U nas zapłacisz kartą
Skuteczne leki na łagodzenie swędzenia skóry - Najlepsze maści i metody łagodzenia świądu
Świerzb – objawy i leczenie
Świerzb jest chorobą wywołaną przez świerzbowca ludzkiego. Powoduje powstanie zmian skórnych, którym towarzyszy uporczywy świąd, nasilający się zwłaszcza w nocy, po rozgrzaniu ciała w łóżku. Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Choroba szerzy się przede wszystkim w skupiskach ludzkich (np. w żłobkach, przedszkolach, internatach, domach dziecka, domach opieki społecznej, szpitalach).
Świerzb jest chorobą wywołaną przez pajęczaka – świerzbowca ludzkiego (Sarcoptes scabiei).
Zapłodniona samica przenika pod naskórek i drąży w skórze nory, w których składa jaja. Po około 50 godzinach z jaj wykluwają się larwy. Cały cykl rozwojowy do osobnika dorosłego trwa około 2 tygodni. W większości przypadków klasycznej postaci świerzbu w naskórku chorego jest obecnych 10–12 dorosłych samic, więcej u chorych na świerzb norweski. Objawy chorobowe są spowodowane nie tylko samą obecnością pasożytów w naskórku, ale również odpowiedzią układu odpornościowego gospodarza.
Do zarażenia człowieka dochodzi przez bezpośredni kontakt ze skórą osób chorych, w tym przez kontakty seksualne, a w przypadku świerzbu norweskiego także przez kontakt z tapicerowanymi meblami, pościelą, zabawkami.
U osób zarażonych po raz pierwszy okres wylęgania wynosi 3–6 tyg. od zarażenia, kolejne zarażenie stają się objawowe już po kilku dniach od zarażenia. Okres zakaźności jest równoznaczny z okresem trwania zarażenia.
Jakie są najczęstsze przyczyny świądu?
Świąd może dotyczyć wybranych fragmentów skóry lub całego ciała. W przypadku świądu zlokalizowanego przyczynami najczęściej są choroby skóry, takie jak: infekcje bakteryjne, wirusowe (opryszczka), grzybicze (łupież, grzybica), pasożytnicze (świerzb, wszawica), atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, wyprysk, łuszczyca, nadmierna suchość skóry, oparzenia słoneczne, ukąszenia owadów i innych zwierząt, alergie pokarmowe, na leki, kosmetyki, środki chemiczne, nowotwory skóry.
Świąd całego ciała u około 10–50% osób go doświadczających jest konsekwencją chorób ogólnoustrojowych.
- choroby alergiczne skóry
- przewlekła niewydolność nerek
- choroby wątroby i dróg żółciowych
- pierwotne zapalenie dróg żółciowych
- pierwotne lub wtórne stwardniające zapalenie dróg żółciowych
- cholestaza zewnątrzwątrobowa
- cholestaza u kobiet w ciąży
- zapalenia wątroby
- choroby układu krwiotwórczego
- czerwienica prawdziwa
- chłoniak Hodgkina
- ziarniniak grzybiasty
- inne nowotwory limfoproliferacyjne i mieloproliferacyjne
- mastocytoza
- niedobór żelaza
- zaburzenia endokrynne i metaboliczne: choroby tarczycy, przytarczyc, cukrzyca, zespół rakowiaka, hiperkalcemia
- nowotwory złośliwe
- neuropatie
- choroby ośrodkowego układu nerwowego – guzy i ropnie mózgu, zmiany poudarowe, tętniaki, stwardnienie rozsiane
- choroby układu nerwowego przebiegające z uszkodzeniem nerwów – półpasiec, cukrzyca, amyloidoza, polekowe, w bliźnie pooperacyjnej
- ucisk lub uwięźnięcie nerwu: notalgia paresthetica, świąd ramienno-promieniowy
- zakażenie HIV
- leki (np. opioidy, przeciwciała monoklonalne anty-EGFR, inhibitory kinaz tyrozynowych), doustne środki antykoncepcyjne
- świąd psychogenny (na tle nerwowym).
Świąd skóry: przyczyny świądu, leczenie i sposoby łagodzenia objawów
Świąd to nieprzyjemne uczucie wyzwalające potrzebę drapania się. Jest to dość częsta dolegliwość, która przeważnie okazuje się niegroźna. Jeśli świąd dotyczy tylko określonego fragmentu ciała, to zazwyczaj jest spowodowany chorobą skóry. Świąd całego ciała może być spowodowany chorobą ogólnoustrojową.
Świąd to nieprzyjemne uczucie dotyczące skóry, które wywołuje potrzebę drapania lub pocierania. Mechanizm powstawania świądu jest wieloczynnikowy i skomplikowany. Może mieć źródło zarówno w układzie nerwowym, jak i stanowić efekt działania bodźców mechanicznych, chemicznych, termicznych czy elektrycznych na włókna nerwowe.
Świąd utrzymujący się 6 tygodni lub dłużej określa się jako przewlekły.