U nas zapłacisz kartą
Lysienie Telogenowe u Kobiet - Przyczyny, Objawy i Skuteczne Metody Leczenia
Łysienie androgenowe
Przyczyną łysienia androgenowego jest podłoże genetyczne lub hormonalne.
Łysienie to często dotyka dziewczyny w wieku ok 20 do 30rż lub po 40rż
W przebiegu łysienia androgenowego wspomniany wcześniej hormon DHT oddziałuje na mieszki włosowe, szczególnie te znajdujące się w okolicach czoła oraz na czubku głowy. Mieszki włosowe ulegają osłabieniu i stopniowej miniaturyzacji – włosy odrastają coraz cieńsze i coraz jaśniejsze, aż na końcowym etapie procesu przestają rosnąć.
Łysienie androgenowe często towarzyszy menopauzie. Powodem jest spadek stężenia estrogenów obserwowany około 45 roku życia. Wypadanie włosów związane z obniżeniem poziomu estrogenów obserwuje się także po zakończeniu ciąży – wtedy ich poziom w organizmie gwałtownie spada, a dodatkowo wzrasta stężenie prolaktyny, która oddziałuje na mieszki włosowe w sposób zbliżony do androgenów.
Podobny mechanizm zachodzi czasem przy cukrzycy typu 2 i insulinooporności – zbyt wysokie stężenie insuliny sprawia, że – w pewnym uproszczeniu – z cholesterolu syntetyzowane są androgeny. Równolegle u diabetyków obserwuje się większą skłonność do zakażeń (w tym grzybiczych) oraz osłabienie mikrokrążenia skóry głowy, a przez to niedostateczne odżywienie i osłabienie mieszków włosowych.
Przyczyny łysienia u kobiet
Za przerzedzanie i utratę włosów często odpowiadają hormony. Łysienie u mężczyzn tradycyjnie dotyczy tych, którzy z wiekiem tracą włosy w wyniku działania DHT (dihydrotestosteronu) – metabolitu (pochodnej) testosteronu. DHT może być przyczyną utraty włosów również u kobiet – gdy jego stężenie w organizmie rośnie, wzrasta też ryzyko pojawienia się łysienia androgenowego.
Przyczyną wypadania włosów mogą być choroby o podłożu autoimmunologicznym, takie jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, czy toczeń rumieniowaty. Będą to także schorzenia, które wpływają na gospodarkę hormonalną. Przykładami są PCOS, czyli zespół policystycznych jajników (podnoszący poziom androgenów), czy choroba Hashimoto. Utrata włosów może nastąpić również w wyniku zmian hormonalnych zachodzących w ciąży — częstym powodem wypadania włosów po ciąży jest spadek poziomu estrogenów. Występowanie problemów z kondycją włosów wiąże się czasem z przyjmowaniem niektórych leków, ekspozycją na metale takie jak rtęć, a także – w mniejszym stopniu – niewłaściwą pielęgnacją włosów i skóry głowy.
Przyczyną zaburzenia równowagi może być stres, choroby autoimmunologiczne, zaburzenia hormonalne, niedobory witamin i minerałów, przyjmowanie niektórych leków, ostatnio bardzo duże wypadanie obserwuje się po przejściu covid.
Zwykle po zdiagnozowaniu i ustaleniu przyczyny wypadania oraz właściwym leczeniu i wsparciu trychologicznym włosy wracaj do swojej dawnej formy.
Łysienie plackowate u kobiet
Łysienie plackowate ma podłoże autoimmunologiczne i często jest wywoływane przez silny stres. Ocenia się, że za występowanie tego schorzenia odpowiadają także predyspozycje genetyczne.
Przyczyną łysienia plackowatego u kobiet jest reakcja obronna organizmu, w wyniku której komórki naskórka wytwarzają cytokiny, czyli białka mobilizujące komórki odpornościowe. Powstaje wtedy stan zapalny, mogący doprowadzić do obkurczania mieszków włosowych i wypadania włosów.
Charakterystyczną cechą łysienia plackowatego jest ogniskowy charakter zmian – włosy wypadają punktowo, tworząc charakterystyczne okrągłe lub obłe ogniska. W miarę postępowania choroby ogniska mogą poszerzać się i zlewać z sąsiednim obszarami pozbawionymi włosów. Łysienie tego typu zwykle dotyczy skóry głowy, jednak może pojawić się również w obrębie całego ciała (mówimy wtedy o łysieniu uogólnionym). Schorzenie pojawia się okresowo (często w sytuacjach stresowych) i nierzadko mija po powrocie do stanu równowagi. Trzeba się jednak liczyć z nawrotami. Oprócz utraty włosów łysieniu plackowatemu nie towarzyszą inne objawy – skóra nie boli i nie swędzi (sporadycznie może pojawić się nieznaczny świąd).
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate, znane również jako łysienie plackowate alopecja areata, to jedna z form utraty włosów, która charakteryzuje się pojawieniem nagłych i okrągłych lub owalnych obszarów bezwłosych, np. na czubku głowy lub w innych częściach ciała. Choroba ta jest spowodowana przez autoimmunologiczną reakcję, w której układ odpornościowy organizmu atakuje własne mieszki włosowe, powodując zahamowanie wzrostu włosów.
W łysieniu plackowatym włosy mogą wypadać stopniowo lub bardzo szybko, pozostawiając nagie placki na skórze. Zazwyczaj nie towarzyszą temu żadne inne objawy, takie jak swędzenie czy zaczerwienienie skóry. Choroba ta może wystąpić u osób w każdym wieku, ale najczęściej pojawia się we wczesnym wieku dorosłym. Często dotyka ona zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Przyczyny łysienia plackowatego u kobiet nadal nie są w pełni zrozumiane, ale uważa się, że genetyka odgrywa istotną rolę. Może być również związane z czynnikami środowiskowymi i reakcjami autoimmunologicznymi organizmu. Chociaż łysienie plackowate samoistnie może ustąpić w niektórych przypadkach, w innych wymaga ono leczenia, aby stymulować wzrost włosów i kontrolować reakcję immunologiczną.
Leczenie łysienia plackowatego może obejmować stosowanie miejscowych leków sterydowych, minoksydylu lub terapię światłem laserowym. W bardziej zaawansowanych przypadkach, w których obszary bezwłose występują na większej powierzchni skóry, może być zalecana terapia za pomocą kortykosteroidów, immunosupresantów lub innych zaawansowanych technik, takich jak terapia fotodynamiczna.
