U nas zapłacisz kartą
Skuteczne leki na łagodzenie swędzenia skóry - Najlepsze maści i metody łagodzenia świądu
Dlaczego skóra swędzi — rodzaje świądu, dostępne leczenie i domowe metody na swędzenie
Świąd skóry może pojawić się nagle, towarzyszyć wielu chorobom alergicznym czy problemom dermatologicznym, dlatego jego przyczyny i leczenie są tak zróżnicowane. Jest to nieprzyjemne uczucie, które wiąże się z koniecznością podrapania. Przyczyn może być wiele - począwszy od czynników zewnętrznych jak toksyny po wewnętrzne alergeny przyjmowanie z pokarmem. Mogą odpowiada za reakcję alergiczną, której towarzyszy wytwarzanie histaminy, a do walki z nią pomocą są leki przeciwhistaminowe. Zobacz preparaty, które pomogą pozbyć się świądu skóry, złagodzić swędzenie skóry na całym ciele.
- Co to jest świąd skóry — przyczyny i objawy
- Jakie są przyczyny świądu skóry?
- Świąd a wrażliwość na leki i inne choroby
- Objawy swędzenia (świądu) skóry
- Preparaty i leki na swędzenie (świąd) skóry dostępne bez recepty
- Domowe sposoby i dermokosmetyki na swędzenie skóry
- Kiedy do lekarza ze świądem skóry?
- Swędzenie skóry bez zmian na skórze - pytania i odpowiedzi
- Co może powodować swędzenie skóry bez wysypki?
- Jakie są najczęstsze przyczyny swędzenia skóry?
- Jak można uniknąć silnej chęci drapania w przypadku zmian skórnych?
- Jakie inne preparaty niż leki przeciwalergiczne pomogą na swędzenie skóry?
- Jakie są domowe sposoby na swędzenie skóry?
Leczenie i leki
W leczeniu świerzbu stosuje się preparaty przeciwświerzbowcowe po kąpieli trwającej >10 min, która powoduje lepsze przenikanie leku do naskórka. Preparat wsmarowuje się dokładnie w skórę całego ciała od szyi w dół, ze zwróceniem szczególnej uwagi na fałdy, przestrzenie międzypalcowe, okolice narządów płciowych i przestrzenie podpaznokciowe. U chorych w podeszłym wieku oraz u małych dzieci lek nakłada się także na głowę, z pominięciem okolicy ust i oczu. Leczenie stosuje się jednoczasowo u wszystkich domowników oraz partnerów seksualnych, niezależnie od tego, czy występują u nich objawy.
Do preparatów do stosowania zewnętrznego należą: permetyna, benzoesan benzylu, krotamiton i maść siarkowa.
Ponadto lekarz może zalecić przyjmowanie leków doustnych, takich jak iwermektyna.
Leczenie świerzbu norweskiego
Leczenie świerzbu norweskiego jest trudniejsze. Zazwyczaj klasyczna terapia jest niewystarczająca, dlatego lekarz zaleci pacjentowi bardziej intensywne leczenie. Przed kuracją należy wziąć gorącą kąpiel, trwającą >10 min, w celu zmiękczenia nawarstwionych łusek lub zastosować zgodnie ze wskazaniem lekarza środki zmiękczające i rozpuszczające zrogowaciałą warstwę naskórka.
- maść siarkową przez kilka dni,
- po 1 tygodniu wykonanie kontrolnego badania zeskrobin naskórka,
- zmianę i wypranie ręczników i całej pościeli, także koców i narzut,
- wypranie ubrań noszonych w ostatnim tygodniu w temperaturze ≥60°C lub wyprasowanie gorącym żelazkiem,
- umieszczenie rzeczy, których nie można wyprać (buty, zabawki pluszowe) w szczelnej folii i przechowywanie w temperaturze pokojowej przez 72 godziny lub zamrożenie w temperaturze –20°C przez 12 godzin,
- dokładne odkurzenie dywanów i tapicerki (można korzystać ze specjalnych środków do prania przeciwko pasożytom).
Świąd poświerzbowcowy, czyli świąd po wyleczeniu świerzbu może się utrzymywać nawet kilkanaście tygodni. W celu jego opanowania lekarz może zalecić stosowanie emolientów, preparatów z glikokortykosteroidem na skórę lub leków doustnych przeciwhistaminowych lub glikokortykosteroidów doustnych.
Jakie są najczęstsze przyczyny świądu?
Świąd może dotyczyć wybranych fragmentów skóry lub całego ciała. W przypadku świądu zlokalizowanego przyczynami najczęściej są choroby skóry, takie jak: infekcje bakteryjne, wirusowe (opryszczka), grzybicze (łupież, grzybica), pasożytnicze (świerzb, wszawica), atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, wyprysk, łuszczyca, nadmierna suchość skóry, oparzenia słoneczne, ukąszenia owadów i innych zwierząt, alergie pokarmowe, na leki, kosmetyki, środki chemiczne, nowotwory skóry.
Świąd całego ciała u około 10–50% osób go doświadczających jest konsekwencją chorób ogólnoustrojowych.
- choroby alergiczne skóry
- przewlekła niewydolność nerek
- choroby wątroby i dróg żółciowych
- pierwotne zapalenie dróg żółciowych
- pierwotne lub wtórne stwardniające zapalenie dróg żółciowych
- cholestaza zewnątrzwątrobowa
- cholestaza u kobiet w ciąży
- zapalenia wątroby
- choroby układu krwiotwórczego
- czerwienica prawdziwa
- chłoniak Hodgkina
- ziarniniak grzybiasty
- inne nowotwory limfoproliferacyjne i mieloproliferacyjne
- mastocytoza
- niedobór żelaza
- zaburzenia endokrynne i metaboliczne: choroby tarczycy, przytarczyc, cukrzyca, zespół rakowiaka, hiperkalcemia
- nowotwory złośliwe
- neuropatie
- choroby ośrodkowego układu nerwowego – guzy i ropnie mózgu, zmiany poudarowe, tętniaki, stwardnienie rozsiane
- choroby układu nerwowego przebiegające z uszkodzeniem nerwów – półpasiec, cukrzyca, amyloidoza, polekowe, w bliźnie pooperacyjnej
- ucisk lub uwięźnięcie nerwu: notalgia paresthetica, świąd ramienno-promieniowy
- zakażenie HIV
- leki (np. opioidy, przeciwciała monoklonalne anty-EGFR, inhibitory kinaz tyrozynowych), doustne środki antykoncepcyjne
- świąd psychogenny (na tle nerwowym).
Jak często występuje świerzb?
Świerzb występuje powszechnie na całym świecie, najczęściej w klimacie tropikalnym i subtropikalnym (do 50% populacji). W środowiskach uboższych najczęściej chorują dzieci i młodzi dorośli. W krajach wysoko rozwiniętych świerzb dotyka także osób w wieku podeszłym, z upośledzeniem odporności. Choroba szerzy się przede wszystkim w skupiskach ludzkich (np. w żłobkach, przedszkolach, internatach, domach dziecka, domach opieki społecznej, szpitalach). Zachorowania endemiczne obserwuje się w miejscach gęsto zaludnionych, szczególnie wśród ludności o niskim statusie ekonomicznym.
Głównym objawem świerzbu jest świąd, nasilający się szczególnie pod wpływem wzrostu temperatury ciała, np. w nocy po przykryciu ciała. Świąd zakłóca sen, uniemożliwia wypoczynek nocny, co powoduje rozdrażnienie i zmęczenie chorego. Taki stan może zaburzać codzienne funkcjonowanie i zmniejszać wydajność w pracy lub w uczeniu się.
- charakterystyczne nory świerzbowcowe – kilkumilimetrowe korytarzyki w naskórku, głównie na bocznych powierzchniach palców, w fałdach skórnych, na pośladkach, czasami trudno jest je znaleźć,
- liczne, rozsiane grudki, nadżerki, strupki oraz ślady po drapaniu. Zmiany te nie występują między łopatkami, na głowie, na podeszwach stóp i powierzchni dłoniowej rąk. U mężczyzn na mosznie i prąciu mogą występować swędzące guzki. U kobiet często zajęte są brodawki sutkowe.
Objawy chorobowe są szczególnie nasilone u osób z zaniedbaniami higienicznymi, ale również u osób w stanie immunosupresji lub z atopowym zapaleniem skóry.
Świąd skóry: przyczyny świądu, leczenie i sposoby łagodzenia objawów
Świąd to nieprzyjemne uczucie wyzwalające potrzebę drapania się. Jest to dość częsta dolegliwość, która przeważnie okazuje się niegroźna. Jeśli świąd dotyczy tylko określonego fragmentu ciała, to zazwyczaj jest spowodowany chorobą skóry. Świąd całego ciała może być spowodowany chorobą ogólnoustrojową.
Świąd to nieprzyjemne uczucie dotyczące skóry, które wywołuje potrzebę drapania lub pocierania. Mechanizm powstawania świądu jest wieloczynnikowy i skomplikowany. Może mieć źródło zarówno w układzie nerwowym, jak i stanowić efekt działania bodźców mechanicznych, chemicznych, termicznych czy elektrycznych na włókna nerwowe.
Świąd utrzymujący się 6 tygodni lub dłużej określa się jako przewlekły.
