U nas zapłacisz kartą
Blog o łuszczycy - Poradniki, Wskazówki i Wsparcie dla Osób Walczących z Tą Chorobą Skóry
Łuszczyca – czy można ją wyleczyć?
Łuszczyca jest przewlekła dermatozą, charakteryzującą się zaognionym stanem zapalnym i towarzyszącym mu złuszczeniem się naskórka. Lekarze nie są w stanie jednoznacznie stwierdzić, co jest przyczyną tego schorzenia. Należy jednak podkreślić, że nie jest to choroba zakaźna. Jak wygląda leczenie łuszczycy?
- Czym jest łuszczyca?
- Typowe objawy łuszczycy
- Umów wizytę u dermatologa
- Jakie są przyczyny łuszczycy?
- Rozpoznanie choroby
- Czy łuszczyca jest uleczalna? Metody leczenia
- Jak dbać o skórę łuszczycową?
Różne formy łuszczycy
Istnieją różne formy tego schorzenia:
- łuszczyca fałdowa lub odwrócona (zlokalizowana w fałdach pośladkowych, płciowych, podżuchwowych)
- łuszczyca paznokci (na paznokciach)
- łuszczyca dłoniowo-podeszwowa (powodująca pęknięcia i szczeliny na stopach)
- łuszczyca skóry głowy
- łuszczyca twarzy
Ciężkie postacie łuszczycy
To schorzenie dermatologiczne może przybierać poważne formy:
- łuszczyca erytrodermiczna (skóra jest odsłonięta) zwykle wymaga hospitalizacji
- łuszczyca krostkowa (obecność krost z jałową zawartością)
- łuszczyca artropatyczna lub reumatyzm łuszczycowy (przewlekły zapalny reumatyzm dotyczący stawów)
Choroby współistniejące z łuszczycą
U chorych na łuszczycę stwierdza się większe niż w populacji ogólnej, związane z uogólnionym stanem zapalnym ryzyko wystąpienia chorób metabolicznych (cukrzyca, otyłość, nadciśnienie tętnicze) oraz chorób układu krążenia (miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, zawał serca, udar mózgu). Choroba znacząco obniża jakość życia pacjentów, negatywnie wpływa na codzienne funkcjonowanie i stosunki międzyludzkie, co zwiększa ryzyko depresji.
Charakterystycznym objawem łuszczycy są specyficzne zmiany skórne wynikające z zaburzonego procesu regeneracji naskórka. W początkowej fazie choroby występuje wykwit pierwotny – to wyraźnie odgraniczona, czerwonobrunatna grudka o drobnopłatowej, złuszczającej się powierzchni. Może mieć wielkość od łebka szpilki do wykwitu o średnicy 1–2 cm. Zmiany w pełni rozwinięte, tzw. tarczki są większe (średnicy nawet kilku centymetrów) i pokryte mocno przylegającymi srebrzystymi łuskami, czyli blaszkami łuszczycowymi. Po zdrapaniu łuski ukazuje się błyszcząca, jakby pokryta woskiem powierzchnia (objaw świecy stearynowej) oraz drobne kropelkowate krwawienia (objaw Auspitza).
Łuszczycy może towarzyszyć świąd, głównie w okresie zaostrzenia zmian skórnych.
Fot. 1. Zmiany skórne w łuszczycy
Typowa lokalizacja zmian to łokcie, kolana, owłosiona skóra głowy i okolica lędźwiowo-krzyżowa. W rzadkich przypadkach zmiany obejmują całą powierzchnię skóry.
Dla aktywnej postaci łuszczycy charakterystyczny jest objaw Koebnera – zmiany łuszczycowe występują po upływie 6–12 dni wzdłuż linii zadrapania naskórka.