U nas zapłacisz kartą
Lysienie w wieku 20 lat - Przyczyny, Objawy i Sposoby Zarządzania
Etapy męskiego łysienia
Tabela ze skalą Norwood-Hamiltona (NW) - pisuje fazy łysienia androgenowego u mężczyzn.
- Początkowo tworzą się zakola (zatoki), czyli niewielkie ubytki owłosienia w przednich częściach głowy.
- Z czasem pierwotna linia włosów przerzedza się i ulega podwyższeniu – tworzy się „wysokie czoło” – tradycyjna oznaka męskiego łysienia.
- Jeśli proces nadmiernego wypadania nie zostanie zatrzymany, a włosy są odpowiednio wrażliwe na DHT (dihydrotestosteron), stopniowo przerzedzają się one na środkowej części głowy i koronie.
- W zaawansowanych stadiach łysienia miniaturyzacja obejmuje włosy na prawie całej głowie.
- Ostatnie stadium to już całkowita łysina. Najdłużej trzymają się zwykle włosy na potylicy i skroniach (różnią się genetycznie od tych w zakolach i na czubku). Te, które pozostają na głowie, są odporne na DHT.
Łysienie plackowate – leczenie
Leczenie łysienia plackowatego jest trudne i długotrwałe. Skuteczność terapii zależy od wieku chorego i rozległości wyłysienia.
W leczeniu ogólnym stosuje się fotochemioterapię – PUVA. Jest to połączenie fototerapii klasycznej z podaniem psoralenów. Metoda polega na podaniu doustnym środka fotouczulającego, by wzmocnić efekt terapii i następnym naświetlaniu światłem ultrafioletowym w specjalnej kabinie. Należy pamiętać, by bezwzględnie chronić oczy oraz unikać światła słonecznego do ok. 10 godzin po zażyciu psoralenów. Aby taka terapia była skuteczna musi trwać kilka miesięcy oraz należy naświetlać całą skórę, a nie tylko obszary dotknięte łysieniem. PUVA jest przeciwwskazana u dzieci poniżej 15. roku życia.
Miejscowo można stosować minoksydyl. Substancja ta poprzez poprawę ukrwienia skóry i wpływ na podziały mitotyczne wspomaga porost włosów. Preparat z minoksydylem należy stosować dwa razy dziennie na skórę objętą łysieniem.
Skuteczne są też środki immunosupresyjne: cyklosporyna i kortykosteroidy. Pierwszą podaje się doustnie, a sterydy nadają się zarówno do stosowania ogólnego, jak i miejscowego. Systemowe działanie kortykosteroidów niesie za sobą poważne działania niepożądane takie jak migrena, wzrost ciśnienia śródgałkowego (jaskra), osteoporoza, powikłania zakrzepowo-zatorowe, hiperglikemia, hiperlipidemia czy zespół Cushinga. Z tego powodu są one wykorzystywane w krótkotrwałych, najwyżej kilkutygodniowych terapiach.
Inną metodą leczenia jest krioterapia. Należy ją jednak stosować ostrożnie, ponieważ może prowadzić do uszkodzenia mieszków włosowych. Najskuteczniejszą metodą walki z łysieniem plackowatym wydaje się być immunoterapia miejscowa. Polega na wywołaniu nadwrażliwości po miejscowym podaniu alergenu. Leczenie jest długotrwałe, ale w większości przypadków przynosi długotrwałe rezultaty.
Łysienie plackowate jest chorobą skóry o nie do końca zbadanej etiologii. Może dotyczyć każdego, ale najczęściej zapadają na nią osoby w wieku od 20 do 30 lat. Rokowanie jest niepewne. Diagnostyką i leczeniem zajmują się lekarze dermatolodzy.
Preparaty na łysienie
Leczenie łysienia powinno odbywać się pod kontrolą dermatologa. Stosowane są środki zawierające amineksil i minoksidil (np. Loxon, Regaine, Piloxidil, Decros), które wpływają na porost włosów dzięki zwiększonemu ukrwieniu skóry głowy. Wydłuża się faza wzrostu i spoczynku włosa, a skraca faza wypadania. Najlepsze efekty są widoczne u osób przed 40. rokiem życia, u których łysiejące miejsca nie przekroczyły średnicy 10 cm. Pierwsze rezultaty odrastania włosów są zauważalne po 2–4 miesiącach regularnego stosowania (2 razy dziennie), a najlepsze efekty po około roku.
Najskuteczniejszym środkiem hamującym wypadanie włosów i pobudzającym ich odrost jest finasteryd, związek blokujący przemianę testosteronu w DHT, bezpośredniego sprawcę łysienia. Aż u 90 proc. mężczyzn poddanych leczeniu następuje powstrzymanie procesu łysienia, a około 60 proc. może liczyć na odrost włosów. Kuracja wymaga cierpliwości i nie jest tania (kosztuje kilkaset złotych miesięcznie). Pierwsze efekty w postaci zahamowania wypadania włosów można zaobserwować po 3–5 miesiącach. Najbardziej radykalną metodą leczenia są jednak przeszczepy.