U nas zapłacisz kartą
Początki łysienia plackowatego - Przyczyny, Objawy i Metody Leczenia
Łysienie plackowate - przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca znane. Wiadomo jednak, że jest to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje własne mieszków włosowe, powodując ich zanik. Czynniki ryzyka, które mogą predysponować do wystąpienia łysienia plackowatego, to:
- Historia rodzinna - jeśli w rodzinie występowały przypadki łysienia plackowatego, istnieje większe ryzyko, że dana osoba również będzie na to narażona.
- Choroby autoimmunologiczne - osoby cierpiące na inne choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy czy tarczyca, mają większe ryzyko wystąpienia łysienia plackowatego.
- Stres - silny stres lub traumatyczne wydarzenia mogą wywołać reakcję autoimmunologiczną i przyczynić się do rozwinięcia się choroby.
Leczenie całkowitego łysienia plackowatego
Natomiast w leczeniu całkowitego lub uogólnionego łysienia plackowatego najczęściej stosowaną metodą jest fotochemoterapia (PUVA). Charakteryzuje się ona dużą skutecznością i dobrym profilem bezpieczeństwa dla pacjenta. Takie leczenie polega na podaniu pacjentowi leku zwiększającego wrażliwość na światło, a po upływie 1 lub 2 godzin, gdy preparat osiąga szczytowe stężenie w surowicy i tkankach, następuje naświetlenie odpowiednią dawką promieniowania UVA.
W ciężkich postaciach choroby podaje się doustnie leki o immunosupresyjnym mechanizmie działania, np. glikokortykosteroidy lub cyklosporynę A, ale ze względu na częste występowanie działań niepożądanych nie jest to metoda powszechnie wykorzystywana. Obecnie pojawia się coraz więcej doniesień, dotyczących dobrych wyników leczenia łysienia plackowatego za pomocą wstrzyknięć osocza bogatopłytkowego w miejsca pozbawione włosów. Trwają również badania dotyczące wykorzystania tzw. swoistych przeciwciał monoklonalnych o działaniu immunosupresyjnym – tłumaczy Aleksandra Rymsza.
Czy można przeciwdziałać łysieniu plackowatemu?
Niestety nie ma idealnego sposobu na przeciwdziałaniu tej chorobie. Łysienie plackowate pojawia się niespodziewanie, może wystąpić w każdym momencie życia oraz postępuje szybko. Jednak wczesne wykrycie choroby pozwala na podjęcie kroków, które wyciszają objawy. Samoistny odrost włosów następuje zazwyczaj w okolicach 1-2 lat.
Łysienie plackowate to ciężka w zwalczeniu choroba skórna, w której należy pielęgnować owłosioną skórę odpowiednimi preparatami, środkami farmakologicznymi i stosować się do zaleceń lekarza. Co ciekawe, choroba ta pojawia się również u zwierząt. Łysienie plackowate u kota objawia się często utratą sierści na łapach, z kolei łysienie plackowate u psów obejmuje zazwyczaj wypadanie sierści na całym ciele.
Niniejszy artykuł nie jest poradą medyczną i ma charakter wyłącznie informacyjny.
Łysienie plackowate - rozpoznanie
Najczęściej pierwszym objawem choroby jest wystąpienie okrągłych wyłysiałych plam, które początkowo nie są zbyt duże. Pojawiają się one zazwyczaj na skórze głowy, ale mogą wystąpić również w innych miejscach, czego przykładem jest łysienie plackowate brody. Należy podkreślić, iż pomimo faktu, że w mieszkach włosowych pojawia się stan zapalny, nie pojawia się zaczerwienienie czy inne charakterystyczne znamiona tego stanu. Skóra nie jest w żaden sposób zmieniona, a włosy samoistnie z niej wypadają. W nielicznych przypadkach może pojawić się swędzenie.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy wskazujące na łysienie plackowate, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Najczęściej dostaniemy wówczas skierowanie do dermatologa lub trychologa, którzy zajmują się tego rodzaju schorzeniami skóry. Wywiad z wyspecjalizowanym lekarzem, który obejrzy wyłysiałe place na skórze, a także zapyta o istotne informacje, takie jak występowanie łysienia plackowatego w rodzinie, czy też innych chorób autoimmunologicznych, pozwala na trafną i szybką diagnozę. Dodatkowe badania, które może zlecić lekarz to testy laboratoryjne, dermoskopia czy też badanie histologiczne.
