U nas zapłacisz kartą
Skuteczne Maści na Świąd - Odkryj Lek na Uciążliwe Dolegliwości Skórne
Dlaczego skóra swędzi — rodzaje świądu, dostępne leczenie i domowe metody na swędzenie
Świąd skóry może pojawić się nagle, towarzyszyć wielu chorobom alergicznym czy problemom dermatologicznym, dlatego jego przyczyny i leczenie są tak zróżnicowane. Jest to nieprzyjemne uczucie, które wiąże się z koniecznością podrapania. Przyczyn może być wiele - począwszy od czynników zewnętrznych jak toksyny po wewnętrzne alergeny przyjmowanie z pokarmem. Mogą odpowiada za reakcję alergiczną, której towarzyszy wytwarzanie histaminy, a do walki z nią pomocą są leki przeciwhistaminowe. Zobacz preparaty, które pomogą pozbyć się świądu skóry, złagodzić swędzenie skóry na całym ciele.
- Co to jest świąd skóry — przyczyny i objawy
- Jakie są przyczyny świądu skóry?
- Świąd a wrażliwość na leki i inne choroby
- Objawy swędzenia (świądu) skóry
- Preparaty i leki na swędzenie (świąd) skóry dostępne bez recepty
- Domowe sposoby i dermokosmetyki na swędzenie skóry
- Kiedy do lekarza ze świądem skóry?
- Swędzenie skóry bez zmian na skórze - pytania i odpowiedzi
- Co może powodować swędzenie skóry bez wysypki?
- Jakie są najczęstsze przyczyny swędzenia skóry?
- Jak można uniknąć silnej chęci drapania w przypadku zmian skórnych?
- Jakie inne preparaty niż leki przeciwalergiczne pomogą na swędzenie skóry?
- Jakie są domowe sposoby na swędzenie skóry?
Jakie są rodzaje świerzbu?
- świerzb dziecięcy – często występują objawy na podeszwach stóp i powierzchniach dłoniowych rąk, może też pojawić się na owłosionej skórze głowy. U małych dzieci mogą pojawić się krostki, pęcherzyki i guzki
- świerzb wieku podeszłego – słabsza odpowiedź układu odpornościowego może być przyczyną mniej nasilonych objawów skórnych. Świąd bywa nieadekwatny do rozległości zmian skórnych. Zmiany mogą pojawić się na skórze głowy.
- świerzb guzkowy – pojawiają się fioletowe lub brunatne, spoiste guzki. Typowa lokalizacja tych zmian to moszna, pośladki, fałdy skórne. Guzki stanowią reakcję, nie zawierają pasożytów, ale są silnie swędzące. Utrzymują się długo po zakończeniu skutecznego leczenia.
- świerzb pęcherzowy – występuje przede wszystkim u osób w starszym wieku. Na skórze widocznych jest wiele drobnych pęcherzyków i nadżerek.
- świerzb norweski – występuje szczególnie często u osób z upośledzoną odpornością, osób z zaburzeniami psychicznymi oraz u osób zaniedbanych i obłożnie chorych. Zaburzona odpowiedź układu odpornościowego gospodarza pozwala na wyjątkowo intensywne namnażanie się pasożyta. W wyniku bytowania w naskórku bardzo dużej liczby pasożytów dochodzi do rozwoju nadmiernego rogowacenia i powstawania grubych nawarstwionych łusek oraz przerosłych brodawkujących wykwitów. Może dojść do uogólnionego zapalenia skóry (erytrodermii). Zajęta jest cała skóra, a świąd jest słaby lub nie występuje. Świerzb nieleczony może trwać bardzo długo i nie obserwuje się samowyleczenia.
Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu i typowego obrazu klinicznego, najlepiej z dodatnim wynikiem badania mikroskopowego zeskrobin naskórka. Zmiany na skórze są zazwyczaj dość charakterystyczne i lekarz może łatwo rozpoznać świerzb.
Test wykrywający świerzb
W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się badanie zeskrobin naskórka pod mikroskopem – można w nim zobaczyć pasożyty w zeskrobinach naskórka. Należy jednak pamiętać, że ich niewykrycie nie wyklucza świerzbu.
Jak często występuje świerzb?
Świerzb występuje powszechnie na całym świecie, najczęściej w klimacie tropikalnym i subtropikalnym (do 50% populacji). W środowiskach uboższych najczęściej chorują dzieci i młodzi dorośli. W krajach wysoko rozwiniętych świerzb dotyka także osób w wieku podeszłym, z upośledzeniem odporności. Choroba szerzy się przede wszystkim w skupiskach ludzkich (np. w żłobkach, przedszkolach, internatach, domach dziecka, domach opieki społecznej, szpitalach). Zachorowania endemiczne obserwuje się w miejscach gęsto zaludnionych, szczególnie wśród ludności o niskim statusie ekonomicznym.
Głównym objawem świerzbu jest świąd, nasilający się szczególnie pod wpływem wzrostu temperatury ciała, np. w nocy po przykryciu ciała. Świąd zakłóca sen, uniemożliwia wypoczynek nocny, co powoduje rozdrażnienie i zmęczenie chorego. Taki stan może zaburzać codzienne funkcjonowanie i zmniejszać wydajność w pracy lub w uczeniu się.
- charakterystyczne nory świerzbowcowe – kilkumilimetrowe korytarzyki w naskórku, głównie na bocznych powierzchniach palców, w fałdach skórnych, na pośladkach, czasami trudno jest je znaleźć,
- liczne, rozsiane grudki, nadżerki, strupki oraz ślady po drapaniu. Zmiany te nie występują między łopatkami, na głowie, na podeszwach stóp i powierzchni dłoniowej rąk. U mężczyzn na mosznie i prąciu mogą występować swędzące guzki. U kobiet często zajęte są brodawki sutkowe.
Objawy chorobowe są szczególnie nasilone u osób z zaniedbaniami higienicznymi, ale również u osób w stanie immunosupresji lub z atopowym zapaleniem skóry.
Rany przy odbycie – pęknięty hemoroid
Jedną z ran, które mogą pojawić się w okolicy odbytu są pękające hemoroidy . Do powstania hemoroidów dochodzi wówczas, gdy w efekcie parcia na stolec dochodzi do wstecznego odpływu krwi żylnej i zastoju krwi w odbytniczych splotach żylnych. Czynnikami ryzyka są:
- ciąża i poród,
- nadwaga,
- siedzący tryb życia,
- dieta uboga w błonnik, prowadząca do zaparć.
Do pęknięcia hemoroidu może dojść wówczas, gdy zadziała na niego duży nacisk. Zazwyczaj hemoroidy pękają podczas porodu czy silnych zaparć . Wówczas pojawia się ból i krwawienie. Taka rana powinna wygoić się w ciągu kilku dni. Gdy krwawienie jest silne lub utrzymuje się przez dłuższy czas – konieczne może być leczenie zabiegowe.
Czy łatwo wyleczyć świerzb?
Świerzb w większości przypadków łatwo poddaje się leczeniu. Czasami problemem jest długo utrzymujący się świąd po kuracji. Świerzb nieleczony trwa bardzo długo i może się rozwinąć w świerzb norweski. Jeśli nie dojdzie do powikłań w postaci poinfekcyjnego zapalenia kłębuszków nerkowych lub gorączki reumatycznej w następstwie wtórnego zakażenia paciorkowcowego, rokowanie co do całkowitego wyzdrowienia jest bardzo dobre. Ponowne zarażenia mogą się zdarzać w przypadku niezastosowania leczenia u innych domowników i osób z bliskiego kontaktu.
- Jednoczasowe leczenie wszystkich domowników i osób z bliskiego kontaktu, w tym partnerów seksualnych.
- Przeprowadzenie dezynfekcji ubrań i przedmiotów z otoczenia po kuracji.
- W razie zachorowań w instytucjach (np. żłobku, przedszkolu, szpitalu) – przeleczenie personelu.
Zobacz także
Wszawica Wszawice należą do częstych pasożytniczych chorób skóry, przy czym najczęstsza postacią jest wszawica głowowa. Wszy głowowe, a zwłaszcza ich gnidy, typowo zajmują okolicę potyliczną i skroniowa głowy owłosionej, zatem warto dokonywać profilaktycznej oceny tych lokalizacji, szczególnie u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Wszy łonowe przenoszone są natomiast poprzez kontakty seksualne, a z kolei wszawica odzieżowa może być wektorem dla groźnych dla życia patogenów
Świerzbiączka guzkowa Świerzbiączka guzkowa jest niespecyficzną reakcją na drapanie, mogącą wystąpić we wszystkich jednostkach chorobowych, powodujących świąd. Może rozwinąć się również na podłożu samouszkodzeń skóry, gdzie zazwyczaj nie występuje świąd.
Świąd odbytu Świąd odbytu to nieprzyjemne uczucie w okolicy odbytu powodujące potrzebę drapania się. Często nasila się po wypróżnieniu, zwłaszcza przy biegunce oraz przed zaśnięciem. Swędzenie odbytu może powodować znaczny dyskomfort. Zwykle swędzenie jest spowodowane chorobami zapalnymi, zakaźnymi, układowymi, nowotworowymi i okolic odbytu (np. hemoroidami, szczeliną odbytu), a także nieprawidłową higieną odbytu. Leczenie zależy od przyczyny świądu odbytu.
