U nas zapłacisz kartą
Lysienie typu męskiego - przyczyny, objawy i metody leczenia
Czym jest łysienie androgenowe?
Łysienie androgenowe jest najczęstszym rodzajem łysienia i dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Powoduje je zwykle wrażliwość mieszka włosowego na działanie hormonu, który powstaje w wyniku przemian testosteronu. Dokładnie chodzi o dihydrotestosteron (DHT), który należy do grupy androgenów (męskich hormonów płciowych) i u obu płci odpowiada za stan owłosienia.
Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego jest wspomniana wcześniej wrażliwość mieszków włosowych na dihydrotestosteron albo zbyt wysoki poziom tego hormonu w organizmie.
Czynnikami, które predysponują do tych stanów, są:
Podłoże genetyczne
Jeśli w rodzinie występowały przypadki łysienia androgenowego, istnieje większe ryzyko wystąpienia tego schorzenia u potomków.
Zaburzenia hormonalne
U kobiet związane są one przede wszystkim z menopauzą, ponieważ w tym okresie zwiększa się udział androgenów w stosunku do estrogenów.
Choroby wpływające na produkcję hormonów
U kobiet są to m.in.:
- zespół policystycznych jajników,
- guzy nadnerczy,
- choroby przysadki mózgowej.
W ogromnej większości przypadków skłonność do łysienia androgenowego jest zapisana w genach i dotyczy to zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Objawy łysienia androgenowego
Głównym objawem łysienia androgenowego jest stopniowe przerzedzanie się włosów na skórze głowy.
U mężczyzn najczęściej występuje pogorszenie się jakości włosów oraz cofanie ich linii w okolicach czoła oraz skroni. Tzw. zakola mogą pojawiać się już ok. 20 roku życia. Z czasem dochodzi do wyłysienia aż po część potyliczną.
U kobiet objawy łysienia androgenowego mogą być mniej widoczne, ale również występuje stopniowe przerzedzenie włosów, zwłaszcza w okolicach przedniej części skóry głowy (ciemieniowo-szczytowej). Ponadto można zaobserwować zwiększoną ilość wypadających włosów i osłabienie ich kondycji. W odróżnieniu od mężczyzn – łysienie androgenowe u kobiet nie powoduje całkowitej utraty włosów i nie wpływa tak drastycznie na linię włosów.
Co zrobić, by zmniejszyć ryzyko zachorowania na łysienie androgenowe typu męskiego?
Ze względu na patomechanizm tej choroby trudno podjąć działania, które miałyby na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju łysienia androgenowego typu męskiego.
Piśmiennictwo
- Brzezińska-Wcisło L.: Choroby włosów i skóry owłosionej. Termedia 2015
- Szepietowski J., Reich A.: Leczenie chorób skóry i chorób przenoszonych drogą płciową.
- https://podyplomie.pl/dermatologia/35162,lysienie-androgenowe-etiopatogeneza-diagnostyka-i-aktualne-metody-leczenia
Zobacz także
Łysienie androgenowe typu żeńskiego Kobiecy typ łysienia charakteryzuje się rozlanym łysieniem w okolicy centralnej głowy owłosionej, o największym nasileniu w części czołowej z zachowaniem linii czoła.
Łysienie bliznowaciejące Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. Klasyfikacja opiera się na obrazie klinicznym i wyniku badania histopatologicznego.
Łysienie plackowate Choroba najczęściej dotyczy osób młodych, poniżej 25 roku życia, zdarzają się również przypadki późniejszego pojawienia się zmian. Przyczyny łysienia plackowatego są niejasne. Najczęściej rozważa się tło autoimmunologiczne zależne od limfocytów T.
Wybrane treści dla Ciebie
Choroby włosów Wypadanie włosów może być objawem różnych chorób. Oprócz utraty nadmiernej liczby włosów, włosy mogą stać się suche, cienkie, pozbawione blasku i matowe. Utrata włosów może być efektem przebytej choroby, stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków (np. cytostatyków, leków immunosupresyjnych, witaminy A, β-blokerów). Do nadmiernego wypadania włosów przyczynia się także nieprawidłowa pielęgnacja – m.in. niewłaściwe czesanie i szczotkowanie włosów, prostowanie włosów, trwała ondulacja. Prawidłowo dziennie dochodzi do utraty 60–100 włosów.