U nas zapłacisz kartą
Lysienie plackowate - przyczyny, objawy i sposoby leczenia
Łysienie plackowate – przyczyny, objawy i metody leczenia
Łysienie plackowate to schorzenie, które dotyka nawet 2% populacji ogólnej. Występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, a pierwsze objawy przeważnie pojawiają się już w młodym wieku, bo przed 30. rokiem życia. Dla niektórych łysienie może być krępującą dolegliwością, mocno związaną z poczuciem własnej wartości i atrakcyjności. Dowiedz się, wszystkiego, co warto wiedzieć o łysieniu plackowatym.
Łysienie plackowate wiąże się z utratą włosów, a w konsekwencji również pogorszeniem komfortu życia Pacjentów, ich samopoczucia i obniżenia pewności siebie. Istnieją różne rodzaje łysienia plackowatego, tak samo jak różne metody jego leczenia. Rozpoznanie tego schorzenia nie przysparza dużych trudności diagnostycznych ze względu na dość charakterystyczne objawy, które daje. Przez większość osób kojarzone jest głównie z łysymi plackami na głowie, jednak wcale nie musi przybierać właśnie takiej formy.
Ponieważ jest to choroba o dość zróżnicowanej etiologii, jej leczenie może przebiegać w sposób odmienny u różnych Pacjentów. Kluczowa jest tutaj szeroko zakrojona diagnostyka oraz współpraca i zaufanie do lekarza prowadzącego. Łysienie jest jednak takim rodzajem schorzenia, które można próbować wyleczyć różnymi drogami, dlatego praktycznie nie istnieją przypadki, w których zupełnie nic nie dałoby się zrobić.
Choroba może dotyczyć nawet dzieci czy uaktywnić się pod wpływem traumatycznych doświadczeń lub bez bliżej poznanej przyczyny, jednak często jej odszukanie pozwala w skuteczniejszy sposób walczyć z problemem. O tym, jakie są jej objawy, przyczyny oraz możliwe metody leczenia, dowiesz się z dalszej części tekstu. Warto też wiedzieć, że im szybciej udamy się z problemem do doświadczonego specjalisty, tym większe szanse, że łysienie uda się zahamować i wyleczyć.
Łysienie plackowate - przyczyny
Dokładne przyczyny łysienia plackowatego nie są znane. Przypuszcza się, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, tzn. w jej przebiegu układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, gdyż uznaje je za "obce".
Wówczas dochodzi do zmian o charakterze zapalnym, które przyczyniają się do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów.
Za uwarunkowaniem autoimmunologicznym przemawia częste współwystępowanie łysienia plackowatego z innymi chorobami wynikającymi z autoagresji, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo, zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty czy cukrzyca typu 1.
Początek choroby najczęściej ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku. Szacuje się, że 2/3 chorych to osoby poniżej 30. roku życia.
Łysienie plackowate może być także dziedziczone (występowanie rodzinne stwierdza się u 20-60 proc. chorych). Czasami niektóre antygeny mogą powodować zwiększoną podatność na łysienie plackowate, a także zwiększone jego występowanie u krewnych pierwszego stopnia lub u bliźniąt jednojajowych.
Ponadto łysienie plackowate dotyczy ok. 10 proc. osób z zespołem Downa (sugeruje to udział genów zlokalizowanych w obrębie chromosomu 21 w rozwoju tego rodzaju łysienia).
Niektórzy zaliczają łysienie plackowate do grupy schorzeń psychodermatologicznych, gdyż uważają, że tego typu utrata włosów może mieć tło nerwowe i być wynikiem stresu, ciężkich i wyczerpujących stanów emocjonalnych.
Ponadto łysienie plackowate może być związane z zaburzeniami naczyniowymi w obrębie skóry głowy, co może prowadzić do zaburzeń faz wzrostu włosa i jego utraty.
Niektórzy uważają, że na rozwój łysienia plackowatego mogą wpływać także czynniki hormonalne lub niedoborowe (np. niedobór cynku).
Ciężko uporać się z łysieniem plackowatym
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne, długotrwałe i może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wybór terapii zależy od wieku, ilości utraconych włosów oraz efektów ubocznych, które może spowodować leczenie.
- minoksydyl - płyny do stosowania na skórę głowy oparte na minoksydylu (5 proc) pobudzają porost włosów. Roztwór wciera się w chore miejsca 2 razy dziennie. Niestety, mogą wystąpić skutki uboczne w postaci miejscowych reakcji skórnych: zaczerwienienie i łuszczenie,
- preparaty o działaniu immunosupresyjnym: cyklosporyna (doustnie) kortykosteroidy (doustnie i/lub miejscowo),
- fotochemioterapia (PUVA - psoraleny UVA) - pacjent otrzymuje psoralen (lek uczulający na światło), a następnie naświetlany jest wyselekcjonowanymi promieniami UVA. Naświetlania prowadzi się 3 razy w tygodniu,
- krioterapia - stosowanie krioterapii w tym przypadku powinno być bardzo ostrożne, ponieważ nawet krótkotrwałe nadmierne obniżenie temperatury może doprowadzić do uszkodzenia mieszków włosowych,
- immunoterapia miejscowa - jest najlepiej udokumentowanym leczeniem łysienia plackowatego. Polega na wywoływaniu nadwrażliwości kontaktowej za pomocą silnych alergenów kontaktowych,
Najnowszą, jeszcze eksperymentalną, metodą leczenia łysienia plackowatego jest ta z użyciem środka o nazwie ruksolitynib (który zwykle stosowany jest w leczeniu chorób szpiku, na przykład zwłóknieniu szpiku)
Naukowcy z Columbia University Medical Center przez pięć miesięcy dwa razy dziennie podawali trójce pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim łysieniem plackowatym ten środek i okazało się, że u wszystkich badanych proces utraty włosów zanikł, a dodatkowo włosy zaczęły odrastać.
Łysienie plackowate - rodzaje
Jeśli traci się wszystkie włosy na głowie, mowa o łysieniu całkowitym. Jeśli utrata wszystkich włosów dotoczy całego ciała, mowa o łysieniu uogólnionym.
Jakie są rodzaje łysienia plackowatego?
- Łysienie plackowate wieloogniskowe - charakteryzuje się powstawaniem łysych, okrągłych placów w wielu miejscach,
- Łysienie plackowate całkowite - oznacza utratę włosów z całej skóry głowy,
- Łysienie plackowate jednoogniskowe - obejmuje wyłącznie jeden obszar ciała, na którym występuje owłosiona skóra,
- Łysienie plackowate uogólnione - łysienie obejmuje skórę głowy, ale również owłosione miejsca skóry twarzy, a dodatkowo pachy,
- Łysienie plackowate złośliwe - mówimy o nim, gdy w wyniku długotrwałego leczenia włosy nie chcą odrastać w łysych miejscach,
- Łysienie plackowate pasmowate - jak sama nazwa wskazuje, pojawiają się łyse pasy idące od środka głowy do zewnątrz,
- Łysienie plackowate rozlane - w tym rodzaju łysienia nie można wyodrębnić konkretnych miejsc ognisk,
- Łysienie plackowate wężykowane - obejmuje występowanie łysego pasa dookoła głowy, który znajduje się w okolicach skroni, czoła i potylicy.
Łysienie plackowate - przyczyny tej choroby nie są dokładnie znane. Choroba ta należy do grupy chorób autoimmunologicznych, które charakteryzują się tym, iż często ciężko wyznaczyć, z jakich powodów w ogóle pojawiają się stany zapalne w organizmie. Układ odpornościowy osób chorujących na schorzenia autoimmunologiczne atakuje elementy organizmu, traktując je jako obce, w przypadku łysienia plackowatego, są to mieszki włosowe.
Dodatkowo łysienie plackowate może współistnieć z wieloma innymi chorobami, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo czy zapalenie tarczycy. Na pojawienie się łysienia plackowatego mają wpływ również czynniki genetyczne, choroba ta może być dziedziczna. Co więcej, na tę chorobę są bardziej narażone osoby żyjące w stresie, u których występuje wysoki poziom kortyzolu.
Czy można przeciwdziałać łysieniu plackowatemu?
Niestety nie ma idealnego sposobu na przeciwdziałaniu tej chorobie. Łysienie plackowate pojawia się niespodziewanie, może wystąpić w każdym momencie życia oraz postępuje szybko. Jednak wczesne wykrycie choroby pozwala na podjęcie kroków, które wyciszają objawy. Samoistny odrost włosów następuje zazwyczaj w okolicach 1-2 lat.
Łysienie plackowate to ciężka w zwalczeniu choroba skórna, w której należy pielęgnować owłosioną skórę odpowiednimi preparatami, środkami farmakologicznymi i stosować się do zaleceń lekarza. Co ciekawe, choroba ta pojawia się również u zwierząt. Łysienie plackowate u kota objawia się często utratą sierści na łapach, z kolei łysienie plackowate u psów obejmuje zazwyczaj wypadanie sierści na całym ciele.
Niniejszy artykuł nie jest poradą medyczną i ma charakter wyłącznie informacyjny.
