U nas zapłacisz kartą
Strategie radzenia sobie z łysieniem plackowatym - Skuteczne metody leczenia i zapobiegania
Przyczyny łysienia plackowatego
Chociaż, nie istnieją żadne dane, które jednoznacznie wskazywałyby na przyczynę łysienia plackowatego, wyodrębniono pewne czynniki mogące wpływać na jego rozwój. Szczególne znaczenie wydaje się mieć kwestia autoimmunologiczna. Wokół mieszków włosowych gromadzą się wówczas związki, które pobudzają odpowiedź odpornościową, w konsekwencji czego dochodzi do stopniowej utraty włosów.
Oprócz tego wspomina się o czynnikach związanych z układem hormonalnym, genetycznym, środowiskiem i dostarczaniem odpowiedniej ilości mikro i makro elementów wraz z pożywieniem oraz ośrodkowym układem nerwowym. Stres i nieprawidłowy tryb życia mogą wpływać na rozwój choroby.
Diagnozowanie łysienia plackowatego
Diagnozowanie łysienia i wypadania włosów jest dosyć złożonym procesem, który musi uwzględniać całościowo stan zdrowia organizmu Pacjenta. W diagnozie wykorzystuje się między innymi wywiad z Pacjentem, poszerzone rutynowe badania krwi, dokładne oględziny skóry głowy i trichoskopię, która pozwala na oglądanie skóry w ogromnym powiększeniu. Jeśli konieczna jest poszerzona diagnoza lub jej potwierdzenie można wykonać także przykładowo fototrychogram i trychogram czy biopsję skóry głowy.
Rodzaje oddziaływań terapeutycznych
Leczenie łysienia plackowatego często jest złożonym procesem, który wymaga wielotorowych oddziaływań. Spośród rodzajów działań terapeutycznych w łysieniu plackowatym można wymienić między innymi:
- Leczenie miejscowe – czyli przeważnie glikokortykosteroidy podawane na skórę w postaci maści, kremów czy innych formuł, które są łatwe w stosowaniu.
- Leczenie ogólne – za pomocą prawidłowo dobranych leków podawanych doustnie.
- Fototerapię – czyli terapię za pomocą światła. Czasami łączy się ją z jednoczesnym podawaniem leków doustnych lub miejscowych, których zadaniem jest zwiększenie podatności leczonego obszaru na działanie światła.
- Wsparcie psychologiczne – przydatne z uwagi na ryzyko obniżonej jakości życia chorych, pogorszenie samopoczucia czy niskiego poczucia własnej wartości.
Dowiedz się więcej dzięki naszym szkoleniom:
Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, która jest często trudna do przewidzenia i nie zawsze można skutecznie zapobiegać jej wystąpieniu. Jednak istnieją pewne czynniki ryzyka i strategie, które mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka zachorowania na łysienie plackowate:
- Dbaj o ogólną kondycję zdrowotną: Zachowanie zdrowego stylu życia może pomóc w utrzymaniu równowagi układu odpornościowego. To obejmuje zdrową, zrównoważoną dietę, regularną aktywność fizyczną i unikanie nadmiernego stresu.
- Unikaj palenia papierosów: Palenie papierosów może mieć negatywny wpływ na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko wystąpienia chorób autoimmunologicznych, w tym łysienia plackowatego. Zrezygnuj z palenia, jeśli palisz.
- Ogranicz stres: Stres może wpływać na układ odpornościowy i zwiększać ryzyko chorób autoimmunologicznych. Warto stosować techniki relaksacyjne, takie jak joga czy medytacja, aby zmniejszyć stres.
- Pozostań na bieżąco z badaniami lekarskimi: Regularne wizyty u lekarza pozwalają na wczesne wykrycie ewentualnych problemów zdrowotnych, w tym chorób autoimmunologicznych. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów skonsultuj się z lekarzem.
- Unikaj urazów skóry: Urazy skóry, takie jak rany czy oparzenia, mogą być czynnikiem wyzwalającym dla wystąpienia łysienia plackowatego u osób podatnych na tę chorobę. Staraj się unikać urazów skóry i stosuj odpowiednią ochronę w przypadku potrzeby.
- Zdrowa dieta: Dieta bogata w składniki odżywcze, w tym witaminy i minerały, może pomóc w utrzymaniu ogólnego zdrowia i może mieć wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Jednak nie ma konkretnej diety, która jest znana jako zapobieganie łysieniu plackowatemu.
- Dietetyk lub suplementacja: W niektórych przypadkach zalecenia dotyczące diety lub suplementacji mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb, zwłaszcza w przypadku niedoborów witamin czy minerałów.
Ciężko uporać się z łysieniem plackowatym
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne, długotrwałe i może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wybór terapii zależy od wieku, ilości utraconych włosów oraz efektów ubocznych, które może spowodować leczenie.
- minoksydyl - płyny do stosowania na skórę głowy oparte na minoksydylu (5 proc) pobudzają porost włosów. Roztwór wciera się w chore miejsca 2 razy dziennie. Niestety, mogą wystąpić skutki uboczne w postaci miejscowych reakcji skórnych: zaczerwienienie i łuszczenie,
- preparaty o działaniu immunosupresyjnym: cyklosporyna (doustnie) kortykosteroidy (doustnie i/lub miejscowo),
- fotochemioterapia (PUVA - psoraleny UVA) - pacjent otrzymuje psoralen (lek uczulający na światło), a następnie naświetlany jest wyselekcjonowanymi promieniami UVA. Naświetlania prowadzi się 3 razy w tygodniu,
- krioterapia - stosowanie krioterapii w tym przypadku powinno być bardzo ostrożne, ponieważ nawet krótkotrwałe nadmierne obniżenie temperatury może doprowadzić do uszkodzenia mieszków włosowych,
- immunoterapia miejscowa - jest najlepiej udokumentowanym leczeniem łysienia plackowatego. Polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych,
Najnowszą, jeszcze eksperymentalną, metodą leczenia łysienia plackowatego jest ta z użyciem środka o nazwie ruksolitynib (który zwykle stosowany jest w leczeniu chorób szpiku, na przykład zwłóknieniu szpiku)
Naukowcy z Columbia University Medical Center przez pięć miesięcy dwa razy dziennie podawali trójce pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim łysieniem plackowatym ten środek i okazało się, że u wszystkich badanych proces utraty włosów zanikł, a dodatkowo włosy zaczęły odrastać.
Łysienie plackowate - rodzaje
Jeśli traci się wszystkie włosy na głowie, mowa o łysieniu całkowitym. Jeśli utrata wszystkich włosów dotoczy całego ciała, mowa o łysieniu uogólnionym.
Czy kot może mieć łysienie plackowate?
Czy kot może cierpieć na łysienie plackowate? To pytanie, które często nurtuje opiekunów zwierząt. Warto zrozumieć, że wszelkie nieregularne utraty sierści, w tym plackowate łysienie oraz brak sierści na brzuchu, w okolicach uszu i na pyszczku, to sygnały, które powinny wzbudzić naszą uwagę. Łysienie plackowate to stan, w którym kot traci futro w określonych miejscach, co sprawia, że skóra staje się widoczna.
Obserwacja takich objawów nie powinna być zlekceważona, ponieważ mogą one być oznaką różnych problemów zdrowotnych. Przyczyny plackowatego łysienia u kotów mogą obejmować infekcje skórne, reakcje alergiczne, obecność pasożytów lub nawet problemy hormonalne.
Wizyta u weterynarza jest niezbędna w celu zdiagnozowania źródła problemu i podjęcia odpowiednich kroków leczniczych. Lekarz weterynarii może przeprowadzić badania skórne, testy alergiczne, lub inne niezbędne badania, aby ustalić przyczynę plackowatego łysienia i dostosować leczenie.
Podsumowując, łysienie plackowate u kota to problem, który nie powinien być ignorowany. Warto zachować czujność i skonsultować się z lekarzem weterynarii, aby zapewnić naszemu kotu właściwą opiekę i szybko zidentyfikować przyczynę tych niepokojących zmian.
Łysienie plackowate - przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca znane. Wiadomo jednak, że jest to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszków włosowe, powodując ich zanik. Czynniki ryzyka, które mogą predysponować do wystąpienia łysienia plackowatego, to:
- Historia rodzinna - jeśli w rodzinie występowały przypadki łysienia plackowatego, istnieje większe ryzyko, że dana osoba również będzie na to narażona.
- Choroby autoimmunologiczne - osoby cierpiące na inne choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy czy tarczyca, mają większe ryzyko wystąpienia łysienia plackowatego.
- Stres - silny stres lub traumatyczne wydarzenia mogą wywołać reakcję autoimmunologiczną i przyczynić się do rozwinięcia się choroby.
