U nas zapłacisz kartą
Przyczyny i Leczenie Lysienia Plackowatego Wężykowatego
Alopecja mocniej dotyka kobiet. Łysienie plackowate - przyczyny, objawy i leczenie
Łysienie plackowate jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty włosów, zwłaszcza u młodych osób. Jak wynika z obserwacji lekarzy, z łysieniem plackowatym najczęściej zmagają się dzieci i młodzi dorośli. Szacuje się, że około 60 proc. pacjentów z łysieniem plackowatym ma mniej niż 30 lat. Jakie są przyczyny i objawy łysienia plackowatego? Na czym polega leczenie?
Spis treści
Łysienie plackowate (łac. alopecia areata) to przewlekła choroba zapalna, w przebiegu której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych i wypadania włosów w taki sposób, że na skórze głowy pozostają rozległe plamy, podobne kształtem do placków. Tego typu zmiany mogą powstawać nie tylko na owłosionej skórze głowy, lecz także w jakiejkolwiek innej okolicy owłosionej (np. na brwiach, brodzie itd.).
Początek choroby zwykle ma miejsce w dzieciństwie lub w młodym wieku (choroba najczęściej dotyka osoby pomiędzy 20. a 40. rokiem życia, w równym stopniu mężczyzn i kobiet), przy czym może pojawić się w każdym momencie życia. Warto przy tym zaznaczyć, że przebieg choroby jest tym gorszy, a leczenie tym trudniejsze, im wcześniej pojawiają się objawy łysienia plackowatego.
Jak wyleczyć łysienie plackowate?
Istnieje kilka skutecznych metod walki z łysieniem plackowatym. Miejscowo stosuje się glikokortykosteroidy, minoksydyl, ditranol, inhibitory kalcyneuryny, difenylocyklopropenon (DPCP), ester dwubutylowy kwasu skwarowego (SADBE) oraz dinitrochlorobenzen (DNCB). W niektórych przypadkach rekomendowaną metodą jest ostrzykiwanie zmienionych chorobowo miejsc roztworem triamcynolonu.
Fotochemioterapia wykonywana 3 razy w tygodniu (UV). Wyróżnia ją duża skuteczność i małe skutki uboczne. Pobudza ona wzrost mieszków włosowych. Stosuje się także leczenie preparatami światłouczulającymi, czyli psoralenami, a następnie naświetla się problematyczne miejsca światłem UV. Podaje się metoksalen w dawce 0,5 mg/kg masy ciała. Metoda ta spowodować może skutki uboczne w postaci nudności, złego samopoczucia i bólu głowy.
Kolejną polecaną metodą jest immunoterapia DPCP i DNCB. Polega ona na wywołaniu uczulenia na skórze poprzez nałożenie 2-proc. DPCP lub DNCB. Po upływie dwóch tygodni zaczyna się od 0,0001 procent stężenia. Terapia powinna być prowadzona tylko w specjalistycznych ośrodkach. Ocena efektywności metody – przeprowadzana jest po około 3 miesiącach.
Leczenie łysienia plackowatego powinno prowadzić się pod okiem doświadczonego specjalisty. Lekarz nie tylko szybko zdiagnozuje problem, ale także może zbadać jego przyczyny i zaplanować leczenie.
Najczęściej stosuje się różnego rodzaju leki w postaci kremów i maści. Leczenie łysienia plackowatego mogą wspomóc także zabiegi, takie jak:
- Mezoterapia skóry głowy – zabiegi polegają na podskórnym podaniu odpowiednich mieszanek odżywczych. Podawane jest zazwyczaj osocze bogatopłytkowe na włosy (PRP), które wcześniej pobierane jest od pacjenta, odwirowane i podawane bezpośrednio w skórę głowy.
- Terapia UVA/UVB/PUVA/ lampa LED/ laser EXAIMEROWY – są to zabiegi polegające na działaniu na skórę głowy światła. Zabiegi są bezinwazyjne i bezbolesne.
- Kriomasaż Cryo-S – podaje się podtlenek azotu, który powoduje ochłodzenie tkanek i pobudza odnowę włosów.
- Dr CYJ Hair Filler – zabieg polega na podaniu odpowiednio dobranej mieszanki siedmiu peptydów i kwasu hialuronowego.
- Karboksyterapia skóry głowy – to śródskórne podane dwutlenku węgla. Efektem zabiegu jest rozszerzenie naczynek krwionośnych i powstanie nowych.
- Dermorellery
- Substancje drażniące, stosowane miejscowo – DCP, cygnolina, dziegcie
Łysienie plackowate – przyczyny, odmiany, metody leczenia
Łysienie plackowate (alopecia areata) to rodzaj łysienia, który występuje nie tylko u dorosłych, ale także u dzieci. Problem ten może pojawić się w dowolnym wieku, a pierwsze objawy często występują w okresie dojrzewania lub nawet dzieciństwa. W 60 procentach przypadków łysienie plackowate rozpoznaje się przed ukończeniem 20. roku życia. Jest to najczęstsza, zaraz po łysieniu androgenowym, przyczyna utraty włosów. Problem dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Przy łysieniu plackowatym, w przeciwieństwie do łysienia androgenowego, nie można wykonać przeszczepu włosów.
Łysienie plackowate to choroba dermatologiczna, która może pojawić się w każdym wieku. Problem dotyczy głównie owłosionej skóry głowy, choć może dojść także do zajęcia innych okolic ciała, na których występuje owłosienie – zdarzają się przypadki łysienia plackowatego brwi i rzęs. Zmiany skórne najczęściej pojawiają się nagle, a przebieg choroby jest zróżnicowany u każdego pacjenta.
Łysienie plackowate może objawić się jednym ogniskiem łysienia, które utrzymuje się cały czas lub może przybrać postać ognisk, które pojawiają się ciągle. Odrastanie włosów występuje samoistnie nawet po kilkunastu miesiącach. Łysienie plackowate charakteryzuje nawracanie i okresowe zaostrzenia objawów.
Trzy odmiany łysienia plackowatego
W medycynie występują trzy podstawowe odmiany łysienia plackowatego:
- zwykłe,
- uogólnione,
- całkowite.
Łysienie plackowate zwykłe obejmuje okrągłe lub owalne ogniska w obrębie skóry głowy, które często zlewają się ze sobą. W przypadku łysienia plackowatego uogólnionego objawem jest całkowity brak włosów skóry głowy, a także innych owłosionych okolic ciała. Łysienie plackowate całkowite obejmuje natomiast tylko skórę głowy. Przebieg choroby charakteryzuje tylko częściowe lub całkowite wyłysienie, nie występują żadne dodatkowe zmiany na skórze. Jedynie u około 12 procent pacjentów obserwuje się zmiany dystroficzne płytki paznokcia, czyli miejscowe zwłóknienia i rozdwajanie wolnego brzegu płytki.