U nas zapłacisz kartą
Lysienie w wieku 20 lat - Przyczyny, Objawy i Sposoby Zarządzania
Diagnostyka łysienia
Istotnym elementem diagnostyki łysienia jest szczegółowo przeprowadzony wywiad oraz dokładna ocena owłosionej skóry głowy. Ważne staje się znalezienie przyczyny problemu oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia. Diagnostyka łysienia w pierwszej kolejności musi być oparta wykonaniem badań laboratoryjnych, między innymi:
- morfologii,
- stężeń hormonów tarczycowych – TSH, FT3, FT4,
- stężenia żelaza,
Aby mieć pełen obraz schorzenia, ważnym elementem jest wykonanie szczegółowego badania trychologicznego, na które składa się,
- trichoskopia – mikroskopowa ocena włosów za pomocą wideodermatoskopu,
- trichogram – badanie włosów na skórze głowy na podstawie oceny ich korzeni w mikroskopie świetlnym. Czasem wiąże się to z wyrwaniem niewielkiej liczby włosów do badania,
- badanie histopatologiczne wycinka ze skóry głowy.
Problemem wypadających włosów zajmuje się lekarz dermatolog oraz trycholog.
Objawy łysienia plackowatego
Newsletter Medovita - przydatne informacje, dostęp do nowych e-booków przed premierą.Do czynienia z łysieniem plackowatym mamy w przypadku występowania jednego lub więcej ognisk wypadania włosów. Typowe ognisko jest okrągłe lub owalne, ma regularne brzegi, a na jego krawędziach możemy dostrzec słabsze, ułamane włosy. Mimo obecności stanu zapalnego, skóra w obrębie ogniska nie jest zmieniona. Rzadko może być zaczerwieniona, a chory może odczuwać świąd tej okolicy.
Choroba najczęściej ujawnia się w wieku 20 – 30 lat. Początek choroby jest nagły. Nie można go przewidzieć, choć często występuje po sytuacjach silnego stresu. Rokowanie jest różne i nie można go przewidzieć. Choroba może prowadzić do rozszerzania się ogniska pierwotnego, powstawania nowych ognisk lub do samowyleczenia. W większości przypadków włosy odrastają. Dzieje się to w ciągu ok. 6 miesięcy. Najdłużej utrzymują się ogniska na obwodzie skóry owłosionej głowy, w okolicy skroniowej i potylicznej. Odrastające włosy są początkowo jasne, dopiero po upływie 6 – 8 tygodni przybierają swój naturalny kolor. Należy jednak pamiętać, że choroba może nawrócić, a włosy znowu mogą zacząć wypadać. Nowe ognisko może obejmować ten sam obszar lub wystąpić w innym miejscu. Niekorzystnym czynnikiem rokowniczym jest występowanie łysienia plackowatego w rodzinie oraz choroby alergiczne lub występowanie innych chorób autoimmunologicznych u chorego. U niektórych chorych można także zauważyć zmiany w obrębie płytek paznokciowych. Są one cieńsze i posiadają na swej powierzchni punktowe wgłębienia. Często pomijanym problemem, z którym borykają się chorzy na łysienie plackowate są problemy natury psychologicznej. Osoby te ze względu na swoją aparycję mają problem z zaakceptowaniem siebie, czują się wyobcowani w społeczeństwie.
Wyróżniamy kilka rodzajów łysienia plackowatego. Pod względem obszaru objętego chorobą możemy wyróżnić łysienie plackowate całkowite. Dotyczy ono prawie całej skóry owłosionej głowy. Jeśli wypadają włosy na całym ciele włącznie z włosami okolic płciowych, brwi i rzęs mowa o łysieniu plackowatym uogólnionym. Gdy proces chorobowy obejmuje tylko obwodową część owłosionej skóry głowy okolicy skroniowej i potylicznej mamy do czynienia z łysieniem wężykowatym.
Przyczyny łysienia
Do nadmiernego wypadania włosów może przyczynić się wiele czynników. Utrata włosów może być efektem przebytej lub aktywnej choroby, przewlekłego stresu, niedokrwistości z niedoboru żelaza, nieodpowiedniej diety, przyjmowania niektórych leków oraz nieodpowiedniej pielęgnacji włosów. Do chorób ogólnoustrojowych, które często wiążą się z wypadaniem włosów, należą:
- choroby tarczycy – niedoczynność, nadczynność, hashimoto,
- choroby zakaźne,
- cukrzyca,
- schorzenia tkanki łącznej i owłosionej skóry głowy – łuszczyca, grzybica, łojotokowe zapalenie skóry głowy,
- zaburzenia hormonalne – hormony androgenowe oddziałują na mieszki włosowe powodując łysienie androgenowe, występujące w kątach czołowych (u mężczyzn) lub na szczycie głowy (u kobiet),
- zatrucie metalami ciężkimi (najgroźniejsza piątka dla włosów w skrócie: „TOBAR”, czyli tal, ołów, bizmut, arsen, rtęć).
Wśród stosowanych leków na wypadanie włosów wpływ mogą mieć:
- leki przeciwzakrzepowe,
- leki reumatologiczne (metotreksat, takrolimus),
- środki kardiologiczne (statyny, fibraty, inhibitory angiotensyny, leki blokujące kanały wapniowe),
- leki przeciwtarczycowe (pochodne tiouracylu),
- środki antykoncepcyjne (w zależności od przewagi estrogenowej w stosunku do gestagenów).