U nas zapłacisz kartą
Choroba skóry - Mieczaki - Objawy, Diagnoza i Leczenie
Mięczak zakaźny – objawy
Mięczak zakaźny objawia się występowaniem charakterystycznych zmian na skórze. Są to małe i twarde grudki w kolorze skóry lub jaśniejsze (często ich kolor jest porównywany do barwy masy perłowej). Zmiany osiągają niewielkie rozmiary – między 1 a 5 mm. Zwykle pierwsze grudki mają wielkość 1-2 mm i ulegają stopniowemu powiększaniu w ciągu kilku tygodni, aż osiągają rozmiar 3-5 mm.
Najbardziej charakterystyczną cechą zmian na skórze w mięczaku zakaźnym jest wstępowanie centralnego pępkowatego zagłębienia w obrębie grudek.
Jest ono szczególnie widoczne w silnym świetle padającym z boku. Grudkom może towarzyszyć odbarwiona lub rumieniowata obwódka. Po nakłuciu guzka i naciśnięciu go wydostaje się masa o perłowej barwie .
Powyższe zmiany mogą występować na skórze w obrębie całego ciała, jednak obserwuje się ich częstszy rozwój w niektórych miejscach w zależności od wieku chorego. U dzieci zmiany lokalizują się głównie na twarzy, powiekach, kończynach i tułowiu. Z kolei u osób dorosłych są one umiejscowione na wewnętrznych powierzchniach ud, narządach płciowych, w okolicy łonowej, na podbrzuszu i pośladkach.
Grudkom w mięczaku zakaźnym może czasem towarzyszyć niewielka bolesność i świąd .
Zmiany na skórze zwykle znikają samoistnie w ciągu 6 do 12 miesięcy .
Okres wylęgania (czyli czas od zakażenia do pojawienia się pierwszych wykwitów na skórze) wynosi od 2 tygodni do nawet kilku miesięcy [2-6] .
Objawy mięczaka zakaźnego u dzieci i dorosłych
Objawy mięczaka zakaźnego pojawiają się zwykle po czasie od 2 do 7 tygodni, ale czasem okres inkubacji wirusa może być dłuższy, co oznacza, że objawy występują później. Dolegliwości związane z mięczakiem mogą trwać przez 2 miesiące, a na całkowite wyleczenie choroby potrzeba w niektórych przypadkach nawet 2 lat. Mięczak zakaźny objawia się pod postacią grudek o średnicy nieprzekraczającej 10 milimetrów (najczęściej od 2 do 10 mm). Mogą mieć one kolor skóry, być półprzezroczyste czy przybierać kształt kopuły z wgłębieniem pośrodku. Zmiany skórne zawierają w sobie kaszowatą treść o perłowym lub szarobiałym kolorze, którą łatwo jest wydusić po nakłuciu grudki. Przeważnie grudki nie swędzą, nie bolą ani nie pieką. Wykwity skórne pojawiają się najczęściej na twarzy, rękach i nogach oraz na tułowiu, występują także (szczególnie u dorosłych) w okolicach narządów płciowych. Mięczak zakaźny może występować jako pojedyncze grudki lub w formie nielicznych rozsianych zmian skórnych. Mięczak zakaźny u dzieci łatwo może być pomylony m.in. z brodawkami płaskimi, kłykcinami kończystymi i innymi chorobami, które powinien wykluczyć lekarz na podstawie przeprowadzonych badań.
- poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą,
- używając tych samych przedmiotów co osoba chora,
- podczas współżycia z osobą chorą.
Istnieje też zależność mięczak zakaźny a basen lub inne miejsca uczęszczane przez wiele dzieci, jak przedszkola, żłobki czy sale zabaw. W dużych skupiskach ludzi wirus przenosi się bardzo łatwo.
Wirus mięczaka zakaźnego – leczenie
Mięczak zakaźny ma zazwyczaj łagodny, samoograniczający się przebieg i nie zawsze wymaga leczenia. Wskazaniami do leczenia są przede wszystkim:
- liczne, nieustępujące samoistnie zmiany skórne,
- ciągle pojawiające się nowe wykwity,
- autoinokulacja – czyli przenoszenie wirusa w inne okolice ciała, co prowadzi do rozprzestrzeniania się zakażenia.
Dostępne leczenie farmakologiczne obejmuje stosowanie:
- podofilotoksyny w kremie – substancja ta powinna być stosowana miejscowo na skórę. Należy pamiętać, że preparaty z podofilotoksyną w kremie można stosować od 12 roku życia i nie powinny być stosowane przez kobiety w ciąży i kobiety karmiące,
- antybiotyków miejscowo – gdy doszło do nadkażenia bakteryjnego wykwitów skórnych,
- jodopowidonu – czyli substancji zawierającej jod, która wykazuje działania bakteriobójcze. Nie poznano dokładnie mechanizmu przeciwwirusowego tego związku, jednak od wielu lat znajduje on zastosowanie w leczeniu mięczaka zakaźnego. Działanie bakteriobójcze tego związku wspomaga leczenie nadkażeń bakteryjnych.
Metody inwazyjne, znajdujące zastosowanie w leczeniu mięczaka zakaźnego, to:
- laseroterapia – charakteryzuje się dobrą skutecznością,
- krioterapia ciekłym azotem – czasami konieczne jest powtarzanie zabiegów, co 2 – 4 tygodnie,
- usuwanie mechaniczne, łyżeczkowanie, usuwanie po nakłuciu jałową igłą – można je zastosować, gdy wykwity są nieliczne.
U osób bez zaburzeń odporności mięczak zakaźny przebiega łagodnie i ustępuje samoistnie. Nie istnieje obecnie szczepienie ochronne przeciwko mięczakowi zakaźnemu. Profilaktyka zakażenia polega przede wszystkim na unikaniu bezpośredniego kontaktu, kontaktów seksualnych oraz dzielenia przedmiotów z osobami zakażonymi. W przypadku atopowego zapalenia skóry należy pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji skóry i jej natłuszczaniu, co poprawia stan bariery naskórkowej i chroni przed zakażeniem wirusem MCV.