U nas zapłacisz kartą
Kwas salicylowy w leczeniu trądziku różowatego - Skuteczność i zastosowanie
Trądzik różowaty – czym jest?
Zazwyczaj choroba ta pojawia się po raz pierwszy w wieku dorosłym, pomiędzy 30. a 50. rokiem życia, jednak bywa, że cierpią na nią dzieci i nastolatki lub osoby starsze. Dotyka ona zarówno kobiety, jak i mężczyzn.
Wbrew nazwie trądzik różowaty ma niewiele wspólnego z trądzikiem pospolitym. Klasyczny trądzik jest najczęściej powodowany przez namnażające się bakterie C. acnes i objawia się nadmierną produkcją sebum i stanem zapalnym oraz związanymi z tym krostami, zaskórnikami i przebarwieniami potrądzikowymi . W przypadku trądziku różowatego bakterie C. acnes nie mają większej roli w rozwoju choroby. Nie towarzyszy jej również nadmierne wydzielanie sebum. To ważne, ponieważ do pielęgnacji skóry z trądzikiem różowatym nie zaleca się produktów przeznaczonych dla skóry trądzikowej.
Podobny jest natomiast wpływ na komfort życia osób zmagających się zarówno z trądzikiem pospolitym, jak i trądzikiem różowatym. Zmiany skórne związane z trądzikiem różowatym są wyraźnie widoczne, mogą więc wpływać na niską samoocenę i złe samopoczucie.
Trądzik różowaty - objawy i leczenie. Jak wygląda początek choroby?
Niezwykle ważne jest uwrażliwienie społeczeństwa na pierwsze, często niepozorne zmiany skórne, jak nawracający rumień twarzy. Niestety pacjenci na początku choroby nie zdają sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szukają pomocy u dermatologa, a właśnie wczesne rozpoznanie trądziku różowatego oraz rozpoczęcie właściwego postępowania i terapii to szansa na uniknięcie zaostrzeń – ekspert kampanii „Róż się do lekarza” dermatolog dr hab. Aleksandra Batycka-Baran z Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.
Początek trądziku różowatego może przebiegać jako napadowe czerwienienie skóry twarzy („okres prerosacea”). Między epizodami występowania rumienia skóra wygląda prawidłowo.
Mikrobiom skóry w trądziku różowatym
Na naszej skórze bytują różnorodne mikroorganizmy – bakterie, wirusy, roztocza, grzyby – których równowaga jest kluczowa dla utrzymania zdrowia skóry. Skład mikrobiomu ma wpływ na funkcje immunologiczne skóry i jej barierę ochronną. W przypadku chorób skóry, takich jak Atopowe Zapalenie Skóry , trądzik pospolity czy trądzik różowaty, równowaga mikrobiomu skóry jest zachwiana. Namnażają się chorobotwórcze organizmy, prowadząc do powstania stanu zapalnego.
W przypadku trądziku różowatego zauważono, że w szczególności w dużej ilości pojawiają się nużeńce. Roztocza te bytują na skórze, pożywiając się sebum i białkiem w okolicy mieszków włosowych. Nużeńce mają wpływ na powstawanie grudek i krost, a także rumienia i „pajączków”. Alergeny produkowane przez te roztocza mogą dodatkowo aktywować stany zapalne.
Stan zapalny powoduje wzrost temperatury skóry twarzy, co z kolei wpływa na dalszy wzrost flory bakteryjnej i ponownie zaburza równowagę mikrobiomu, powodując nawroty choroby.
Trądzik różowaty - higiena i pielęgnacja skóry
Skóra z trądzikiem różowatym jest bardzo wrażliwa, podatna na podrażnienia i wymaga specjalnej pielęgnacji, która pomaga odbudować uszkodzoną warstwę ochronną. Przy pielęgnacji skóry należy unikać tarcia, ucisku, a także stosowania kosmetyków bogatych w substancje aktywne, które zamiast wpływać dobroczynnie na skórę, wywołują podrażnienie lub uczulają. Do codziennej pielęgnacji i mycia twarzy zaleca się dermokosmetyki do skóry wrażliwej, zawierające substancje nawilżające i zmiękczające, takie które nie niszczą ochronnej warstwy lipidowej. W pielęgnacji skóry z trądzikiem różowatym należy unikać mydeł lub detergentów syntetycznych, ponieważ działają drażniąco i wysuszająco, niszcząc warstwę ochronną naskórka. Nie zaleca się również kosmetyków i leków miejscowych, które zawierają substancje drażniące oraz kosmetyków zawierających środki zapachowe, gdyż mogą podrażnić skórę.
Ważnym elementem wspomagającym leczenie trądziku różowatego jest odpowiednio skomponowana dieta. Należy w niej unikać produktów wysokoprzetworzonych oraz żywności typu fast-food. Z diety należy wyeliminować także cukier i produkty o dużej zawartości cukru oraz produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym.
- alkohol (w szczególności czerwone wino, ale zalecana jest także eliminacja mocnych alkoholi)
- nadmierne ilości kawy i herbaty
- pikantne oraz gorące potrawy.
Niektóre publikacje wskazują na konieczność ograniczania w diecie produktów bogatych w histaminę, są to przede wszystkim sery pleśniowe. Niewskazane jest spożywanie potraw zawierających siarczany, azotany oraz glutaminian sodu, czyli związki charakterystyczne dla przetworzonego mięsa oraz kuchni chińskiej.
