U nas zapłacisz kartą
Naturalne sposoby na leczenie pokrzywki bez recepty
Diagnostyka pokrzywki
Diagnostyka pokrzywki jest skomplikowana i czasochłonna, a i tak w przypadku pokrzywki przewlekłej jej przyczynę udaje się ustalić jedynie u około 20% chorych. Niektórzy badacze uważają, że rozpoznanie ostrej pokrzywki nie wymaga przeprowadzenia badań.
Wstępna diagnostyka pokrzywki przewlekłej obejmuje oznaczenie skierowanie pacjenta na badania krwi – oznaczenie OB lub CRP (badania te oceniają ogólnie obecność stanu zapalnego w organizmie), morfologii z rozmazem, prób wątrobowych, badania moczu, niekiedy oceny czynności tarczycy. Testy skórne lub kontaktowe z alergenami czy też badanie poziomu IgE we krwi wykonuje się u chorych z pokrzywką ostrą czy przewlekłą, którzy mieli w przeszłości pokrzywkę po kontakcie z jakimś alergenem.
Niekiedy lekarz na podstawie wywiadu i obecności innych objawów decyduje się na rzadsze badania: eozynofilię krwi oraz testy w kierunku tzw. chorób autoimmunologicznych, tarczycy, wirusowych zakażeń wątroby i innych schorzeń. U niektórych chorych wykonuje się tzw. test skórny z własną surowicą chorego. Wcześniej pobiera się od chorego jego własną krew, oddziela krwinki od reszty krwi, dzięki czemu pozostaje tzw. surowica – płyn, który nakłada się na nakłutą skórę przedramienia, podobnie jak przy testach skórnych z alergenami. Pojawienie się bąbla oznacza, że we krwi chorego obecne są przeciwciała – mają one znaczenie w powstawaniu pokrzywki. W ośrodkach specjalistycznych niekiedy wykonuje się próby prowokacyjne z pokarmem lub lekiem (a także z czynnikami powodującymi pokrzywki fizykalne).
Niekiedy konieczne jest wykonanie biopsji skóry – czyli wycięcie kilkumilimetrowego jej wycinka i zbadanie pod mikroskopem.
Objawy pokrzywki
Pokrzywkę charakteryzuje wiele specyficznych objawów skórnych, które pomagają zdiagnozować chorobę. To między innymi:
- obrzęk naczynioruchowy - podniesienie się warstw skóry i tkanki, czemu towarzyszy rumień. Pojawia się ból, który połączony jest z uczuciem pieczenia.
- bąbel pokrzywkowy - przejaśnienie w miejscu uniesienia skóry, otoczone rumieniem. Wytworzeniu się bąbli towarzyszą nie tylko wykwity, ale również uczucie swędzenia.
Inne objawy wynikają najczęściej z choroby powodującej pokrzywkę, zdarza się jednak tak, że do objawów skórnych dołączają nudności, bóle brzucha, biegunka czy podwyższona temperatura.
Pokrzywka to dolegliwość występująca na całym ciele. Nie ma nic dziwnego w pokrzywce na nogach, pokrzywce na rękach czy pokrzywce na brzuchu - bardzo często dochodzi także do powstania pokrzywki na twarzy.
Właśnie dlatego tak ważne jest monitorowanie swojego ciała i zwracanie uwagi nawet na pozornie drobne objawy.
W przypadku pokrzywki ostrej nie zawsze występuje konieczność diagnostyki i leczenia - zmiany skórne często ustępują same, wraz z upływem czasu. Nieco inaczej sprawy mają się w przypadku przewlekłej pokrzywki. By rozpoznać jej przyczyny, lekarz najczęściej rozpoczyna proces diagnostyczny od wywiadu z pacjentem.
Na bazie wywiadu i na podstawie przebytych niedawno chorób - można często ustalić powód powstania pokrzywki. W innych przypadkach lekarz może zdecydować się na dodatkowe badania, które pozwalają na rozwianie wątpliwości w zakresie stawianej diagnozy.
Do badań tego typu zalicza się OB, CRP, badanie stężenia immunoglobin IgE, ale również testy skórne oraz typowo alergiczne. W celu zawężenia przyczyn mogących powodować pokrzywkę, specjalista może zlecić również badania krwi, moczu czy tarczycy. Jeśli i one nie wskażą wyraźnej przyczyny dolegliwości skórnych - dodatkowymi sposobami diagnostyki są testy wykrywające obecność chorób autoimmunologicznych, wirusów, bakterii czy - bardzo rzadko - biopsja skóry.
Sposoby leczenia pokrzywki
Terapia pokrzywki musi być prowadzona przez lekarza i należy unikać samoleczenia.
- Unikanie czynnika wyzwalającego (np. alergenu, czynnika fizycznego itp.), jeśli został zidentyfikowany. W razie pokrzywki pokarmowej konieczne może być zastosowanie diety eliminacyjnej (ustąpienie zmian skórnych następuje po 2–3 tyg.).
- Unikanie czynników nasilających lub wywołujących pokrzywkę: leki (kwas acetylosalicylowy, inne NSLPZ, opioidy), alkohol, stres psychiczny.
- Leczenie choroby podstawowej, jeśli pokrzywka ma charakter wtórny, czyli jest spowodowana inną chorobą.
Leczenie farmakologiczne
Podstawowymi lekami wykorzystywanymi w terapii pokrzywki są leki przeciwhistaminowe, które zmniejszają świąd skóry i powodują zanikanie bąbli pokrzywkowych. Leki przeciwhistaminowe skuteczne w leczeniu pokrzywki to: bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, feksofenadyna, lewocetyryzyna, loratadyna i rupatadyna.
U pacjentów z pokrzywką wywoływaną wysiłkiem fizycznym (z anafilaksją lub bez niej) lekarz może zalecić zapobiegawczo leki przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia częstości występowania lub nasilenia objawów. Pacjentom, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub obrzęk naczynioruchowy krtani, lekarz może zalecić noszenie przy sobie ampułkostrzykawki z adrenaliną lub autowstrzykiwacza z adrenaliną do samodzielnego podania w razie konieczności.