U nas zapłacisz kartą
Lysienie plackowate - przyczyny, objawy i sposoby leczenia
Łysienie plackowate u kobiet i mężczyzn – czy czymś się różni?
Łysienie plackowate dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Nie wyróżnia się jednej płci, która przeważa w występowaniu tej choroby. Dane naukowe nie wskazują także, aby hormony płciowe były odpowiedzialne za powstawanie łysienia plackowatego. Objawy choroby są takie same u kobiet i mężczyzn . Jedyną zauważalną różnicą może być miejsce występowania, gdyż mężczyźni często mają objawy w okolicy brody.
Lekarz dermatolog najczęściej na podstawie badania fizykalnego jest w stanie zdiagnozować łysienie plackowate. U pacjenta obserwuje się wyłysiałe placki, które pojawiły się niespodziewanie i uległy rozszerzeniu. Lekarz bada także stan paznokci, które mogą posiadać objawy paznokci naparstkowatych. Czasem lekarz decyduje się na wykonanie biopsji skóry. Badanie to wskazuje, czy w okolicach mieszków włosowych występują nacieki limfocytów oraz w jakiej fazie wzrostu znajdują się włosy. Aby ustalić przyczynę pojawienia się łysienia plackowatego, lekarz może zlecić wykonanie badań krwi w szczególności sprawdzenie poziomu hormonów (głównie tarczycy), poziomu białka, immunoglobulin, stężenia żelaza, morfologię krwi. Pacjent powinien zostać poddany konsultacji reumatologicznej, endokrynologicznej a także psychologicznej .
Podczas wizyty lekarz powinien sprawdzić występowanie współistniejących chorób , takich jak grzybica skóry głowy, łysienie androgenowe u mężczyzn, kiła, trichotillomania (kompulsywne wyrywanie włosów), łysienie bliznowaciejące. Wykluczyć należy także łysienie wywołane przyjmowaniem niektórych leków.
Łysienie plackowate
Łysienie plackowate (alopecia areata) należy do grupy niebliznowaciejących postaci łysienia. Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.
Zmiany zapalne w mieszku włosowym odgrywają podstawową rolę w inicjacji choroby. Keratynocyty mieszka uwalniają cytokiny prozapalne, które aktywują komórki śródbłonka. Skutkiem tego jest gromadzenie wokół mieszka komórek nacieku zapalnego, głównie limfocytów T i makrofagów, które również nasilają zapoczątkowany wcześniej proces zapalny. Od stopnia nasilenia nacieku zależy uszkodzenie mieszka włosowego.
Do czynników etiologicznych należy zaliczyć: czynniki genetyczne, atopię, czynniki psychiczne, czynniki hormonalne (zaburzenia czynności tarczycy), wewnątrzustrojowe ogniska zakażenia (obecność superantygenów bakteryjnych), stres, zjawiska autoimmunologiczne.
Rodzaje łysienia plackowatego – gdzie może występować?
Włosy u zdrowego człowieka pokrywają prawię całą powierzchnię ciała. Wyjątkiem jest powierzchnia wewnętrzna dłoni, podeszwy stóp, czerwień wargowa oraz miejsca, gdzie skóra przekształca się w błonę śluzową. Na głowie występuje około 140 000 włosów, żywotność jednego włosa wynosi od 2 do 10 lat. Za wzrost włosów odpowiedzialne jest odpowiednie ukrwienie i odżywienie mieszków włosowych .
Łysienie plackowate w najbardziej znanej formie, czyli dotyczące utraty włosów w pojedynczych obszarach na skórze głowy nosi nazwę Alopecia areata vulgaris . Ten typ łysienia plackowatego może przekształcić się w cięższą postać, utratę włosów na całej głowie ( Alopecia totalis ) lub utratę włosów na całym ciele dotyczącą także włosów brwi, pach, okolicy łonowej ( Alopecia universalis ). Jest to najcięższa postać łysienia, często trudna lub niemożliwa do wyleczenia. Ciężkie postacie łysienia plackowatego stanowią około 7-30% wszystkich przypadków .
Objawy łysienia plackowatego
Wraz z rozwojem choroby pojawiają się nowe miejsca pozbawione włosów, które mogą łączyć się z wcześniej powstałymi zmianami. W cięższych przypadkach obszary zlewają się ze sobą lub dana partia ciała może ulec całkowitemu wyłysieniu. W ciężkich przypadkach choroby pojawiają się także objawy na paznokciach, tak zwane paznokcie naparstkowate ( onychosis punctata ). Przy łysieniu plackowatym charakterystycznym objawem jest pojawienie się włosów wykrzyknikowych , które zlokalizowane są na obrzeżach wyłysiałych miejsc. Są to ułamane, krótkie włoski o bardzo ciemnym zabarwieniu.
Włosy na wyłysiałych obszarach mogą zacząć samoistnie odrastać po okresie około 3-6 miesięcy, jednak nie dotyczy to wszystkich chorujących. Odrastające włosy są cienkie, jasne, ale z czasem odzyskują normalne zabarwienie. Objawy mogą po pewnym czasie powrócić , mamy wtedy do czynienia z nawrotowym łysieniem plackowatym.
Metody wspierające leczenie
Oprócz glikokortykosteroidów, cygnoliny i minoksydylu, fotochemioterapii oraz fototerapii, zastosować można liczne zabiegi wspomagające z zakresu medycyny estetycznej i kosmetologii, a w niektórych przypadkach nawet transplantacji. Podjęte działania pomogą wówczas pobudzić nieuszkodzone mieszki włosowe do odnowy, odżywiają skórę głowy i sprawią, że włosy, które będą wyrastać, staną się silniejsze. Wśród takich zabiegów wymienić można różne rodzaje mezoterapii, karboksyterapię, zabiegi z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego czy przeszczep włosów.
Mezoterapia igłowa, mikrogiłowa i bezigłowa
W mezoterapii można wykorzystywać co najmniej trzy metody. Forma igłowa polega na ostrzykiwaniu skóry substancjami odżywczymi, które dobierane są indywidualnie do problemów skórnych Pacjentów. Mezoterapię mikroigłową przeprowadza się przy pomocy rollera lub dermapenu, który wykonuje mechaniczne, kontrolowane nakłucia, na które w późniejszym czasie nakłada się odpowiedni preparat. W przypadku mezoterapii bezigłowej wykorzystuje się laser diodowy, którym naświetla się skórę dzięki niewielkiemu pistoletowi, zwiększającemu przepuszczalność skóry i jej podatność na zastosowane substancje odżywcze.
Dzięki mezoterapii można liczyć na to, że wyrastające włosy będą nieco mocniejsze, ponieważ zabieg oddziałuje bezpośrednio na skórę, z której włosy wyrastają. Mezoterapia pozwala ograniczyć nadmierne wypadanie włosów oraz sprawia, że te, które aktualnie są w fazie wzrostu, będą rosły szybciej. Jeśli na skórze, na którą stosuje się zabieg, nie ma już włosów, mezoterapia wspomoże ich odrastanie, pod warunkiem, że nie doszło do zaniku lub uszkodzenia mieszków włosowych.
Karboksyterapia CO2
Karboksyterapia polega na podskórnym podawaniu dwutlenku węgla w celu poprawy mikrokrążenia i odżywienia skóry. Dzięki niej polepsza się ogólny stan skóry głowy, grubość i wytrzymałość włosów oraz zmniejsza się ich wypadanie, a puste mieszki są stymulowane do pracy. Włosy rosną szybciej, a ich właściciel cieszy się coraz gęstszym owłosieniem.
