U nas zapłacisz kartą
Jak Radzić Sobie z Lysieniem Plackowatym na Głowie
Czerwone krosty na głowie to może być łuszczyca
Jeśli czerwone krosty na głowie są przykryte białymi, srebrzystymi lub jasnożółtymi łuskami, należy podejrzewać łuszczycę. Jest to przewlekła choroba zapalna o nieustalonym do końca podłożu.
Podejrzewa się, że główną rolę w jej patogenezie stanowią czynniki immunologiczne, w tym przede wszystkim wzmożona produkcja cytokin zapalnych TNF-alfa, Il-12, Il-17 i Il-23. Kluczowe są też predyspozycje genetyczne, a zwłaszcza występowanie genu HLA-Cw6, zwanego genem łuszczycy.
Na to wszystko nakładają się czynniki środowiskowe, w tym stres, dieta, używki, leki, zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze.
Wszystko to powoduje:
- nadmierne i przyspieszone rogowacenie komórek naskórka,
- stan zapalny skóry.
Krosty, grudki i łuski obejmują całą owłosioną skórę głowy, z czasem też zaczynają nachodzić na czoło oraz potylicę. W ten sposób powstaje niezwykle charakterystyczny objaw „korony łuszczycowej”.
Alopecja mocniej dotyka kobiet. Łysienie plackowate - przyczyny, objawy i leczenie
Łysienie plackowate jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty włosów, zwłaszcza u młodych osób. Jak wynika z obserwacji lekarzy, z łysieniem plackowatym najczęściej zmagają się dzieci i młodzi dorośli. Szacuje się, że około 60 proc. pacjentów z łysieniem plackowatym ma mniej niż 30 lat. Jakie są przyczyny i objawy łysienia plackowatego? Na czym polega leczenie?
Spis treści
Łysienie plackowate (łac. alopecia areata) to przewlekła choroba zapalna, w przebiegu której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów w taki sposób, że na skórze głowy pozostają rozległe plamy, podobne kształtem do placków. Tego typu zmiany mogą powstawać nie tylko na owłosionej skórze głowy, lecz także w jakiejkolwiek innej okolicy owłosionej (np. na brwiach, brodzie itd.).
Początek choroby zwykle ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku (choroba najczęściej dotyka osoby pomiędzy 20. a 40. rokiem życia, w równym stopniu mężczyzn i kobiet), przy czym może pojawić się w każdym momencie życia. Warto przy tym zaznaczyć, że przebieg choroby jest tym gorszy, a leczenie tym trudniejsze, im wcześniej pojawiają się objawy łysienia plackowatego.
Ropne krosty na głowie we włosach
Ropne krosty na głowie we włosach z dużą dozą prawdopodobieństwa są skórną manifestacją zapalenia mieszków włosowych. Jest to infekcja wywoływana przez gronkowce, czyli jedne z najbardziej zjadliwych bakterii gram dodatnich.
Stan zapalny pierwotnie obejmuje ujścia mieszków włosowych, a następnie całe mieszki oraz ich otoczenie. Z czasem powstają bolące krosty na głowie, a także strupy.
Wyróżnia się kilka postaci infekcji, wśród których na wyróżnienie zasługują:
- Figówka, która stanowi ropne zapalenie mieszków włosowych w postaci przewlekłej, utrzymujące się długi miesiącami, a nawet latami. Wypryski na głowie pojawiają się pod włosami, ale też na twarzy. Mają charakter krost oraz zmiękczonych grudek. W miejscu wykwitów włosy wychodzą z mieszków z wyjątkową łatwością, co sprzyja miejscowemu łysieniu.
- Czyraczność, a więc ropne zapalenie okołomieszkowe, związane z powstaniem martwiczego czopa. Schorzenie to często występuje u osób cierpiących na cukrzycę, zaburzenia czynności nerek oraz niedostatki odporności.
Jeśli ropne krosty pojawią się u dziecka, zwłaszcza niemowlaka, należy zareagować jak najszybciej i przede wszystkim zadbać o to, by maluch nie dotykał i nie rozdrapywał wyprysków.
Łysienie plackowate - przyczyny
Dokładne przyczyny łysienia plackowatego nie są znane. Przypuszcza się, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, tzn. w jej przebiegu układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, gdyż uznaje je za "obce".
Wówczas dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, które przyczyniają się do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów.
Za uwarunkowaniem autoimmunologicznym przemawia częste współwystępowanie łysienia plackowatego z innymi chorobami wynikającymi z autoagresji, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1.
Początek choroby najczęściej ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku. Szacuje się, że 2/3 chorych to osoby poniżej 30. roku życia.
Łysienie plackowate może być także dziedziczone (występowanie rodzinne stwierdza się u 20-60 proc. chorych). Czasami niektóre antygeny mogą powodować zwiększoną podatność na łysienie plackowate, a także zwiększone jego występowanie u krewnych pierwszego stopnia lub u bliźniąt jednojajowych.
Ponadto łysienie plackowate dotyczy ok. 10 proc. osób z zespołem Downa (sugeruje to udział genów zlokalizowanych w obrębie chromosomu 21 w rozwoju tego rodzaju łysienia).
Niektórzy zaliczają łysienie plackowate do grupy schorzeń psychodermatologicznych, gdyż uważają, że tego typu utrata włosów może mieć tło nerwowe i być wynikiem stresu, ciężkich i wyczerpujących stanów emocjonalnych.
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa i jego utraty.
Niektórzy uważają, że na rozwój łysienia plackowatego mogą wpływać także czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).
