U nas zapłacisz kartą
Niezłośliwe nowotwory skóry - Przegląd i Najnowsze Odkrycia (D23)
Czerniak: objawy i samobadanie
Czerniak występuje znacznie rzadziej niż rak podstawnokomórkowy i płaskonabłonkowy. Stanowi jednak główną przyczynę zgonu z powodu nowotworu złośliwego skóry, ponieważ ma tendencję do błyskawicznego rozprzestrzeniania się drogą naczyń krwionośnych, w ciągu zaledwie 3 miesięcy może zaatakować cały organizm. Należy podkreślić, że nie każdy pieprzyk jest czerniakiem, z drugiej strony nowotwór złośliwy może przybrać formę pieprzyka.
Specjaliści przypominają, aby regularnie badać nowe i obecne zmiany. Warto przy tym kierować się metodą ABCDE, która pozwala szybko wykryć podejrzane pieprzyki. Badając znamię, sprawdź, czy spełnia poniższe kryteria:
- ma nierówny kształt, nie jest owalny ani kolisty,
- ma poszarpane brzegi, w związku z tym nie odcina się wyraźnie od skóry,
- niejednolity kolor (niepokojące zmiany są wielobarwne, granatowe lub czerwone),
- ma powyżej 6 mm średnicy,
- jest nowy lub szybko zmienia kolor, kształt, grubość albo rozmiar.
Rak kolczystokomórkowy (płaskonabłonkowy): objawy
Rak kolczystokomórkowy, nazywany również płaskonabłonkowym, zwykle ma postać różowej, twardej grudki, złuszczającej się i pokrytej strupem. Niewielki guzek otoczony jest wałowatym brzegiem, ale nie widać perełkowatej obwódki. Guz często krwawi, swędzi, boli, jest wrażliwy na dotyk, niejednokrotnie przekształca się w owrzodzenie. Zarówno rak kolczystokomórkowy, jak i podstawnokomórkowy, należy jak najszybciej skonsultować i poddać leczeniu, w przeciwnym razie może poważnie uszkodzić skórę.
Wspomniany guzek może się rozrastać i przybrać formę brodawkowatą. Wielu pacjentów zgłasza, że zacięło się przy goleniu, a teraz ma problem z otwartą, sączącą się raną. Takie rany trudno się goją lub po zagojeniu szybko wracają. Rak kolczystokomórkowy ma skłonność do rozpadu, wówczas kwasy nukleinowe i jony wewnątrzkomórkowe uwalniają się do przestrzeni pozakomórkowej.
Najczęściej zmiany występują pojedynczo, chociaż mogą pojawić się w dowolnym miejscu, zwykle zlokalizowane są twarzy, szyi, uszach, grzbietach dłoni, ustach i okolicach intymnych.
Rak skóry: leczenie
Zanim lekarz postawi diagnozę, wykona badanie fizykalne, zwracając przy tym szczególną uwagę na węzły chłonne w rejonie, w którym znajduje się podejrzana zmiana. Ponadto przeanalizuje wyniki badania histopatologicznego, a także uporządkuje informacje zebrane podczas szczegółowego wywiadu. Sposób leczenia jest uzależniony od rodzaju, lokalizacji i wielkości raka skóry. Najprawdopodobniej specjalista zaleci usunięcie nowotworu skóry wraz z marginesem tkanki zdrowej.
Kriochirurgia, czyli wymrażanie zmian skórnych, przynosi najlepsze efekty w przypadku:
- guzów na małżowinach usznych, nosie lub powiekach,
- zmian nowotworowych nad tkanką kostną lub chrzęstną,
- raka podstawnokomórkowego o wyraźnych brzegach.
Do innych metod leczenia nieczerniakowych nowotworów złośliwych skóry zaliczamy radioterapię, terapię fotodynamiczną i laser CO2. W przypadku niewielkich i powierzchownych ognisk nowotworowych specjalista może zalecić imikwimod lub 5% maść 5-fluorouracylową. Jeśli lekarz rozpozna raka podstawnokomórkowego, może do niego bezpośrednio wstrzykiwać interferon α-2 i rekombinowany interferon ß. Należy jednak podkreślić, że wspomniana metoda jest kosztowna, żmudna i długoterminowa.
Nowotwór złośliwy skóry można wyleczyć prawie w 100%, pod warunkiem, że zostanie wykryty we wczesnym stadium. Jeśli zauważysz niepokojącą zmianę, bezzwłocznie skontaktuj się z lekarzem.
- Aktualności (33)
- Blog (20)
- Choroby dermatologiczne (3)
- Choroby endokrynologiczne (7)
- Choroby ginekologiczne (17)
- Choroby i dolegliwości (41)
- Choroby kardiologiczne (4)
- Choroby laryngologiczne (10)
- Choroby proktologiczne (1)
- Choroby urologiczne (16)
- Diagnostyka (15)
- O zabiegach (11)
- Problemy estetyczne (22)
- Profilaktyka (6)
Raki skóry - objawy
Rozpoznanie raka kolczystokomórkowego można ustalić na podstawie obecności rozwijającego się powoli pojedynczego guza lub owrzodzenia o nacieczonej podstawie i wyniosłych brzegach. Może też być wykwitem przypominającym bliznę. Owrzodzenie i krwawienie zmiany to objawy późne, które występują w zmianach nowotworowych o znacznym zaawansowaniu. Objawem świadczącym o zaawansowaniu choroby mogą być również stwierdzone przerzuty w węzłach chłonnych regionalnych (w okolicy pachowej – przy zmianach na kończynach górnych, w okolicy pachwinowej – przy zmianach na kończynach dolnych, w węzłach chłonnych szyjnych – przy zmianach w obrębie głowy i szyi).
W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, dermatologa w miejscu zamieszkania lub do Regionalnego Centrum Onkologicznego w mieście wojewódzkim.
Rak kolczystokomórkowy (carcinoma spinocellulare)
Rak kolczystokomórkowy (carcinoma spinocellulare) jest nowotworem znacznie rzadziej występującym niż rak podstawnokomórkowy. Rak kolczystokomórkowy najczęściej pojawia się u osób w wieku średnim i starszym. Cechuje się szybkim wzrostem i dużą złośliwością, wykazując skłonność do naciekania podłoża (czyli wrastania komórek raka do tkanek położonych pod guzem) i szerzenia się drogą przerzutów. Punktem wyjścia mogą być stany przedrakowe, zwłaszcza rogowacenie słoneczne i róg skórny. Zmiany zlokalizowane są najczęściej na granicy błon śluzowych i skóry (czerwień wargowa – szczególnie wargi dolnej), w okolicach nosa, oczodołów, narządów płciowych. Rak może też lokalizować się na powiekach. Przeczytaj więcej: Rak kolczystokomórkowy powiek
Do objawów niepokojących należy zaliczyć: gwałtowny wzrost masy guza, stwardnienie, tworzenie się owrzodzeń oraz krwawienia. Przebieg raka kolczystokomórkowego jest zależny od umiejscowienia, rozległości i stopnia naciekania podłoża. Skłonność do przerzutów jest znacznie mniejsza w przypadku zmian wywodzących się z rogowacenia słonecznego, a zwiększa się w przypadku rozwoju nowotworu na podłożu owrzodzeń, blizn i przewlekłych stanów zapalnych.
Rak brodawkujący (carcinoma verrucosum)
Rodzajem raka kolczystokomórkowego jest rak brodawkujący (carcinoma verrucosum). To nowotwór występujący na narządach płciowych, w jamie ustnej i w obrębie stóp. W raku brodawkującym stwierdzono wirusy brodawczaka ludzkiego HPV 6 i HPV 11. W przypadku raka brodawkującego umiejscowionego w jamie ustnej istotnym czynnikiem ryzyka jest używanie tytoniu (żucie, wciąganie tabaki do nosa), natomiast w przypadku raka zlokalizowanego na powierzchni podeszwy stopy czynnikiem takim są urazy. Wzrost raka brodawkującego jest bardzo powolny, jego powierzchnia jest pokryta masami rogowymi. Na ogół nie daje przerzutów.