U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Leczenie Lysienia Plackowatego Wężykowatego
Łysienie plackowate – jak przebiega leczenie?
Leczenie łysienia plackowatego jest zazwyczaj trudne, gdyż często konieczne jest prawidłowe rozpoznanie przyczyny choroby.
Leczenie ma na celu zmniejszenie wypadania włosów, odrost włosów oraz poprawę samopoczucia pacjenta.
W około 30% przypadków włosy w miejscach wyłysiałych odrastają samoistnie.
Lekiem pierwszego wyboru, który jest stosowany w leczeniu łysienia plackowatego jest minoksydyl . Występuje on głównie w formie roztworu do stosowania na skórę głowy. Jego działanie opiera się na rozszerzaniu drobnych naczyń krwionośnych występujących w skórze, co zwiększa ukrwienie i odżywienie mieszków włosowych. Takie działanie stymuluje wzrost nowych włosów. Preparaty z minoksydylem są dostępne w Polsce bez recepty, w stężeniach 2% i 5%. Pierwsze efekty leczenia można zauważyć po 3 miesiącach regularnego, codziennego stosowania. Preparaty z minoksydylem stosuje się głównie na obszar skóry głowy, ale jednym z działań niepożądanych tego leku jest nadmierny wzrost włosów w innym obszarze ciała, na przykład „wąsika” u kobiet.
Innymi lekami stosowanymi w leczeniu miejscowym łysienia plackowatego są kortykosteroidy w formie płynów lub maści nakładanych na skórę. Terapia tymi lekami powinna trwać około 3 miesięcy. Stosowanie kortykosteroidów wiąże się z występowaniem działań niepożądanych , np. w miejscu aplikacji może dojść do podrażnień, suchości skóry, a w cięższych przypadkach do maceracji czy zaniku skóry. Kortykosteroidy nie są skuteczne w postaci łysienia totalis i universalis.
W ciężkich przypadkach łysienia plackowatego glikokortykosteroidy podawane są doustnie. Leczenie może przebiegać według różnych schematów, lek może być przyjmowany codziennie w mniejszych dawkach lub raz w tygodniu w dawce wyższej. Leczenie jest skuteczne podczas trwania terapii, jednak niektórzy pacjenci zauważyli wypadanie włosów po zakończeniu przyjmowania leków.
Łysienie plackowate – co to jest?
W stanie fizjologicznym człowiek traci około 100 włosów dziennie. W przypadku, gdy włosów wypada więcej i jest to zauważalna ilość mówimy o pojawieniu się łysienia. Obecnie coraz częściej diagnozuje się choroby dermatologiczne, także te dotyczące utraty włosów.
Łysienie plackowate ( Alopecia areata ) jest to choroba przewlekła, która może dotknąć zarówno kobiety, jak i mężczyzn w każdym wieku. Łysienie plackowate po raz pierwszy zostało opisane w 1857 roku jako „nerwica skórna”, gdyż była wiązana z przewlekłym stresem oraz sytuacjami traumatycznymi (utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, rozwód).
Najczęściej z tą chorobą zmagają się osoby młode – około 65% chorych nie przekroczyło 30. roku życia.
Na skórze głowy i niekiedy na innych owłosionych obszarach ciała, pojawiają się miejscowe wyłysienia. Za przyczynę tę choroby najczęściej uważa się schorzenia autoimmunologiczne i stres. Pacjenci, bojąc się wykluczenie społecznego lub oceniania, bardzo często maskują chorobę i nie szukają pomocy w leczeniu.
Jak wyleczyć łysienie plackowate?
Istnieje kilka skutecznych metod walki z łysieniem plackowatym. Miejscowo stosuje się glikokortykosteroidy, minoksydyl, ditranol, inhibitory kalcyneuryny, difenylocyklopropenon (DPCP), ester dwubutylowy kwasu skwarowego (SADBE) oraz dinitrochlorobenzen (DNCB). W niektórych przypadkach rekomendowaną metodą jest ostrzykiwanie zmienionych chorobowo miejsc roztworem triamcynolonu.
Fotochemioterapia wykonywana 3 razy w tygodniu (UV). Wyróżnia ją duża skuteczność i małe skutki uboczne. Pobudza ona wzrost mieszków włosowych. Stosuje się także leczenie preparatami światłouczulającymi, czyli psoralenami, a następnie naświetla się problematyczne miejsca światłem UV. Podaje się metoksalen w dawce 0,5 mg/kg masy ciała. Metoda ta spowodować może skutki uboczne w postaci nudności, złego samopoczucia i bólu głowy.
Kolejną polecaną metodą jest immunoterapia DPCP i DNCB. Polega ona na wywołaniu uczulenia na skórze poprzez nałożenie 2-proc. DPCP lub DNCB. Po upływie dwóch tygodni zaczyna się od 0,0001 procent stężenia. Terapia powinna być prowadzona tylko w specjalistycznych ośrodkach. Ocena efektywności metody – przeprowadzana jest po około 3 miesiącach.
Leczenie łysienia plackowatego powinno prowadzić się pod okiem doświadczonego specjalisty. Lekarz nie tylko szybko zdiagnozuje problem, ale także może zbadać jego przyczyny i zaplanować leczenie.
Najczęściej stosuje się różnego rodzaju leki w postaci kremów i maści. Leczenie łysienia plackowatego mogą wspomóc także zabiegi, takie jak:
- Mezoterapia skóry głowy – zabiegi polegają na podskórnym podaniu odpowiednich mieszanek odżywczych. Podawane jest zazwyczaj osocze bogatopłytkowe na włosy (PRP), które wcześniej pobierane jest od pacjenta, odwirowane i podawane bezpośrednio w skórę głowy.
- Terapia UVA/UVB/PUVA/ lampa LED/ laser EXAIMEROWY – są to zabiegi polegające na działaniu na skórę głowy światła. Zabiegi są bezinwazyjne i bezbolesne.
- Kriomasaż Cryo-S – podaje się podtlenek azotu, który powoduje ochłodzenie tkanek i pobudza odnowę włosów.
- Dr CYJ Hair Filler – zabieg polega na podaniu odpowiednio dobranej mieszanki siedmiu peptydów i kwasu hialuronowego.
- Karboksyterapia skóry głowy – to śródskórne podane dwutlenku węgla. Efektem zabiegu jest rozszerzenie naczynek krwionośnych i powstanie nowych.
- Dermorellery
- Substancje drażniące, stosowane miejscowo – DCP, cygnolina, dziegcie
Czy można przeciwdziałać łysieniu plackowatemu?
Niestety nie ma idealnego sposobu na przeciwdziałaniu tej chorobie. Łysienie plackowate pojawia się niespodziewanie, może wystąpić w każdym momencie życia oraz postępuje szybko. Jednak wczesne wykrycie choroby pozwala na podjęcie kroków, które wyciszają objawy. Samoistny odrost włosów następuje zazwyczaj w okolicach 1-2 lat.
Łysienie plackowate to ciężka w zwalczeniu choroba skórna, w której należy pielęgnować owłosioną skórę odpowiednimi preparatami, środkami farmakologicznymi i stosować się do zaleceń lekarza. Co ciekawe, choroba ta pojawia się również u zwierząt. Łysienie plackowate u kota objawia się często utratą sierści na łapach, z kolei łysienie plackowate u psów obejmuje zazwyczaj wypadanie sierści na całym ciele.
Niniejszy artykuł nie jest poradą medyczną i ma charakter wyłącznie informacyjny.
Jakie są rodzaje łysienia plackowatego?
- Łysienie plackowate wieloogniskowe - charakteryzuje się powstawaniem łysych, okrągłych placów w wielu miejscach,
- Łysienie plackowate całkowite - oznacza utratę włosów z całej skóry głowy,
- Łysienie plackowate jednoogniskowe - obejmuje wyłącznie jeden obszar ciała, na którym występuje owłosiona skóra,
- Łysienie plackowate uogólnione - łysienie obejmuje skórę głowy, ale również owłosione miejsca skóry twarzy, a dodatkowo pachy,
- Łysienie plackowate złośliwe - mówimy o nim, gdy w wyniku długotrwałego leczenia włosy nie chcą odrastać w łysych miejscach,
- Łysienie plackowate pasmowate - jak sama nazwa wskazuje, pojawiają się łyse pasy idące od środka głowy do zewnątrz,
- Łysienie plackowate rozlane - w tym rodzaju łysienia nie można wyodrębnić konkretnych miejsc ognisk,
- Łysienie plackowate wężykowane - obejmuje występowanie łysego pasa dookoła głowy, który znajduje się w okolicach skroni, czoła i potylicy.
Łysienie plackowate - przyczyny tej choroby nie są dokładnie znane. Choroba ta należy do grupy chorób autoimmunologicznych, które charakteryzują się tym, iż często ciężko wyznaczyć, z jakich powodów w ogóle pojawiają się stany zapalne w organizmie. Układ odpornościowy osób chorujących na schorzenia autoimmunologiczne atakuje elementy organizmu, traktując je jako obce, w przypadku łysienia plackowatego, są to mieszki włosowe.
Dodatkowo łysienie plackowate może współistnieć z wieloma innymi chorobami, takimi jak atopowe zapalenie skóry, bielactwo czy zapalenie tarczycy. Na pojawienie się łysienia plackowatego mają wpływ również czynniki genetyczne, choroba ta może być dziedziczna. Co więcej, na tę chorobę są bardziej narażone osoby żyjące w stresie, u których występuje wysoki poziom kortyzolu.
