Leczenie Łysienia Androgenowego - Skuteczne Metody i Pomocne Środki

Czy łysienie jest odwracalne?

Łysienia androgenowego nie da się cofnąć, jednak można je zahamować i pobudzić mieszki włosowe do wytwarzania nowych włosów. Objawy łysienia są więc odwracalne, ale pod warunkiem, że leczenie zostanie wcześniej podjęte, będzie odpowiednio dobrane i prawidłowo rozłożone w czasie.

Pierwszym krokiem leczenia łysienia androgenowego jest ustalenie przyczyny choroby. Jeśli są to zmiany hormonalne, które można wyregulować, to w pierwszej kolejności specjaliści skupiają się na tym elemencie.

Gdy mamy do czynienia z łysieniem uwarunkowanym genetycznie, to terapię można prowadzić w sposób dwutorowy:

  1. stosować leki, blokujące receptory androgenowe,
  1. przeprowadzać zabiegi, które wzmacniają włosy i pobudzają mieszki włosowe.

Objawy łysienia androgenowego

U mężczyzn zwykle występuje recesja linii włosów na skroniach (zakola) i łysina na wierzchołku, u kobiet zwykle objawia się w postaci rozproszonego przerzedzenia na szczycie głowy. U mężczyzn często prowadzi do całkowitego wyłysienia. U kobiet raczej nigdy nie dochodzi do wyłysienia.

Łysienie androgenowe – w większości przypadków jest uwarunkowane genetycznie.

Łysienie tego typu występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn jednak powinny być traktowane jako dwa odrębne schorzenia. Różnice dotyczą między innymi wieku w którym jednostka pojawia się, ale także obrazu klinicznego i częstotliwości występowania.

Pierwsze objawy łysienia androgenowego ujawniają się u nastolatków (forma ostra). Objawia się cofaniem linii na skroniach i czole, następnie proces zaczyna obejmować koronę głowy. Na łysienie androgenowe narażone są również kobiety. U kobiet przebieg choroby jest odmienny w stosunku do mężczyzn. Włosy przerzedzają się na środku głowy w postaci rozproszonej.

Objawy łysienia androgenowego

Głównym objawem łysienia androgenowego jest stopniowe przerzedzanie się włosów na skórze głowy.

U mężczyzn najczęściej występuje pogorszenie się jakości włosów oraz cofanie ich linii w okolicach czoła oraz skroni. Tzw. zakola mogą pojawiać się już ok. 20 roku życia. Z czasem dochodzi do wyłysienia aż po część potyliczną.

U kobiet objawy łysienia androgenowego mogą być mniej widoczne, ale również występuje stopniowe przerzedzenie włosów, zwłaszcza w okolicach przedniej części skóry głowy (ciemieniowo-szczytowej). Ponadto można zaobserwować zwiększoną ilość wypadających włosów i osłabienie ich kondycji. W odróżnieniu od mężczyzn – łysienie androgenowe u kobiet nie powoduje całkowitej utraty włosów i nie wpływa tak drastycznie na linię włosów.

Co warto zbadać?

Analiza krwi pomoże lekarzom zrozumieć przyczyny łysienia poprzez identyfikację potencjalnych nieprawidłowości hormonalnych. Oto niektóre z najczęściej zalecanych badań krwi:

Badanie Co mierzy Dlaczego jest ważne
Testosteron całkowity Poziom testosteronu we krwi Testosteron to hormon, który ulega konwersji na DHT, może przyczyniać się do łysienia androgenowego.
DHT (Dihydrotestosteron) Poziom DHT we krwi DHT – główny hormon odpowiedzialny za androgenowe wypadanie włosów. Wiąże się on z receptorami w mieszkach włosowych i powoduje ich miniaturyzację.
SHBG (Sex Hormone Binding Globulin) Poziom SHBG we krwi SHBG wiąże się z hormonami płciowymi, takimi jak testosteron, i kontroluje ich dostępność w organizmie. Zmiany w poziomie SHBG mogą wpływać na ilość wolnego, aktywnego testosteronu.
TSH (Thyroid Stimulating Hormone) Poziom TSH we krwi Nieprawidłowości tarczycy, które mogą być wykryte poprzez badanie poziomu TSH, mogą przyczyniać się do przerzedzania włosów.
Żelazo Poziom żelaza we krwi Niedobór żelaza jest jednym z najczęstszych stanów związanych z utratą włosów.

Niezwykle istotne dla zahamowania skutków choroby jest zwracanie uwagi na wszystkie, nawet z pozoru nieistotne objawy, jak delikatne swędzenie, uczucie mrowienia, a w skrajnych wypadkach nawet ból, jaki można odczuwać w określonych obszarach skóry.

Czytaj dalej...

Leczenie immunomodulacyjne W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki immunomodulacyjne, takie jak diphenylcyclopropenone DPCP lub squaric acid dibutyl ester SADBE , które mają na celu modyfikowanie reakcji układu odpornościowego.

Czytaj dalej...

Za uwarunkowaniem autoimmunologicznym przemawia częste współwystępowanie łysienia plackowatego z innymi chorobami wynikającymi z autoagresji , takimi jak atopowe zapalenie skóry , bielactwo , zapalenie tarczycy najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto , zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1.

Czytaj dalej...

Ten ostatni stosuje się przede wszystkim w celu obniżenia stężenia wolnego testosteronu w organizmie oraz zahamowania aktywności 5α reduktazy w skórze co pośrednio zmniejsza ryzyko miniaturyzacji mieszków włosowych.

Czytaj dalej...