U nas zapłacisz kartą
Niebezpieczne zmiany skórne - Fotografie i Wskazówki Diagnostyczne
Niegojąca się rana – po jakim czasie należy ją skonsultować?
Rany, powstałe na skutek uszkodzeń skóry, powinny prędzej czy później zacząć się goić. Tempo gojenia ran zależy od wielu czynników, jednak już po kilku dniach powinniśmy zauważyć, że nasza skóra rozpoczęła proces regeneracji. Nie zawsze jednak tak się dzieje - istnieją różne przyczyny niegojących się ran, w tym choroby układu krążenia czy niewłaściwa pielęgnacja (rozdrapywanie rany, aplikowanie bezpośrednio na nią nieodpowiednich preparatów). Niemniej jednak jeśli pomimo prawidłowego obchodzenia się z raną ta nie goi się, należy zasięgnąć porady lekarza. Niegojąca się rana powinna zostać skonsultowana po około dwóch tygodniach, jeśli w tym czasie nie rozpoczął się proces regeneracji skóry. Zazwyczaj pacjenci zgłaszają się do lekarza nieco później, po około miesiącu czy dwóch. Warto jednak pamiętać, że może być to jeden z objawów raka skóry bądź poważnych problemów z funkcjonowaniem układu krążenia, dlatego z wizytą u specjalisty nie należy zwlekać. W przypadku, gdy dodatkowo pojawia się gorączka czy zaczerwienienie rany, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
Twardy guzek pod skórą, naczyniaki, włókniaki, pieprzyki, wysypka - czy wszystkie te zmiany mogą mieć charakter nowotworowy? Pacjentom trudno jednoznacznie stwierdzić, czy konkretne zmiany są nieszkodliwe dla zdrowia, czy też świadczą o poważnej chorobie, dlatego tak ważna jest konsultacja ze specjalistą. Wbrew pozorom zmiany skórne mogą świadczyć nie tylko o nowotworach skóry - przykładowo, swędząca wysypka może być objawem chłoniaka, natomiast twardy guzek pod skórą może świadczyć o mięsaku. Charakteru nowotworowego nie ma natomiast:
- wysypka alergiczna - tak zwana pokrzywka,
- ostuda - zmiana skórna w postaci brązowych plam na twarzy,
- kurzajka,
- brodawka łojotokowa,
- rogowiak.
Niemniej jednak niepokojące objawy skórne powinny być każdorazowo konsultowane z dermatologiem, bowiem nawet, jeśli nie mają one charakteru nowotworowego, mogą wymagać specjalistycznego leczenia.
Znamiona barwnikowe – jak odróżnić łagodne od atypowych? Kiedy warto je skonsultować?
Znamię barwnikowe może mieć charakter wrodzony lub nabyty. W przypadku zmian wrodzonych mówimy o znamionach, które posiadamy na ciele już w momencie urodzenia. Tymczasem zmiany nabyte pojawiają się z wiekiem i mogą być zarówno łagodne, jak i złośliwe. Zmiany łagodne to najczęściej znamiona:
- płaskie,
- o regularnym kształcie,
- o gładkiej powierzchni.
W przypadku znamion barwnikowych atypowych złośliwych istnieje ryzyko przekształcenia się w czerniaka, dlatego wymagają regularnej kontroli dermatologicznej. Wśród zmian atypowych wyróżnia się:
- znamię błękitne - ma charakter łagodny,
- znamię Spitz - o grudkowej powierzchni,
- znamię Beckera - z obecnymi na powierzchni włoskami,
- znamię Suttona - w ciemnym kolorze, z odbarwieniem wokół skóry,
- znamię Clarka - komórki barwnikowe znajdują się bardzo powierzchownie na granicy naskórka.
Każda zmiana skórna o charakterze barwnikowym wymaga konsultacji lekarskiej, nawet jeśli wydaje się nam, że ma ona charakter łagodny. Bez odpowiedniej wiedzy oraz doświadczenia nie jesteśmy w stanie ocenić, czy znamiona są groźne, czy też nie.
Zmiany skórne, które powinny nas zaniepokoić, czyli kiedy udać się do dermatologa?
Zmiany skórne mogą mieć różnorodny charakter - niektóre z nich to tylko niegroźna wysypka alergiczna, inne mogą zwiastować poważną chorobę. Lekarzem, który diagnozuje i leczy choroby skórne, jest dermatolog. Kiedy należy się do niego udać? Jakiego rodzaju zmiany na skórze powinny w szczególności zaniepokoić?
Z artykułu dowiesz się:
- jakie rodzaje zmian skórnych wymagają obserwacji medycznej,
- jak odróżnić zmiany łagodne od atypowych,
- kiedy wskazane jest usunięcie pieprzyków,
- czym jest zmiana błyszcząca,
- czy łuszcząca się skóra stanowi powód do niepokoju,
- kiedy należy skonsultować niegojącą się ranę,
- które zmiany mogą mieć charakter nowotworowy.
Rodzaje zmian skórnych, które wymagają regularnych konsultacji dermatologicznych
Niepokojące zmiany na skórze zwykle skłaniają nas do wizyty u lekarza dermatologa. Ten, po dokładnym ich zbadaniu, może zlecić wykonanie poszczególnych zabiegów lub obserwację. W drugim przypadku co pewien czas będziemy musieli stawiać się w gabinecie specjalisty, który oceni, czy zmiany pogłębiają się, czy też należy w dalszym ciągu poprzestać na ich regularnym obserwowaniu. Mowa tutaj przede wszystkim o zmianach, które:
- mają nieregularny kształt,
- pojawiły się nagle,
- mają niejednolity kolor,
- mają poszarpane brzegi.
Lekarz może stwierdzić, że na chwilę obecną nie wymagają one wdrażania leczenia, jednak mogą predysponować do powstawania nowotworów skóry. Jeśli zmiana zacznie się powiększać, stanie się bolesna czy zmieni się jej barwa, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.
Wykwity wtórne
Nadżerka jest powierzchownym ubytkiem naskórka, który ustępuje bez pozostawienia blizny. Nadżerki tworzą się w miejscu wykwitów pierwotnych: pęcherzyków, pęcherzy, krost, sączących grudek.
Przeczos
Fot. 9. Przeczos
Przeczos linijny ubytek naskórka będący następstwem drapania. Odmiennie niż nadżerki, przeczosy występują w skórze niezmienionej na skutek mechanicznych urazów.
Pęknięcie, szczelina
Pęknięcie, szczelina jest płytkim linijnym ubytkiem skóry dotyczącym głównie naskórka. Występuje w okolicach, gdzie skóra narażona jest na napinanie i rozciąganie (okolica otworów naturalnych, brodawek sutkowych, dużych stawów). Czynnikami predysponującymi do pęknięć są: suchość skóry i jej wzmożone rogowacenie (rogowiec dłoni i stóp), obrzęk i stan zapalny (wyprzenia drożdżakowe, grzybica stóp międzypalcowa).
Rozpadlina
Rozpadlina różni się od pęknięcia głębszym usadowieniem, sięgającym do skóry właściwej. Zmiany te łatwiej ulegają wtórnemu zakażeniu, goją się z pozostawieniem blizny.
Łuska
Fot. 10. Łuska
Fot. 11. Strup
Fot. 12. Owrzodzenie
Łuska jest wykwitem powstającym w wyniku niepełnego oddzielania się powierzchownych, zrogowaciałych warstw naskórka.
Ze względu na wielkość łusek wyróżniamy: złuszczanie otrębiaste (łupież skóry owłosionej głowy, przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa, odra) i złuszczanie płatowe (erytrodermie, płonica, choroba Kawasakiego).
Strup
Strup – wykwit powstający na skutek zasychania na powierzchni skóry płynu surowiczego, ropnego lub surowiczo-krwawego z resztkami rozpadłych komórek, krwinek i bakterii. Następstwem strupów pokrywających nadżerki są przejściowe przebarwienia, natomiast pokrywających owrzodzenia – blizny.
