U nas zapłacisz kartą
Rak na palcu - Przyczyny, Objawy, Diagnoza i Leczenie
Jak więc rozpoznać mięsaka?
Przede wszystkim należy obserwować niebolesne guzki, które występują pod naszą skórą i udać się do lekarza, jeśli zauważymy, że się powiększają. Koniecznie zareagować powinniśmy gdy ich wielkość przekroczy 5 cm. Najczęstszą przyczyną zgłaszania się do lekarza jest spostrzeżenie iż doszło do powiększenia obwodu mięśnia w nodze lub ręce, bądź niektórzy wskazują na uczucie iż coś dziwnego dzieje się w ich organizmie.
Znalezienie dowolnej zmiany nie wymaga od razu ingerencji chirurgicznej. Jeśli pojawia się podejrzenie wystąpienia guza w obrębie tkanek miękkich lub kości w pierwszej kolejności przeprowadza się badania obrazowe – USG, Tomografię Komputerową czy Rezonans Magnetyczny.
Dopiero gdy zyskujemy pewność, że zmiana jest nowotworem wykonuje się biopsję, której zadaniem jest zweryfikowanie czy jest ona złośliwa czy łagodna. Zaledwie 1 na 100 łagodnych zmian w obrębie tkanek miękkich będzie mięsakiem, zaś jeśli jest ona ulokowana pomiędzy mięśniami to 1 na 10 będzie mięsakiem.
Warto zadbać samodzielnie aby taka konsultacja i diagnostyka się odbyła aby nie doszło do błędu już na samy początku drogi po zdrowie.
Faktem jest, że rocznie w Polsce występuje około 1 tysiąca mięsaków, a lekarzy rodzinnych jest około 20 tysięcy, co oznacza, że średnio taki lekarz spotyka się z mięsakiem raz na dwadzieścia kilka lat.
Diagnoza mięsaka
Zarówno w Polsce jak i na świecie żyje niewielu specjalistów, którzy są w stanie trafnie zdiagnozować mięsaka. Poprawne rozpoznanie wymaga współpracy różnych specjalistów, tak więc pacjent powinien być leczony w odpowiednim ośrodku referencyjnym wielospecjalistycznym.
W naszym kraju dla osób dorosłych jest jeden taki w Warszawie (Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków w Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej- Curie w Warszawie). Jeśli natomiast w grę wchodzi leczenie dzieci to największe kompetencje mają: Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu oraz Instytut Matki i Dziecka oraz Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie.
Szacunkowe dane wskazują, że zaledwie około 50-60 % pacjentów chorujących na mięsaki jest leczona w sposób właściwy i w odpowiednich ośrodkach. W przypadku pozostałych zachorowań zarówno diagnoza jak i cale leczenie jest przypadkowe, z uwagi na brak postawienia prawidłowego rozpoznania.
Niegojąca się rana a nowotwór skóry
Rak podstawonokomórkowy jest jednym z najczęstszych nowotworów skóry. Jego objawem może być niewielkie, płytkie owrzodzenie, które zazwyczaj wygląda jak nieduża rana. Pokrywa się strupkiem, który cyklicznie odpada – odsłaniając w ten sposób owrzodzenie. Zdarza się, że o tym typie nowotworu mogą świadczyć też guzki o perłowej powierzchni pojawiające się na skórze oraz niewielkie zaczerwienienie. Zmiany związane z nowotworem podstawnokomórkowym zwykle występują na tych częściach ciała, które są odsłonięte i wystawiane na słońce. W większości przypadków pojawiają się na twarzy lub szyi, rozwijają się miejscowo i powoli.
Jeśli zauważycie, że rana nie goi się przez kilka tygodni – powinniście zareagować. Żeby rozpoznać, czy zmiana na skórze ma niepokojący charakter, należy udać się do dermatologa, który oceni to poprzez badanie dermatologiczne z wykorzystanie dermatoskopu (później dokonuje się badania histopatologicznego). Badania pozwolą określić ich dokładne podłoże. Nowotwór ten ma charakterystyczny wygląd, dlatego lekarz często już po pierwszych oględzinach jest w stanie z dużym prawdopodobieństwem rozpoznać tę chorobę. Choć ten rodzaj raka cechuje się złośliwym charakterem to wykryty odpowiednio wcześnie – jest całkowicie uleczalny. Warunkiem jest jednak podjęcie odpowiedniego leczenia.
Poza niegojącymi się ranami niepokój powinny wzbudzić także następujące objawy:
- Łuszcząca się zmiana skórna – taka zmiana zazwyczaj po zastosowaniu odpowiednich zabiegów kosmetycznych regeneruje się i znika. Łuszcząca zmiana, która zwiększa swoją powierzchnię i uporczywie pozostaje na skórze, może być objawem nowotworu płaskonabłonkowego lub podstawnokomórkowego.
- Kolorowe znamiona – sygnałem alarmującym powinny być też pieprzyki w kolorze czerwonym, fioletowym, niebieskim. Pieprzyki zwykle są jednolitego koloru, natomiast te, które są objawem zmian nowotworowych – mają zazwyczaj wiele kolorów i odcieni. Niepokojącym objawem jest również zmiana kształtu pieprzyka, jego wielkość (pieprzyki zwykle są małe) oraz bolesność. Warto więc regularnie kontrolować pieprzyki u lekarza dermatologa.
- Błyszczący guzek na skórze – może być objawem raka podstawnokomórkowego skóry. Taki guzek zazwyczaj pojawia się na twarzy (w obrębie oczu i nosa, na czole), rzadko na kończynach dolnych lub górnych. Może być mylony z ugryzieniem komara.
Ganglion – leczenie przez aspirację
W sytuacji, gdy różne sposoby leczenie zachowawczego nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, konieczne jest podjęcie bardziej radykalnych kroków, takich jak np. aspiracja.
Aspiracja to zabieg, który polega na nakłuciu torbieli galaretowatej, a następnie na odessaniu jak największej ilości znajdującej się w niej substancji płynnej. W ramach procedury pacjentowi podaje się kortykosteroidy, dzięki którym ganglion osusza się i zarasta, tworząc wewnętrzną bliznę. Procedura zawsze wykonywana jest w miejscowym znieczuleniu w sterylnych warunkach i pod kontrolą USG, co umożliwia zachowanie odpowiedniej precyzji zabiegu.
Chociaż metoda daje natychmiastowe efekty, opinie na jej temat są podzielone. Wielu specjalistów zwraca uwagę na fakt, że jej długoterminowe efekty są tak naprawdę znikome. Trudno również przewidzieć ewentualne skutki uboczne takiego zabiegu u danego pacjenta.
Guzki Heberdena i Boucharda - przyczyny
Bezpośrednią przyczyną rozwoju guzków w obrębie stawów jest zaburzenie równowagi pomiędzy tworzeniem a degradacją chrząstki stawowej i warstwy podchrzęstnej kości. Nie wiadomo jednak, co zapoczątkowuje ten proces.
Przypuszcza się, że zmiany zwyrodnieniowe mogą być uwarunkowane genetycznie. Poza tym do powstania guzków może dojść w wyniku powtarzającego się napinania przyczepów ścięgien głębokich zginaczy palców w efekcie, np. pisania na klawiaturze. Ponadto osteofity często pojawiają się u osób, które cierpią na reumatoidalne zapalenie stawów lub inne choroby reumatyczne. W związku z tym tego typu schorzenia są wysokim czynnikiem ryzyka rozwoju guzków i odwrotnie - proces zwyrodnieniowy w obrębie stawów palców zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju choroby zwyrodnieniowej w innych, zwykle większych, stawach organizmu.
