U nas zapłacisz kartą
Nadmierne wypadanie włosów - Przyczyny, Leczenie i Porady
Sposoby na zahamowanie utraty włosów
Wypadanie włosów można zmniejszyć, redukując przyczynę problemu. W wielu przypadkach nadmiernego wypadania włosów odpowiednia pielęgnacja i zmiana diety wystarczają, aby kondycja włosów znacząco się poprawiła. Niestety, nie zawsze włosy odrastają bez stosowania specjalistycznego leczenia.
W przypadku różnego typu łysienia niezbędne jest stosowanie leków, które redukują przyczynę dolegliwości, a także środków działających na skórę głowy. Pomocny w przypadku wypadania włosów i łysienia jest m.in. wykonywany systematycznie masaż skóry głowy, który zwiększa ukrwienie i stopień odżywienia cebulek włosowych.
W niektórych przypadkach odrost włosów nie jest możliwy, a jedyną bronią w walce z łysieniem jest przeszczep włosów.
- M. Olszewska, L. Rudnicka, A. Rakowska, M. Kurzeja: „Postępy w diagnostyce łysienia”. Przegląd Dermatologiczny 2009, 96, s 247-253
- Siamak Moghadam-Kia, MD, Andrew G. Franks Jr, MD: „Choroby autoimmunologiczne a utrata włosów”. Dermatologia po Dyplomie tom 4 Nr 5 2013
- L. Brzezińska-Wcisło, A. Lis, G. Kamińska, D. Wcisło-Dziadecka: „Fizjologia i patologia wzrostu i utraty włosów na głowie u człowieka”. PDiA 2003, XX, 5: s 260–266.
Informacje zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej, a stosowanie ich w praktyce powinno za każdym razem być konsultowane na indywidualnej wizycie lekarskiej z lekarzem specjalistą. Udostępnij Skomentuj
Dlaczego wypadają włosy?
Przerzedzenie lub dziedziczne łysienie (zwane także łysieniem androgenowym) jest jedną z głównych przyczyn wypadania włosów i dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Łysienie plackowate, będące chorobą autoimmunologiczną, to kolejny przykład. W tym przypadku to organizm atakuje własne komórki włosowe.
Zmniejszanie się objętości fryzury może być wczesnym sygnałem choroby tarczycy lub niedokrwistości. Dzięki prawidłowemu leczeniu łysienie często zostaje zatrzymane i odwrócone. Utrata włosów po długotrwałej chorobie jak przeziębienie, narkoza przedoperacyjna, wysoka gorączka, zakażenie lub grypa są również znaczącymi przyczynami tego problemu.
Radioterapia i chemioterapia często prowadzą do czasowego wyłysienia, podobnie jak trichotilomania – zaburzenie, gdzie osoba nieświadomie wyrywa swoje włosy. Nadmierna utrata kosmyków po porodzie lub w okresie menopauzy jest związana ze spadkiem poziomu estrogenów. Problem ten może być częściowo odwrócony, lecz objętość włosów rzadko wraca do stanu sprzed przekwitania.
Stres i traumatyczne wydarzenia życiowe także nasilają utratę włosów. Podobnie jak radykalna dieta oraz znaczny spadek masy ciała. Problem nadmiernego wypadania włosów często ujawnia się od 3 do 6 miesięcy po zmianie nawyków żywieniowych.
Utrata włosów często jest spowodowana niewłaściwym poziomem witamin i minerałów, takich jak nadmiar witaminy A, niedobór witamin z grupy B, D3 czy niedobór białka i żelaza w diecie, co jest szczególnie ważne dla prawidłowej kondycji włosów.
Przyjmowanie niektórych leków na receptę również może być przyczyną wypadania włosów, podobnie jak nieprawidłowa pielęgnacja pasm, w tym częste farbowanie, stosowanie silnych kosmetyków, suszenie gorącym powietrzem, używanie prostownicy, mocne upięcia czy ciasne warkoczyki, które przyczyniają się do uszkodzenia włókien włosowych oraz podrażnień skóry.
Pozostałe przyczyny nadmiernej utraty włosów
Przyczyny wypadania włosów mogą być bardziej złożone niż się wydaje. Oprócz wcześniej wymienionych czynników, takich jak stres, problemy z tarczycą czy dieta, istnieje kilka innych ważnych aspektów, które mogą nasilać ten problem:
Najczęstsze przyczyny wypadania włosów
Przyczyny wypadania włosów możemy podzielić na dwie podstawowe grupy, czyli czynniki zewnętrzne i czynniki wewnętrzne.
- Stres – wypadanie włosów to jeden z częstych objawów przewlekłego stresu.
- Uszkodzenia mechaniczne włosów – do mechanicznego uszkodzenia mieszków włosowych może dojść podczas m.in. częstego zaplatania warkoczyków, noszenia kasków ochronnych i korzystania z nieodpowiednio dobranych akcesoriów do włosów.
- Niewłaściwa pielęgnacja włosów – do nadmiernego wypadania włosów oraz łysienia może doprowadzić stosowanie nieodpowiednich kosmetyków do pielęgnacji i stylizacji, częste farbowanie włosów, suszenie włosów gorącym powietrzem suszarki i częste używanie prostownicy.
- Choroby włosów i skóry głowy.
- podłoże genetyczne – nadmierne wypadanie włosów często występuje rodzinnie,
- zaburzenia hormonalne, które powodują m.in. choroby tarczycy (niedoczynność lub nadczynność tarczycy),
- zaburzenia hormonalne w okresie ciąży, laktacji, menopauzy i andropauzy,
- zespół policystycznych jajników, czyli PCOS
- choroby autoimmunologiczne (np. toczeń rumieniowaty),
- stosowanie niektórych leków,
- niedobory witamin i minerałów związane ze stosowaniem ubogiej w składniki odżywcze diety.
Warto wiedzieć, że przyczyną utraty włosów mogą być również stosowane używki. Zaburzenia ukrwienia skóry głowy, które ograniczają odżywienie cebulek włosowych, powoduje m.in. palenie papierosów. Jeżeli składniki odżywcze nie docierają do cebulek włosowych, to widocznie zmniejsza się gęstość włosów, a także pogarsza się ich ogólna kondycja – stają się matowe i podatne na uszkodzenia.
Równie niekorzystny wpływ na włosy ma nadużywanie alkoholu i osłabienie organizmu, które spowodowane jest brakiem snu.
Nadmierne owłosienie (hipertrychoza) - objawy
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 1 (zespół Ambras)
- wrodzone uogólnione nadmierne owłosienie 2 (ten typ przez niektórych autorów został opisany jako atawizm, czyli nawrót do sierści typu zwierzęcego)
- włóknistość dziąseł z nadmiernym owłosieniem
- zespół Cantu.
Uogólniona hipertrychoza nabyta jest najczęstszą nabytą postacią nadmiernego owłosienia. Rozwija się ona na podłożu genetycznie uwarunkowanego przerostu mieszków włosowych na całym ciele, nawet przy prawidłowych poziomach androgenów. Chorobą zazwyczaj dotknięte bywają dzieci obu płci.
Do hipertrychozy ograniczonej zalicza się dwie najczęstsze postaci: włosy wyrastające ze znamienia melanocytowego (obecne już przy urodzeniu) oraz tzw. znamię Beckera, w którym najpierw pojawia się nadmierna pigmentacja skóry (ciemnienie), a nadmierne owłosienie staje się widoczne w okresie pokwitania.
Przyczyną uogólnionej hipertrychozy mogą też być niektóre leki. Leki mogą przekształcać włosy meszkowe we włosy dojrzałe, natomiast nie mogą pobudzać wzrostu nowych włosów. Do leków przyczyniających się do hipertrychozy zalicza się: ACTH, glikokortykosteroidy, androgeny, cyklosporynę, danazol, diazoksyd, gonadotropiny, interferon-α, minoksydyl, doustne środki antykoncepcyjne.
U pacjentów z różnymi typami porfirii występuje skłonność do nadmiernego owłosienia, zwłaszcza na skroniach i policzkach. Zaburzenia endokrynologiczne, w tym akromegalia i niedoczynność tarczycy, również mogą powodować nadmierne owłosienie. Hipertrychoza może występować też u kobiet z jadłowstrętem psychicznym lub zapaleniem skórno-mięśniowym.
Czasem nadmierne owłosienie, zwłaszcza pojawiające się na głowie i szyi, z tendencją do szerzenia się na tułów i kończyny może być objawem nowotworu złośliwego. Mówi się wtedy o zespole paranowotworowym. Zwykle dochodzi do tego, kiedy nowotwór jest zaawansowany i daje już przerzuty. Leczenie nowotworu powoduje ustąpienie nadmiernego owłosienia. Ten typ hipertrychozy może być także wrodzony.
