U nas zapłacisz kartą
Skuteczne zastosowanie mąki ziemniaczanej na pryszcze - Mit czy rzeczywistość?
Jak przygotować maseczkę z mąki ziemniaczanej na zmarszczki
Maseczka z mąki ziemniaczanej na zmarszczki jest jednym z wielu domowych sposobów na poprawę wyglądu skóry. Jest to naturalny i niedrogi sposób, który można wypróbować w domowym zaciszu. W tym artykule dowiesz się, jak przygotować i stosować tę maseczkę, aby uzyskać najlepsze rezultaty.
Przede wszystkim, aby przygotować maseczkę z mąki ziemniaczanej, będziesz potrzebować kilku prostych składników. Będziesz potrzebować jednej dużej miski, w której zmieszasz 2 łyżki mąki ziemniaczanej, 1 łyżeczki miodu i wystarczającej ilości wody, aby utworzyć gładką pastę. Możesz również dodać kilka kropli soku z cytryny, który jest znany ze swoich właściwości rozjaśniających skórę.
Gdy składniki są dobrze wymieszane, możesz zacząć aplikować maseczkę na twarz. Upewnij się, że twoja twarz jest czysta i sucha przed nałożeniem maseczki. Możesz użyć pędzla do nakładania maseczki lub po prostu delikatnie rozprowadzić ją palcami. Upewnij się, że pokrywasz całą twarz, unikając okolic oczu.
Po nałożeniu maseczki z mąki ziemniaczanej na twarz, pozostaw ją na skórze przez około 15-20 minut. W tym czasie maseczka będzie działać, nawilżając skórę i redukując widoczność zmarszczek. Możesz wykorzystać ten czas na relaksującą chwilę dla siebie, czytając książkę lub słuchając ulubionej muzyki.
Po upływie 15-20 minut, spłucz maseczkę ziemniaczaną ciepłą wodą. Delikatnie masuj twarz, aby usunąć resztki maseczki. Następnie osusz twarz delikatnie ręcznikiem. Zauważysz, że twoja skóra będzie bardziej miękka i nawilżona po zastosowaniu tej maseczki.
Maseczka z mąki ziemniaczanej na zmarszczki może być stosowana raz w tygodniu, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Regularne stosowanie tej maseczki może pomóc w redukcji widoczności zmarszczek i poprawie ogólnego wyglądu skóry. Jednak pamiętaj, że każda skóra jest inna, więc rezultaty mogą się różnić.
Mąka ziemniaczana – właściwości, skład i zastosowanie mąki ziemniaczanej
Mąka ziemniaczana to przede wszystkim skrobia o ważnym znaczeniu spożywczym. Używa się jej głównie w Europie, kontynencie, który „wyrósł” na ziemniakach, podczas gdy w Ameryce Północnej podobne funkcje spełnia skrobia kukurydziana. Mąkę ziemniaczaną wykorzystuje się jednak nie tylko w kuchni – paradoksalnie była ona kluczowym elementem rozwoju kolorowej fotografii!
- Pozyskiwanie mąki ziemniaczanej
- Właściwości mąki ziemniaczanej
- Mąka ziemniaczana – wartości odżywcze
- Różnica między mąką ziemniaczaną a skrobią
- Domowe kosmetyki ziemniaczane
- Mąka ziemniaczana w kuchni
- Mąka ziemniaczana w diecie bezglutenowej
Bracia Lumière, słynni wynalazcy kinematografii, opracowali również pionierską metodę utrwalania barwnych obrazów na szklanych płytach, będących prekursorami kliszy fotograficznej. Płyty owe były pokrywane z jednej strony mikroskopijnymi cząsteczkami zabarwionej skrobi ziemniaczanej, działającej jako filtr kolorów. I choć owo wykorzystanie nie ma już racji bytu w świecie nowoczesnych mediów, mąka ziemniaczana nadal pozostaje unikalną substancją o fantastycznych właściwościach fizycznych.
Pozyskiwanie mąki ziemniaczanej
Peruwiańczycy już w III w. n.e. zajmowali się uprawą bulw ziemniaka, Solanum tuberosum, oferującymi nie tylko walory odżywcze, ale także zagadkową konsystencję. W miąższu bulw faktycznie obecne są bowiem leukoplasty, czyli niefotosyntezujące plastydy, które po ekstrakcji dają czystą skrobię ziemniaczaną.
Do produkcji mąki ziemniaczanej nie stosuje się dziś jednak konsumpcyjnych plonów, ale specjalne odmiany o szczególnie wysokiej zawartości skrobi. W ostatnich latach naukowcom udało się wręcz wyhodować unikalne bulwy, zawierające wyłącznie amylopektynę, czyli skrobię. Skrobię otrzymuje się również z ziemniaków gorszej jakości oraz wód odpadowych związanych z przetwarzaniem kartofli.
Podstawowy proces produkcji czystej skrobi obejmuje mycie i rozdrabnianie surowych bulw, z pozbyciem się skórek i błonnika. Aby zagwarantować idealnie białą barwę końcowego produktu do ziemniaczanej papki dodaje się dwutlenek siarki, który przeciwdziała procesowi utleniania. Następnie za pomocą specjalnych przesiewaczy oddziela się cząsteczki skrobi od reszty ziemniaka, które następnie są płukane i suszone, aż do uzyskania drobnego, gładkiego proszku.