Nowe metody leczenia łysienia plackowatego

Na czym polega leczenie łysienia plackowatego?

Metod leczenia łysienia plackowatego zasadniczo jest wiele. Dobiera się je do konkretnego Pacjenta, w zależności od przyczyn problemu, które nie zawsze są jasne. Źródłami łysienia plackowatego mogą być atopowe zapalenie skóry, schorzenia autoimmunologiczne, czynniki genetyczne czy zaburzenia hormonalne.

Po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu z Pacjentem lekarz rozpoczyna poszukiwanie przyczyny łysienia – dokonuje oględzin stanu skóry głowy oraz zleca konieczne do postawienia diagnozy badania. Leczenie może polegać na doborze odpowiednich preparatów — najczęściej glikortykosteroidów, uregulowaniu sytuacji hormonalnej organizmu lub wdrożeniu zabiegów z zakresu kosmetologii i medycyny estetycznej takich jak mezoterapia czy karboksyterapia.

Bardzo dobre efekty w leczeniu łysienia plackowatego daje zastosowanie immunoterapii, która ma wywoływać kontrolowany stan zapalny na skórze. Pomocne może być także wdrożenie leczenia PUVA, które polega na podawaniu Pacjentowi środków zwiększających wrażliwość skóry na promienie UV, by następnie przeprowadzić terapię światłem.

Łysienie plackowate - przyczyny i czynniki ryzyka

Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca znane. Wiadomo jednak, że jest to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszków włosowe, powodując ich zanik. Czynniki ryzyka, które mogą predysponować do wystąpienia łysienia plackowatego, to:

  • Historia rodzinna - jeśli w rodzinie występowały przypadki łysienia plackowatego, istnieje większe ryzyko, że dana osoba również będzie na to narażona.
  • Choroby autoimmunologiczne - osoby cierpiące na inne choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy czy tarczyca, mają większe ryzyko wystąpienia łysienia plackowatego.
  • Stres - silny stres lub traumatyczne wydarzenia mogą wywołać reakcję autoimmunologiczną i przyczynić się do rozwinięcia się choroby.

Łysienie plackowate

Łysienie plackowate (alopecia areata) należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.

Zmiany zapalne w mieszku włosowym odgrywają podstawową rolę w inicjacji choroby. Keratynocyty mieszka uwalniają cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego.

Do czynników etiologicznych należy zaliczyć: czynniki genetyczne, atopię, czynniki psychiczne, czynniki hormonalne (zaburzenia czynności tarczycy), wewnątrzustrojowe ogniska zakażenia (obecność superantygenów bakteryjnych), stres, zjawiska autoimmunologiczne.

Jak powinno wyglądać leczenie łysienia plackowatego?

Łysienie plackowate, znane także jako łysienie areatowe, to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszki włosowe, powodując utratę włosów na określonych obszarach skóry głowy lub ciała. Leczenie tej choroby może być trudne, ponieważ nie istnieje skuteczna metoda, która działa w każdym przypadku. Niemniej jednak istnieją różne opcje leczenia, które można rozważyć pod nadzorem lekarza. Oto ogólne zasady leczenia łysienia plackowatego:

Leczenie farmakologiczne:

  • Lokalne kortykosteroidy: Lekarz może przepisać kremy, maści lub lotiony zawierające kortykosteroidy, które mają na celu zmniejszenie stanu zapalnego na skórze i hamowanie ataku układu odpornościowego na mieszki włosowe. Mogą być stosowane na obszarach dotkniętych łysieniem.
  • Leki doustne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki doustne, takie jak prednizon, aby zmniejszyć stan zapalny w organizmie i kontrolować reakcję autoimmunologiczną. Jednak te leki mogą mieć skutki uboczne, dlatego są stosowane ostrożnie.
  • Leki immunosupresyjne: W niektórych przypadkach stosuje się leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna czy metotreksat, aby hamować reakcję układu odpornościowego.

Terapie fototerapeutyczne: Niektórzy pacjenci z łysieniem plackowatym mogą odpowiedzieć na terapie fototerapeutyczne, takie jak PUVA (psoralen i ultrafiolet A) lub terapie światłem laserowym.

Iniekcje sterydowe: Lekarz może zalecić iniekcje sterydowe bezpośrednio w dotknięte obszary skóry głowy, szczególnie jeśli obszar łysienia jest niewielki. To może pomóc w odrostu włosów na tych obszarach.

Leczenie immunomodulacyjne: W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leki immunomodulacyjne, takie jak diphenylcyclopropenone (DPCP) lub squaric acid dibutyl ester (SADBE), które mają na celu modyfikowanie reakcji układu odpornościowego.

Jeśli objawy nie mają charakteru sezonowego oraz wykluczono grzybicę, obecność pasożytów i inne przyczyny podobnych zmian, należy wdrożyć u kota dietę eliminacyjną , zaczynając od pokarmów uznawanych za najmniej alergizujące, najlepiej rzadko obecne w dotychczasowej diecie.

Czytaj dalej...

Brak lub nadmierna ilość hormonów tarczycy prowokuje rozwój niedoczynności lub nadczynności tarczycy u kotów, a objawem tych chorób jest nieprawidłowe wypadanie sierści Łysie plamy powstają na brzuchu i pod kołnierzem.

Czytaj dalej...

Wraz ze spadkiem odporności mogą się nasilać objawy skórne w postaci krostek, wyprysków, grudek czy zaskórników, a same nużeńce mogą przyczynić się do nadmiernej utraty włosów, w tym łysienia plackowatego.

Czytaj dalej...

Leczenie łysienia androgenowego w przeważającej części opiera się na terapii zewnętrznej, czyli stosowanie różnego rodzaju ampułek, lotionów, koncentratów, które mają zminimalizować wypadanie włosów, stymulować podziały komórkowe w mieszku włosowym więc zwiększać odrost nowych włosów i najważniejsze zapobiegać miniaturyzacji mieszków włosowych.

Czytaj dalej...