeńcem ludzkim,
- częsty kontakt z chlorowaną i twardą wodą,
- dieta bogata w kapsaicynę, histaminę i tyraminę,
- dieta zawierająca gorące, tłuste, pikantne potrawy,
- kosmetyki zawierające aceton, alkohol denaturowany, mentol, silne środki spieniające i zapachowe,
- leki rozszerzające naczynia krwionośne, glikokortykosteroidy i statyny,
- przyjmowanie dużych dawek witamin B6, B12, PP.
